Προέρχομαι από μια δασκαλοοικογένεια –γονείς, θείοι, ξαδέλφια είναι κάθε βαθμίδας εκπαιδευτικοί.
Στα παιδικά μου χρόνια –Άρτα επί χούντας– άκουγα εν είδει φόβου και τρόμου την επικείμενη «ένσκηψη» του επιθεωρητή στις σχολικές μονάδες που δίδασκαν οι γονείς μου. Ο πατέρας μου, ένας μελίρρυτος ακάματος δάσκαλος, κάποτε δεν «προήχθη» γιατί στην Ελλάδα του πολιτικού διχασμού, «δεν ενστερνίστηκε το πνεύμα της Απριλιανής επανάστασης», έγραψαν τα χαρτιά του.
Κι ήρθε η σημερινή στιγμή της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Προσωπικά ύστερα από τριανταπέντε χρόνια στην τάξη, έχω κριθεί ποικιλότροπα: από τη διαρκή ανασφάλειά μου, απ’ την ακοίμητη εγρήγορση, από τα λάθη μου που κατέθεσα στους εφήβους για να γίνουν εκείνοι ορθοί ενήλικες. Από ένα δάκρυ συν-κίνησης με τους μαθητές μου σε μια γιορτή αποχωρισμού. Από δυο καλά λόγια των συναδέλφων «κάποια φιλόλογος διδάσκει χωρίς να κουβαλά βιβλία στην αίθουσα». Από τα βλέμματα ανταπόκρισης γενεών που αποφοιτώντας απ’ τα σχολεία μας, είδα να παίρνουν μορφή οι ψυχές και το πνεύμα τους, κατακτώντας τη μόρφωση.
Η αξιολόγηση βέβαια σήμερα θα με σάρωνε. Σαν μύγα μες το γάλα του σύγχρονου τεχνολογικού γραμματισμού και με τη θυμηδία που προκαλεί κάθε τι παρωχημένο, θα θεωρούμην περιττή κι ασυμμόρφωτη εκπαιδευτικός, λόγω της εμμονικής αδαημοσύνης μου στους –αλήθεια!– πολύτιμους υπολογιστές.
Μα πέρα από τη δική μου παιδαγωγικά ώριμη και τεχνολογικά νήπια περίπτωση, ήρθε η ώρα της εκπαιδευτικής αξιολόγησης των νεότερων.
Η ώρα της 29χρονης εκπαιδευτικού κόρης μου –που ίσως με άλλο όνομα, μα ανάλογα προσόντα– να ’ναι δυνητικά κι η δική σας κόρη. «Κληρωτή της εποχής μας», επέλεξε ως αυτοσκοπό της τη φιλολογία και δεν είναι παράξενο που της «περίσσεψαν» περίπου 2.000 μόρια κατά την είσοδό της στο ΕΚΠΑ το 2009, αφού «έβαλε πόνο» για να σπουδάσει.
Έκτοτε το βιογραφικό της –δείγμα τυπικό των νεοελλήνων επιστημόνων– παραφούσκωσε με εξετάσεις διετούς μεταπτυχιακού στο ΕΚΠΑ, με μεταπτυχιακό στη Σορβόννη, με καμπόσα πτυχία σε τρεις γλώσσες κι άλλα ηχηρά παρόμοια, κατά τον Καβαφικό στίχο.
Οι πόρτες των ιδιωτικών σχολείων άνοιξαν για συνομήλικούς της που αριθμούσαν ίσως λιγότερα προσόντα, μα περισσότερες γνωριμίες.
Και τώρα που προσελήφθη ως αναπληρώτρια κι αξιώθηκε να διδάξει προσφυγόπουλα που ούριοι άνεμοι τα προσγείωσαν στην πατρίδα μας, επιστρατεύει εναγώνια όλες τις γλώσσες που έμαθε – και συνάμα τη γλώσσα της βασανιστικής αυτοαξιολόγησης – για να ανταποκριθεί στο καθήκον της.
Ας αξιολογηθεί λοιπόν και η νέα γενιά εκπαιδευτικών – μη αρκουσών των γλωσσών και των πλείστων όσων περγαμηνών που στοιβάζονται άπρακτες πλάι σε αδικαίωτα επαγγελματικά όνειρα.
Πρόκειται για την γενιά που τριανταρίζει με τριψήφια νούμερα αδιοριστίας. Ας αξιολογηθεί, συνεκτιμωμένων όμως και των δεκαετιών που θήτευσε στα γράμματα, χωρίς διαλείμματα εφηβικής ανεμελιάς. Τής τάζαμε πως θα ερχόταν η μέρα της επαγγελματικής της δικαίωσης.
Οι εκπαιδευτικοί δεν ξεχνάμε πως επάγγελμα σημαίνει υπόσχεση κοινωνικής προσφοράς. Αυτή την προσφορά προτίθεται τώρα η πολιτεία να «αξιολογήσει».
* Άννα Α. Αθανασάκη, Φιλόλογος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
«Κανόνι» σε μεγάλη ασφαλιστική στην Ελλάδα - Χιλιάδες οδηγοί χωρίς κάλυψη από 1η Ιουλίου!
Νηπιαγωγεία - Δημοτικά: Αυτό είναι το νέο μάθημα τον Σεπτέμβριο
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
