ΕΛΙΑ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ: Διεργασίες ανασύνθεσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας

Στη Συντονιστική Επιτροπή της Ελιάς, που συνεδρίασε την Τρίτη, αποφασίστηκε να διοργανωθούν εντός του Ιούλη τρεις θεματικές συζητήσεις: Η πρώτη για το αν υπάρχουν περιθώρια «συναίνεσης» στην Ελλάδα, η δεύτερη για τη βιωσιμότητα του χρέους, η τρίτη για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις επιπτώσεις στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι έτσι, μέσα από θεματικές εκδηλώσεις, και όχι με «αρχηγικές συνεννοήσεις», θα συντελεστεί ο «διάλογος» των κομμάτων και κινήσεων της λεγόμενης κεντροαριστεράς, ώστε να διευκολυνθεί η «ροή προσώπων και ιδεών», όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά.

Παράλληλα, στη Συντονιστική Επιτροπή εκτιμήθηκε πως, εάν δοθούν εχέγγυα για έναν ουσιαστικό διάλογο, δύσκολα θα αρνηθούν την πρόσκληση η ΔΗΜΑΡ και το Ποτάμι. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας στη Συντονιστική για το Ποτάμι, παρατήρησε με νόημα ότι «Αποφάσισε να ενταχθεί στην ΚΟ των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό είναι καλοδεχούμενο (...) Παρότι δεν διαθέτει βουλευτές, τάχθηκε υπέρ της ανάγκης συναινετικής εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, υπέρ μιας υπεύθυνης στάσης. Αυτό οφείλουμε επίσης να το καταγράψουμε».

Σαν συνεννοημένοι, ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, μιλώντας στο «Mega», εκτίμησε ότι αυτή η Βουλή μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ό,τι δηλαδή θέλουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ίσως και άλλοι. Ζήτησε, μάλιστα, να υπάρξει «συνεννόηση» για το πρόσωπο που θα αναδειχθεί στο εν λόγω αξίωμα. Επίσης, η παρούσα Βουλή να φέρει καινούργιο εκλογικό νόμο, ζήτημα που ανακίνησε τελευταία και το ΠΑΣΟΚ, βάζοντας θέμα κατάργησης του μπόνους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα. Να ανοίξει έτσι ο δρόμος για κυβερνήσεις συνεργασίας περισσότερων των δύο κομμάτων ή μεγάλους συνασπισμούς.

Ταυτόχρονα, τάχθηκε υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, ζητώντας «να δοκιμάσουμε και τους ιδιώτες στην Ενέργεια», αλλά και να προσελκύσουμε «επενδύσεις στον τουρισμό», παραχωρώντας στο μεγάλο κεφάλαιο «φιλέτα» γης.

Αναφερόμενος στις επιταχυνόμενες διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και τις φημολογούμενες συνεργασίες μεταξύ κομμάτων και παραγόντων, υποστήριξε ότι «Οι πολίτες θα πρέπει να επιλέξουν κάποιον με ευρωπαϊκή λογική, ανθρωπιστική λογική και που θα ισορροπήσει είτε τις ακρότητες της ΝΔ είτε τις ακρότητες του ΣΥΡΙΖΑ», δίνοντας έτσι και ένα στίγμα του ρόλου που επιχειρεί να παίξει ο ίδιος στις διεργασίες. Εσπευσε δε να διαμηνύσει προς κάθε κατεύθυνση ότι «αν το Ποτάμι ήθελε, θα είχε ήδη παρουσία μέσα στη Βουλή και μάλιστα με περισσότερους από δύο ή τρεις βουλευτές»... Φαίνεται, άλλωστε, ότι ήδη πολύ κοντά στο Ποτάμι βρίσκονται ο εκλεγμένος το 2012 με τον ΣΥΡΙΖΑ Π. Τατσόπουλος και ο εκλεγμένος με τη ΔΗΜΑΡ Γρ. Ψαριανός.

 

 

Βέβαια, όλοι τους, κόμματα, τάσεις, κινήσεις, μορφώματα του χώρου, έχουν ζητήματα να λύσουν, καθώς σε όλους τους σχηματισμούς της σοσιαλδημοκρατίας καταγράφονται εσωτερικοί διαχωρισμοί που σε διάκριση με την πλειοψηφούσα άποψη, συμπίπτουν περισσότερο με τις θέσεις ...άλλου κόμματος.

Στη ΔΗΜΑΡ, η «Αριστερή Πρωτοβουλία» προτάσσει συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη, η μειοψηφία (Λυκούδης κ.ά.), πλέον ως «Μεταρρυθμιστική Τάση», ζητάει να μην προχωρήσει η ΔΗΜΑΡ σε συνέδριο, αλλά να προχωρήσουν οι συζητήσεις με Ελιά και Ποτάμι για συγκρότηση Δημοκρατικής Παράταξης.

