Την προηγούμενη βδομάδα ανακοινώθηκαν οι βάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε περίπου 90.000 μαθητές ΓΕΛ και ΕΠΑΛ, 70.000 έδωσαν πανελλαδικές ή ξεπέρασαν του κόφτη της Ειδικής Βάσης Εισαγωγής και τελικά αυτοί που πέρασαν σε κάποια σχολή της επιλογής τους είναι περίπου 63.000.
Με άλλα λόγια 1 στους 3 μαθητές δεν δοκιμάζουν καν να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή κόβονται από τον κόφτη της ΕΒΕ. Και βέβαια κάποιοι από τα υπόλοιπα 2/3 που πήραν το εισιτήριο για κάποιο πανεπιστημιακό ίδρυμα δεν θα ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, για διάφορους λόγους, κυρίως οικονομικούς. Άρα ο περίφημος μύθος ότι στην Ελλάδα όλοι θέλουν να σπουδάσουν και πως σε αυτό το γεγονός στηρίζεται η “στρέβλωση” των πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι ακριβής (στην Ελλάδα το ποσοστό των ατόμων 25-34 ετών που έχουν τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι λίγο πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. 44% η Ελλάδα, 44,5% ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, με χώρες όπως Ιρλανδία, Κύπρος, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Ισπανία κ.α. να είναι αρκετά πάνω από το 50%). Τα στοιχεία δείχνουν πως το “στην Ελλάδα όλοι θέλουν να σπουδάσουν” σημαίνει πως τελικά ούτε οι μισοί σπουδάζουν. Η παράνοια γύρω από τις πανελλαδικές και η στρέβλωση του Λυκείου υπάρχει όχι γιατί όλοι θέλουν να σπουδάσουν, αλλά γιατί η Ελλάδα ως μια χώρα με ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης γύρω από τον τουρισμό, τις φτηνές υπηρεσίες και το real estate, καθιστά τους μη πτυχιούχους νέους ως ανειδίκευτους και υποψηφίους για μια χαμηλής ποιότητας θέσεις εργασίας, συνήθως στα πλαίσια μιας 6μηνης σαιζόν…
Παρόλα αυτά είναι αλήθεια πως ίσως είμαστε μια από τις λίγες χώρες όπου η επιτυχία η μη στον θεσμό των πανελλαδικών εξετάσεων γίνεται πρωτοσέλιδο και κεντρική είδηση. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένας σκληρός εξεταστικός θεσμός, όπου απαξιώνει το ίδιο το λύκειο και δημιουργεί απίστευτη πίεση στους εφήβους καθώς τους “υποχρεώνει” να παρακολουθούν ένα διπλό σχολικό σύστημα (σχολείο-φροντιστήριο), εκμηδενίζοντας τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνο για αυτήν την ηλικία. Είναι τέλος ένας ταξικό σύστημα που επιτρέπει λίγες ευκαιρίες κοινωνικής ανέλιξης στα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Όμως ακόμα δίνει μια τέτοια δυνατότητα το παιδί του εργάτη ή τον μαθητή από το Περιστέρι να περάσει στο Μετσόβιο η την Ιατρική και επιπλέον είναι και μια αδιάβλητη διαδικασία.
