Τώρα που είμαστε αποκλεισμένοι και άνεργοι στα σπίτια μας έχουμε όλο το χρόνο να σκεφτούμε ήρεμα τα πράγματα, να ιδούμε από μιαν άλλη οπτική σκοπιά τη σχέση με τους συντρόφους μας ή ακόμα και τις άλλες σχέσεις του στενού και του ευρύτερου περιβάλλοντος που συγχρωτιζόμαστε και ζούμε.
Γιατί η καινούρια μας καθημερινότητα αποδεικνύει περίτρανα πως μόνο μέσα από την ανάπτυξη μιας φιλοσοφικής διάθεσης μπορεί το ανθρώπινο πνεύμα να εξαντλήσει όλες τις δυνατότητές του, να ανέβει λίγο πιο πάνω από τούτη την ελαττωματική και αντιφατική πραγματικότητα κι απέναντι σ’ αυτή την πολυγλωσσία που υπάρχει γύρω μας και μας συγχύζει, να αναπτύξει ο νους μας καινούριους ορίζοντες δημιουργικής σκέψης και διαλογισμού για να πάρουμε τις ορθές αποφάσεις προκειμένου να δοθεί η πρέπουσα λύση στα απαιτητικά προβλήματα που καθιστούν τούτη τη στιγμή το βίο μας αβίωτο…
Ήρθε η εποχή, σκέφτομαι, όπου ο άνθρωπος φοβάται να πλησιάσει τον άνθρωπο. ‘’Οι αποστάσεις ασφαλείας πρέπει να τηρούνται δίχως παρέκκλιση ακόμα και μεταξύ των ζευγαριών’’ μας πληροφορούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Φρίκη!
Ποιος θα μπορούσε άραγε να φανταστεί πριν από λίγο καιρό πως η ανθρωπότητα θα ζούσε τούτη την ανείπωτη τραγωδία. Πως ένας τόσο δα μικροσκοπικός ιός θα μπορούσε να πολιορκήσει και να θέσει σε τόσο μεγάλο κίνδυνο ολάκερη την οικουμένη!
Ήμασταν τόσο προσηλωμένοι στην καθημερινότητά μας, που μια τέτοια σκέψη φάνταζε εξωφρενική, τερατώδης και αφύσικη! Όμως, τούτο το φονικό γεγονός που βιώνουμε τώρα αποδεικνύει περίτρανα πως η φύση διαθέτει μια πολυσχιδή λογική από την οποία η προηγμένη επιστήμη και η τεχνολογία έχουν πολλά ακόμα να διδαχτούν κι ας έχουν εκμαιεύσει τόσα πολλά μυστικά από την απέραντη σοφία της.
Μετά απ’ όλο αυτό το δράμα που εξελίσσεται γύρω μας είμαστε όντως υποχρεωμένοι να κάνουμε σοβαρές αναθεωρήσεις όσον αφορά τις βεβαιότητες αλλά και τις αβεβαιότητες της ζωής μας.