Στο ΠΑΣΟΚ, ο Μ. Χρυσοχοΐδης εμφανίστηκε σε συνέντευξή του έτοιμος να διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος. Παραπέρα, επιτέθηκε στις επιλογές της σημερινής ηγεσίας, χαρακτηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ «καρικατούρα», καθώς, όπως είπε, δεν έχει διακριτή προοδευτική ταυτότητα, που να το καθιστά «εκλόγιμο». Τέλος, παραβιάζοντας ανοικτές θύρες, συμπλήρωσε πως δε θα είχε κανένα πρόβλημα να συμπράξει σε κυβερνητικό επίπεδο με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν η Κουμουνδούρου λέει «ναι» στο ευρώ και την ΕΕ χωρίς επιφυλάξεις.

Αλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ συναντιούνται ανά ομάδες, για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματά τους. Γράφτηκε ότι έτσι βρέθηκαν οι Σαχινίδης, Μωραΐτης, Οθωνας, Πεταλωτής, εκ των βασικών συνομιλητών του παπανδρεϊκού μπλοκ εδώ και χρόνια.

Προηγήθηκαν άλλες συναντήσεις, όπου ομοτράπεζοι ήταν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως οι Μωραΐτης, Τριαντάφυλλος, Σηφουνάκης αλλά και της ΔΗΜΑΡ, όπως οι Πανούσης, Ψύρρας και η Ν. Φούντα.

Ο δε Βενιζέλος εμφανίζεται να διαβεβαιώνει ότι η Ελιά θα αναλάβει όλες εκείνες τις πρωτοβουλίες για διάλογο με ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, άλλες κινήσεις και τα αποστασιοποιημένα στελέχη του χώρου (Αννα Διαμαντοπούλου, Γιώργος Φλωρίδης κ.ά). Το σχεδιασμό Βενιζέλου προσυπογράφει ο Λοβέρδος και τα στελέχη του κόμματός του, «Νέα Ελλάδα».

Επιπλέον, έγινε και συνάντηση στελεχών που στέκονται κοντά στην ηγεσία του κόμματος και τάχθηκαν υπέρ της ανάγκης ιδρυτικού συνεδρίου ή συνδιάσκεψης της «Δημοκρατικής Παράταξης» και της ανάδειξής της σε «ισχυρό μεταρρυθμιστικό πόλο»: Μανιάτης, Χριστοφιλοπούλου, Κωνσταντινόπουλος, Καψής, Πρωτόπαππας, Αντωνίου, Δρέττα και άλλοι συμφώνησαν ότι το εγχείρημα της Ελιάς πρέπει να συνεχιστεί. Λέγεται ότι μαζί τους στοιχίζονται και οι Καϊλή, Χειμωνάς, Πιερρακάκης, Χρηστίδης, Περράκης και Κονδύλης, ο Κατσέλος από το κόμμα Λοβέρδου, ο Επιτροπάκης από την κίνηση Μόσιαλου.

Κινητικότητα καταγράφεται και στους «75». Οι Καρχιμάκης, Νιότης, Κατερίνα Διαμαντοπούλου πρωτοστατούν στη συλλογή υπογραφών. Πρόκειται για στελέχη που θέλουν Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (και όχι της Ελιάς) και κάλεσμα προς όλες τις δυνάμεις να προσέλθουν, ο διάλογος να αφορά και στον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως έγραφαν στο σχετικό κείμενο των 800 υπογραφών από το φθινόπωρο του 2013: «Διαφωνούμε πλήρως και με όσους λένε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συνεργάζεται προς τα δεξιά, όσους "μετά βδελυγμίας" απορρίπτουν κάθε προοπτική μελλοντικής προγραμματικής συμφωνίας με τις άλλες δυνάμεις της Aριστεράς και της Kεντροαριστεράς».

Τέλος, σε αυτήν τη χαοτική ανθρωπογεωγραφία, αναμένονται με ενδιαφέρον οι κινήσεις του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος επέλεξε πριν από τις ευρωεκλογές να εμφανιστεί σε εκδήλωση δίπλα στον Κουβέλη και την υποψήφια ευρωβουλευτή της ΔΗΜΑΡ (παλαιότερα του ΠΑΣΟΚ) Μ. Κοππά, και έχει αποστασιοποιηθεί από το εγχείρημα της Ελιάς.

 

 

Σε κάθε περίπτωση, παρά το φαινομενικό κατακερματισμό του χώρου, τις επιμέρους διαφορές και ενδεχομένως φιλοδοξίες, οι βασικές τους επεξεργασίες, οι θέσεις τους στα βασικά συμπίπτουν. Αγωνίζονται για τη σταθερότητα του συστήματος και την ανάληψη μεριδίου κυβερνητικής εξουσίας ώστε να περνούν τα αντιλαϊκά μέτρα.

