Alfavita Newsroom Οι ΗΠΑ και η ΕΕ με την αποσταθεροποίηση κρατών και τις στρατιωτικές επεμβάσεις ενίσχυσαν την ανάπτυξη και την εξάπλωση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Στο παρόν κείμενο εξετάζεται συμπυκνωμένα η κατάσταση που αφορά στο «Ισλαμικό Κράτος» στις χώρες που δραστηριοποιείται, ξεκινώντας από μια γενική σύντομη ιστορική επισκόπηση (ΠΓ).
του Knut Mellenthin
Εδώ και σχεδόν 15 χρόνια οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους διεξάγουν «πόλεμο ενάντια στη τρομοκρατία». Σ΄ αυτό το χρονικό διάστημα κατάφεραν να εξαπλώσουν το πρόβλημα, που υποτίθεται ήθελαν να καταπολεμήσουν, σε μεγάλα τμήματα του κόσμου. Οι αντίπαλοι, ενάντια στους οποίους ανέπτυξαν δράση μέχρι και 200.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ, έχουν πολλαπλασιαστεί κατά πολύ και έγιναν ισχυρότεροι. Ένοπλες ισλαμιστικές οργανώσεις έχουν σήμερα υπό την κατοχή τους περιοχές ελάχιστα τρωτές, όπου κρύβονται ανενόχλητα στο Ιράκ, στη Συρία, στην αιγυπτιακή χερσόνησο του Σινά, στη Λιβύη και σε άλλα κράτη της περιοχής, στην Υεμένη και τη Νιγηρία συμπεριλαμβανομένου των γειτονικών τους χωρών. Εκατοντάδες υποστηρικτές του «Ισλαμικού Κράτους» (IS) διεξάγουν επίσης επιχειρήσεις στη Σομαλία και στο Αφγανιστάν.
Το φθινόπωρο του 2001, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους κήρυξε τον «War on Terror» [Πόλεμο ενάντια στη τρομοκρατία], η Αλ Κάιντα που τότε θεωρούνταν ως ο υπ΄ αριθμό ένα διεθνής τρομοκράτης, δεν είχε υπό την κατοχή της ούτε μια μοναδική περιοχή αυτού του είδους. Ναι μεν το ΝΑΤΟ άρχισε τη στρατιωτική του επέμβαση στο Αφγανιστάν με την προδιαγεγραμμένη αιτιολογία ότι θέλει να αφαιρέσει από την οργάνωση του Μπιν Λάντεν ένα «Safe haven» [ασφαλές καταφύγιο] και να αποτρέψει μια επιστροφή. Αυτή η πρόφαση επαναλαμβάνεται ακόμη και σήμερα συνεχώς, όταν πρόκειται να δικαιολογηθεί δημόσια η διαιώνιση της δυτικής στρατιωτικής παρουσίας στο Αφγανιστάν. Γεγονός όμως είναι ότι οι Ταλιμπάν δεν έχουν προσπαθήσει σε καμιά χρονική στιγμή να εξαγάγουν την ιδεολογία τους σε όλο τον κόσμο με πράξεις τρομοκρατίας ή με την υποστήριξη ξένων τρομοκρατικών ομάδων.
Όταν ο Μπους μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 ζήτησε τελεσιγραφικά από την κυβέρνηση της Καμπούλ την έκδοση του Οσάμα Μπιν Λάντεν, οι Ταλιμπάν για παράδειγμα δεν απέρριψαν αυτό το αίτημα απερίφραστα, αλλά ήθελαν να δουν απλά αποδείξεις για τις κατηγορίες των ΗΠΑ εναντίον του ηγέτη της Αλ Κάιντα. Ο Μπους δεν ήταν πρόθυμος να διαπραγματευθεί για αυτό ή έστω και να μιλήσει. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη: Πρώτο, η στρατιωτική καταστροφή της κυριαρχίας των Ταλιμπάν και μια παρατεταμένη κατοχή του Αφγανιστάν είχαν σχεδιαστεί με όλες τις λεπτομέρειες από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και από τα think tanks [δεξαμενές σκέψης] πάνω στις οποίες επιδρά αυτή η κυβέρνηση, όπως το American Enterprise Institute (AEI), ήδη περισσότερο από ένα χρόνο πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Δεύτερο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν μπόρεσε να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό ότι η Αλ Κάιντα έπαιξε κάποιο ρόλο στην οργάνωση των επιθέσεων. Σε σχέση με την 11η Σεπτεμβρίου ποτέ δεν έγινε αγωγή ενάντια στον Μπιν Λάντεν, δεν υπήρξε ποτέ δίκη εναντίον του, ο θάνατός του από μια μονάδα των ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ στο Πακιστάν στις 2 Μαΐου 2011 ήταν –αν η ιστορία γενικά αληθεύει- μια δολοφονία την οποία διέταξε ο Μπαράκ Ομπάμα.