Παρόλα τα προβλήματα και τις αδικίες των πανελλαδικών είναι αυτά τα δύο χαρακτηριστικά (δυνατότητα το παιδί του εργάτη να “πάρει” την θέση στην ΑΣΟΕΕ από το παιδί του εφοπλιστή και ότι διαγωνίζονται εξίσου ανώνυμα και με “ίσες” ευκαιρίες το παιδί του Υπουργού με το παιδί της καθαρίστριας), με τα οποία θέλει να ξεμπερδεύει η ΝΔ. Και νομοθετεί βήμα-βήμα κάτι τέτοιο:
Πρώτο βήμα η, παρά το άρθρο 16, αναγνώριση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Ο τραγέλαφος που λέγεται ιδιωτικό πανεπιστήμιο ολοκληρώθηκε αυτές τις μέρες καθώς τα 6 από τα 11 κολέγια/ιδρύματα που έκαναν αιτήσεις έχουν θετική εισήγηση από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αφού πρώτα η κυβέρνηση φρόντισε να φέρει στην Βουλή νόμο λάστιχο για να πάρουν άδεια ακόμα και όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια του νόμου για τις κτιριακές εγκαταστάσεις. Έτσι τέλη Ιουλίου ψηφίστηκαν διατάξεις ώστε αρχές Αυγούστου να υπάρχουν θετικές εισηγήσεις ώστε για 3 μήνες να λειτουργούν κολέγια – ιδιωτικα “πανεπιστήμια”, με εκατοντάδες σπουδαστές σε ακατάλληλα κτίρια, χωρίς άδεια πυροπροστασίας! Τέτοια αριστεία!!! Όμως το σκάνδαλο δεν είναι αυτό. Είναι ότι τα 5 από τα 6 ιδρύματα για τα οποία υπάρχει θετική εισήγηση για να αναγνωριστούν ως μη κρατικά πανεπιστήμια, είναι ήδη κολέγια Β’ ποιότητας εδώ και χρόνια στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Με λίγα λόγια όλα τα κυβερνητικά επιχειρήματα κατέρρευσαν. Ούτε την Σορβόννη έφεραν στην Ελλάδα, ούτε τους Έλληνες φοιτητές που φεύγουν στο εξωτερικό θα φέρουν πίσω. Απλά ο απόφοιτος του μεταδευτεροβάθμιου ιδρύματος Mediterranean College θα λέγεται πλέον πτυχιούχος ΑΕΙ.
Δεύτερον με την επέκταση του ΙΒ (International Baccalaureate) σε λίγα δημόσια σχολεία από το 2026, σε πρώτη φάση πιλοτικά σε Πρότυπα, Πειραματικά, Καλλιτεχνικά, Μουσικά, πλην των περίπου 20 ιδιωτικών που το υποστηρίζουν. Το ΙΒ είναι ένα αμιγώς αγγλόφωνο πρόγραμμα, με υψηλό κόστος υλοποίησης, που μέχρι σήμερα λειτουργούσε σε ιδιωτικά σχολεία.
Τρίτον με την δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος μιας ιδιότυπης ελεύθερης πρόσβασης για όσου έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν το ΙΒ η πετύχουν τα παιδιά τους από την ΣΤ’ δημοτικού μια πολυπόθητη θέση στα Πρότυπα σχολεία – Ελίτ, που απευθύνονται σε λιγότερο από το 2% των μαθητών. Σύμφωνα με τον νόμο 5094/2024, οι απόφοιτοι των σχολείων αυτών και κάτοιχοι του IB αποκτούν προνομιακή πρόσβαση σε μη κρατικά πανεπιστήμια και κολέγια χωρίς την υποχρέωση πανελλαδικών εξετάσεων.
Τέταρτον με την θεσμοθέτηση ποσόστωσης για εισαγωγή στα δημόσια ΑΕΙ για αποφοίτους ΙΒ από δημόσια σχολεία. Έτσι από τις ήδη πετσοκομμένες θέσεις λόγω ελλιπούς σχεδιασμού και χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και λόγω του κόφτη της ΕΒΕ (10.000 θέσεις έμειναν το 2025 κενές και περίπου άλλες τόσες λόγω ΕΒΕ), αν κοπούν άλλες 10.000 για να δοθούν στα “δικά μας” παιδιά – κατόχους ΙΒ από ένα ιδιωτικό σχολείο, είναι κατανοητό τι θα γίνει.
Πέμπτον με την συνταγματική επέκταση του ίδιου δικαιώματος και στους αποφοίτους ΙΒ ιδιωτικών σχολείων. Έτσι οι γόνοι των μετρίων μεν αλλά εύπορων δε, που έχουν την δυνατότητα να πάνε τα παιδιά τους σε ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο και να γίνουν κάτοχοι ΙΒ, θα έχουν την δυνατότητα να περάσουν σε ένα ΑΕΙ χωρίς να συναγωνιστούν ισότιμα με όλους τους μαθητές. Και θα κουνάνε στα παιδιά των φτωχών το δάχτυλο περί αριστείας αν τολμήσουν και διαμαρτυρηθούν για το εξοντωτικό και ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα που δεν επιβραβεύει την πραγματική αριστεία και προσπάθεια, αλλά την γεμάτη τσέπη και τις πολιτικές διασυνδέσεις.