Είναι αστείο. Κάθε βράδυ προγραμματίζαμε για τις επόμενες δράσεις μας λες κι είμαστε απόλυτα σίγουροι πως το αύριο δικαιωματικά μας ανήκει. Κάθε πρωί ξυπνούσαμε αποφασισμένοι να εξαντλήσουμε όλες τις σωματικές και τις πνευματικές μας δυνάμεις για να καλύψουμε όχι μόνο τις ανάγκες του σήμερα αλλά κι άλλες ανάγκες που αφορούν το αβέβαιο και το ακαθόριστο μέλλον. Ποιο είναι όμως το μέλλον της ανθρωπότητας όταν ένας αόρατος αλλά άκρως επικίνδυνος ιός μπορεί να διασαλέψει και να δυναμιτίσει συνολικά την κατεστημένη τάξη πάνω στη γη;
Πρέπει να κοιτάξουμε τη ζωή μας με μιαν άλλη ματιά, πρέπει να συγκροτήσουμε μια σαφή αίσθηση για τη θνητότητά μας, για το απρόβλεπτο και για το αδήριτο τέλος, γιατί αλλιώτικα, πάντα ο θάνατος θα μας βρίσκει απροετοίμαστους. Κάθε αφετηρία έχει ένα πέρας για όλα τα πλάσματα που γεννιούνται και στο φως και στο σκοτάδι. Απλά πράγματα, λιτές αλήθειες τις οποίες όμως ο διαρκώς μαχόμενος βιοπαλαιστής μέσα στην ακατάσχετη αγωνία του αδυνατεί να τις αντιληφτεί και να τις εμπεδώσει. Ναι, με δική τους ευθύνη οι άνθρωποι βυθίζονται όλο και πιο βαθιά μέσα στην έκρυθμη ανησυχία, στο φόβο και στο γενικευμένο πανικό που κυριαρχεί στον κόσμο της ανισότητας και της αδικίας. Γιατί δεν έπραξαν αυτά που έπρεπε να πράξουν κι αυτό σαφώς έχει να κάνει με την ψευδαίσθηση με την οποία έμαθαν να ζουν. Βλέπουν κι ακούνε τα ουρλιαχτά και την οδύνη του θανάτου κι όμως εξακολουθούν να πιστεύουν ακλόνητα πως αυτό αφορά τους άλλους κι όχι αυτούς τους ίδιους.
Αυτή η αντίληψη όμως δεν υπάρχει καθαυτή στη φύση. Η ιδεολογία, από την οποία απορρέει, τροφοδοτείται σκόπιμα από τις οικονομικά ισχυρές ομάδες συμφερόντων για να μπορούν εύκολα οι λίγοι να εκμεταλλεύονται τους πολλούς. Η παγκόσμια πλουτοκρατία έχει στη διάθεσή της όλα τα μέσα για να δημιουργήσει αυτή την κάλπικη εικόνα. Διαθέτει το χρήμα, την εξουσία, την επιστήμη, την τεχνολογία, τον πολιτισμό. Διαθέτει όλα τα ισχυρά όπλα για να διαμορφώσει την ‘’ενδεδειγμένη’’ συνείδηση στις μάζες, για να τις αναγκάσει εντέλει να ενδώσουν και να υπηρετήσουν το δικό της ‘’πρότυπο.’’ Την ιδέα του άνισου και άγονου ανταγωνισμού που αποβλέπει αποκλειστικά στην αποκόμιση του ύψιστου κέρδους και της μέγιστης υπεραξίας.
-Η υγεία, η παιδεία, η ασφάλιση, το φως, το νερό, ο πολιτισμός αποτελούν αναμφισβήτητα τα ‘’κοινωνικά αγαθά,’’ τις υπηρεσίες που πρέπει να προσφέρονται με αίσιους όρους στο σύνολο των πολιτών κι ως εκ τούτου θα πρέπει όλα αυτά να διαχειρίζονται αποκλειστικά από το κράτος και από το Δημόσιο τομέα. Μόνο με αυτόν τον όρο θα μπορέσουν οι κοινωνίες των εθνών να ανακουφίσουν τον πάσχοντα άνθρωπο από την αρρώστια, από τον πόνο και από κάθε είδους θανατηφόρες πανδημίες.
Οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι όμως, αγωνίζονται στον έρμο το βίο τους καταναλώνοντας και το τελευταίο δευτερόλεπτο της μέρας για να υπηρετήσουν την εξωφρενική λογική του ελεεινού συστήματος λες και πρόκειται να ζήσουν κι άλλη μια ζωή, χωρίς να λογαριάζουν το βάρος και το κόστος του χρόνου που μετρά αντίστροφα και τους εξουθενώνει.
Η φύση ασπάζεται και υιοθετεί τη δικαιοσύνη του ήλιου κι αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν κάποτε οι θνητές υπάρξεις της γης. Ναι, ο πανδημικός ιός δεν ξεχωρίζει νέους και γέρους, εγχώριους και ξένιους, πλούσιους και φτωχούς. Αυτοί οι διαχωρισμοί αφορούν τη συγκεκριμένη κοινωνική οργάνωση και τον ανάρμοστο τρόπο δόμησής της. Η φύση δεν κάνει διακρίσεις. Αν όμως η ζωή είναι τόσο ασταθής και τόσο αβέβαιη προς τι η αχαλίνωτη συσσώρευση του πλούτου, προς τι οι πόλεμοι, οι καταστροφές, το άδικα σπαταλημένο αίμα κι ο καθημερινός θάνατος;
Είμαστε υποχρεωμένοι, λαμβάνοντας ως ερέθισμα τούτη την οδυνηρή συγκυρία να προχωρήσουμε σε άλλου τύπου συνειρμούς για να διατυπώσουμε τις δικές μας αυθεντικές θέσεις που ασφαλώς θα πρέπει να είναι σε αντίθεση με τις προθέσεις εκείνων που παρακρατούν τον αθέμιτο πλούτο και την εξουσία. Η ίδια η ζωή άλλωστε, ως έλλογα όντα μας, παρέχει το δικαίωμα, να διατυπώνουμε πολλαπλές αναγνώσεις για κάθε φυσικό ή κοινωνικό φαινόμενο που λαμβάνει χώρα στον πλανήτη. Ας επισημάνουμε λοιπόν τις κρίσιμες ερωτήσεις κι ας επιχειρήσουμε να απαντήσουμε όσο γίνεται πιο ρεαλιστικά και πιο αντικειμενικά.
Ο άνθρωπος δε πρέπει να αγωνίζεται μόνο για την ικανοποίηση των υλικών του αναγκών αλλά είναι άκρως αναγκαίο να πολεμά πρώτιστα για τη χρεία της ψυχής του, για το αθάνατο δημιούργημα της φύσης που φλέγεται και βουίζει, για το στοιχειό που παρέχει συναίσθημα και υπόσταση στο άπειρο και στο άψυχο σύμπαν.
Η ζωή είναι μια μοναδική ευκαιρία και μια υπόσχεση ταυτόχρονα για κάθε ανθρώπινο ον που έρχεται να αποικίσει στον κόσμο του ονείρου, την οποία όμως οφείλει να τηρήσει και να υπηρετήσει με επίγνωση, με συνέπεια και με ευλάβεια.
Ναι, η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής θα πρέπει να αποτελεί τη θεμελιακή μέριμνα της κοινωνίας ενάντια στον παραλογισμό της νέας τάξης των πραγμάτων που ωθεί συνολικά τον κόσμο της δημιουργίας στην απληστία, στην ιδιοτέλεια, στη βία και στην εκμετάλλευση. Ο άνθρωπος είναι η αρχή κι ο πλούτος όλης της γης, που είναι δικό του δημιούργημα, είναι πάντα δεύτερος και σε αξία και σε ποιότητα.
Ας μη μετράμε λοιπόν κάθε μέρα εκείνους που νοσούν κι εκείνους που αποδημούν στον άλλο κόσμο γιατί αυτό δεν τιμά μήτε τον άνθρωπο, μήτε τον κατά τα άλλα έξοχο πολιτισμό του.
Η ζωή είναι δημιουργία κι ο θάνατος καταστροφή. Κι όπως το σύμπαν παραμένει ακλόνητα ζωντανό μ’ όλα τα άστρα και τα φεγγάρια του αναμμένα, έτσι κι η γη θα πρέπει να ακτινοβολεί από άσβεστο καλοκαιριάτικο φως, από σθένος, από οίστρο κι από ζωτικότητα.
Επειδή ο άνθρωπος διαθέτει μέσα του τη θεϊκή φωτιά, πρέπει να βρει μια ευκαιρία για να εκδηλώσει έμπρακτα τη γνήσια αγάπη, το σεβασμό και την αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπό του. Με το διάλογο, με το στοχασμό και με την εμπειρία του είναι υποχρεωμένος να απαντήσει στα αναπάντητα: ‘’από πού ερχόμαστε, που πηγαίνουμε και τι προσδοκάμε;’’
Γιατί καθήκον του είναι να πορεύεται αξιοποιώντας διαρκώς τις δυνατότητες της ύλης και του πνεύματός του. Γιατί τούτος ο κόσμος έχει μόνιμα δυο όψεις κι αυτές αέναα συγκρούονται βίαια μεταξύ τους. Κι είναι χρέος του να εντοπίσει τα κίνητρα και τις αιτίες που προκαλούν τούτη την ασυμβατότητα που μετατρέπεται σε αδυναμία, σε σοβαρό ελάττωμα που στερεί την ειρηνική συνύπαρξη των εθνών και των λαών με όλες τις συνέπειες που έπονται.