Αποσταθεροποίηση περιοχών
Μια βασική προϋπόθεση για την εξάπλωση του IS καθώς και παρόμοιων οργανώσεων σε μεγάλα τμήματα της Ασίας και της Αφρικής, ήταν η διαρκής αποσταθεροποίηση από τις ΗΠΑ και τους ευρωπαίους συμμάχους τους πολλών συγκριτικά «κοσμικών» κρατών στα οποία δεν είχε επιρροή ο θρησκευτικός εξτρεμισμός. Στην αρχή ήταν το Ιράκ, το οποίο το Μάρτιο του 2003 δέχτηκε επίθεση από τα στρατεύματα των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. Σήμερα η χώρα βρίσκεται εν μέρει υπό την κυριαρχία του IS και η υπόλοιπη χώρα σε μια κατάσταση που μετά δυσκολίας φαίνεται ότι θα επιστρέψει σε μια κοινή κρατική ένωση σιιτών, σουνιτών και Κούρδων. Πολλά εκατομμύρια άνθρωποι, μεταξύ αυτών ακαδημαϊκοί με κοινωνικά σημαντικά επαγγέλματα, έχουν εγκαταλείψει το Ιράκ. Οι συνθήκες διαβίωσης των περισσότερων γυναικών είναι σαφώς χειρότερες απ΄ ό,τι πριν την εξάλειψη της κυριαρχίας του Μπάαθ από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ.
Κάτι παρόμοιο ισχύει επίσης για τη Λιβύη και τη Συρία, τα επόμενα θύματα του συνασπισμού επέμβασης, που αποτελείται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Σαουδική Αραβία και άλλες μοναρχίες της αραβικής χερσονήσου. Στη Λιβύη η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ που άρχισε το Μάρτιο του 2011, οδήγησε τον Οκτώβριο στην ανατροπή και τη δολοφονία του αρχηγού του κράτους Μουαμάρ αλ Καντάφι. Προβλεφθείσες συνέπειες ήταν η διάλυση της κεντρικής εξουσίας που επιδρά μέχρι σήμερα, μια χαοτική συνύπαρξη και αντιπαράθεση πολυάριθμων παραστρατιωτικών και η πλημμυρίδα με όπλα στη βόρεια Αφρική και ισλαμιστές μαχητές από τη Λιβύη. Τόσο τα όπλα όσο και οι μαχητές έφθασαν επίσης κατά σωρούς στη Συρία.
Επιπλέον, το IS και παρόμοιες οργανώσεις στη Συρία παρέλαβαν από την άνοιξη του 2012 όπλα τα οποία πληρώθηκαν και οργανώθηκαν κυρίως από τη Σαουδική Αραβία. Οι μεταφορές τους, μεταξύ άλλων από την Κροατία, σύμφωνα με ανταποκρίσεις των New York Times, αυξήθηκαν σημαντικά μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ από τις αρχές Νοεμβρίου 2012. Υποστηρίζεται ότι στην «αερογέφυρα» συμμετείχαν αεροσκάφη από τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και το Κατάρ, ενώ η Τουρκία φρόντιζε για τη διαχείριση ενός μεγάλου μέρους των προμηθειών σε όπλα και πυρομαχικά. Πιθανώς, μόνο η υποστήριξη των συριακών ενόπλων δυνάμεων από τους ιρανούς συμβούλους που επιχειρούσαν άμεσα στο μέτωπο και εδώ και μερικούς μήνες η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, να ήταν αυτοί που απέτρεψαν μια κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού της Συρίας.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι μια περαιτέρω προσπάθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσει και να καταστρέψει μια χώρα της ευρύτερης Εγγύς Ανατολής – βόρειας Αφρικής, απέτυχε λόγω του συσχετισμού δυνάμεων στον πληγέντα πληθυσμό. Το Φεβρουάριο του 2005 ξεκίνησαν στο Λίβανο μαζικές διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες χριστιανοί και σουνίτες μουσουλμάνοι. Οι ηγέτες αυτού του κινήματος για τους οποίους οι δυτικές διαφημιστικές εταιρίες επινόησαν την ονομασία «Επανάσταση των Κέδρων», ήταν δοκιμασμένοι εταίροι της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ο εμφύλιος πόλεμος που επιδιώχτηκε προφανώς από τις ΗΠΑ απέτυχε λόγω της μαζικής κινητοποίησης της σιιτικής Χεζμπολάχ, η οποία έδειξε στην αντίθετη πλευρά ότι μια ένοπλη σύγκρουση θα μπορούσε ενδεχομένως να καταλήξει σε μια καταστροφή και των δυό. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, την έκκληση της Χεζμπολάχ στις 8 Μαρτίου 2005 για το συλλαλητήριο στη Βηρυτό, την ακολούθησαν έως και μισό εκατομμύριο άνθρωποι. Έτσι η «Επανάσταση των Κέδρων» ουσιαστικά είχε πάρει τέλος.
Τον Ιούλιο όμως του 2006, το Ισραήλ με την ανοιχτή υποστήριξη των ΗΠΑ, έκανε μια προσπάθεια να μετατρέψει την πολιτική ήττα σε στρατιωτική νίκη. Μια εκστρατεία ενάντια στη Χεζμπολάχ, η οποία (εκστρατεία) ήταν συνδεδεμένη με αεροπορικές επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές στη Βηρυτό και σε άλλες πόλεις, στόχευε να οδηγήσει στη διάσπαση του πληθυσμού του Λιβάνου και στην απομόνωση της σιιτικής εθνοφυλακής. Ο πόλεμος τέλειωσε ένα μήνα αργότερα, μετά από σοβαρές απώλειες και τις, σε μεγάλο βαθμό, ανεπιτυχείς επιχειρήσεις των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων. Η υπουργός Εξωτερικών του Τζορτζ Μπους, Κοντολίζα Ράις, είχε σχολιάσει επιδοκιμαστικά την επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο: «Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι κατά κάποιο τρόπο η εξέλιξη…, είναι οι ωδίνες του τοκετού μιας νέας Εγγύς Ανατολής. Σε ό,τι κάνουμε θα έπρεπε να προσέξουμε, ώστε να προχωρήσουμε προς μια νέα Εγγύς Ανατολή και να μην επιστρέψουμε στην παλιά».
Ήταν η εποχή που ο Μπους και η ομάδα του ήθελαν να θέσουν σε κίνηση τεχνητές «επαναστάσεις» σε όσο το δυνατό περισσότερα μέρη στον κόσμο και θεωρώντας ότι τα μαζικά κινήματα σε μεγάλο βαθμό ήταν χειραγωγήσιμα. Προέκυψαν αλλαγές κυβερνήσεων στη Σερβία (Οκτώβριος 2000), στη Γεωργία (Νοέμβριος 2003) και στην Ουκρανία (Νοέμβριος 2004). Ανάλογα σχέδια ανατροπής όμως απέτυχαν, μεταξύ άλλων, στη Βενεζουέλα, στο Ουζμπεκιστάν, στο Κιργιστάν και στη Λευκορωσία. Ίσως ο Ομπάμα για αυτό το λόγο να υποστήριξε από την αρχή κατά κύριο λόγο τις ένοπλες ομάδες το 2001 στη Λιβύη και τη Συρία.
Το «Ισλαμικό Κράτος» στο πλαίσιο της εξάπλωσης των ακραίων φονταμενταλιστικών μαχητικών οργανώσεων είναι ένα πολύ νέο, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα εκπληκτικά επιτυχημένο φαινόμενο. Με την ονομασία «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και Αλ Σαμ» (ISIS) υπάρχει από τον Απρίλιο του 2013, όπου η ονομασία Αλ Σαμ χαρακτηρίζει περίπου τη σημερινή Συρία. Από τις 29 Ιουνίου 2014 η οργάνωση αυτοαποκαλείται απλά «Ισλαμικό Κράτος» (IS) και εγείρει την αξίωση για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου χαλιφάτου. 19 ημέρες νωρίτερα είχε κυριαρχήσει στη πόλη του βόρειου Ιράκ, Μοσούλη, με πληθυσμό ενός εκατομμυρίου, από την οποία μέχρι σήμερα δεν έγινε ακόμη δυνατό να εκδιωχθεί.
Εξάπλωση του IS
Μετά τη διακήρυξη του IS ακολούθησαν πολυάριθμες δηλώσεις προσχώρησης ατόμων και ομάδων από υφιστάμενες οργανώσεις ή από αποσχίσεις. Σύμφωνα με τη θεωρία που βρίσκεται από πίσω, όλοι αυτοί αποτελούν μαζί ένα κράτος, το οποίο αποτελείται από εδάφη που δεν συνδέονται μεταξύ τους γεωγραφικά. Μεγαλύτερες ομάδες ή οργανώσεις χαρακτηρίζονται ως «επαρχίες» του IS. Τα σημερινά, πιθανώς πιο σημαντικά τμήματα του IS, βρίσκονται –εκτός από την περιοχή-πυρήνα Συρία-Ιράκ- στη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Νιγηρία, το Αφγανιστάν, τη Σομαλία και τη Λωρίδα της Γάζας.
Στη Λιβύη το παρακλάδι του IS κατέχει μια ακτογραμμή περίπου 200 έως 240 χιλιομέτρων, η οποία βρίσκεται ανατολικά και δυτικά της πόλης Σύρτης. Το IS αρχικά αποτελούνταν κυρίως από Λίβυους που είχαν επιστρέψει από μάχες στην Εγγύς Ανατολή, είχε εγκατασταθεί τον Οκτώβριο ή το Νοέμβριο του 2014 αρχικά στη πόλη Ντέρνα, από την οποία όμως εκδιώχτηκε από τοπικές ένοπλες ομάδες. Το Φεβρουάριο και τον Απρίλιο του 2015 η ομάδα προκάλεσε τη διεθνή προσοχή λόγω του ότι σε δυό μαζικές εκτελέσεις αποκεφάλισε συνολικά περίπου 50 Αιγύπτιους και Αιθίοπες χριστιανούς και διέδωσε τα βίντεο μέσω του διαδικτύου. Αίσθηση είχαν προκαλέσει οι τρομοκράτες ήδη στις 27 Ιανουαρίου 2015 σε μια επίθεση που έκαναν στο πολυτελές ξενοδοχείο «Corinthia» στη πρωτεύουσα Τρίπολη: Σκότωσαν εννέα ανθρώπους, μεταξύ αυτών πολλούς αλλοδαπούς. Τον Ιούνιο πήραν τον έλεγχο της πόλης Σύρτης και εκεί κατέστειλαν τον Αύγουστο μια εξέγερση με μεγάλη κτηνωδία.
