Έξι χρόνια και μάλιστα στην ευαίσθητη ηλικία της εφηβείας. Στο ίδιο κτήριο πήγα Γυμνάσιο και Λύκειο επειδή από εξατάξιο Γυμνάσιο που ίσχυε μέχρι τότε, το 1976 δημιουργήθηκε το Λύκειο κι έτσι αντί να πάω Δ΄ Γυμνασίου πήγα Α΄ Λυκείου στο ίδιο κτήριο. Σ’ αυτήν την ηλικία όμως τα συναισθήματα από την ζωή είναι έντονα.
Ήταν κλειστό το Σχολείο κι έτσι το είδα μόνο από έξω. Το Σχολείο έχει τρεις πτέρυγες παράλληλες και η μεσαία πτέρυγα είναι πάνω σε κολόνες, ενώ οι άλλες δυο πτέρυγες έχουν ισόγειο και πρώτο όροφο. Έτσι ανάμεσα από τις ακριανές πτέρυγες είναι η αυλή του σχολείου. Για να πάω στο Σχολείο από το χωριό μου περπατούσα ένα χιλιόμετρο για να φτάσω στο δημόσιο δρόμο και να πάρω το λεωφορείο του ΚΤΕΛ για 15 λεπτά και μετά περπάτημα μισό χιλιόμετρο για να φτάσω στο Σχολείο. Εννοείται ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πας αργοπορημένος. Σήμερα πολλοί μαθητές δίπλα στο Λύκειο μένουν και έρχονται καθυστερημένοι στην πρωινή σύνταξη. «Το σκυλί και το παιδί όπως το μάθεις» δεν λέει ο λαός μας ;
Στην μεσαία πτέρυγα ήταν και η Διεύθυνση με τα γραφεία των καθηγητών. Εγώ και τα 6 χρόνια ήμουν σε αίθουσες στην πρώτη πτέρυγα προς τον δρόμο, δεν ξέρω πως το κατάφεραν αυτό. Υπήρχαν 5 αίθουσες στο ισόγειο και 5 αίθουσες στον πάνω όροφο. Στην Α΄ Γυμνασίου ήμουν στην μεσαία αίθουσα του ισογείου και στην Γ’ Λυκείου, το Γ΄ Πρακτικό όπως το λέγαμε, ήταν στην ακριανή αίθουσα του επάνω ορόφου. Το κτήριο φυσικά ήταν βαμμένο και είχε καινούργια κουφώματα. Το τσιμέντο της αυλής όμως ήταν το ίδιο, τα κεραμίδια πρέπει να ήταν τα ίδια και το μωσαϊκό στους εσωτερικούς χώρους ήταν το ίδιο.
Είδα και το Γυμναστήριο αλλά δεν μπόρεσα να δω μέσα αν υπήρχαν οι βατήρες και τα σαμάρια που κάμναμε εκείνα τα μεγάλα άλματα. Μάλλον δεν θα υπάρχουν γιατί για να κάνεις τα «άλματα τίγρης» όπως τα λέγαμε, πρέπει να φοράς φόρμες γυμναστικής, δεν μπορούν να γίνουν με τα ρούχα που φοράς. Πρόσεξα ότι κατάργησαν τον διάδρομο που έβγαζε στα αποδυτήρια που φορούσαμε τις φόρμες γυμναστικής επειδή είναι άχρηστα πλέον, αφού οι μαθητές κάμνουν την Γυμναστική με τα ρούχα που φοράνε. Έ, να μη τους δυσκολεύουμε και άσε να λέει ο λόγος του Θεού «παίδευε το παιδί σου και θα σε αγαπήσει».
Μόνο που είδα το Σχολείο συγκινήθηκα. Με τη φαντασία μου ξαναέζησα πολλές στιγμές, από την πρώτη μέρα που πήγα και είδα ότι πέρασα πρώτος στις εξετάσεις από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο με 19,5 (και είχα μια αγωνία μήπως δεν περάσω) επειδή τότε για να φοιτήσεις στο Γυμνάσιο έδινες εξετάσεις, ενώ σήμερα ούτε για το Λύκειο δεν δίνουν εξετάσεις οι μαθητές. «Κουτσοί, στραβοί στον άγιο Παντελεήμονα» που λέει και ο λαός μας. Και κάνε μάθημα στο Λύκειο με μαθητές που δεν μπορούν να γράψουν σωστά ούτε το όνομά τους. Κατά τα άλλα high school. Από την μνήμη μου πέρασαν πολλές σκηνές μέχρι την μέρα που δίναμε τελευταίο μάθημα Ιστορία της Γ΄ Λυκείου στις εξετάσεις του Ιουνίου και με κατσάδιασε μια συμμαθήτριά μου επειδή δεν την άφησα να αντιγράψει από το γραπτό μου.