 

Χαρακτηριστικά, τα όσα τόνισε ο Βενιζέλος στο συντονιστικό της Ελιάς: «Το εκλογικό αποτέλεσμα της Ελιάς - Δημοκρατικής Παράταξης, συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ, είναι αυτό που διασφάλισε την κυβερνητική σταθερότητα». Επίσης: «Ο στόχος μας είναι προφανής και είναι προφανής και ο στενός εκλογικός στόχος, γιατί η κεντροαριστερά της ευθύνης είναι ο τρίτος πόλος. Ο τρίτος πόλος και εκλογικά. Αυτός που μπορεί να σπάσει και πρέπει να σπάσει τον τεχνητό διπολισμό μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ (...) Η κεντροαριστερά της ευθύνης πρέπει να είναι τουλάχιστον τρίτο κόμμα».

Προβάλλουν, ως ζητούμενα, μέτρα που έχει ανάγκη η καπιταλιστική οικονομία, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, διάνοιξη νέων πεδίων κερδοφορίας για λιμνάζοντα κεφάλαια. Ζητούν μια μορφή διαχείρισης για τη στήριξη μονοπωλιακών ομίλων. Προτείνουν κάποια μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας (βλ. ελάχιστον εγγυημένο εισόδημα, δίκτυα κοινωνικής προστασίας, πεντάμηνες συμβάσεις ανακύκλωσης της ανεργίας), ώστε να κατευνάσουν και να διαχειριστούν κοινωνικές αντιδράσεις.

Διατυπώνουν προτάγματα που εκφράζονται και σε επίπεδο κρατών της ΕΕ για ενίσχυση τομέων της ευρωενωσιακής οικονομίας που είχαν υποχωρήσει σε σχέση με τους ανταγωνιστές της ΕΕ: Η αγροτική παραγωγή, επιλεγμένοι τομείς της μεταποίησης (τρόφιμα, φάρμακα), η παραγωγή εξειδικευμένων προϊόντων και η αναβάθμιση της Ελλάδας σε κόμβο μεταφορών κι Ενέργειας, αξιοποιώντας και τη γεωπολιτική της θέση, πάντα με γνώμονα τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου. Αλλωστε, πρωτοστάτησαν και υποστηρίζουν με κάθε είδους επιχειρήματα το φτήνεμα της τιμής της εργατικής δύναμης, παρουσιάζοντάς το ως ευκαιρία για επενδύσεις. Κάνουν προτάσεις για ανακαίνιση και θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος.

 

 

Σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα μέλη του Ποταμιού το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο πρώτο τους συνέδριο, επιχείρησαν να ντύσουν με το μανδύα του «φρέσκου» πάγιες αντιλαϊκές απαιτήσεις των μονοπωλίων που προωθούνται από κυβέρνηση, ΕΕ, αστικά επιτελεία:

Για τη σταθερότητα κυβερνήσεων και συστήματος, ζήτησαν να διεξάγονται βουλευτικές εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες, να υπάρχει νομικό ασυμβίβαστο για το αξίωμα βουλευτή και υπουργού. Ο,τι προωθεί και η ΝΔ μέσω της περιλάλητης συνταγματικής αναθεώρησης.

«Αντιγράφοντας» ζητούμενα του κεφαλαίου που προωθούνται από κυβέρνηση και τρόικα, ζήτησαν να «αξιολογούνται» συνεχώς οι περιφέρειες, ώστε από τις επιδόσεις τους να κρίνεται η χρηματοδότησή τους, να υπάρχουν «βαθμίδες» στους δασκάλους και καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης μετά από «αξιολόγηση».

Σε συντονισμό με τις απαιτήσεις των μονοπωλίων για την Παιδεία, ζήτησαν να λειτουργούν και «μη κρατικά» πανεπιστήμια, να μπορούν τα πανεπιστήμια να «δημιουργούν» επιχειρήσεις, να «ενισχύονται» και από επιχειρήσεις, συνδέσμους, οργανισμούς.

Επιπλέον, η θέση τους, ότι η πλειοψηφία των μαθητών μετά το Γυμνάσιο πρέπει να κατευθύνεται σε οργανωμένα επαγγελματικά λύκεια, συνδέεται άμεσα με τους στόχους της άρχουσας τάξης για παραπέρα αλλαγή στις αναλογίες των μαθητών στη γενική και την τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευση, τη διοχέτευση στις επιχειρήσεις φθηνού, ημικαταρτισμένου και δίχως δικαιώματα εργατικού και τεχνικού δυναμικού.

Συμβολή στην κερδοφορία του κεφαλαίου έχουν θέσεις όπως ο πολίτης «να έχει μια άμεση μικρή προσωπική συμμετοχή για τη βελτίωση» των υπηρεσιών Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού κ.ο.κ. Οι ασφαλιστικές εισφορές να μειωθούν, «γνωρίζοντας ότι μία από τις συνέπειες θα είναι ακόμη πιο μικρή σύνταξη όταν θ' αποσυρθούμε από την εργασία μας» ή να γίνει πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων.

 

 

Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη