Alfavita Newsroom Σε κινητοποιήσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας συμμετέχουν εκπαιδευτικοί σήμερα, Δευτέρα 8 Μαρτίου.
Όπως ανακοίνωσε ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Ηρώ Κωνσταντοπούλου», συμμετέχει στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθμώνος, στο υπουργείο Εργασίας στη 1:00μμ, στο πλαίσιο της στάσης εργασίας της ΑΔΕΔΥ από τις 12:00 έως το τέλος του ωραρίου.
Επιπλέον, ο Σύλλογος συμμετέχει στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 5:30μμ.
Αναλυτικά το σχετικό κάλεσμα:
Τιμάμε την 8η Μάρτη διεκδικώντας τα σύγχρονα δικαιώματά μας!
Συμμετέχουμε μαζικά, με όλα τα μέσα προστασίας στις κινητοποιήσεις:
• Απεργιακή συγκέντρωση στην πλ. Κλαυθμώνος – Υπ. Εργασίας στη 1:00μμ (στάση εργασίας από την ΑΔΕΔΥ από τις 12:00 έως το τέλος του ωραρίου)
• Συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 5:30μμ
Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση. Η διαχείριση της πανδημίας σε συνθήκες κρίσης του συστήματος πιέζουν αφόρητα τις ζωές των λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα των πιο καταπιεσμένων και ευάλωτων, όπως είναι οι γυναίκες, οι μετανάστριες-προσφύγισσες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για να περισώσουν τα κέρδη του κεφαλαίου θυσιάζουν κάθε είδους δικαίωμα και κατάκτηση του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος, δημιούργησαν στρατιές ανέργων, ανασφαλών γυναικών, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει ακόμη χαμηλότερα.
Την περίοδο της πανδημίας η εργασιακή επισφάλεια των γυναικών οξύνεται, ενώ η τηλεεργασία ενοποίησε τον χώρο του σπιτιού με τον χώρο της δουλειάς διαμορφώνοντας μια συνθήκη διαρκούς καταπίεσης. Η γυναίκα εκπαιδευτικός προσπαθεί να γίνει «λάστιχο» για να προλάβει να κάνει τηλε-«εκπαίδευση», να φροντίσει τα παιδιά της, να τα βοηθήσει με το δικό τους τηλε-«μάθημα» και παράλληλα να ασχοληθεί με τις δουλειές του σπιτιού και όχι μόνο!
Την ίδια στιγμή, χιλιάδες αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί είναι έρμαια της ελαστικής-προσωρινής εργασίας, κυνηγώντας στο διηνεκές ακριβοπληρωμένα προσόντα και «χαρτιά» για εξασφάλιση δουλειάς λίγων μηνών, ενώ το δημόσιο σχολείο είναι γεμάτο κενά. Κανένας προσωπικός και οικογενειακός προγραμματισμός δεν «επιτρέπεται», δεν μπορούν να σχεδιάσουν το άμεσο μέλλον τους καθώς δεν ξέρουν πού θα βρεθούν να δουλεύουν τον επόμενο χρόνο. Ταυτόχρονα, δεν απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τις μόνιμες συναδέλφους τους, δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα στη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών τους.
Παράλληλα αυξάνεται η επιβάρυνση της εργασίας στο σπίτι με την φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων, καθώς και η ενδοοικογενειακή βία.
Οι προσφύγισσες ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς, ενώ τα πολυάριθμα περιστατικά βιασμών και γυναικοκτονιών είναι η καθημερινότητα για πολλές γυναίκες σήμερα. Την ίδια στιγμή τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα αντιμετωπίζουν φοβερές διακρίσεις και αποκλεισμούς.
Οι αποκαλύψεις μέσω του ελληνικού #metoo αναδεικνύουν την βρωμιά ενός συστήματος που σαπίζει σε όλους τους τομείς ακόμη και σ’ αυτούς που προβάλλονται από αυτό ως πιο εξευγενισμένοι όπως ο αθλητισμός και ο πολιτισμός. Παράλληλα το κύμα των αποκαλύψεων εξαπλώνεται σε χώρους εργασίας με γυναίκες να καταγγέλλουν την έμφυλη βία και την παρενόχληση (σεξουαλική παρενόχληση, mobbing, bullying κ.λπ.).
