μετανάστες προσφυγες
Σ’ αυτό τον ίδιο τόπο όμως, ανοίγουν και ζεστές αγκαλιές και συνασπίζονται ξανά εκατοντάδες άνθρωποι, για να αναχαιτίσουν την αθλιότητα. Έτσι είναι. Δυο κόσμοι στον ίδιο τόπο. Από τη μια ο κόσμος της ανελέητης βαρβαρότητας και από την άλλη ο κόσμος που σέβεται πρώτα τον εαυτό του, ως ανθρώπινη υπόσταση και ξέρει έτσι να σέβεται κάθε άνθρωπο, πολύ περισσότερο αυτόν που κινδυνεύει.

Ο μετανάστης, ο ξένος, ο άλλος

Πίστευα πως όλη αυτή η τοξική μπόχα για «επέλαση των λάθρο» είχε τελειώσει.

Όχι γιατί εξέλειπε ο ρατσισμός ή βρέθηκε φάρμακο για τον κρετινισμό, αλλά γιατί είναι τόσο αποτρόπαια όσα συμβαίνουν, στην εδώ μπανανία και στη μεγάλη γειτονιά των άθλιων πολέμων, που θα ταρακουνούσαν κάπως και το ρατσιστόσκυλο που αλυχτά στις σαπιόβαρκες αλλά όχι στις θαλαμηγούς των σιωναζί και τον κρετίνο τον πεταμένο στον καναπέ.

Να όμως που δεν είναι έτσι.

Και δεν είναι έτσι γιατί η κυβερνητική σπείρα, έχοντας την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, από τη βρώμα που εκλύει, έψαχνε διέξοδο. Αλλαγή ατζέντας.

Βρήκαν διέξοδο και οι «κρητίκαροι» οπεκεπέδες, με τα ηλεκτρονικά γίδια και τις παχιές καταθέσεις.

Και την βρήκαν, ενεργοποιώντας την «επέλαση των λάθρο»

Και πίσω τους στοιχίζονται όλα τα απολειφάδια των βοθροκάναλων και της «πληττόμενης τουριστικής ανάπτυξης», σε τρεις βασικές συνομοταξίες.

- Οι κουτοπόνηροι που αναρωτιούνται «πού βρήκαν οι λάθρο τα λεφτά για τους διακινητές»

Αυτοί δηλαδή που δεν άκουσαν ποτέ πως οι Έλληνες μετανάστες, για να μπαρκάρουν στα αμπάρια του Πατρίς και να βρεθούν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, χρεώνονταν τα ναύλα σε τοκογλύφους, υποθηκεύοντας τη χαμοκέλα, που έμενε η οικογένειά τους. Που δεν μάθανε ποτέ πως αν, πλένοντας όλα τα πιάτα της αμερικάνικης γαστριμαργίας και βάφοντας όλες τις γέφυρες της, δεν ξεχρέωναν, οι μαυραγορίτες του είδους τους έπαιρναν το σπίτι. Αυτοί που δεν άκουσαν ποτέ πως οι Έλληνες μετανάστες στα ορυχεία του Βελγίου, έδιναν ακόμη και τα χρυσά τους δόντια στον νταβαντζή-μεσολαβητή που πλήρωνε τα ναύλα κι έπαιρνε, ισόβια, μέρισμα από το μεροκάματο του τρόμου, μέχρι το τέλος του μετανάστη από πνευμονοκονίαση.

- Αυτοί που φρίττουν γιατί κινδυνεύει ο μπολιτισμός μας από τις «τριτοκοσμικές επελάσεις». Οι αγράμματοι χαύνοι που δεν έμαθαν ποτέ, πως όταν υπήρχε ο πολιτισμός – στον οποίο δεν συνέβαλαν ποτέ, ούτε καν διαβάζοντάς τον – ο ξένος ήταν ιερός και το άσυλο, απαραβίαστο. Πως ο Ξένιος Ζευς δεν ήταν η κακόφημη επιχείρηση κατά των προσφύγων και μεταναστών, αλλά ένας θεός, εκτός από ερωτικός, και σπλαχνικός με τους κυνηγημένους.

Πως η υποδοχή και η φιλοξενία του ξένου, προηγούνταν κάθε ερώτησης για το ποιος είναι και από πού έρχεται. Πως στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου, εύρισκε καταφύγιο κάθε φτωχός ξένος, δίχως «νομιμοποιητικά έγγραφα». Πως ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι η κακομεταχείριση του ξένου και η παραβίαση ασύλου ήταν πράξεις ιερόσυλες που επέφεραν συμφορές στην πόλη.

