Alfavita Newsroom Δύο ιστορικές πόλεις του Ιράκ και της Συρίας, η Μοσούλη και το Χαλέπι, βρίσκονται στο επίκεντρο ενός άγριου πολέμου, τον οποίο ξεκίνησαν οι ΗΠΑ με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους, και στη συνέχεια επεκτάθηκε με τη συμμετοχή και άλλων ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων, όπως είναι η Ρωσία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία, ενώ με έμμεσο τρόπο η εμπλοκή αυτή διευρύνεται επικίνδυνα.
Οι αρχικοί σχεδιασμοί του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν με έναν ασφαλή και σταθερό τρόπο την επικυριαρχία τους στο κατειλημμένο Ιράκ, το οποίο έχει defacto τριχοτομηθεί και σημαντικό μέρος του ελέγχεται από το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος, ενώ όλα αυτά τα χρόνια η χώρα έχει καταστραφεί και βυθιστεί στο χάος με ένα εκατομμύριο νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες και πρόσφυγες.
Ανάλογες είναι και οι εξελίξεις στη Συρία, όπου απέτυχαν οι σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Δύσης, για γρήγορη ανατροπή της κυβέρνησης του Άσαντ και εγκαθίδρυση στη Δαμασκό μιας κυβέρνησης ανδρεικέλων στα πρότυπα της Λιβύης. Σε αυτό συνέτειναν, μεταξύ άλλων, το στρατηγικό βέτο που έθεσαν η Ρωσία και η Κίνα και ματαίωσαν την εξαγγελμένη απόφαση των ΗΠΑ για χερσαία επέμβαση στη Συρία, η ανεξέλεγκτη έκρηξη εθνοτικών και θρησκευτικών αντιθέσεων με την αυτονόμηση ομάδων και οργανώσεων του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», που οι ίδιοι οι δυτικοί έστησαν, οργάνωσαν, χρηματοδότησαν, εξόπλισαν και εκπαίδευσαν, για να πολεμήσουν τον Άσαντ, και η καθοριστικής σημασίας άμεση στρατιωτική εμπλοκή του ρώσικου ιμπεριαλισμού στο πλευρό του συριακού στρατού. Έτσι στη Συρία διαδραματίζεται ένας οξυμμένος ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός, με την εμπλοκή και περιφερειακών δυνάμεων, όπως είναι η Τουρκία.
Η αποτυχία των αρχικών σχεδιασμών της Ουάσιγκτον, για ανατροπή του Άσαντ και η περίπλοκη κατάσταση που διαμορφώθηκε, εμφάνισε τους δυτικούς συμμάχους με μία ανυπαρξία πραγματικού σχεδίου για το τέλος του πολέμου στη Συρία, γεγονός που αποδυνάμωσε και την αρχικά ισχυρή στρατηγική θέση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Έχοντας απέναντί τους πλέον και τη Ρωσία, για να είναι σε θέση ισχύος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα πρέπει να παρουσιάσουν μια πρόταση που δεν θα μεταφέρει στη Συρία το χάος της Λιβύης και του μετασανταμικού Ιράκ. Η αδυναμία προβολής σχεδίου για το μεταπολεμικό καθεστώς της Συρίας, που θα εξασφαλίζει τον δικό τους έλεγχο, τους οδηγεί στο να παρατείνουν τη σύγκρουση και την αιματοχυσία, μόνο και μόνο για να μην επιτρέψουν στον αντίπαλο να βρεθεί στην όποια τελική διαπραγμάτευση από καλύτερες θέσεις.
Από την άλλη πλευρά, το Ιράν και η Ρωσία, γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν στην τελική έκβαση της μάχης. Η Τεχεράνη επιθυμεί την πάση θυσία διατήρηση του στρατηγικού άξονα Ιράν-Συρία-Χεζμπολάχ, ανεξάρτητα από την παραμονή του Άσαντ στην εξουσία. Προς το παρόν η παραμονή του φαίνεται να είναι η μόνη εγγύηση για τον άξονα αυτόν.