Η υπόθεση “Λιγνάδη” όπως και οι άλλες περιπτώσεις δείχνουν τον κυνισμό, την διαπλοκή, την επιλεκτική αδράνεια των διωκτικών αρχών, την πολιτική συγκάλυψη. Μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ και υπουργοί της να παρίσταναν τους ανήξερους και στην συνέχεια να έτρεξαν εκ των υστέρων να αποστασιοποιηθούν από τα γεγονότα, όμως η αλήθεια δεν κρύβεται κάτω από το χαλί των επιχορηγούμενων με δημόσιο χρήμα ΜΜΕ. Οι πρωταγωνιστές των εγκληματικών πράξεων δρούσαν για χρόνια ασύδοτοι και ανενόχλητοι κοντά στην πολιτική εξουσία. Στην θέση των θυμάτων βρίσκονται γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, παιδιά και προσφυγόπουλα, γεγονός που αναδεικνύει με εκκωφαντικό τρόπο το αποκρουστικό πρόσωπο της σύγχρονης κοινωνίας της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων χωρίς συγκαλύψεις, καταδικάζουμε την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Παλεύουμε για να βελτιωθεί άμεσα η θέση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, σεξιστικές, βίαιες και προσβλητικές συμπεριφορές, αλλά και για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης που αναπαράγουν και οξύνουν τέτοια προβλήματα.
Ο σύλλογος καλεί τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους να απευθυνθούν στο σωματείο για κάθε αντεργατική, παραβιαστική, κακοποιητική και σεξιστική συμπεριφορά στους χώρους εργασίας. Στηρίζουμε τα θύματα παρενόχλησης και βίας στους εργασιακούς χώρους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Στις 8 Μάρτη 1857 οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, ράφτρες και υφάντρες, βγήκαν στο δρόμο. Έκαναν την πρώτη απεργία και διαδήλωση εργαζομένων γυναικών διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, μείωση ωρών εργασίας από 16 ώρες τη μέρα που δούλευαν στα εργοστάσια σε 12 και ίδιους μισθούς με τους άνδρες.
Το 2021, 164 χρόνια μετά, τα δικαιώματα αυτά δε θεωρούνται δεδομένα. Είναι στο χέρι της σύγχρονης γυναίκας, είναι υπόθεση συνολικά του εργατικού κινήματος, να διεκδικήσουμε σύγχρονους όρους ζωής και δουλειάς. Η 8η Μάρτη πρέπει να αποτελέσει έναν απεργιακό σημαντικό σταθμό στην πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στην γυναικεία εκμετάλλευση, τις έμφυλες διακρίσεις, την ανισότητα, τη βία και τον σεξισμό.
Διεκδικούμε:
Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ίσα δικαιώματα για όλες/ους. Όχι στις μισθολογικές διακρίσεις. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή εργασία. Κατάργηση των νόμων που προωθούν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που καταδικάζουν τις γυναίκες στην ανασφάλεια και στην φτώχεια. Όχι στην μονιμοποίηση της τηλεργασίας που πλήττει κυρίως τις εργαζόμενες γυναίκες.
Εξίσωση των δικαιωμάτων για όλους τους ελαστικά εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα προς τα πάνω με αυτά των μόνιμων και αορίστου χρόνου συναδέλφων.
Πλήρη προστασία της μητρότητας – 9μηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας.
Πλήρη προστασία της κύησης, ακώλυτη χορήγηση γονικών αδειών και άδειας ασθένειας τέκνου και 5μηνης άδειας επαπειλούμενης κύησης με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της προϋπηρεσίας. Αναδρομική προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων για όσες/όσους εξαναγκάστηκαν σε χρήση των αδειών άνευ αποδοχών
Πλήρη καταβολή μισθού και ενσήμων κατά τη διάρκεια της άδειας τοκετού και λοχείας δίχως τον περιορισμό των 200 ενσήμων τη διετία - Κανένας αποκλεισμός από παροχές μητρότητας για τις άνεργες συναδέλφισσες - Αύξηση της άδειας κύησης και λοχείας σε περιπτώσεις πολύδυμης κύησης και πολυτεκνίας -Συμπερίληψη των περιπτώσεων υιοθεσίας.