Ο αριθμός των μαχητών του IS στη Σύρτη και τη γύρω περιοχή εκτιμάται τις περισσότερες φορές στις 2.000 έως 3.000. Εν όψει του γεγονότος ότι εδώ και μήνες κρατούν το έδαφός τους, ο αριθμός αυτός φαίνεται ιδιαίτερα μικρός και εντελώς αναξιόπιστος. Από το Δεκέμβριο του 2015 αναφέρεται ότι το IS στη Σύρτη ενισχύεται μάλλον συστηματικά από δυνάμεις τις οποίες αποσύρει η κεντρική διοίκηση από τις χώρες Συρία ή Ιράκ, όπου πιθανολογείται ότι εκεί έχει την έδρα της. Οι οικονομικοί πόροι τους μάλλον προέρχονται επίσης από εκεί. Δικούς τους πόρους, για παράδειγμα από εμπόριο με πετρέλαιο, δεν φαίνεται να έχουν μέχρι τώρα.
Ο πιο σημαντικός αντίπαλος του IS της Λιβύης είναι οι τοπικές ένοπλες ομάδες, οι οποίες εμποδίζουν και αποτρέπουν το IS να εξαπλωθεί παραπέρα. Εν μέρει είναι οι ίδιες ισλαμιστικά προσανατολισμένες, χωρίς όμως να έχουν τις ακραίες πρακτικές του IS και χωρίς τη φιλοδοξία να μεταφέρουν την τρομοκρατία σε άλλες χώρες. Αν αφοπλίζονταν και διαλύονταν οι ένοπλες ομάδες, όπως απαιτούν και προωθούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, τότε θα υπήρχε κίνδυνος να προκύψει κενό εξουσίας προς όφελος του IS.
Στη γειτονική Αίγυπτο το IS κατέχει πολυάριθμα λημέρια σε δυσπρόσιτες περιοχές της χερσονήσου του Σινά. Στην ουσία πρόκειται εκεί για μια παλιότερη ισλαμιστική οργάνωση που άλλαξε την ονομασία της το Νοέμβριο του 2014 και προσχώρησε στο IS ως «επαρχία του Σινά». Οι αιγυπτιακές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν εκεί μια δύσκολη πάλη στην οποία έως τώρα δεν είχαν σημειώσει διαρκείς επιτυχίες, αλλά φέρεται να έχουν χάσει ήδη τη ζωή τους περισσότεροι από 600 στρατιώτες. Το IS στην Αίγυπτο είναι επίσης ικανό να επιφέρει χτυπήματα και εκτός της χερσονήσου, όπως η δολοφονία του γενικού εισαγγελέα Χισάμ Μπαρακάτ στο Κάιρο τον Ιούνιο του 2015.
Αντιθέτως, το IS στη Γάζα αποτελεί όπως φαίνεται ενόχληση και κίνδυνο για τη Χαμάς. Ο αριθμός των οπαδών του, ως επί το πλείστον πρώην μέλη της Χαμάς και άλλων φονταμενταλιστικών οργανώσεων, δεν είναι γνωστός. Το προηγούμενο έτος επέφεραν περίπου είκοσι όχι πολύ σημαντικά χτυπήματα, από τα οποία τα περισσότερα στρέφονταν ενάντια σε εγκαταστάσεις της Χαμάς. Η ομάδα δεν έχει ενταχθεί τυπικά στην κεντρική οργάνωση του IS. Κύριοι πολιτικοί της αντίπαλοι είναι η Χαμάς και το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα. Στόχος της τζιχάντ δεν είναι η απελευθέρωση της χώρας, αλλά η καθιέρωση της σαρία, ανέφερε η ομάδα σ΄ ένα προπαγανδιστικό βίντεο ενάντια στη Χαμάς. Αντικειμενικά τις πράξεις της τις αξιοποιεί το Ισραήλ. Την κατάλληλη στιγμή θα μπορούσε η ομάδα με την εκτόξευση ενός πυραύλου να δώσει πρόσχημα για πόλεμο στη κυβέρνηση της Ιερουσαλήμ.
Παρόμοια είναι η κατάσταση στο Αφγανιστάν, όπου η ύπαρξη ενός παρακλαδιού του IS βλάπτει σχεδόν αποκλειστικά τους Ταλιμπάν. Η ομάδα παρουσιάζεται εκεί ως «επαρχία Χορασάν» -μια ιστορική ονομασία, που εκτός από το Αφγανιστάν περιλαμβάνει επίσης και τμήματα του Πακιστάν. Φαινομενικά μερικές εκατοντάδες πρώην μέλη των λεγόμενων Ταλιμπάν του Πακιστάν, τα οποία τα τελευταία δυό με τρία χρόνια είχαν διασπαστεί σε πολυάριθμες ομάδες, προσχώρησαν στο IS. Μέχρι στιγμής όμως δεν μπορούν σαφώς να αποδοθούν σ΄ αυτές δικές τους ενέργειες.
Από το Αφγανιστάν επίσης αναφέρεται ότι από καιρό σε καιρό μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εξεγερμένοι έχουν ορκιστεί αφοσίωση στο IS. Μεταξύ αυτών λέγεται ότι βρίσκονται πολλοί ξένοι μαχητές από την περιοχή: Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Πακιστανοί και άνθρωποι από το ρωσικό Καύκασο. Κέντρο βάρους του αφγανικού IS θεωρείται η επαρχία Φαριάμπ στο βόρειο τμήμα της χώρας, η οποία παλιότερα ανήκε στον τομέα αρμοδιοτήτων της γερμανικής Μπούντεσβερ. Ενόσω οι Ταλιμπάν το περασμένο έτος είχαν στρατιωτικές επιτυχίες, για τις δραστηριότητες του IS δεν ακούστηκε τίποτα.
Ανταγωνισμός των τρομοκρατικών οργανώσεων
Στην Υεμένη το IS –όπως και η Αλ Κάιντα, σε πολύ όμως μικρότερο βαθμό- επωφελείται από το κενό εξουσίας που έχει προκύψει από τη στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας στον εμφύλιο πόλεμο από τα τέλη Μαρτίου του 2015. Η Αλ Κάιντα κατέχει μια μεγάλη εδαφική περιοχή στη νότια Υεμένη με το σημαντικό λιμάνι Μουκάλα. Τοπικούς αντιπάλους η οργάνωση δε φαίνεται να έχει, με το ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα σ΄ αυτή την περιοχή συνεργάζεται ενδεχομένως αποσπασματικά. Η «αυτοκρατορία» της Αλ Κάιντα παραμένει απείραχτη από την πολεμική αεροπορία της Σαουδικής Αραβίας, η Μουκάλα εξαιρείται κατά άλλα από τον ιδιαίτερα αποτελεσματικό ναυτικό αποκλεισμό της Σαουδικής Αραβίας. Πρόσφατα αναφέρεται ότι η οργάνωση έχει μεταφέρει μαχητές από το νότο στο βορρά, για να συμμετέχουν στον πόλεμο του συνασπισμού στον οποίο ηγείται η Σαουδική Αραβία ενάντια στους σιίτες και με τα σύμμαχα προς αυτούς τμήματα του τακτικού στρατού της Υεμένης.
Αντιθέτως, ο αριθμός αυτών που ανήκουν στο IS, κυρίως πρώην άνθρωποι της Αλ Κάιντα, προσωρινά είναι μικρός. Η κύρια δραστηριότητά τους είναι βομβιστικές επιθέσεις σε σιιτικά τζαμιά μέσα στην ίδια την Υεμένη αλλά και στη Σαουδική Αραβία. Το IS ακολουθεί την ίδια στρατηγική με την οποία είχε επιτυχίες και στο Ιράκ: την πρόκληση σιιτικών αντιδράσεων με τα ίδια μέσα και το ξέσπασμα ενός «θρησκευτικού πολέμου» μεταξύ των πληθυσμιακών ομάδων.
Από την άλλη πλευρά του κόλπου του Άντεν, στη Σομαλία, υπάρχει η ισλαμιστική μαχητική οργάνωση Αλ Σαμπάμπ. Από αυτήν αποσχίζονται πολλές μικρές ομάδες αποτελούμενες από μερικές εκατοντάδες μέλη. Οι πρώην οπαδοί εντάσσονται συχνά στο IS. Στρατιωτικά αυτές οι αποσχίσεις είναι μέχρι τώρα ασήμαντες. Η Αλ Σαμπάμπ, εκτός από το γειτονικό κράτος της Κένυα, δεν διεξάγει επιχειρήσεις στο εξωτερικό και δεν τις ενθαρρύνει. Η Κένυα επίσης αποτελεί στόχο επίθεσης, από τότε που τον Οκτώβριο του 2011 έστειλε τις ένοπλες δυνάμεις της στη Σομαλία για να συμμετέχουν εκεί στη διεθνή στρατιωτική επέμβαση και να δημιουργήσουν ένα κράτος-μαριονέτα στο νότο της χώρας.
