Θανάσης Δαβαλάς Σε μία εποχή που ορίζεται από ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, η Εκκλησία δεν μπορεί να παραμένει απλός παρατηρητής. Οφείλει να σταθεί παρούσα και συνομιλητική απέναντι στον ψηφιακό πολιτισμό, όχι με όρους φόβου ή άρνησης, αλλά με κριτική προσληπτικότητα και διακονικό πνεύμα. Η εμφάνιση της Τεχνητής Νοημοσύνης δεν αποτελεί απλώς μία νέα τεχνολογική καινοτομία· αγγίζει θεμελιώδη ερωτήματα: Τι είναι γνώση; Τι σημαίνει δημιουργία; Ποια η φύση της ανθρώπινης επικοινωνίας;
Μέσα σε αυτό το τοπίο, η αδράνεια δεν αποτελεί επιλογή. Η Εκκλησία καλείται να χρησιμοποιήσει με διάκριση τα εργαλεία της εποχής, για να μην σιωπήσει η φωνή της πίστης στον δημόσιο χώρο. Από αυτήν την αφετηρία, δημιουργήθηκε η εφαρμογή «ΛΟΓΟΣ – LOGOS», ένα πρωτοποριακό ψηφιακό βοήθημα που σχεδιάστηκε από την Ιερά Μητρόπολη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, σε σύμπραξη με το Εργαστήριο ΤΠΕ “Ήρων”, υπό την ακαδημαϊκή και τεχνική μου ευθύνη.
Το έργο αυτό δεν είναι προϊόν συνθηκολόγησης με την τεχνολογία, αλλά μια συνειδητή ποιμαντική πρωτοβουλία που επιδιώκει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης με θεολογική ακρίβεια και σεβασμό προς τα όρια. Στόχος του «ΛΟΓΟΣ» είναι η παροχή έγκυρης και αξιόπιστης πρόσβασης σε κείμενα της Γραφής και των Πατέρων, όχι ως αυθεντία, αλλά ως εργαλείο μαθητείας, προβληματισμού και πνευματικής εμβάθυνσης. Είναι, με άλλα λόγια, ένα μέσο διακονίας, όχι υποκατάστατο της Εκκλησίας· ένας ψηφιακός διάκονος του λόγου, όχι τεχνητός υπομνηματιστής του Μυστηρίου.
Ως τεχνικός δημιουργός του έργου και ταυτόχρονα Χριστιανός, αισθάνομαι την ανάγκη να αρθρώσω έναν λόγο καθαρό, δημόσιο και υπεύθυνο.
Η παρούσα τοποθέτηση θα κινηθεί σε δύο διακριτούς, αλλά αλληλένδετους άξονες:
1. Τεχνικός – Επιστημονικός: Θα παρουσιάσω τη μεθοδολογία σχεδιασμού, τις τεχνολογικές επιλογές και τα όρια του «ΛΟΓΟΣ», εστιάζοντας στις ηθικές και ποιοτικές ασφαλιστικές δικλείδες του.
2. Θεολογικός – Προσωπικός: Ως μέλος της Εκκλησίας, θα καταθέσω τη σκέψη μου για το πώς ένα τέτοιο εργαλείο μπορεί να υπηρετήσει —και όχι να απειλήσει— το λειτούργημα του Ευαγγελισμού μέσα στον σύγχρονο κόσμο.
Τέλος, θα κλείσω σκοπεύοντας να εντάξω το LOGOS στον ευρύτερο δημόσιο διάλογο για τη σχέση Ορθοδοξίας και τεχνολογίας, απαντώντας προληπτικά σε πιθανές ενστάσεις και αναδεικνύοντας τη συμβολή του στον σύγχρονο θεολογικό προβληματισμό.
Μέρος Α: Η Τεχνική και Πραγματιστική Υπεράσπιση
Ως τεχνικός δημιουργός της εφαρμογής «ΛΟΓΟΣ», αισθάνομαι καθήκον να ξεκινήσω από το τεχνικό και επιστημονικό υπόβαθρο του έργου. Όχι για να φορτώσω τον αναγνώστη με τεχνικούς όρους, αλλά για να δείξω ότι η εφαρμογή αυτή δεν “προέκυψε”, αλλά σχεδιάστηκε με σκοπό, παιδεία και επίγνωση των δυνατοτήτων και των ορίων της τεχνολογίας.