Κατάργηση των αντεργατικών διατάξεων των Π.Ν.Π. για τις άδειες ειδικού σκοπού που οδηγούν τους εργαζόμενους γονείς και κυρίως τις γυναίκες σε στέρηση της κανονικής άδειας ή σε άδειες άνευ αποδοχών. Να δοθούν άδειες «ειδικού σκοπού» για όσο διάστημα απαιτηθεί με πλήρεις αποδοχές και ασφάλιση χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Απαγόρευση των απολύσεων. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας κατά της ανεργίας που πλήττει σημαντικά τις γυναίκες ειδικά την περίοδο της πανδημίας.
Δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Αποφασιστική ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης Υγείας. Πλήρη δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Κάλυψη όλων των εξόδων προγεννητικού ελέγχου, ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τοκετού από το κράτος.
Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας (γηροκομεία, παιδικοί σταθμοί, πρωτοβάθμια περίθαλψη), ώστε να απαλλαγούν οι γυναίκες από υπηρεσίες, οι οποίες πρέπει να παρέχονται από το κράτος.
Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία σε κάθε νομό ιατροδικαστικών κέντρων και δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών για την πρόληψη του φαινομένου της βίας και για τη στήριξη των θυμάτων της έμφυλης βίας (ξενώνες, τηλεφωνικές γραμμές, νομικής, ιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης κ.ά).
Καμία ανοχή στην παρενόχληση, στη βία και στην αυθαιρεσία στους εργασιακούς χώρους. Να προβλεφθούν στις συλλογικές συμβάσεις διατάξεις για την προστασία των εργαζομένων από την σεξουαλική παρενόχληση και την κακοποίηση. Μισθοί υπερημερίας όταν εξαναγκάζεται μία γυναίκα να φύγει από τη δουλειά λόγω παρενόχλησης από τον εργοδότη. Άμεση δικαίωση σε περιστατικά σεξιστικών, εργοδοτικών αυθαιρεσιών, ηθικής και ψυχολογικής παρενόχλησης (mobbing) στους εργασιακούς χώρους.
Πλήρη δικαιώματα των μεταναστών και μεταναστριών στη μετακίνηση, στο άσυλο, σε στέγη, υγεία, παιδεία, εργασία. Προστασία των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων.
Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος και στην έκτρωση. Οι εκτρώσεις να είναι προσβάσιμες για όλες τις γυναίκες, να είναι δωρεάν, ασφαλείς και να καλύπτονται από το κράτος.
Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία και το δικαίωμα στην αυτοάμυνα σε περιπτώσεις έμφυλης βίας.
Να επιταχθούν τώρα ξενοδοχεία για την ασφαλή διαμονή των γυναικών, παιδιών, αναπήρων και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων που αντιμετωπίζουν έμφυλη ή/και ενδοοικογενειακή βία. Να ενισχυθούν οι κακοποιημένες γυναίκες οικονομικά ώστε να μπορούν να φύγουν, διασφαλίζοντας αξιοπρεπείς όρους διαβίωσης.
Καμία σκέψη για αντιδραστική αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου. Όχι στην υποχρεωτική επιβολή συνεπιμέλειας σε περιπτώσεις διαζυγίου και στην εναλλασσόμενη κατοικία απευθείας από το δικαστήριο, χωρίς συναίνεση των γονιών ή των παιδιών.
Παλεύουμε συνολικά για ένα κόσμο ισότητας, χειραφέτησης και ελευθερίας
Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: Κινητοποίηση της Αγωνιστικής Παρέμβασης της Γ’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας
Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: Η Αγωνιστική Παρέμβαση της Γ’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας δηλώνει ότι θα συμμετέχει στις συγκεντρώσεις και πορείες γυναικείων οργανώσεων, φεμινιστικών και εργατικών σωματείων στο κέντρο της Αθήνας, στις 13:00 στην πλατεία Κλαυθμώνος, στο υπουργείο Εργασίας, στο πλαίσιο της στάσης εργασίας της ΑΔΕΔΥ από τις 12:00 έως τις 15:00.
Επιπλέον, συμμετέχει στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 17:30.
Η ανακοίνωση των εκπαιδευτικών
Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Αγωνιστικής Παρέμβασης της Γ’ ΕΛΜΕ Δυτικής Αθήνας:
«Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, για ίσα δικαιώματα στη ζωή και την εργασία για όλες /ους!