Η Μόσχα από την πλευρά της, έχοντας κατοχυρωθεί ως ισχυρός πλέον «παίκτης» στη Μέση Ανατολή, έχει ήδη πετύχει την αναβάθμισή της στην παγκόσμια κονίστρα, αλλά η παγίωση αυτής της θέσης εξαρτάται από την παραμονή του Άσαντ στην εξουσία ή την αξιοπρεπή αποχώρησή του. Εάν ο Άσαντ ακολουθήσει την τύχη του Μιλόσεβιτς ή του Καντάφι, το κύρος της Ρωσίας θα τραυματισθεί ανεπανόρθωτα με αλυσιδωτές συνέπειες σε άλλα μέτωπα στην Ουκρανία ή ακόμη και τον Καύκασο. Οι σαφείς στόχοι της Ρωσίας και του διαμορφωμένου μετώπου (Ρωσία, Ιράν, Άσαντ, Χεζμπολάχ), κάνουν και την τακτική τους πιο ξεκάθαρη, γι΄αυτό έχουν κερδίσει πόντους στο στρατιωτικό και διπλωματικό πεδίο. Η Ρωσία ήδη ενίσχυσε τη στρατιωτική της παρουσία με την τοποθέτηση πυραύλων S300 και S400, ενώ καταφθάνει στην Ανατολική Μεσόγειο το αεροπλανοφόρο Κουζνέτσοφ συνοδεία πολεμικών πλοίων.
Στην ίδια κατεύθυνση της αναπροσαρμογής της τακτικής και του ξεκαθαρίσματος των στόχων ενόψει της τελικής έκβασης, η Τουρκία τροποποιεί σταδιακά, αλλά σταθερά τους αρχικούς μεγαλεπήβολους στόχους για περιφερειακή επιρροή στη Μέση Ανατολή μέσω ενός σουνιτικού «μετριοπαθούς» ισλαμιστικού καθεστώτος στη Δαμασκό και σε άλλες χώρες και συγκεντρώνει την τακτική της σε ένα βασικό στόχο: την εξάλειψη οποιασδήποτε πιθανότητας για δημιουργία οιονεί κράτους στο συριακό Κουρδιστάν στα πρότυπα της Κουρδικής Περιφερειακής Κυβέρνησης στο Ιράκ. Για την Άγκυρα, πλέον, μπαίνει με λιγότερη ένταση το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση στο τέλος του πολέμου, αρκεί αυτή η κυβέρνηση να αποτρέπει την ευόδωση της κουρδικής αυτοδιάθεσης.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι η αντιπαράθεση δεν αφορά πλέον μόνο τη Συρία ή το Ιράκ, αλλά επεκτείνεται σε μια γενικότερη σύγκρουση γεωστρατηγικών συμφερόντων και συσχετισμών σε μία ευρύτερη περιοχή στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Η αλλαγή συνόρων με τη δημιουργία κρατικής οντότητας των Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ, πυροδοτεί εντάσεις και απειλές κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας, εμπλέκοντας το Κυπριακό και την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λοζάνης. Ο τουρκικός στρατός έχει ήδη εισβάλει και επιχειρεί στη Συρία και το Ιράκ, σε περιοχές που ελέγχουν οι Κούρδοι, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας του Ι.Κ , ενώ «διαγκωνίζεται» με Ιρακινούς, Κούρδους και Αμερικάνους για μερίδιο στην επιχείρηση κατάληψης της Μοσούλης.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός των βλέψεων της Τουρκίας, η οποία εποφθαλμιά το Κιρκούκ και τη Μοσούλη. Πράγματι, η Τουρκία διεκδικεί τις περιοχές αυτές ήδη από το τέλος της επίθεσης εναντίον του Ιράκ την οποία εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους το1991. Μετά τη de facto τριχοτόμηση του Ιράκ και τη δημιουργία κουρδικού θύλακα στον ιρακινό βορρά, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τουργκούτ Οζάλ, είχε προσπαθήσει να αποκτήσει τον έλεγχό τους, επικαλούμενος ιστορικά δικαιώματα της χώρας του στις περιοχές αυτές, αλλά και προτάσσοντας το θέμα της προστασίας των Τουρκομάνων που ζουν εκεί. Οι προσπάθειες αυτές έπεσαν στο κενό, το Κουρδικό ζήτημα συνέχισε να βρίσκεται στο περιθώριο και η Άγκυρα συνέχισε να μάχεται το ΡΚΚ και μάλιστα να εισβάλλει κατά καιρούς στο βόρειο Ιράκ, επικαλούμενη το λεγόμενο δικαίωμα της καταδίωξης, όπως επίσης και το δικαίωμά της να αμυνθεί εναντίον της απειλής που αντιπροσωπεύουν «οι Κούρδοι τρομοκράτες του ΡΚΚ».
