Βρισκόμαστε στα μισά της σχολικής χρονιάς, μόλις τελείωσε η πρώτη εβδομάδα της επιστροφή μας στα σχολεία μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων και η κατάσταση που βιώνουμε είναι για ακόμη μία φορά πολύ ιδιαίτερη και δύσκολη.
Εκπαιδευτικοί και μαθητές/τριες βιώνουμε ένα σχολείο πολύ διαφορετικό και πολύ πιο αφιλόξενο σε σχέση με το πώς ήταν μόλις δύο χρόνια πριν. Αποδεχθήκαμε πλέον, όσο κι αν δεν μας αρέσει, ότι η μάσκα ήρθε και έμεινε, και έγινε βασικό συστατικό της διδασκαλίας, βασικό συστατικό της σχολικής μας τάξης.
Οι εκπαιδευτικοί συνηθίσαμε, δύο χρόνια τώρα, να μη βλέπουμε τις εκφράσεις του προσώπου των παιδιών, να πασχίζουμε να ακούσουμε τις απαντήσεις όσων μιλούν διστακτικά και χαμηλόφωνα, να προσπαθούμε να αφουγκραστούμε την ψυχολογία τους, μόνο από την έκφραση των ματιών τους.
Συνηθίσαμε να μη γνωρίζουμε την όψη των μαθητών/τριών μας χωρίς μάσκα. Την προηγούμενη και την τρέχουσα σχολική χρονιά θυμόμαστε τις μάσκες των μαθητών και των μαθητριών μας, τα χρώματα και τα σχέδια που προτιμούν, αλλά δε γνωρίζουμε τα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους χωρίς μάσκα και όλο αυτό έχει αρχίσει να μας φαίνεται απολύτως φυσιολογικό. Αλλά δεν είναι. Δεν είναι αυτή η εικόνα της σχολικής τάξης που θέλουμε.
Πειθαρχήσαμε, όμως, για λόγους προστασίας όλων μας. Συνηθίσαμε να ελέγχουμε τα παιδιά και τους εαυτούς μας διαρκώς στη σωστή χρήση της μάσκας. Συνηθίσαμε να ελέγχουμε διαρκώς έγγραφα σχετικά με τη διενέργεια self-test και rapid-test. Επιτελούμε συνεχώς ρόλους ελέγχου διενέργειας διαγνωστικών ελέγχων και όλα αυτά μοιάζουν φυσιολογικά. Αποδεχθήκαμε ότι αυτός είναι ο τρόπος να γυρίσουμε στην "κανονικότητα" του σχολείου.
Είναι αλήθεια όμως αυτό; Ή αποτελεί μόνο ένα μέρος της αλήθειας; Είναι αυτά τα μέτρα ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει για την αντιμετώπιση του κύματος της πανδημίας στα σχολεία; Όχι. Δεν είναι η μάσκα και τα συνεχή τεστ τα μοναδικά μέσα προστασίας μας, αλλά προβάλλονται ως πανάκεια για να καλυφθεί η ανεπάρκεια των μέτρων της πολιτείας για τη σχολική πραγματικότητα.
Πολλά θα μπορούσαν να έχουν γίνει, δύο χρόνια τώρα, αν υπήρχε πραγματικό ενδιαφέρον για την εκπαίδευση. Έχουμε κουραστεί να ακούμε για μάσκες, αντισηπτικά, αποστάσεις, ανοιχτά παράθυρα, ακόμη κι αν η θερμοκρασία έξω είναι κάτω από 0 °C, ακόμη κι αν βρέχει καταρρακτωδώς, οπότε αναγκαστικά παραμένουμε στις τάξεις μας και στα διαλείμματα. Έχουμε κουραστεί να βρίσκεται ένα κρούσμα στο σχολείο και να αναστατώνεται ολόκληρη η λειτουργία του από τη γραφειοκρατία καταγραφής του, ενώ παράλληλα αναστατώνεται και η ψυχολογία όλων μας. Έχουμε κουραστεί από όλα αυτά, γιατί δε βλέπουμε κάποια ουσιαστική προσπάθεια προστασίας των σχολείων μας από το κύμα της πανδημίας.
Σε μία τέτοια χρονιά, με τέτοιες δυσκολίες, δε νιώθουμε ότι η πολιτεία είναι δίπλα στα σχολεία, τους/τις εκπαιδευτικούς, τους/τις μαθητές και τους γονείς τους, αφού βλέπουμε ότι το βασικό της μέλημα είναι η έκδοση εγκυκλίων για τα πρωτόκολλα καταγραφής κρουσμάτων, για την αξιολόγηση σχολικών μονάδων, για την εφαρμογή των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων. Η πολιτεία αδιαφορεί επιδεικτικά για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, για τα κενά στις τάξεις, για τις ελλείψεις, για τον συνωστισμό 20 και 25 παιδιών σε τάξεις που θα έπρεπε να βρίσκονται τα μισά από αυτά.
Το πιο τρομακτικό είναι ότι ως κοινωνία φαίνεται να έχουμε αποδεχθεί αυτή την αδιαφορία που επιδεικνύει η πολιτεία για τη σχολική πραγματικότητα, και μάλιστα σε συνθήκες πανδημίας.
Ως εκπαιδευτικοί, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε για τη συνεχή εφαρμογή της δια ζώσης εκπαίδευσης τη φετινή χρονιά, για το ότι δεν επιστρέψαμε στην τηλεκπαίδευση, γιατί βλέπουμε ότι έχουν γίνει πολλά λάθη και παραλείψεις.
Τα σχολεία χρειάζονται κατάλληλες κτιριακές υποδομές, εξοπλισμό, εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό για να λειτουργήσουν σωστά. Σε συνθήκες πανδημίας, εφόσον είναι αναγκαία η τήρηση αποστάσεων και η εφαρμογή ποικίλων πρωτοκόλλων για την αποφυγή μετάδοσης του ιού, χρειάζεται να ληφθούν μέτρα που να περιορίζουν στην πράξη τον συνωστισμό των παιδιών στις αίθουσες. Χρειάζονται μέτρα που να λαμβάνουν υπόψη και να σέβονται τις ιδιαιτερότητες της εκπαίδευσης, τις ιδιαιτερότητες της παιδικής ηλικίας. Χρειάζονται ουσιαστικά μέτρα, έστω τώρα, δύο χρόνια μετά...
Μαριάννα Λεπίδα
Αναπληρώτρια Εκπαιδευτικός ΠΕ70
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