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, ο συλλογικός αγώνας η δύναμή μας!
Πέρασαν 164 χρόνια από τη μεγάλη ταξική σύγκρουση των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, εξίσωση μισθών με τους άντρες, μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 10, κατάργηση φυλετικών διακρίσεων. Η απεργία και οι μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν από τους καπιταλιστές και το κράτος με την αστυνομία και τα όπλα και τελικά βάφτηκαν στο αίμα των εργατριών.
Οι αγωνιζόμενες γυναίκες είναι απόγονοι της Κλάρας Τσέτκιν, μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που το 1910 πρωτοστάτησε για να καθιερωθεί η 8η Μάρτη ως ημέρα αφιερωμένη σε όλες τις αγωνιζόμενες γυναίκες, της Ρόζας Λούξεμπουργκ και της Αλεξάνδρας Κολλοντάι. Απόγονοι των εργαζόμενων γυναικών που το 1917 με τις διαδηλώσεις τους πυροδότησαν το κίνημα που ανέτρεψε τον τσάρο στη Ρωσία και των κομμουνιστριών που πρωτοστάτησαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Της Έμμας Γκόλντμαν που φυλακίστηκε για την προπαγάνδα της υπέρ της αντισύλληψης, αλλά και κατά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Των μαύρων γυναικών στις ΗΠΑ που πρωτοστάτησαν στο κίνημα κατά της φυλετικής και έμφυλης καταπίεσης.
Αμείωτοι στην πορεία του χρόνου συνεχίζονται οι αταλάντευτοι αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους και στη χώρα μας. Η ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος έχει καταγράψει τις πρωτοπόρες απεργούς εργάτριες του εργοστασίου Αφοι Ρετσίνα στον Πειραιά, το 1892, ενάντια στη μείωση του μισθού τους, την έγκυο καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη που δολοφονήθηκε από τους χωροφύλακες στη μεγάλη απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου, τον Αύγουστο του 1926, τις μαχήτριες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝίτισσα Διαμάντω Κουμπάκη που δολοφονήθηκε από τους ναζί και τους έλληνες συνεργάτες τους στην Κοκκινιά τον Αύγουστο του ’44, τη δασκάλα Ειρήνη Γκίνη (Μίρκα Γκίνοβα) – την ΕΛΑΣίτισα αντάρτισσα που εκτελέστηκε από τους χωροφύλακες τον Ιούλη του ΄46 στα Γιαννιτσά κι όλες τις γυναίκες που αγωνίστηκαν ενάντια στον φασισμό για την απελευθέρωση και το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.
Σήμερα οι αγωνιζόμενες γυναίκες ορθώνουν καθημερινά το ανάστημά τους συμμετέχοντας ενεργά στο κίνημα για τα εργασιακά, τα κοινωνικά και τα έμφυλα δικαιώματα, μέσα και έξω από το σπίτι, στη μισθωτή εργασία, στη μερική και ελαστική απασχόληση, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία. Στο ζοφερό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει η εφαρμοζόμενη πολιτική από ΕΕ, ΔΝΤ και τις ντόπιες κυβερνήσεις. Αρνούνται να είναι τα θύματα της «κρίσης», οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται. Οραματίζονται-παλεύουν για την ανατροπή της παρούσας άθλιας κατάστασης, την κατάκτηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σε όλα τα επίπεδα. Υψώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην σεξουαλική καταπίεση, τα στερεότυπα του αποκλεισμού, τους διωγμούς, τη σεξιστική βία και τις δολοφονίες γυναικών που πληθαίνουν όλο και περισσότερο.
Δεν ξεφεύγει από τον κανόνα η εκπαίδευση με τις σαρωτικές αναδιαρθρώσεις, τη συρρίκνωση και τις περικοπές που συνεχίζονται. Το 2021 οι πάνω από 50.000 αναπληρώτριες και αναπληρωτές συνάδελφοί μας, οι πιο πολλοί στην ιστορία της εκπαίδευσης, βιώνουν απίστευτες κι απάνθρωπες δυσκολίες, λόγω της χρόνιας αδιοριστίας, της εναλλαγής μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας, καθώς και της συνεχούς περιπλάνησης από πόλη σε πόλη και από σχολείο σε σχολείο για πολλά χρόνια. Με μισθούς πείνας και μισά δικαιώματα δεν είναι δυνατό να ανταπεξέλθουν στις διαμορφούμενες συνθήκες.
