Alfavita Newsroom Η πλατφόρμα για τα Μηχανογραφικά έκλεισε τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 15 Ιουλίου και πλέον ο χρόνος μετρά αντίστροφα για την ανακοίνωση των Βάσεων 2025, την Παρασκευή 25/07 από το υπ. Παιδείας.
Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε για μια ακόμη φορά ένα από τα παράδοξα των πανελλαδικών εξετάσεων που αν και μένει στο περιθώριο των δημοσίων συζητήσεων δημιουργεί πολλά θέματα στους όρους εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά στο Δημοτικό είναι ότι δεν συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Μήλα με πορτοκάλια. Αρχαία Ελληνικά με Μαθηματικά. Ιστορία με Πληροφορική. Αυτή η απλή λογική, όμως, φαίνεται να εγκαταλείπεται επιδεικτικά όταν έρθει η ώρα του Μηχανογραφικού.
Αθόρυβα, θεριεύει ένα φαινόμενο που δεν αγγίζει τους τίτλους των εφημερίδων, αλλά αγγίζει την ψυχή κάθε παιδιού που παλεύει για μια θέση στο πανεπιστήμιο. Είναι τα κοινά τμήματα — εκείνα τα ΑΕΙ που δηλώνονται από υποψηφίους διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, που εξετάζονται σε διαφορετικά μαθήματα και κρίνονται με… ενιαίο μέτρο. Ένα μέτρο άδικο, σαθρό, που μετατρέπει την προσπάθεια σε λοταρία και τη δικαιοσύνη σε ευσεβή πόθο.
Πώς συγκρίνονται ανόμοιοι κόποι;
Φανταστείτε τον Γιάννη, μαθητή Ανθρωπιστικών Σπουδών, να παλεύει με τα Αρχαία, την Ιστορία και τα Λατινικά. Στην ίδια σειρά κατάταξης για το ίδιο πανεπιστημιακό τμήμα βρίσκεται και η Μαρία, του 4ου πεδίου, που εξετάζεται σε Πληροφορική, Οικονομία και Μαθηματικά. Δυο δρόμοι που δεν τέμνονται πουθενά, δυο γνωστικά τοπία με ριζικά διαφορετικές απαιτήσεις, ρίχνονται στον ίδιο πίνακα βαθμολογικής κατάταξης. Το αποτέλεσμα; Η επιτυχία κρίνεται όχι από την προσπάθεια, αλλά από το στατιστικό… που ευνόησε.
Η μεγάλη στροφή: Από ανάγκη ή από παράδοση;
Πώς φτάσαμε εδώ; Γιατί αυξάνονται κάθε χρόνο τα κοινά τμήματα;
Ο λόγος είναι απλός, αλλά όχι αθώος. Η καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) στέρησε φοιτητές από τα περιφερειακά τμήματα. Με τον κίνδυνο να κλείσουν ελλείψει εισακτέων, τα τμήματα αυτά άρχισαν να ζητούν ένταξη και σε άλλα πεδία, με στόχο να διευρυνθεί η «δεξαμενή» υποψηφίων. Το Υπουργείο Παιδείας ανταποκρίθηκε με ευκολία. Έτσι, τα Τμήματα Περιβάλλοντος εντάχθηκαν και στο 4ο Πεδίο, παρότι το 4ο δεν διδάσκει καν Φυσικές Επιστήμες. Οι Στρατιωτικές Σχολές, υπό την πίεση των άδειων αιθουσών, ετοιμάζονται να δεχτούν υποψηφίους όχι μόνο από το 2ο, αλλά και από το 3ο και το 4ο Πεδίο.
Το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό: Από 132 κοινά τμήματα το 2017, φτάσαμε στα 181 το 2025. Το 40% περίπου των πανεπιστημιακών τμημάτων, δηλαδή, δέχεται εισακτέους από διαφορετικά πεδία. Τέσσερις στους δέκα εισακτέους συγκρίνονται με «παιχνίδι στα χαρτιά». Μια εκπαιδευτική ρουλέτα που δεν ξέρεις ποιον θα «πληρώσει».
Οι αθέατες συνέπειες
Η άνιση αυτή σύγκριση δημιουργεί ένα νέο είδος αδικίας: ψυχολογικής, παιδαγωγικής και θεσμικής. Ένας μαθητής που έχει διαγωνιστεί σκληρά σε απαιτητικά θεωρητικά μαθήματα, βλέπει να «χάνει» μια θέση επειδή κάποιος άλλος διαγωνίστηκε σε ευκολότερα θέματα διαφορετικού πεδίου. Ποια αξιοκρατία; Ποια ισότητα ευκαιριών;
Η κατάσταση αποθαρρύνει, αποσυντονίζει και υπονομεύει την εμπιστοσύνη των υποψηφίων στο εκπαιδευτικό σύστημα. Στο τέλος, δεν ξέρουν για ποιο πράγμα διαβάζουν – και πώς ακριβώς θα κριθούν. Η γνώση χάνει το νόημά της και το δημόσιο πανεπιστήμιο την αξιοπιστία του.
Είναι άδικο να δίνουν την ψυχή τους σε εξετάσεις και στο τέλος να χάνονται μέσα στη στατιστική ασάφεια ενός συστήματος που συγκρίνει το ασύγκριτο. Είναι άδικο να τους μαθαίνουμε από μικρούς ότι δεν συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια – και όταν μεγαλώσουν να τους βαθμολογούμε ακριβώς έτσι.
Αν κάτι οφείλουμε στα παιδιά μας δεν είναι ούτε το «τέλειο» σύστημα ούτε η «εγγυημένη» επιτυχία. Είναι η δικαιοσύνη. Και αυτή, σήμερα, στα κοινά τμήματα του Μηχανογραφικού, λείπει.
Όλα τα νέα και οι ειδήσεις που αφορούν τις Πανελλήνιες
Βαθμολογίες κάτω από τη βάση... να φάνε και οι κότες! Μα τι συμβαίνει επιτέλους;
Πανελλήνιες 2025: Με ποια κριτήρια επιλέγω σχολές για το Μηχανογραφικό μου;
Μηχανογραφικό 2025: Αυτός είναι ο χάρτης των αντιστοιχιών για 96 Τμήματα - Οι μεγάλες αλλαγές