- Οι φαρισαίοι που κάνουν μεγάλους σταυρούς και εκκλησιάζονται για να δείξουν την καινούργια γόβα, αλλά δεν άκουσαν ποτέ τον ψαλμό στην Ακολουθία του Επιταφιου.

«Δος μοι του τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον, ξενωθέντα εν κόσμω.

…..Δος μοι του τον ξένον, ίνα κρύψω εν τάφω, ος, ως ξένος, ουκ έχει πού την κεφαλήν κλίναι»

Ούτε και κατάλαβαν τι έλεγε ο Ματθαίος στο «επείνασα γαρ και εδώκατέ με φαγείν, εδίψασα και εποτισατε με, ξένος ήμην και συναγάγετέ με»

Για τους φαρισαίους το «αγάπα τον πλησίον σου» αφορά μόνο στους ομόθρησκους, με βαρύ μπεζαχτά και καλές γνωριμίες.

Δεν είναι φάρσα αυτή η επανάληψη.

Η παλιανθρωπιά είναι ντροπή και η ιστορική λήθη είναι τραγωδία.

Σ’ αυτό τον ίδιο τόπο όμως, ανοίγουν και ζεστές αγκαλιές και συνασπίζονται ξανά εκατοντάδες άνθρωποι, για να αναχαιτίσουν την αθλιότητα.

Έτσι είναι. Δυο κόσμοι στον ίδιο τόπο.

Από τη μια ο κόσμος της ανελέητης βαρβαρότητας και από την άλλη ο κόσμος που σέβεται πρώτα τον εαυτό του, ως ανθρώπινη υπόσταση και ξέρει έτσι να σέβεται κάθε άνθρωπο, πολύ περισσότερο αυτόν που κινδυνεύει.

Όχι ως ελεημοσύνη, με την κουτοπόνηρη προσδοκία ενός παράδεισου.

Ως αυτονόητη στάση αξιοπρέπειας και απότοκο της συλλογικής μας μνήμης.

Ξανάγινε επίκαιρο ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ σου, παππού μου.

Αφιερωμένη στον Αστυπαλίτη παππού μου, Γιώργο Γεωργιάδη Κουρμούλη, που άφησε τα τέσσερα δάχτυλα του δεξιού του χεριού στις σιδηροτροχιές των αμερικάνικων σιδηροδρόμων. Αφιερωμένη και στον πατέρα μου (τώρα πια, που ο θάνατος σβήνοντας όλη την πίκρα, άφησε μόνο ένα γιατί) που χάθηκε στην αμερικάνικη ενδοχώρα. Βασισμένη στα γράμματα και στις μνήμες του παππού μου, για όλους τους μετανάστες του τότε και του τώρα και όλους τους σπαραξικάρδιους αποχαιρετισμούς. Η μεταναστευτική μας ιστορία να γίνει ασπίδα στο ρατσισμό, τη ξενοφοβία και το φασισμό. .

 

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

Ντομάτες: Πού πρέπει να τις αποθηκεύετε για να διατηρούνται φρέσκες και νόστιμες

Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς

Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 14/7

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

Google news logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Viber logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber

σχετικά άρθρα

τρόφιμα
Η Ευρώπη προετοιμάζεται για πανδημία, πόλεμο, ελλείψεις! Αποθηκεύει τρόφιμα και φάρμακα μαζικά
Η ΕΕ χαράσσει στρατηγική αποθήκευσης φαρμάκων, τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, θωρακίζοντας την ήπειρο απέναντι σε πανδημίες, φυσικές καταστροφές...
Η Ευρώπη προετοιμάζεται για πανδημία, πόλεμο, ελλείψεις! Αποθηκεύει τρόφιμα και φάρμακα μαζικά
ζαχαρακη
Σοφία Ζαχαράκη: Ξεκινά αύριο η υποβολή αιτήσεων για Έλληνες του εξωτερικού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση 2025
Τριτοβάθμια εκπαίδευση 2025: Εισαγωγή Ελλήνων του εξωτερικού με ψηφιακή αίτηση
Σοφία Ζαχαράκη: Ξεκινά αύριο η υποβολή αιτήσεων για Έλληνες του εξωτερικού στην τριτοβάθμια εκπαίδευση 2025