ΠΑΣΟΚ: «Η ενοχοποίηση της μητρότητας: το άλλοθι του Υπουργείου για τα επιτελικά κενά στην εκπαίδευση»

Αντί να αναγνωριστούν οι διαχρονικές ανεπάρκειες στον προγραμματισμό προσλήψεων και στην έγκαιρη κάλυψη αναγκών, στοχοποιούνται οι νεοδιόριστες μητέρες που ασκούν το θεμελιώδες δικαίωμα της άδειας ανατροφής.

Η επίθεση αυτή δεν είναι απλώς άδικη, είναι επικίνδυνη. Διότι επιχειρεί να μεταθέσει την ευθύνη από την πολιτεία στους ώμους των γυναικών που προσπαθούν να ισορροπήσουν τον ρόλο της εκπαιδευτικού με αυτόν της μητέρας. Πρόκειται για γυναίκες που, με κόπο και προσήλωση, στήριξαν τη δημόσια εκπαίδευση σε χρόνια επισφάλειας και αναπληρώσεων και σήμερα βρίσκονται αντιμέτωπες με μια νέα μορφή απαξίωσης: την ενοχοποίηση της μητρότητας.

  Αλήθεια, πώς μπορεί ένα Υπουργείο να μιλά για «κενά που προκαλούν οι άδειες» όταν δεν έχει διασφαλίσει τους απαραίτητους πίνακες κάλυψης; Πώς γίνεται να παρουσιάζεται η οικογενειακή ζωή ως «πρόβλημα» για το σχολείο, όταν το ίδιο το Σύνταγμα κατοχυρώνει τη μητρότητα ως αξία που προστατεύεται από την πολιτεία;

Το πρόβλημα δεν είναι οι μητέρες. Είναι οι καθυστερήσεις στους διορισμούς, η απουσία μόνιμου μηχανισμού έγκαιρης πρόβλεψης και η επιλογή της κυβέρνησης να αφήνει χιλιάδες μαθητές χωρίς δασκάλους και ειδικότητες στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς. Το Υπουργείο επιλέγει την εύκολη λύση της στοχοποίησης, αντί της σοβαρής και υπεύθυνης ανάληψης ευθύνης.

Η εκπαιδευτική κοινότητα και η κοινωνία δεν πρέπει να επιτρέψουν να παγιωθεί η λογική που μετατρέπει το δικαίωμα της μητρότητας σε «πολυτέλεια». Η Παιδεία δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως πεδίο εξοικονόμησης πόρων εις βάρος των δικαιωμάτων των γυναικών.

Η στήριξη των νεοδιόριστων μητέρων δεν είναι προνόμιο. Είναι δείκτης πολιτισμού και σεβασμού στη δημοκρατία. Όσο το Υπουργείο δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του, η εκπαιδευτική πραγματικότητα θα παραμένει τραυματική για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Και μάλιστα, σε μια χώρα που ασφυκτιά από το δημογραφικό πρόβλημα, η στοχοποίηση των νέων μητέρων ισοδυναμεί με αυτοϋπονόμευση του μέλλοντος.

Ήρθε η ώρα να σταματήσει το παιχνίδι μετακύλισης ευθυνών. Οι μητέρες δεν φταίνε για τα κενά. Η ευθύνη ανήκει εκεί που πραγματικά βρίσκεται: στην πολιτική ηγεσία.

 

Στην πολιτική ηγεσία που οφείλει να σχεδιάζει και να εγγυάται μια δημόσια εκπαίδευση αξιοπρεπή, ισότιμη και επαρκή. Και αυτό δεν αποτελεί μόνο πολιτική υποχρέωση αλλά και νομική δέσμευση, καθώς η Ελλάδα οφείλει να ευθυγραμμίζεται με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις διεθνείς συμβάσεις που προστατεύουν τα εργασιακά και οικογενειακά δικαιώματα.

Το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκάθαρη θέση: στήριξη της οικογένειας, ουσιαστικά μέτρα για τη συμφιλίωση επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, και επενδύσεις στην Παιδεία ως προϋπόθεση για κοινωνική συνοχή και δημογραφική αναστροφή.