Στην α/θμια και β/θμια εκπαίδευση δύο στους τρεις είναι γυναίκες. Η ελαστική εργασία ξεπερνά το 25%. Παρόλα αυτά οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν κανονική ζωή και να γίνουν μητέρες. Το καθεστώς των συμβασιούχων στην εκπαίδευση δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της προστασίας της μητρότητας, καθώς η κανονική άδεια που δικαιούνται είναι μόνο 7 μέρες! Η αναρρωτική άδεια είναι 15 μέρες κι αυτές µε την προϋπόθεση ότι θα αρρωστήσουν τουλάχιστον 10 μέρες μετά την πρόσληψη! Ακόμη, κινδυνεύουν µε απόλυση, αν χρειαστεί να παρατείνουν την αναρρωτική άδεια. Οι άδειες μητρότητας είναι 2 μήνες πριν τον τοκετό και 2¼ μήνες μετά τον τοκετό, ενώ στερούνται άδεια ασθένειας τέκνου, άδεια επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας και έχουν λειψά δικαιώματα κατά την άδεια μητρότητας (κύησης, λοχείας, ανατροφής). Γι’ αυτό και πλήθος αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οδηγούνται στην παραίτηση για να διαφυλάξουν την εγκυμοσύνη τους ή για να θηλάσουν! Μόλις πρόσφατα και μετά από αγώνες δόθηκε άδεια ανατροφής 3,5 μηνών.
Η ιστορία των εργατικών κοινωνικών αγώνων δείχνει ότι η πραγματική γυναικεία χειραφέτηση δεν χαρίζεται από την άρχουσα τάξη, τον καπιταλιστικό όλεθρο και το καθεστώς της καταπίεσης και εκμετάλλευσης σε όλα τα επίπεδα, αλλά κερδίζεται και οικοδομείται μέρα τη μέρα στο δρόμο του αγώνα και της ανατροπής. Τα αιτήματα για κατάργηση των ανισοτήτων και διακρίσεων κάθε είδους, στη μόρφωση, στην εργασία, στην κοινωνία δεν είναι μόνο γυναικεία. Οι διεκδικήσεις κι οι αγώνες απέναντι στο κράτος και την εργοδοσία, για προστασία της μητρότητας, για άδειες ανατροφής παιδιών, για τσάκισμα των στερεοτύπων και των διακρίσεων με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φυλή ή το χρώμα, την εθνική καταγωγή και τη θρησκεία, είναι ζητήματα όλων, για να βαδίσουμε στο δρόμο της οικοδόμησης μιας κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Απαιτούμε:
Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους/ες. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση.
Εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών/ τριων με εκείνα των μονίμων εκπαιδευτικών.
Αυξήσεις στους μισθούς, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μονίμων και αναπληρωτών.
Να εξασφαλιστούν άμεσα στις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς οι ίδιες άδειες μητρότητας με εκείνες των μονίμων (εγκυμοσύνης, λοχείας, ανατροφής), αλλά και οι αναγκαίες αναρρωτικές άδειες. Εννιάμηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της ανάλογης προϋπηρεσίας.
Μέτρα στήριξης των αναπληρωτών/τριών και των οικογενειών τους. Επίδομα στέγασης, δωρεάν μετακινήσεις, δικαίωμα συνυπηρέτησης στα ζευγάρια των εκπαιδευτικών.
Ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας ιατρικής για όλες και όλους, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Απολύτως Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και αναβαθμισμένες δομές προσχολικής αγωγής. Να γίνονται δεκτά στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς όλα τα παιδιά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς τροφεία και άλλη οικονομική επιβάρυνση των γονιών.
Άμεση δημόσια καταγγελία, όπου εκδηλώνονται, σεξιστικές συμπεριφορές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Λύνουμε τη σιωπή μας, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας. Ενάντια στο σύγχρονο σκοταδισμό».
Στις κινητοποιήσεις και ο Α' Σύλλογος Αθηνών Εκπαιδευτικών Π.Ε.