1. Όχι ένα ακόμη chatbot – αλλά ένα θεολογικό εργαλείο με αρχιτεκτονική ευθύνης
Η εφαρμογή «ΛΟΓΟΣ» δεν στηρίζεται σε ένα γενικής χρήσης μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης, όπως αυτά που εκπαιδεύονται σε δισεκατομμύρια λέξεις από αχαρτογράφητες και συχνά προβληματικές πηγές του διαδικτύου. Εκπαιδεύτηκε αποκλειστικά σε ένα επιμελώς κλειστό σώμα κειμένων: την Αγία Γραφή και τους Αγίους Πατέρες. Κείμενα που επιλέχθηκαν από την θεολογική ομάδα της Μητροπόλεως Ν.Ιωνίας
Σε έναν ψηφιακό κόσμο κορεσμένο από θεολογικές απόψεις αμφίβολης προέλευσης, κακοδοξίες και παραπληροφόρηση, η αρχιτεκτονική του «ΛΟΓΟΣ» λειτουργεί ως ένα ψηφιακό «φυλακτήριο» της Παράδοσης. Η αξία του δεν έγκειται στην ικανότητά του να παράγει πρωτότυπες σκέψεις, αλλά στην πιστότητα με την οποία ανακτά, συνθέτει και παραδίδει την αποθησαυρισμένη σοφία της Εκκλησίας. Δεν παρέχει «απόψεις» για την Ορθοδοξία, αλλά μεταφέρει αυθεντικά την ίδια την Παράδοση, καθιστώντας το ένα αξιόπιστο σημείο αναφοράς για κάθε καλοπροαίρετο αναζητητή.
2. Αλγόριθμος χωρίς αλαζονεία – closed corpus για απάλειψη της παραπληροφόρησης
Η αλγοριθμική μεροληψία (algorithmic bias), είναι ένα ευρέως τεκμηριωμένο φαινόμενο όπου τα συστήματα ΤΝ αναπαράγουν και συχνά ενισχύουν τις ανθρώπινες προκαταλήψεις, τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και τις κοινωνικές ανισότητες που εμπεριέχονται στα δεδομένα με τα οποία εκπαιδεύονται. Αυτό αποτελεί ένα σοβαρότατο ηθικό και τεχνικό πρόβλημα.
Εδώ ακριβώς έγκειται ένα από τα ισχυρότερα τεχνικά και ηθικά επιχειρήματα υπέρ της αρχιτεκτονικής του «ΛΟΓΟΣ». Σε αντίθεση με τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα που εκπαιδεύονται σε τεράστιους, ανεξέλεγκτους όγκους δεδομένων από το διαδίκτυο —ένα περιβάλλον γεμάτο μεροληψία, τοξικότητα και παραπληροφόρηση— ο αλγόριθμος του «ΛΟΓΟΣ» είναι εκπαιδευμένος σε ένα αυστηρά επιλεγμένο, κλειστό και έγκυρο σώμα κειμένων (closed corpus). Οι πηγές του, όπως ανέφερα και νωρίτερα, είναι αποκλειστικά η Αγία Γραφή και τα κείμενα των Αγίων Πατέρων, ο,τι δηλαδή συνιστά τον πυρήνα της Ορθόδοξης Παράδοσης.
3. Δικλείδες ποιότητας – περιορισμοί ως μορφή ελευθερίας
Οι συνειδητοί περιορισμοί του «ΛΟΓΟΣ» αποτελούν την αληθινή του ισχύ. Δεν παριστάνει τον πνευματικό· δεν απαντά όπου δεν μπορεί· δεν εισάγει γνώμες· δεν λειτουργεί με θεατρικότητα.