Έκτον με την θεσμοθέτηση ενός ακόμα πιο σκληρού και δαπανηρού, για την κάθε οικογένεια, συστήματος πανελλαδικών εξετάσεων για τα υπόλοιπα σχολεία – την συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών – με την θεσμοθέτηση του Εθνικού Απολυτηρίου με πανελλαδικές εξετάσεις και στις 3 τάξεις του Λυκείου. Περισσότερο άγχος, περισσότερα φροντιστήρια, ακόμα πιο ταξική επιλογή.
Το τελικό αποτέλεσμα αυτού του πλέγματος νόμων και ρυθμίσεων είναι πως μια κοινωνική ελίτ θα γίνει και εκπαιδευτική ελίτ. Και μια μικρομεσαία κοινωνική κατηγορία που δεν έχει να δώσει κάτι άλλο στο παιδί της, πέρα από ακαδημαϊκά εφόδια, θα “πουλάει και το σπίτι της” είτε για να δώσει με αξιώσεις στο νέο πιο σκληρό σύστημα πανελλαδικών είτε για να εγγραφεί σε κάποιο ιδιωτικό σχολείο ώστε να μπει μέσω ΙΒ σε κάποιο πανεπιστήμιο.
Και βεβαίως είναι σαφές ότι το ποια θα είναι η ποσόστωση στην Νομική Αθηνών για τους αποφοίτους ΙΒ ή ποιο κολέγιο θα θεωρηθεί πανεπιστήμιο θα είναι πάντα στην διακριτική ευχέρεια των ιδιοκτητών του κράτους.
Ναι αλλά οι πανελλαδικές δεν πρέπει να καταργηθούν; ΟΧΙ είναι η απάντηση αν καταργούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Θα ήταν εφικτό, σήμερα, ένα διαφορετικό πλέγμα νόμων και ρυθμίσεων σε αντίθετη κατεύθυνση. Η κατάργηση της ΕΒΕ και η ταυτόχρονη ελεύθερη πρόσβαση σε πανεπιστήμια με χαμηλή βάση, ειδικά σε επαρχιακά για τους ντόπιους μαθητές της κάθε περιοχής στα πλαίσια παραγωγικής ανασυγκρότησης και όχι εγκατάλειψης της επαρχίας (Ιχθυοκαλλιέργεια, Δασολογία, Οινολογία, Γεωπονία, Τουρισμός κ.α.). Η κατάργηση των νόμων για πρότυπα σχολεία – ελίτ και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Για τις σχολές υψηλής ζήτησης, οι εξετάσεις εισαγωγής οργανωμένες στα πανεπιστήμια ανά ομάδα σχολών (πχ Πολυτεχνεία, Ιατρικές) και η οργάνωση προπαρασκευαστικού έτους για κάθε ομάδα σχολών (για πάρα πολλές σχολές πχ του 4ου πεδίου το 1ο έτος έχει σχεδόν πανομοιότυπα μαθήματα). Η αποκατάσταση του μορφωτικού ρόλου του λυκείου για όλους τους μαθητές με ένα σχολείο που να συνδυάζει θεωρητική και πρακτική γνώση (στην κατεύθυνση των παλαιών πολυκλαδικών), λιγότερο ακαδημαϊκό, με περισσότερα εργαστήρια και πρακτική εφαρμογή της γνώσης, με περισσότερη τέχνη και αθλητισμό. Η δημιουργία τεχνικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που να δίνει σοβαρά πτυχία και όχι κουρελόχαρτα, μονάδες δια βίου μάθησης και φτηνό προσωπικό, μέσω της πρακτικής άσκησης, σε Δήμους, ξενοδοχεία και κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις. Όλα αυτά μπορούν να συζητηθούν ως κατευθύνσεις. Πρώτα απ’ όλα όμως απαιτούν την σύγκρουση με το κράτος ΟΠΕΚΕΠΕ. Και την υπεράσπιση των πανελλαδικών εξετάσεων ως ένα από τα λίγα πεδία όπου το παιδί από το Περιστέρι αντιμετωπίζει “στα ίσια” το παιδί από την Βουλιαγμένη.
Πηγή: antapocrisis.gr
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 4/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
