Alfavita Newsroom Από τους Strigoi στους βρυκόλακες
Σύμφωνα με τη ρουμανική μυθολογία, πριν ακόμη επικρατήσει ο χριστιανισμός, υπήρχαν δύο αντίθετες θεϊκές δυνάμεις: ο Fitrat, δημιουργός του καλού, και ο Nefitrat, δημιουργός του κακού. Ο δεύτερος γέμισε τον κόσμο με παράξενα και σκοτεινά πλάσματα, ανάμεσά τους και τους Strigoi, όντα που μπορούσαν να μεταμορφώνονται, να γίνονται αόρατα και να πίνουν ανθρώπινο αίμα.
Αυτά τα πλάσματα θεωρούνται οι πρόγονοι των σύγχρονων βαμπίρ και λυκανθρώπων. Οι μύθοι για την ύπαρξή τους επιβιώνουν ακόμη και σήμερα στη Ρουμανία, με περιστατικά που φτάνουν μέχρι τον 21ο αιώνα. Οι παραδόσεις αναφέρουν πως για να εξοντωθεί ένα Strigoi, έπρεπε να του αφαιρεθεί η καρδιά, να καεί και η στάχτη του να αναμειχθεί με νερό, ένας τρόπος εξόντωσης που θυμίζει εντυπωσιακά τις ιστορίες των βαμπίρ.
Από τις Αρπυίες στους "ρουφήχτρες ψυχών"
Η ελληνική μυθολογία παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα συγγένεια με τους μύθους των βαμπίρ. Οι Αρπυίες, πλάσματα με σώμα πουλιού και πρόσωπο γυναίκας, είχαν την ικανότητα να αρπάζουν τις ψυχές των ανθρώπων και να φέρνουν καταστροφή. Αν και θεωρούνταν όργανα των Θεών, η εικόνα τους ως ψυχοβόρων πλασμάτων μοιάζει εντυπωσιακά με εκείνη των βαμπίρ που τρέφονται με την “ουσία” της ζωής, το αίμα.
Οι Αρπυίες, όπως και τα πλάσματα της ρουμανικής μυθολογίας, βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου, λειτουργώντας ως σύνδεσμος ανάμεσα στους δύο κόσμους.
Η ελληνική “στρίγξ” και ο δεσμός της με το σκοτάδι
Ακόμη πιο ξεκάθαρη είναι η σχέση του βαμπιρικού μύθου με την Στρίγξ της ελληνικής παράδοσης. Το όνομα “Strigoi” των Ρουμάνων προέρχεται από αυτόν ακριβώς τον όρο. Στην αρχαία Ελλάδα, η “στρίγξ” αναφερόταν αρχικά σε νυχτερινό πτηνό, πιθανότατα κουκουβάγια, που το συνόδευαν δεισιδαιμονίες και φόβοι.
Με τον καιρό, η λέξη απέκτησε νέα σημασία και έγινε συνώνυμη με τις Στρίγγλες, γυναίκες-μάγισσες που ρουφούσαν το αίμα των μωρών και προκαλούσαν ασθένειες ή θάνατο. Όπως έγραφε ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης, αυτές οι σκοτεινές μορφές "πήγαιναν στα νεογέννητα που κλαίνε και τους βυζαίνουν το αίμα τους, αφήνοντάς τα ξερά και άρρωστα".
Η περιγραφή αυτή θυμίζει εντυπωσιακά την εικόνα του βρυκόλακα, αποδεικνύοντας πως ο μύθος του έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική λαογραφία.
Η αιώνια γοητεία του σκοτεινού
Από τις αρχαίες ελληνικές “στρίγγλες” έως τους ρουμανικούς Strigoi και τον θρυλικό Κόμη Δράκουλα, ο μύθος του βρυκόλακα μοιάζει να εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες, διατηρώντας ωστόσο τον ίδιο πυρήνα: την εμμονή του ανθρώπου με τη ζωή μετά τον θάνατο και τη δύναμη του αίματος ως φορέα της ψυχής.
Η σχέση του Δράκουλα με την Ελλάδα δεν είναι λοιπόν τυχαία. Στους σκοτεινούς μύθους και στις αρχαίες δοξασίες των δύο λαών, οι ρίζες του τρόμου μπλέκονται με τη γοητεία του άγνωστου, μιας ακαταμάχητης έλξης που κρατά ζωντανό τον βρυκόλακα μέχρι σήμερα.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