Οι προαναφερθέντες περιορισμοί δεν πρέπει να εκληφθούν ως τεχνικές αδυναμίες ή προσωρινές ατέλειες που θα ξεπεραστούν σε μελλοντικές εκδόσεις. Αντιθέτως, αποτελούν θεμελιώδεις θεολογικές αρχές που έχουν ενσωματωθεί εσκεμμένα στον ίδιο τον πυρήνα του σχεδιασμού του έργου. Η δήλωση «δεν υποκαθιστά τον πνευματικό» είναι μια ισχυρή θεολογική θέση για τη μοναδικότητα της ανθρώπινης σχέσης και της θείας χάριτος που μεταδίδεται μυστηριακά. Είναι η ενσωματωμένη στον κώδικα αναγνώριση ότι η σωτηρία δεν είναι απλή πρόσβαση σε πληροφορία, αλλά προσωπική σχέση και κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Συνεπώς, οι ρητοί αυτοί περιορισμοί αποτελούν την ισχυρότερη απόδειξη της Ορθόδοξης θεολογικής συνείδησης του «ΛΟΓΟΣ», καθώς αποδεικνύουν ότι οι δημιουργοί του κατανοούν βαθιά τα όρια της τεχνολογίας στον χώρο της πίστης.
4. Ένα εργαλείο για τους ποιμένες, όχι αντί γι’ αυτούς
Ο «ΛΟΓΟΣ» είναι βοηθητικός. Δεν απευθύνεται μόνο σε ειδικούς. Μπορεί να βοηθήσει τον γονιό, τον φοιτητή, τον αναζητητή· όποιον θέλει να μελετήσει, χωρίς να χαθεί. Είναι ένας ψηφιακός συνομιλητής που δεν έρχεται να αντικαταστήσει την Εκκλησία — αλλά να σε βοηθήσει να τη συναντήσεις ξανά.
Εκεί που είσαι. Όπως είσαι. Όταν το έχεις ανάγκη.
Μέρος Β: Η Θεολογική και Προσωπική Υπεράσπιση
Πέρα από την τεχνική του συγκρότηση, το έργο «ΛΟΓΟΣ» απαιτεί και μια τοποθέτηση υπαρξιακή – θεολογική. Η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη. Εκφράζει οντολογία. Το τι φτιάχνουμε και γιατί, είναι και αυτό θεολογική πράξη.
1. «Κατ’ Εικόνα» Δημιουργοί
Η θεολογική νομιμοποίηση της δημιουργίας ενός τεχνολογικού εργαλείου όπως το «ΛΟΓΟΣ» εδράζεται στην ορθόδοξη ανθρωπολογία, και συγκεκριμένα στη διδασκαλία περί δημιουργίας του ανθρώπου «κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσιν» Θεού. Σύμφωνα με το βιβλίο της Γενέσεως (1:26) και την ομόφωνη ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας, το «κατ' εικόνα» δεν αναφέρεται σε κάποια εξωτερική, σωματική ομοιότητα, αλλά στα μοναδικά πνευματικά χαρίσματα που ο Θεός εμφύτευσε στην ανθρώπινη φύση: το λογικό, το αυτεξούσιο (δηλαδή την ελεύθερη βούληση) και την εγγενή κλίση προς τη δημιουργία.
Ως εικόνα του Θεού-Δημιουργού, ο άνθρωπος φέρει μέσα του τη δημιουργική σφραγίδα. Η ικανότητά του να συλλαμβάνει ιδέες, να επινοεί εργαλεία, να καλλιεργεί τις τέχνες και τις επιστήμες, δεν είναι μια πράξη ανταγωνισμού προς τον Δημιουργό, αλλά η φυσικότερη έκφραση της θεόδοτης φύσης του. Η εφεύρεση μιας μηχανής, η συγγραφή ενός βιβλίου ή η ανάπτυξη ενός πολύπλοκου αλγορίθμου αποτελούν εκφάνσεις αυτής της δημιουργικής κλήσης, που διακρίνει τον άνθρωπο από την υπόλοιπη κτίση.
Οι Πατέρες, και ιδιαιτέρως ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, διδάσκουν ότι το «κατ' εικόνα» είναι η αφετηρία, το δοσμένο δυναμικό, ενώ το «καθ' ομοίωσιν» είναι ο σκοπός: η δυναμική και ελεύθερη πορεία του ανθρώπου προς την τελείωση και την ένωση με τον Θεό (θέωση), μέσω της ορθής και ενάρετης χρήσης των χαρισμάτων του. Υπό αυτό το πρίσμα, η τεχνολογία δεν μπορεί να είναι ηθικά ουδέτερη. Κάθε τεχνολογικό επίτευγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για την προαγωγή της γνώσης, της επικοινωνίας και της αρετής, συμβάλλοντας στην πορεία προς το «καθ' ομοίωσιν», είτε για την αλλοτρίωση, την αποξένωση και την αμαρτία. Το «LOGOS», επομένως, αποτελεί μια συνειδητή και στοχευμένη προσπάθεια να τεθεί η τεχνολογία στην υπηρεσία του «καθ' ομοίωσιν», ως εργαλείο πνευματικής καλλιέργειας.
Μια πιθανή κριτική είναι ότι η δημιουργία Τεχνητής Νοημοσύνης αποτελεί μια πράξη ύβρεως, μια προσπάθεια του ανθρώπου να «παίξει τον Θεό». Ωστόσο, η πατερική διδασκαλία αντιστρέφει αυτό το επιχείρημα. Το «κατ' εικόνα» ταυτίζεται κατεξοχήν με το αυτεξούσιο, την ελεύθερη βούληση. Η ανάπτυξη του «ΛΟΓΟΣ» δεν είναι μια αυτόματη διαδικασία, αλλά το αποτέλεσμα αμέτρητων ελεύθερων και συνειδητών επιλογών: από την αρχική απόφαση της Ιεράς Μητροπόλεως, μέχρι τον σχεδιασμό της αρχιτεκτονικής του αλγορίθμου, την προσεκτική επιλογή των πηγών και την οριοθέτηση των λειτουργιών του. Συνεπώς, το έργο αυτό δεν είναι πράξη ύβρεως, αλλά μια κατεξοχήν άσκηση του αυτεξουσίου. Είναι η ελεύθερη απόφαση του ανθρώπου να χρησιμοποιήσει τα θεόσδοτα χαρίσματα της λογικής και της δημιουργικότητας για έναν αγαθό σκοπό. Η άρνηση αυτής της δημιουργικής δυνατότητας θα ισοδυναμούσε με άρνηση της ίδιας της φύσης που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο.
2. Η Ευθύνη των Ταλάντων
Η παραβολή των ταλάντων, όπως παραδίδεται στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (25:14-30), προσφέρει ένα ισχυρό θεολογικό πλαίσιο για την κατανόηση της ευθύνης που φέρει ο άνθρωπος για τα χαρίσματα που του έχουν δοθεί. Στην παραβολή, ο Κύριος δεν επαινεί τους δούλους απλώς για την πίστη τους, αλλά για την εργασία τους. Επιβραβεύει εκείνους που ανέλαβαν το ρίσκο, κοπίασαν και πολλαπλασίασαν τα τάλαντα που τους εμπιστεύτηκε. Αντιθέτως, καταδικάζει με αυστηρότητα τον «πονηρὸν δοῦλον καὶ ὀκνηρόν», όχι επειδή έχασε το τάλαντο, αλλά επειδή από φόβο και αδράνεια το έθαψε στη γη, αφήνοντάς το ανενεργό.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την παραβολή, ταυτίζει τα «τάλαντα» με το σύνολο των χαρισμάτων —πνευματικών, διανοητικών, υλικών— που ο Θεός δωρίζει σε κάθε άνθρωπο, ανάλογα με τις δυνάμεις του. Η κεντρική αμαρτία που στηλιτεύεται είναι η οκνηρία, η απραξία, η άρνηση του ανθρώπου να καλλιεργήσει και να αξιοποιήσει τις δωρεές του Θεού προς όφελος του εαυτού του και του πλησίον. Ο Κύριος της παραβολής απαιτεί καρποφορία, και η απουσία της δεν συγχωρείται.