Προς το παρόν στη Σομαλία βρίσκονται περίπου 22.000 στρατιώτες από την Κένυα, την Ουγκάντα, το Μπουρούντι, την Αιθιοπία και το Τζιμπουτί. Υπερασπίζονται μια μη νόμιμη κυβέρνηση. Από τις αρχές του εμφυλίου πολέμου το 1991, δεν έχουν λάβει πλέον χώρα εκλογές. Η ψηφοφορία που υποσχέθηκε για αυτό το έτος, αυτό είναι ήδη προκαθορισμένο, θα ακυρωθεί και πάλι. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ υποστηρίζουν τη πάλη ενάντια στην Αλ Σαμπάμπ τόσο οικονομικά όσο και με στρατιωτικούς εκπαιδευτές καθώς και με εξοπλιστική βοήθεια. Με ποιο δικαίωμα και με ποια μακροπρόθεσμη πολιτική προοπτική, είναι ασαφές.
Στη δυτική Αφρική το IS έχει αποκτήσει συμμάχους στη Νιγηρία, την πιο πολυπληθή χώρα της ηπείρου. Αυτό ισχύει τουλάχιστον τυπικά από τότε που η ισλαμιστική οργάνωση «Μπόκο Χαράμ» προσχώρησε στο IS το Μάρτιο του 2015. Ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο πάλης της «Μπόκο Χαράμ» δεν φαίνεται να προκύπτουν από δω μέχρι στιγμής. Όπως και στη Σομαλία, οι ΗΠΑ και η ΕΕ προωθούν τη διεθνοποίηση της σύγκρουσης με στρατεύματα επέμβασης που προέρχονται από τις χώρες-εταίρους της περιοχής. Πρακτικά αυτό έχει οδηγήσει κυρίως στην επέκταση των στρατιωτικών δραστηριοτήτων της «Μπόκο Χαράμ» στο Καμερούν, το Νίγηρα και το Τσαντ. Στην ίδια τη Νιγηρία η οργάνωση φέρεται να έχει τουλάχιστον 6.000 μαχητές. Βρίσκεται σε πολλές απρόσιτες περιοχές, όπου μπορεί να οπισθοχωρήσει, στο βόρειο τμήμα της χώρας, η συνολική έκταση του οποίου εκτιμάται σε περίπου 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα –το ομοσπονδιακό κρατίδιο της Σαξονίας είναι λίγο μικρότερο.
Άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις στη περιοχή –ιδιαίτερα στο Μάλι και στη Μπουρκίνα Φάσο- δεν εμφανίζονται ως υποστηρικτές του IS, αλλά ως τμήμα του δικτύου της Αλ Κάιντα. Σε τελική ανάλυση όμως η διαφορά αυτή δεν έχει σχεδόν καμιά σημασία. Το IS λόγω της πιο αποφασιστικής ιδεολογίας του, των δολοφονικών πρακτικών του τις οποίες διαφημίζει αποτελεσματικά επιδείχνοντάς τες και όχι τελευταία λόγω των τεράστιων οικονομικών μέσων τα οποία εξακολουθεί να έχει ακόμη προφανώς στη διάθεσή του, έχει τις καλύτερες δυνατότητες να επιβληθεί στην ανταγωνιστική πάλη των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Πηγή: junge Welt, 22/01/2016
Μετάφραση – Επιμέλεια: Παναγιώτης Γαβάνας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Πανελλήνιες: Πανωλεθρία στα Τμήματα Φυσικής και Μαθηματικών με "βροχή" κενών θέσεων
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 29 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 29/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
