Ποιος την προτείνει; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη που όμως έχει σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων.
Αντιγράφουμε από σχετική ερώτηση που κατέθεσε στις αρχές του μήνα στη Βουλή η βουλεύτρια του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη: “Από τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 έως τον Δεκέμβριο του 2024 το ποσοστό των μετακλητών υπαλλήλων έχει αυξηθεί περαιτέρω κατά 32%!”
Σύμφωνα με την έρευνα της Marc, που δημοσίευσε πρωτοσέλιδα η εφημερίδα "Πρώτο Θεμα" της Κυριακής, στο 82,5% όσων ψήφισαν Ν.Δ. στις ευρωεκλογές συμφωνούν με την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο και ακολουθούν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ με 76,9%, του ΣΥΡΙΖΑ με 66,9%, ακόμα και του ΚΚΕ με 62%. Στο σύνολο της κοινωνίας, το 76,2% -πάνω από 3 στους 4- θέλει την κατάργηση της μονιμότητας, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα απόλυσης όσων κρίνονται ανεπαρκείς.
Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζόµενους, καθώς ως γνωστόν, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής και των στοχεύσεων της δεν λείπουν, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις» με τις γνωστές μεθόδους του κοινωνικού αυτοματισμού.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέγονται ως «αδύναμος κρίκος».
Παλιότερα το «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι ήταν εκείνο περί του «υπερμεγέθους» ποσοστού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Και ενώ η Ελλάδα είχε αναλογικά µε το σύνολο των εργαζοµένων, το 1/3 των δηµοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση µε τη Σουηδία και τη ∆ανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση µε τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, κατάφεραν να αποψιλώσουν την υγεία, την παιδεία και τους ΟΤΑ ενώ την ίδια στιγμή μετακυλούσαν τις ανεπάρκειες στους ίδιους τους υπαλλήλους.
Διότι χτυπώντας τους δημόσιους υπαλλήλους στο όνομα της… «έγνοιας» τους για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, και τους δημόσιους έχουν φτωχοποιήσει και τους ιδιωτικούς τους έχουν στείλει κατά 1 εκατομμύριο στην ανεργία, κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους μισθούς πείνας και όλους μαζί στον εργασιακό μεσαίωνα.
Τώρα νάσου πάλι η «μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων» επανέρχεται δριμύτερη στο προσκήνιο, ως εργαλείο μιας προσχεδιασμένης πολιτικής τακτικής. Η κυβέρνηση, σε πλήρη συγχορδία με τα φιλικά της ΜΜΕ, διαμορφώνει το αφήγημα μιας δήθεν "γενναίας μεταρρύθμισης", επιχειρώντας να εμφανίσει τη μονιμότητα ως τη ρίζα όλων των κακών της Δημόσιας Διοίκησης.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια κλασική μέθοδο αλλαγής ατζέντας: την ώρα που οι δημόσιες υπηρεσίες στενάζουν από την υποστελέχωση, την πολυνομία, τις αντικρουόμενες εγκυκλίους και την ασφυκτική παρουσία μετακλητών υπαλλήλων χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια, η κυβέρνηση επιχειρεί να φορτώσει τις παθογένειες σε έναν θεσμό-πυλώνα της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Η συζήτηση περί άρσης της μονιμότητας θεριεύει κάθε φορά που μια κυβέρνηση αισθάνεται πως χάνει το πολιτικό έδαφος κάτω από τα πόδια της. Μετά το 2000, και ιδίως στα χρόνια των μνημονίων, η «ευκολία» των διαθεσιμοτήτων, των υποχρεωτικών μετατάξεων και των απολύσεων αποτέλεσε μοχλό πίεσης – αλλά και φόβου – για το δημόσιο προσωπικό.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την προκλητικά λαϊκίστικη δήλωση του Ανδρέα Λοβέρδου το 2011: «1.000.000 δημόσιοι υπάλληλοι ταλαιπωρούν 10.000.000 πολίτες»; Μια δήλωση-μαχαιριά στον κορμό της κοινωνικής συνοχής, που πότισε το δέντρο του κοινωνικού αυτοματισμού και έδωσε άλλοθι στις κυβερνήσεις για να καταλύουν δικαιώματα με τη σιωπηρή ανοχή των «υπολοίπων».
