Αφού κόβονται τόσο πολύ για τη δημιουργικότητα στο Σχολείο και θέλουν τη γνώμη των μαθητών στην Έκθεση γιατί δε θέτουν τα ερωτήματα σε πρώτο πρόσωπο;
Γιατί δε ρωτάνε ευθέως τους μαθητές; «Πιστεύετε πώς το ελληνικό σχολείο καλλιεργεί τη δημιουργικότητα και με ποιο τρόπο; Θεωρείτε πως σας προσφέρει τις δυνατότητες να εκφραστείτε δημιουργικά, συνεργατικά, με φαντασία κ.λπ.;».
Αλλιώς, όπως διατυπώνεται το θέμα είναι σα να ζητούν από τους μαθητές να αυτολογοκριθούν παρουσιάζοντας το κυρίαρχο αφήγημα για το σχολείο και τη δημιουργικότητα. Στο θέμα όμως παρεισφρέει και η κεντρική αλλά ανομολόγητη παραδοχή του αναλυτικού προγράμματος (κρυφού) που ξεκινά και τελειώνει στο άτομο.
Είτε αφορά τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τη σχολική επίδοση είτε την εργασία και τη κοινωνική ανέλιξη, μετατοπίζοντας τώρα την ευθύνη από το υπαρκτό σχολείο στον ίδιο το μαθητή ζητώντας του να φανταστεί το τρόπο «που κάθε μαθητής εκφράζει ο ίδιος την δημιουργικότητά του».
Σα να λέμε, δεν έχει σημασία τι κάνει το σχολείο για σένα και τι προσφέρει, αλλά τι κάνεις εσύ;
*Ο Θανάσης Αλεξίου είναι αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
