Όχι, τελικά δεν είναι το πείραμα τα εμβόλια και τα «κρυμμένα τσιπάκια» με τα οποία θα μας ελέγχει μια ύπουλη δύναμη (οι «σαυράνθρωποι» μήπως;;;). Το πείραμα είναι οι μαθητές, από το δημοτικό και το νηπιαγωγείο, μέχρι και τα «γυμνασιάκια» και τα «λυκειάκια» (συγγνώμη, εσείς είστε ήδη μεγάλοι… Λάθος το υποκοριστικό, απολογούμαι…). Το πείραμα είναι ΚΑΙ οι εκπαιδευτικοί, κάθε βαθμίδας… Από νηπιαγωγούς μέχρι και τους διδάσκοντες στα πανεπιστήμια… Και είναι πείραμα ψυχικής υγείας…
Τώρα για τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, δεν λέω τίποτε. Ντρέπομαι… Τι να τους πει κανείς, που περίμεναν να περάσουν «την πύλη του Παραδείσου», το Πανεπιστήμιο, για να ζήσουν τη φοιτητική ζωή; Και τώρα… Πώς ζουν και τι κάνουν; Δεν τα μάθατε; Κάποιοι έχουν το θράσος να διαδηλώνουν διεκδικώντας να ανοίξουν τα σχολεία τους… Οι σχολές τους… Με συνθήκες ασφαλείας… (Και κάποιοι τους λένε αναρχικούς και ανόητους που σπέρνουν κορωνοϊό….). Κάποιοι άλλοι βέβαια (κι όχι μόνο φοιτητές και φοιτήτριες) κάνουν «κορονοπάρτι», και …δεν φοβούνται Χάρο… Μέχρι να πάει κάποιος γνωστός τους στην εντατική ή στη διασωλήνωση…
Να ξαναγυρίσουμε στο πείραμα όμως, γιατί ξέφυγα… (mea culpa…) Διάβασα σήμερα την καταγγελία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών με τον τίτλο για «Ψηφιακή εξουθένωση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών». Ξέρετε τι με ενόχλησε περισσότερο; Όχι ότι δεν με ενοχλεί να ξεζουμίζεται ο κάθε συνάδελφος εκπαιδευτικός, κάθε βαθμίδας. Είναι δεδομένο ότι συμπάσχω… Ο δάσκαλος είναι δάσκαλος κι αν είναι ευσυνείδητος, ούτως ή άλλως «υποφέρει», λίγο τουλάχιστον, για να κάνει σωστά αυτό το υπέροχο λειτούργημα… Με ενόχλησε το τι κόσμο ετοιμάζουν για τα παιδιά τους οι «έχοντες» που αποφασίσουν να πιέσουν τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων να βάζουν τα παιδιά τους να κάνουν 8 ώρες τηλεκπαίδευση από 40 λεπτά κάθε μέρα… Και αυτό, δεν ξέρω πόσο το καταλαβαίνουν. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια… Το δικό μου, φτωχό μυαλό δεν το χωράει… Και με ενοχλεί κι όποιος συνηγορεί σ’ αυτή την τακτική…
Εύκολα κατηγορούμε τα παιδιά κάθε ηλικίας ότι περνάνε όλη την ώρα μπροστά σε μια οθόνη (κινητό, παιχνιδο-κονσόλα, τάμπλετ, υπολογιστή, κάθε συσκευή με οθόνη….). Πόσοι από εμάς «κοιτάμε στον καθρέφτη» με ειλικρίνεια για το τι κάνουμε οι ίδιοι όταν κατηγορούμε τα παιδιά γι’ αυτό… Τι διεξόδους δίνουμε στα παιδιά; Πόσο ασχολούμαστε μαζί τους, πόσο παίζουμε μ’ αυτά, ακούμε μουσική μαζί, ή τους διαβάζουμε έστω ένα παραμύθι, ή ένα βιβλίο… (στα μικρότερα). Πόσο θεωρούμε δεδομένο ότι εμείς είμαστε σωστοί; Ή εμείς είμαστε στο απυρόβλητο… Και το «εμείς» συμπεριλαμβάνει όλους τους «μεγάλους»: γονείς, δασκάλους, «άρχοντες» πάσης φύσεως…
Τι παιδιά ετοιμάζουμε;
Το τι κόσμο ετοιμάζουμε για τα παιδιά, μάλλον δεν θέλετε να το απαντήσουμε, γιατί οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε και πολύ περήφανοι γι’ αυτόν…