Αναλυτικά, η ανακοίνωση του Α' Συλλόγου Αθηνών Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης:
Τιμάμε την 8η Μάρτη, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
«Σπάμε τις αλυσίδες της σιωπής, της εκμετάλλευσης, της ανισοτιμίας»
Χτίζουμε “ασπίδα προστασίας” απέναντι στη βία κάθε μορφής σε βάρος των γυναικών μέσα από την κοινή αγωνιστική μας δράση, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη!
164 χρόνια μας χωρίζουν από τις 8 Μάρτη του 1857, όταν οι γυναίκες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση χτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε. Δύο χρόνια μετά, την ίδια μέρα, οι γυναίκες ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους και αυτή η κίνηση αποτέλεσε την αφορμή η 8η Μάρτη να καθιερωθεί από το παγκόσμιο εργατικό κίνημα σαν Μέρα της γυναίκας, το 1910 με πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν. Στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1892, από τις υφάντρες του δεύτερου εργοστασίου υφαντουργίας των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά.
Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος της φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.
Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα αφιερωμένη σε όλες εμάς που ακόμα και σήμερα βιώνουμε την εκμετάλλευση, την κοινωνική καταπίεση, τις διακρίσεις λόγω της έμφυλης ταυτότητάς μας, τησεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση. Η 8η Μαρτίου είναι ημέρα αφιερωμένη στις γυναίκες και τις θηλυκότητες που αγωνιζόμαστε να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Ένας αγώνας που δε σταματά! Τα τελευταία χρόνια, υπάρχει μια έντονη επάνοδος των φεμινιστικών κινημάτων διεθνώς. Από τους αγώνες για το δικαίωμα στην έκτρωση σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Ιρλανδία και η Πολωνία, έως τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν στα ευρύτερα κινήματα σε χώρες όπως η Χιλή και η Τουρκία.
Τα πρώτα θύματα της κρίσης είναι οι γυναίκες: είναι οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται, οι πρώτες που νιώθουν τα πρόσθετα οικονομικά οικογενειακά βάρη, τα συνήθη θύματα της βίας στο σπίτι, στην εργασία, στο δρόμο.Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών, των θηλυκοτήτων και των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων ήταν και είναι πάντα μέρος του συνολικού αγώνα για τα εργατικά δικαιώματα. Το δικαίωμα της ίσης αμοιβής είναι ένα ακόμα αίτημα που δεν έχει διευθετηθεί. Η ενίσχυση των προστατευτικών διατάξεων για τις γυναίκες, τις θηλυκότητες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα είναι αίτημα του κινήματος και άμεση ανάγκη.
Η έμφυλη βία αποτελεί ένα καθημερινό, παγκόσμιο φαινόμενο, που πλήττει στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων γυναίκες, κορίτσια και ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα ανεξάρτητα από την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο, την εθνικότητα και την κοινωνική τάξη. Για τις γυναίκες με επισφαλή θέση εργασίας, τις άνεργες, φτωχές ή μετανάστριες, χωρίς οικονομική ανεξαρτησία και κοινωνική στήριξη, η αναζήτηση βοήθειας γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. Η βία αυτή έχει ένα ευρύ φάσμα που μπορεί να ξεκινά από την παρενόχληση και τη λεκτική/ψυχολογικήβία και να φτάνει μέχρι τον βιασμό και την γυναικοκτονία. Η βία αυτή συναντάται οπουδήποτε, από την οικογένεια μέχρι το εργασιακό περιβάλλον.Η καθημερινή έμφυλη βία και καταπίεση που βιώνουν οι γυναίκες στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, ο έλεγχος που επιχειρείται να ασκηθεί στα γυναικεία σώματα. Ας αναλογιστούμε τους καθημερινούς βιασμούς, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, την ενδοοικογενειακή βία που δεν καταγράφονται, γιατί ο φόβος που δημιουργεί η κοινωνία για την ομολογία τέτοιων περιστατικών είναι τεράστιος και η αντιμετώπιση του κράτους και της κοινωνίας απέναντι στο θύμα, σε πολλές περιπτώσεις, αντί για υποστηρικτική είναι ενοχοποιητική.
Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, η χώρα μας διανύει το δικό της #metoo. Είναι η περίοδος της επώνυμης καταγγελίας για σεξουαλική, σωματική και ψυχική κακοποίηση από επιζήσασες και ανήλικους επιζήσαντες που έχουν υποφέρει είτε στον εργασιακό χώρο, είτε στον οικογενειακό και φιλικό κύκλο. Τα όσα παρακολουθούμε να διαδραματίζονται σε χώρους προβεβλημένους μας ανησυχούν ιδιαίτερα. Η εργασιακή έμφυλη βία προερχόμενη συχνά από σχέσης ιεραρχίας είναι καθημερινό φαινόμενο και οι εργαζόμενες είμαστε απροστάτευτες σε καθεστώς εκβιασμού.
Κάθε επιζήσασα είχε και έχει φωνή. Η πολιτεία και η κοινωνία κωφεύουν για χρόνια. Τα αυτιά πρέπει να ανοίξουν ακόμα περισσότερο, ο κλοιός του φόβου να σπάσει, τα δικαιώματα των θυμάτων οφείλουν να μπουν μπροστά στα αιτήματα μας.
Στο σημείο αυτό δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το γεγονός πως τα φαινόμενα βίας έχουν ενταθεί λόγω της καραντίνας. Η ενδο-οικογενειακή βία χτύπησε κόκκινο. Ειδικά κατά την διάρκεια του πρώτου lockdown παρατηρήθηκε κατακόρυφη αύξηση των καταγγελιών από γυναίκες και θηλυκότητες που ήταν αναγκασμένες να μένουν στο σπίτι, σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον.
Κάθε 8η του Μάρτη συμμετέχουμε ενεργά στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για μια παγκόσμια φεμινιστική απεργία.
Στον τομέα της εργασίας:
Στη χαραυγή του 2021 οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν το δικαίωνα να κάνουν οικογένεια και να γίνουν μητέρες. Δεν έχουν µόνο να αντιμετωπίσουν την αλλαγή του τόπου διαβίωσης κάθε χρόνο και για χρόνια και να καλύψουν το νοίκι και τα έξοδά τους µε τον πενιχρό µισθό τους, έχουν ταυτόχρονα να αντιµετωπίσουν όλες τις διακρίσεις που βιώνουν σε περίπτωση που µείνουν έγκυοι.
Το καθεστώς της ελαστικής εργασίας των συµβασιούχων στην εκπαίδευση δεν αναγνωρίζει το δικαίωµα της προστασίας της µητρότητας σε περίπτωση επαπειλούµενηςεγκυµοσύνης, καθώς το καθεστώς των αδειών των αναπληρωτ(ρι)ών είναι απαράδεκτο. Η άδεια που δικαιούνται είναι όλη κι όλη 7 ηµέρες! Η αναρρωτική άδεια είναι 15 µέρες κι αυτές µε την προϋπόθεση ότι θα αρρωστήσουν τουλάχιστον 10 µέρες µετά την πρόσληψη! Ακόµα, κινδυνεύουν µε απόλυση, αν χρειαστεί να παρατείνουν την αναρρωτική άδεια. Οι άδειες µητρότητας για τις αναπληρώτριες είναι 2 µήνες πριν τον τοκετό και 2¼ μήνες µετά τον τοκετό ενώ στερούνται άδειας ασθένειας τέκνου, άδεια επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας και έχουν λειψά δικαιώματα και κατά την άδεια μητρότητας (κύησης, λοχείας, ανατροφής). Γι’ αυτό και πλήθος αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οδηγούνται στην παραίτηση για να διαφυλάξουν την εγκυμοσύνη τους ή για να θηλάσουν!