Πραγματικά πόσες αναμνήσεις ! Και καλές και κακές, και χαρούμενες και πικρές. Εγώ λόγω του χαρακτήρα μου είχα μια τάση να τα ζω όλα έντονα. Θυμάμαι κάποιες φορές που έσκασαν να γελάνε οι συμμαθητές μου με χαζομάρες που είπα. Πρώτες μέρες στην Α΄ Γυμνασίου και μας ρωτάει η Μαθηματικός, ποιοι αριθμοί λέγονται περιττοί. Εγώ δεν είχα ξανακούσει για άρτιους και περιττούς αριθμούς, εγώ τους ήξερα μονούς και ζυγούς. Οπότε με καμάρι σηκώνω το χέρι και λέω ότι είναι αυτοί που δεν μας χρειάζονται. Τι έγινε μέσα δε λέγεται. Μια άλλη φορά στην Γ΄ Γυμνασίου μας ρώτησε η Φιλόλογος ποιο είναι το αντίθετο της φράσης «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι». Εγώ πετάγομαι και λέω, πες μου ποιος είσαι να σου πω τον φίλο σου. Ακόμα θυμάμαι μερικές συμμαθήτριές μου πόσο κατακόκκινες είχαν γίνει από τα γέλια. Εγώ δεν τολμούσα να σηκώσω το κεφάλι από την ντροπή μου. Καμιά φορά τα λέω και στους μαθητές μου, για να γελάσουν κι αυτοί. Δεν πειράζει να γελάνε μαζί μας οι άνθρωποι, πειράζει αν γελάνε οι διάβολοι.
Ευτυχώς τα χρόνια εκείνα δεν ήμουν σε κάποια θρησκευτική οργάνωση όπως οι «Χαρούμενοι Αγωνιστές» του «Σωτήρα» κι έτσι δεν στερήθηκα εμπειρίες κατά την μαθητική ζωή όπως δυστυχώς στερήθηκα αργότερα κατά την φοιτητική ζωή. Βέβαια ζώντας έξω από το «θερμοκήπιο» της οργάνωσης πόνεσα και έκλαψα και μπερδεύτηκα και ζαλίστηκα αρκετές φορές, έτσι όμως ωριμάζει ο άνθρωπος. Ας κάνουν κατηχητικά οι ευλογημένοι και να διδάσκουν τον λόγο του Θεού, κλίκες να μην κάμνουν και να μην επιδιώκουν να κάμνουν τους μαθητές «ιεραποστόλους» γιατί έτσι απλώς τους απομονώνουν από την κοινωνία.
Δυστυχώς στην Ελλάδα εδώ και χρόνια αυτό το Λύκειο που είναι η ζωή τους τολμάνε οι μαθητές και το κλειδώνουν με αλυσίδες και λουκέτα. Εννοώ τις καταλήψεις που κάποτε ήταν 2 εβδομάδες τον χρόνο, μια υποχρεωτικά τον Νοέμβριο και μια όποτε τους άρεσε. Τώρα κάμνουν όποτε θέλουν, αρκεί να τους τσιγκλήσει κάποιος. Δεν φταίνε οι μαθητές. Οι καταλήψεις δείχνουν πόση κατάπτωση έχει η κοινωνία μας αφού τα ανεχόμαστε όλα, αντί να πάει ο γονιός και να πιάσει το παιδί του από το αυτί και να του πει «πάνε παλιόπαιδο για μάθημα και η διαμαρτυρία για οποιοδήποτε αίτημα είναι δουλειά δική μου και όχι δική σου». Ακόμα και οι Γερμανοί στην Κατοχή σεβάστηκαν τα Σχολεία και ποτέ δεν τα έκλεισαν με αλυσίδες και λουκέτα.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