Εν τω μεταξύ σε πλήρη εξέλιξη παραμένει η επιχείρηση ανακατάληψης της Μοσούλης στο Βόρειο Ιράκ από δυνάμεις του ιρακινού στρατού και Κούρδους μαχητές Πεσμεργκά, υπό την καθοδήγηση και τη συμμετοχή περίπου 5.000 Αμερικανών στρατιωτικών και «συμβούλων» που βρίσκονται στη χώρα εδώ και μήνες, υποτίθεται για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» που οι ιμπεριαλιστές -ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Τουρκία, πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου- δημιούργησαν.
Ωστόσο, οι εξελίξεις στα μέτωπα των συγκρούσεων, η ανακατάληψη περίπου 20 χωριών από Κούρδους στα νοτιοανατολικά περίχωρα της Μοσούλης την πρώτη κιόλας μέρα της επιχείρησης και η επιλογή τζιχαντιστών να εγκαταλείψουν, δίχως ουσιαστική αντίσταση, άλλα 10 χωριά στα νότια της Μοσούλης, προκαλούν εύλογα ερωτήματα, με δεδομένες τις κατά καιρούς σκοτεινές συνεργασίες των τζιχαντιστών με κέντρα εξουσίας Δυτικών και Αράβων. Εντύπωση, επίσης, προκαλεί το γεγονός ότι, περίπου 5.000 κάτοικοι της Μοσούλης, ενδεχομένως ανάμεσά τους και τζιχαντιστές που υποδύονται τους πρόσφυγες, αναζήτησαν καταφύγιο όχι σε μία από τις εγκαταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί πέριξ της πόλης, αλλά στον καταυλισμό Αλ Χολ της Βορειοανατολικής Συρίας, που δεν διαθέτει βασικές υποδομές. Είναι, επιπλέον, χαρακτηριστικό ότι ακόμη και αναλυτές δυτικών πρακτορείων ειδήσεων, όπως το ΑΡ, αναρωτήθηκαν γιατί οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δεν υλοποίησαν τους σχεδιασμούς που έλεγαν πως έκαναν το περασμένο καλοκαίρι για ταυτόχρονες επιχειρήσεις ανακατάληψης της Μοσούλης στο Ιράκ και στη Ράκα της Β. Συρίας («πρωτεύουσα» του λεγόμενου χαλιφάτου). Αναρωτήθηκαν, δηλαδή, γιατί δεν επέλεξαν οι ιρακινές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και οι άλλοι σύμμαχοί τους, να ξεκινήσουν ταυτόχρονες επιχειρήσεις σε Μοσούλη και Ράκα, ώστε να μην μπορούν να ξεφύγουν από πουθενά οι τζιχαντιστές και να καθαρίσει το τοπίο ταυτόχρονα και στις δύο χώρες.
Η εξέλιξη σχετίζεται με τις πρόσφατες ανησυχίες του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, για πιθανό σχέδιο μεταφοράς τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» από τη Μοσούλη του Β. Ιράκ στη Βόρεια Συρία και δη στο Αν. Χαλέπι, όπου έχουν υποστεί σημαντικά πλήγματα από τους βομβαρδισμούς της συριακής και ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας οι τζιχαντιστές του πρώην «Μετώπου Νούσρα» και οι αντικαθεστωτικοί που συνεργάζονται με τη Δύση.
Είναι, πλέον, φανερό ότι πίσω από την επίσημη προπαγάνδα για πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, στα πολεμικά μέτωπα τόσο στη Μοσούλη όσο και στο Χαλέπι, αλλά και στο διπλωματικό μέτωπο, κρύβεται μία λυσσώδης μάχη από τους διάφορους επίδοξους επικυρίαρχους ιμπεριαλιστές για τα δικά τους συμφέροντα, σε βάρος πολύπαθων χωρών και λαών. Ο πόλεμος μαίνεται και το τέλος του δεν φαίνεται πουθενά. Αυτό που λείπει και είναι ανάγκη να εκδηλωθεί και αναπτυχθεί, είναι η αντιπολεμική-αντιιμπεριαλιστική κοινή πάλη των λαών της περιοχής. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε.
Πηγή: Εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 29 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 29/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