Στις μονογονεϊκές οικογένειες οι γυναίκες είναι αυτές που σηκώνουν το βάρος των εξόδων για το φαγητό, την υγεία και την εκπαίδευση των παιδιών. Η μείωση της αγοραστικής τους δύναμης έχει άμεση επίπτωση στην ψυχική και σωματική τους υγεία. Το 2013 η κατάθλιψη ανέρχονταν στις γυναίκες στο 15,6 %, ενώ στους άνδρες στο 9%. Εφιαλτικές διαστάσεις καταλαμβάνει η αδήλωτη εργασία – η μαύρη ανασφάλιστη εργασία – αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Η βίαιη αυτή επίθεση μέσω των μέτρων απέναντι στις γυναίκες δεν εξαντλείται μόνο στον τομέα της απασχόλησης. Οι γυναίκες δέχονται πρώτες τις επιπτώσεις της οικονομικής συρρίκνωσης στη χρηματοδότηση της πολιτικής και κοινωνικής προστασίας. Η διάλυση του κράτους πρόνοιας και οι ιδιωτικοποιήσεις σχεδόν στο σύνολο των δημόσιων υπηρεσιών (δημόσιοι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, φύλαξη παιδιών, φροντίδα στο σπίτι για ηλικιωμένους και άτομα με αναπηρία, κλπ) έχει τραγικές συνέπειες για τις γυναίκες και τις δυνατότητες που έχουν να βρούνε δουλειά ή και να παραμείνουν σ’ αυτήν που έχουν έτσι ώστε να είναι ενεργά ανεξάρτητα οικονομικά άτομα.Καταργούν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα! Θέλουν να γυρίσουν τις γυναίκες πίσω στο σπίτι, στην εξάρτηση και την υποταγή! Στη «σίγουρη» σιωπή…
Εκτός από τις γυναίκες, με την βία, την καταπίεση, ακόμα και με την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό -εργασιακό και κοινωνικό- βρίσκονται αντιμέτωπα όσα πρόσωπα δεν συμπεριλαμβάνονται στα κυρίαρχα πρότυπα σεξουαλικότητας, όπως τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποκείμενα. Καθημερινά αντιμετωπίζουν την ομοφοβία και την τρανσφοβία στο σπίτι στο δρόμο και στη δουλειά.
Χαιρετίζουμε τις σύγχρονες γυναίκες που καθημερινά ορθώνουν το ανάστημά τους και αγωνίζονται για τα εργασιακά, κοινωνικά και έμφυλα δικαιώματά τους, μέσα και έξω από το σπίτι, στην οικογένεια, στην εργασία, στην μερική και ελαστική απασχόληση, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, στην επισφάλεια, στο ζοφερό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει η εφαρμοζόμενη πολιτική από ΕΕ, ΔΝΤ, ελληνικές κυβερνήσεις, κεφάλαιο. Χαιρετίζουμε τις γυναίκες που οραματίζονται και παλεύουν για την ανατροπή της παρούσας άθλιας κατάστασης, που ψάχνουν το δρόμο της εργατικής χειραφέτησης και της οικοδόμησης μιας κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Αρνούμαστε να υποταχθούμε στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης!
Δε διαπραγματευόμαστε τη ζωή και τα δικαιώματά µας!
Έχουμε τη δύναμη να διεκδικήσουμε αυτά που µας ανήκουν και µας στερούν
ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!
Καμία μόνη και κανένας μόνος!
Διεκδικούμε:
- Χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη λειτουργία συμβουλευτικών κέντρων, ξενώνων για την πρόληψη και την προστασία των γυναικών από τη βία με την άμεση και πλήρη στελέχωσή τους από εξειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή εργασία. Καμία εμπλοκή ΜΚΟ. Ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία, σχολές, σε χώρους νεολαίας από επιστημονικούς κρατικούς φορείς.
- Άδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακής σχέσης. Κατάργηση της προϋπόθεσης συμπλήρωσης 200 ενσήμων τα τελευταία 2 χρόνια για τη χορήγηση του επιδόματος μητρότητας και της ειδικής παροχής προστασίας της μητρότητας από τον ΟΑΕΔ.
- Επίδομα άδειας μητρότητας για τις αυτοαπασχολούμενες δύο μήνες πριν και έξι μήνες μετά τον τοκετό στο ύψος του βασικού μισθού. Απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές για ένα χρόνο μετά τον τοκετό.
Kαλούμε, συμμετέχουμε, στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις της Δευτέρας 8ης Μάρτη:
- 13.00Πλατεία Κλαυθμώνοςστην κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ
- 17.30 συγκέντρωση στην Πλατεία Συντάγματος με σωματεία και φεμινιστικές οργανώσεις
- 17.30 συγκέντρωση στα Προπύλαια από Ομοσπονδίες, εργατικά συνδικάτα, ΟΣΒΑ, ΟΓΕ, ΜΑΣ
Δεν ξεχνάμε να τηρούμε όλα τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας. Φοράμε τις μάσκες μας και κρατάμε τις απαραίτητες αποστάσεις.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