Στο σύγχρονο πλαίσιο, η επιστημονική γνώση, η προηγμένη τεχνογνωσία και η πρόσβαση στην πλούσια θεολογική κληρονομιά της Εκκλησίας αποτελούν αναμφίβολα πολύτιμα «τάλαντα». Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία του «ΛΟΓΟΣ» γεννήθηκε ακριβώς από τη σύζευξη τέτοιων ταλάντων: από τη μία πλευρά, η ποιμαντική μέριμνα και η θεολογική εποπτεία της Ιεράς Μητροπόλεως, και από την άλλη, η εξειδικευμένη τεχνογνωσία στην Τεχνητή Νοημοσύνη του Εργαστηρίου ΤΠΕ ΗΡΩΝ. Το να αφήναμε αυτή τη μοναδική δυνατότητα ανεκμετάλλευτη, θα ισοδυναμούσε με το «θάψιμο» των ταλάντων, μια στάση που καταδικάζεται ρητά στο Ευαγγέλιο.
Η γνώση και μόνο ότι ένα τέτοιο εργαλείο μπορεί να δημιουργηθεί —ένα εργαλείο ικανό να προσφέρει έγκυρη κατήχηση, να καταπολεμήσει την παραπληροφόρηση και να αποτελέσει έναν σύγχρονο βοηθό για τον πιστό— γεννά μια ηθική και ποιμαντική υποχρέωση να προσπαθήσουμε να το δημιουργήσουμε. Στην παραβολή, το αντίθετο της επιτυχίας δεν είναι η αποτυχία, αλλά η αδράνεια. Επομένως, το μεγαλύτερο ρίσκο δεν ήταν η ανάπτυξη του «ΛΟΓΟΣ», αλλά η μη ανάπτυξή του. Η πρωτοβουλία αυτή συνιστά την εκπλήρωση μιας ποιμαντικής ευθύνης που απορρέει άμεσα από τα χαρίσματα που ο Θεός εμπιστεύτηκε στους συγκεκριμένους ανθρώπους, στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή..
3. Η Εκκλησία στην Ιστορία
Η ενασχόληση της Εκκλησίας με την Τεχνητή Νοημοσύνη δεν αποτελεί μια πρωτοφανή ρήξη με την παράδοση, αλλά, αντιθέτως, εντάσσεται πλήρως στη διαχρονική της πρακτική να προσλαμβάνει και να αξιοποιεί τα μέσα και τα εργαλεία κάθε εποχής για τη διάδοση του ευαγγελικού μηνύματος. Η Εκκλησία ουδέποτε λειτούργησε σε ένα πολιτισμικό ή τεχνολογικό κενό. Από την πρώτη στιγμή, χρησιμοποίησε την Κοινή Ελληνική, την παγκόσμια γλώσσα (lingua franca) της εποχής, για τη συγγραφή των ιερών κειμένων της Καινής Διαθήκης, καθιστώντας την όχημα της Θείας Αποκάλυψης. Αιώνες αργότερα, οι Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως οι Τρεις Ιεράρχες, δεν απέρριψαν την «θύραθεν» παιδεία, αλλά ενσωμάτωσαν δημιουργικά τις έννοιες και τα εργαλεία της ελληνικής φιλοσοφίας για να διατυπώσουν με ακρίβεια και βάθος τις αλήθειες της χριστιανικής πίστης.
Αυτή η παράδοση συνεχίστηκε αδιάλειπτα ανά τους αιώνες. Η εφεύρεση της τυπογραφίας τον 15ο αιώνα δεν αντιμετωπίστηκε με καχυποψία, αλλά αξιοποιήθηκε άμεσα, με την Αγία Γραφή να αποτελεί ένα από τα πρώτα τυπωμένα βιβλία, επιτρέποντας την ευρύτερη διάδοσή της. Στον 20ό αιώνα, η Εκκλησία αγκάλιασε τις νέες τεχνολογίες του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, ιδρύοντας πολυάριθμους εκκλησιαστικούς σταθμούς σε όλη την Ελλάδα για τη μετάδοση ιερών ακολουθιών, ομιλιών και κατηχητικών εκπομπών, φέρνοντας τον λόγο του Θεού σε κάθε σπίτι.
Σε αυτό το ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, το «LOGOS» δεν είναι παρά ο επόμενος λογικός κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα ιεραποστολικής προσαρμογής και ποιμαντικής αξιοποίησης των μέσων επικοινωνίας. Είναι η σύγχρονη, ψηφιακή έκφραση της ίδιας αποστολικής εντολής: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη». Η Ορθόδοξη Παράδοση, επομένως, δεν είναι τεχνοφοβική, αλλά τεχνο-κριτική. Η Εκκλησία δεν υιοθετεί την τεχνολογία άκριτα και παθητικά. Την προσλαμβάνει και την μεταμορφώνει, θέτοντάς την στην υπηρεσία του μηνύματός της, χωρίς να επιτρέπει στο μέσο να αλλοιώσει το περιεχόμενο. Το «ΛΟΓΟΣ» αποτελεί ένα παράδειγμα αυτής της κριτικής πρόσληψης. Δεν επιδιώκει να αλλάξει ή να «εκσυγχρονίσει» το περιεχόμενο της Ορθόδοξης πίστης. Αντιθέτως, χρησιμοποιεί την τεχνολογία αιχμής της ΤΝ για να διαφυλάξει, να οργανώσει και να μεταδώσει αυτό το αναλλοίωτο περιεχόμενο με μεγαλύτερη ακρίβεια, σαφήνεια και προσβασιμότητα. Είναι, συνεπώς, ένα εγχείρημα πλήρως ευθυγραμμισμένο με την ιστορική και πατερική πρακτική της Εκκλησίας.
Συμπέρασμα – Μια Σύγχρονη Διακονία του Λόγου
Το ψηφιακό εργαλείο «ΛΟΓΟΣ» της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας αποτελεί ένα εγχείρημα που είναι ταυτόχρονα καινοτόμο και βαθιά ριζωμένο στην παράδοση της Εκκλησίας. Όπως καταδεικνύει η παρούσα ανάλυση, η πρωτοβουλία αυτή είναι:
Θεολογικά Θεμελιωμένη: Αντλεί τη νομιμοποίησή της από την ορθόδοξη ανθρωπολογία του «κατ' εικόνα» δημιουργού ανθρώπου και την ευαγγελική παραβολή των ταλάντων, η οποία επιτάσσει την ενεργό καλλιέργεια των θεόδοτων χαρισμάτων.
Ιστορικά Συνεπής: Συνεχίζει τη μακρά και αδιάλειπτη παράδοση της Εκκλησίας να προσλαμβάνει κριτικά και να αξιοποιεί τα μέσα επικοινωνίας κάθε εποχής —από την ελληνιστική κοινή και την τυπογραφία μέχρι το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο— για την ιεραποστολική της διακονία.
Ποιμαντικά Υπεύθυνη: Έχει σχεδιαστεί με σαφείς και αδιαπραγμάτευτες οριοθετήσεις που προστατεύουν τον χρήστη από τον κίνδυνο της αποπροσωποποίησης, τονίζοντας διαρκώς την πρωτοκαθεδρία της ζωντανής, μυστηριακής και κοινοτικής ζωής της Εκκλησίας.
Τεχνικά και Ηθικά Άρτια: Η αρχιτεκτονική του, βασισμένη σε ένα κλειστό και αυστηρά επιμελημένο σώμα έγκυρων θεολογικών πηγών, λειτουργεί ως η ισχυρότερη ηθική διασφάλιση έναντι της αλγοριθμικής μεροληψίας και της παραπληροφόρησης που μαστίζουν το ανοιχτό διαδίκτυο.
Το «LOGOS» δεν αποτελεί μια προσπάθεια αντικατάστασης της ζωντανής πίστης με έναν ψυχρό αλγόριθμο. Πρόκειται, αντιθέτως, για μια σύγχρονη μορφή διακονίας, μια ταπεινή προσφορά προς το σώμα των πιστών, που χρησιμοποιεί τα εργαλεία του 21ου αιώνα για να υπηρετήσει την αιώνια Αλήθεια.
* του Θανάση Δαβαλά
Τεχνικού Δημιουργού της εφαρμογής ΛΟΓΟΣ
Ακαδημαϊκά υπεύθυνου σε Προγράμματα ΤΝ στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 10/11
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