Άρα, τι παιδιά περιμένουμε να βγουν απ’ αυτή την ψηφιακή καταπίεση και την πολύωρη πρόσδεση σ’ αυτή την περίφημη «τηλεκπαίδευση….» Το ξέρω ότι δεν έχω άμεση λύση να προτείνω, ούτε έχω το μαγικό ραβδί να εξαφανίσω την πανδημία, να ξανανοίξω τα σχολεία και να βγάλω τα παιδιά έξω… Να σπάσω τα ψηφιακά δεσμά τους… Τα οποία, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, υπήρχαν και δεν τα δημιούργησε η πανδημία…
Μήπως, όμως, να σκεφτούμε λίγο τι θα κάνουν αυτά τα παιδιά μετά από 5 ή 10 χρόνια…. Το ότι θα μας ζητήσουν το λόγο, το θεωρώ δεδομένο… Μαγκιά τους. Και τη λέω τη λέξη με πλήρη γνώση… Δεν την παίρνω πίσω. Αν δεν μας ζητήσουν «τα ρέστα» και δεν μας αμφισβητήσουν για να φτιάξουν τον κόσμο καλύτερο, αλίμονο σε μας! Όχι σε κείνα. Αν η νέα γενιά είναι πιο κλειστή και πιο συντηρητική, μια χαρά θα πάμε προς τα πίσω… Η νέα γενιά πρέπει να χτίσει νέο κόσμο, καλύτερο… Ναι, η νέα γενιά είναι για να χτίζει… Όμως για να ξεκινήσεις να χτίσεις, πρέπει πάντα να ετοιμάσεις το έδαφος και να ξακαθαρίσεις οτιδήποτε σαθρό που θα έβαζε σε κίνδυνο το νέο οικοδόμημα που πας να σηκώσεις ψηλά… Κι έχουμε όλοι ανάγκη «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα…»
Μπορούμε βέβαια να βάζουμε τα παιδιά να κάνουν τηλεκπαίδευση 24 ώρες… Κι όποιος αντέξει… Μέχρι τελικής πτώσεως… Αυτό δεν είναι τηλεκπαίδευση, ούτε «τηλε-μαχία» με τη γνώση… είναι «τηλε-εξόντωση» «τηλε-καταστροφή». Οι συνετοί το έχουν ήδη καταλάβει… Η αναγκαστική λύση της εξ αποστάσεως εκπαίδευση δεν είναι για μόνιμα και πρέπει να τελειώνει… Αλλιώς, φοβάμαι ότι θα οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, εξαιτίας ανθρώπων που φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά και τους νέους να διεκδικήσουν τη ζωή τους.
Για την ψυχική υγεία όλων, για να μη θέλουν οι νεαροί να βγουν και «να τα σπάσουν όλα», για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο… Πρέπει να περνάμε λίγες ώρες …χωρίς ρεύμα: Λίγη ώρα στη φύση, λίγη ώρα με κουβέντες, με πραγματική κατά πρόσωπο επικοινωνία -και όχι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ίσως σώσει την ψυχική μας υγεία τουλάχιστον…. Για την άλλη δεν ξέρω.
Φοβάμαι μη φτάσουμε να λέμε αυτό που είπε ο ποιητής και θυμόμαστε στο μέλλον «…τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες. Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα οι ίδιοι στα παιδιά τους ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα. Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους…» (Μ. Αναγνωστάκης, Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.)
Και η δική μας η ευθύνη ποια είναι; Θα ξορκίζουμε απλώς το «κακό»; Πώς επιτρέπουμε αυτή την ψηφιακή βαρβαρότητα; Εκτός κι αν ήδη έχουμε ομολογήσει πως ήδη έχουμε ηττηθεί (στα «ψηφιακά …μαρμαρένια αλώνια» και περιμένουμε μοιρολατρικά μια κάποια αόριστη ελπίδα…
Υ.Γ. Και για να ξέρετε: εγώ θα προτιμούσα να κλείσω όχι με απαισιόδοξες σκέψεις, αλλά με τους στίχους του Διονύση Σαββόπουλου από το υπέροχο: «Μέρες καλύτερες θα ΄ρθουν…»
Ανδρέας Ανδρικόπουλος, φιλόλογος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