Κι η επίλυση τέτοιου είδους προβλημάτων αξιώνει σαφώς μια λογική χωρίς αντιφάσεις. Απαιτείται μιαν άλλη θέαση της πραγματικότητας που θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα να ιδεί αθόλωτα το κάθε βλέμμα από ψηλά τον κόσμο της δημιουργίας και τις ζωτικές ανάγκες του.
Μια αστραπή στον ατελεύτητο χρόνο είναι η ζωή μας κι οφείλουμε τη δεδομένη στιγμή να κρατήσουμε το φως της μέσα στις ροζιασμένες παλάμες μας για να κατοπτεύσουμε με αυτό, αυτό που κρύβεται επιμελώς μέσα στο δασύ και στο ατελέσφορο σκοτάδι.
Ας αποδώσει επιτέλους ο άνθρωπος την πλέρια ελευθερία στον συνάνθρωπό του!
Ευτυχισμένος ο θνητός που κληρονόμησε το δικαίωμα της ζωής και τρις ευτυχισμένος αυτός που μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά της, να εκμαιεύσει τις μεγαλεπήβολες αλήθειες της.
Το σύμπαν είναι ζωντανό, ζωντανή πρέπει να παραμείνει κι η γη. Ναι, σε μια ιδανική διεργασία μπορεί να υπάρξει μια βάσιμη ελπίδα όταν η αλληλεγγύη αποτελέσει κοινά αποδεχτό και αμετακίνητο στόχο…
Δώστε μας επιτέλους εσείς οι ισχυροί της γης αυτά που έχουμε ανάγκη για να αντιμετωπίσουμε τον άμεσο κίνδυνο που απειλεί την ύπαρξή μας. Αναγνωρίστε το δικαίωμα της ζωής. Εφαρμόστε μια ενιαία προληπτική πολιτική χωρίς εξαιρέσεις. Οραματιστείτε για την κοινωνική μέριμνα και για την προστασία των λαών. Διαθέστε τα απαραίτητα κονδύλια για να στηρίξετε τους άνεργους, τους άστεγους και τους ανίκανους για εργασία. Δομήστε ένα ισχυρό Δημόσιο σύστημα υγείας που θα λειτουργήσει ως ασπίδα και για το σήμερα αλλά και για αύριο. Καλλιεργείστε τον πολιτικό πολιτισμό, τις τέχνες, τις επιστήμες και τη φιλοσοφία για να θεμελιωθεί το πνεύμα της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας και επεκτείνετε όσο γίνεται περισσότερο τους σχολικούς χώρους για να μπορούν τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να ελπίζουν και να ονειρεύονται…
Η λογική και η σοφία αποτελούν τον καθρέφτη του σύμπαντος, τον αμύθητο πλούτο του ουρανού. Μόνο κάτω από το πρίσμα τούτης της συνθήκης θα μπορέσει να γεννηθεί μιαν αξιόπιστη ελπίδα για το μέλλον του πλανήτη. Κι όταν αυτή τη σύμβαση την ενστερνιστούν οι συνειδήσεις των απλών ανθρώπων, τότε οι ελάχιστοι πλεονέκτες και οι χρησιμοθήρες θα υποχρεωθούν να εξοβελίσουν από μέσα τους το ακαταστάλακτο πάθος και το ανεπαρκές τους ένστικτο. Το ζωώδες εγώ που επιζητεί επιτακτικά να επιβάλλει τη υποταγή και τη σκλαβιά στους ομοίους του, στα ισόθεα πλάσματα που από τον προορισμό τους έχουν τις ίδιες ανάγκες, τις ίδιες αξίες, τα ίδια ιδανικά και τα ίδια δικαιώματα,...
Γιώργος Δ. Μπίμης.
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός,
ποιητής και συγγραφέας.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 26 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 26/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