Το ψευδοδίλημμα «μονιμότητα ή αποτελεσματικότητα» και η πραγματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης
Μια από τις πιο επίμονες και παραπλανητικές αφηγήσεις του δημόσιου διαλόγου στην Ελλάδα είναι η εξίσωση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων με την ατιμωρησία και τη χαμηλή αποδοτικότητα. Το αφήγημα αυτό όχι μόνο διαστρεβλώνει την αλήθεια, αλλά εξυπηρετεί και βαθιά πολιτικές σκοπιμότητες.
Η μονιμότητα δεν σημαίνει ασυλία. Ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας (Ν. 3528/2007) είναι σαφής: προβλέπει πειθαρχικές ποινές και απομάκρυνση από τη θέση για σοβαρά παραπτώματα όπως:
Ποινικές καταδίκες
Δωροδοκία και χρηματισμός
Βαριά πειθαρχικά αδικήματα
Ανικανότητα εκτέλεσης καθήκοντος
Το να υποστηρίζει κανείς ότι «ο δημόσιος δεν απολύεται ό,τι και να κάνει» αποτελεί χονδροειδές ψέμα και εργαλειοποίηση της κοινής γνώμης.
Πού εντοπίζονται τα πραγματικά προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης
Αντί να στοχοποιείται η μονιμότητα, θα ήταν χρήσιμο να συζητήσουμε τα πραγματικά δομικά προβλήματα:
1. Υποστελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών
Ελλείψεις 40-50% προσωπικού σε νοσοκομεία, εκπαιδευτικές δομές, ΟΤΑ, ΕΦΚΑ.
Συχνές αναφορές για burnout και υπερωρίες χωρίς αποζημίωση.
2. Πολυνομία και κανονιστική υπερφόρτωση
Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ε.Ε. σε αριθμό νόμων και εγκυκλίων.
Μόνο το 2023, η ΑΑΔΕ εξέδωσε 1.350 εφαρμοστικές εγκυκλίους, δημιουργώντας χάος στη διοίκηση.
3. Αύξηση των μετακλητών υπαλλήλων
Εκτός διαδικασιών ΑΣΕΠ, οι μετακλητοί έχουν υπερδιπλασιαστεί την τελευταία εξαετία.
Η ύπαρξη «ημετέρων» σε θέσεις-κλειδιά υπονομεύει την αξιοκρατία και την ανεξαρτησία.
Η απειλή μιας Συνταγματικής Αναθεώρησης
Η κυβερνητική πρόθεση να φέρει την κατάργηση της μονιμότητας στη Συνταγματική Αναθεώρηση του 2025 συνιστά μείζον πολιτικό διακύβευμα. Το άρθρο 103 του Συντάγματος δεν σχεδιάστηκε για να προστατεύει «τεμπέληδες» υπαλλήλους, αλλά:
Να εξασφαλίζει τη συνέχεια του κράτους
Να προστατεύει τη Διοίκηση από τις εκάστοτε πολιτικές παρεμβάσεις
Να διασφαλίζει την αμεροληψία, τη σταθερότητα και τη θεσμική ανεξαρτησία
Η μονιμότητα θεσπίστηκε στην Ελλάδα με στόχο την αποκομματικοποίηση του κράτους, ιδιαίτερα μετά τη Μεταπολίτευση, όταν οι πελατειακές σχέσεις είχαν διαβρώσει τη Δημόσια Διοίκηση. Η αντικατάσταση των μόνιμων υπαλλήλων με συμβασιούχους ή μετακλητούς δεν οδηγεί σε ευελιξία, αλλά σε ανασφάλεια, αναξιοκρατία και κομματικό έλεγχο.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Η ύλη για 70.000 υποψήφιους ως 21/5 με τις λύσεις
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 21/05
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