Alfavita Newsroom Η ανάγκη για αιώνια νεότητα
Η φράση της Ιζαμπέλα Ροσελίνι στην ταινία Ο θάνατός σου πάει πολύ αποτυπώνει με ακρίβεια τον ανθρώπινο φόβο απέναντι στο γήρας: μας δίνεται μια γεύση νιότης και ύστερα αναγκαζόμαστε να παρακολουθούμε τη σταδιακή παρακμή της. Έτσι, πριν ακόμη υπάρξουν επιστημονικές λύσεις, ο άνθρωπος στράφηκε στο μακιγιάζ αναζητώντας μέσα από αυτό το δικό του «ελιξίριο νεότητας».
Καλλυντικά στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη
Από τον 5ο αιώνα π.Χ., οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν υλικά για να επιτύχουν την ιδανική, ανοιχτόχρωμη όψη του προσώπου. Για τη λεύκανση της επιδερμίδας επιστρατευόταν το ψιμύθιον μια ουσία βασισμένη στον μόλυβδο, που με τον καιρό αποδείχθηκε τοξική. Αργότερα αντικαταστάθηκε από κιμωλία, που θεωρείτο πιο ασφαλής. Για να δώσουν χρώμα σε χείλη και μάγουλα, χρησιμοποιούσαν φυσικές χρωστικές από φυτά όπως η άγχουσα, από μούρα, φύκια, ακόμα και βερμίλιο μια σκόνη βασισμένη στο ορυκτό κινναβαρίτης, πλούσιο σε υδράργυρο.
Άλλες δημοφιλείς ουσίες ήταν η μίλτος, κόκκινη ορυκτή χρωστική με καταγωγή από περιοχές όπως η Σινώπη και η Κέα, και διάφορα μείγματα για φρύδια και βλεφαρίδες, που περιλάμβαναν ασπράδι αυγού, καρύδια, ρετσίνι ή ακόμα και στάχτη και ζωικά περιττώματα, τα οποία υποβάλλονταν σε ειδική επεξεργασία.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά, και επικίνδυνα, καλλυντικά της εποχής ήταν οι σταγόνες από φυτό μπελαντόνα, που χρησιμοποιούνταν για τη διεύρυνση της κόρης του ματιού και την απόκτηση ενός πιο ελκυστικού βλέμματος. Η μπελαντόνα όμως έχει αποδεδειγμένα τοξική δράση και μπορεί να προκαλέσει οπτικές βλάβες ή και τύφλωση.
Η πολυτέλεια της ψιμυθίωσης στο Βυζάντιο
Στο Βυζάντιο, ο καλλωπισμός γνώρισε άνθηση, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες φρόντιζαν ιδιαίτερα την εμφάνισή τους, αδιαφορώντας πολλές φορές για την κατακραυγή της Εκκλησίας. Η κιμωλία συνέχισε να χρησιμοποιείται, ενώ εμφανίστηκαν και πιο παράδοξες πρακτικές, όπως η επάλειψη με περιττώματα σαύρας για λάμψη στο πρόσωπο ή η χρήση μάσκας ομορφιάς από μέλι, ρητίνη και αποξηραμένα βότανα, που έπρεπε να παραμείνει στο δέρμα για πολλές ώρες.
Ως μάσκαρα χρησιμοποιούσαν το στίμμι (θειούχο αντιμόνιο), επίσης τοξικό, ή ένα μείγμα από κουκουνάρι και υγρή πίσσα. Για foundation, επιστρατευόταν αραιωμένος ασβέστης, ενώ για τα κόκκινα σημεία του προσώπου (χείλη, μάγουλα, πηγούνι) επεξεργάζονταν φύκια. Αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμα και άνδρες χρησιμοποιούσαν αυτά τα προϊόντα για να αποκτήσουν χλωμή όψη, υποδυόμενοι τους μοναχούς ή τους ασκητές.
Από το παρελθόν στο σήμερα
Παρά τις προειδοποιήσεις των Πατέρων της Εκκλησίας, η αγάπη των Βυζαντινών για τον καλλωπισμό δεν περιορίστηκε ποτέ. Η έκφραση «δεν περνάει πια η μπογιά της» έχει τις ρίζες της σε αυτές ακριβώς τις πρακτικές την προσπάθεια κάλυψης της γήρανσης με μακιγιάζ. Σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτερα, όχι μόνο για τη φυσική εμφάνιση αλλά και για οτιδήποτε προσπαθεί να φανεί νέο, ενώ στην ουσία έχει χάσει τη λάμψη του.
Από τα δηλητηριώδη μεταλλικά ορυκτά μέχρι τις οργανικές μάσκες με μέλι και πίσσα, το μακιγιάζ στην αρχαιότητα δεν ήταν απλώς μια υπόθεση αισθητικής ήταν ένα καθημερινό ρίσκο στον βωμό της ομορφιάς. Και ίσως μας δείχνει ότι η ανάγκη να φαινόμαστε νέοι και θελκτικοί είναι διαχρονική, αν και ευτυχώς σήμερα πολύ πιο ασφαλής.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Η ύλη για 70.000 υποψήφιους ως 21/5 με τις λύσεις
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 21/05
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
