Σύλλογος ΠΕ η Αθηνά: Αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης της 6ης Ιουνίου

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓENIKHΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

ΤΗΣ 6ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

        H Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε « η Αθηνά», που πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουνίου με ικανοποιητική συμμετοχή των συναδέλφων και συναδελφισσών, μπροστά στην 87^η  Γ.Σ. της ΔΟΕ και τη δράση του Συλλόγου στην παρούσα κοινωνική και εκπαιδευτική συγκυρία, καταψήφισε τα πεπραγμένα της ΔΟΕ με συντριπτική πλειοψηφία και ταυτόχρονα εμπλούτισε–επαναεπιβεβαίωσε- επικαιροποίησε- επικύρωσε, υπερψηφίζοντας όλες τις ενωτικές αποφάσεις του Συλλόγου και του ΔΣ και το πολιτικοσυνδικαλιστικό, διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο, με το οποίο κινείται και δρα κατά την τρέχουσα συνδικαλιστική χρονιά.  

        Στη βάση αυτή, η Γ.Σ. τοποθετήθηκε ενάντια στο εκπαιδευτικό μνημόνιο (νέες  περικοπές, 30ωρο, συγχωνεύσεις), το  νομοσχέδιο για τις νέες δομές στην εκπαίδευση που μεταλλάσσουν το δημόσιο σχολείο,  στο ΠΔ 79, σε όλο το πλέγμα των περικοπών Φίλη και Γαβρόγλου στην εκπαίδευση, στην υπονόμευση καθολικής εφαρμογής σε όλη την επικράτεια της δίχρονης προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, αλλά και ενάντια στα επικείμενα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που ετοιμάζονται να δρομολογηθούν το επόμενο διάστημα.  

         Η Γ.Σ. εμπλουτίζει – επαναεπιβεβαιώνει- επικυρώνει και όλες τις ισχύουσες θέσεις, τοποθετήσεις, διεκδικήσεις και αποφάσεις του Συλλόγου για: την εναντίωση σε  κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης και την αποχή από αυτήν με κήρυξη απεργίας-αποχής, τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της Κυβέρνησης, τις εργασιακές σχέσεις και την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, τους αναπληρωτές και την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, τους μόνιμους διορισμούς, την ειδική αγωγή, τα ΤΕ, την παράλληλη στήριξη, τα νηπιαγωγεία και το νέο τύπο λειτουργίας των σχολείων, την εγγραφή των προσφυγόπουλων στα σχολεία, τη στήριξη και ενίσχυση των αποφάσεων και του πλαισίου αιτημάτων του συντονιστικού των νηπιαγωγών, τα νέα μνημονιακά  μέτρα  για τους εργαζόμενους και την κοινωνία, την ανάπτυξη ενός επιθετικού εργατικού και κοινωνικού κινήματος-μαχητικού μετώπου αντίστασης, σύγκρουσης και ανατροπής, ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ-ΟΟΣΑ και όλης της συστημικής και μνημονιακής αντιπολίτευσης που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια και αποδέχεται και στηρίζει την κοινωνική λεηλασία.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ 87 Γ.Σ ΤΗΣ ΔΟΕ

Α)  ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ

           Ο κόσμος της εκπαίδευσης και ολόκληρης της κοινωνίας βρίσκεται για όγδοη χρονιά  αντιμέτωπος με το μνημονιακό καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας.

      Μετά την ψήφιση των αντικοινωνικών μέτρων της γ’ αξιολόγησης, κυβέρνηση- ελληνικό κράτος συνεχίζουν να εκδηλώνουν την πίστη τους στις δεσμεύσεις της ΕΕ, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του ΟΟΣΑ και αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τα 88 νέα προαπαιτούμενα, ως το καλοκαίρι του 2018, στο πλαίσιο της δ’ αξιολόγησης των μνημονίων.

     Συνεχίζουν το έργο των μνημονιακών αντικοινωνικών-αντιεκπαιδευτικών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων-που δημιούργησαν το καθεστώς των μνημονίων, αφήνοντας ακόμα πιο βαθιές χαρακιές στο ήδη πληγωμένο σώμα των εργαζόμενων, των εκπαιδευτικών, των ανέργων και της κοινωνίας:

    Είναι ακριβώς αυτές οι ακραίες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που ψαρεύουν σε θολά νερά πολιτικό ακροατήριο οι φασίστες-ναζιστές,  που υπηρετώντας τις πιο ακραίες συστημικές αντιλήψεις, στοχοποιούν τους ντόπιους , τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τις συλλογικότητες του κινήματος.

    Την ίδια στιγμή, είναι τουλάχιστον εξοργιστική η στάση της μνημονιακής αντιπολίτευσης και ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου να μοιράζουν ξανά ψεύτικες υποσχέσεις για «έξοδο από τα μνημόνια» ενώ είναι εκείνοι που βύθισαν τη χώρα στη μνημονιακή κόλαση όλα τα προηγούμενα χρόνια.

    Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα είναι πίσω μας και η ανάπτυξη μπροστά μας. Μας δείχνει την «πόρτα εξόδου από τα μνημόνια» για να μας κρύψει τις νέες αλυσίδες.  Οι βιομήχανοι μέσω του ΣΕΒ πανηγυρίζουν αφού όπως λένε τα μέτρα αυτά «αποτελούν τη θετική όψη των μνημονίων». Η «δίκαιη ανάπτυξη» για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση ακριβώς εκεί στηρίζεται: στη δραστική μείωση των μισθών και του εργασιακού κόστους. 

    Την ίδια στιγμή οι κρατούντες εφαρμόζουν στο ακέραιο τα μνημόνια διαρκούς λιτότητας: ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις σε φόρους, ΔΕΗ, τηλεφωνία, νερό, κοινωνικά αγαθά. Αυτή η μνημονιακή πολιτική κυβέρνησης-δανειστών έχει  φτωχοποιήσει τους εργαζόμενους και το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, η μείωση των συντάξεων και των οικογενειακών επιδομάτων είναι το δώρο της κυβέρνησης στους «θεσμούς» και σε αυτούς που κατέχουν τον πλούτο.

     To αφήγημα της κυβέρνησης για την «οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018», αποκρύπτει επιμελώς το καθεστώς επιτροπείας και εφαρμογής σκληρών αντικοινωνικών πολιτικών στο διηνεκές.

      Ωστόσο, το δικό μας  αφήγημα -του κόσμου της εργασίας- στηρίζεται στη δύναμη της ενότητας και της επανασυσπείρωσης των εργαζομένων, με αιτήματα  για τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους, εκπαίδευσης και κοινωνίας. Στηρίζεται στην δυναμική αντίσταση απέναντι στο καθεστώς των μνημονίων και της επιτροπείας, που δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα-σωτήρα μια κάποια άγια νύχτα ή από την κρατικοσυνδικαλιστική γραφειοκρατία, και γι’ αυτό  είναι επιτακτική ανάγκη να (ξανα)γίνουμε το μαζικό, απειλητικό εκπαιδευτικό-εργατικό και κοινωνικό κίνημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν οι κρατούντες. Κίνημα σύγκρουσης και ανατροπής ενάντια στο καθεστώς των μνημονίων κυβέρνησης-ελληνικού κράτους, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, των επιτροπών και των θεσμών τους, της συστημικής και  μνημονιακής αντιπολίτευσης που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια ως τώρα και συνολικά της κρατικής εξουσίας και της ολιγαρχίας του πλούτου.

 Η εκπαίδευση στο στόχαστρο του μνημονιακού καθεστώτος !

        Ο χώρος της εκπαίδευσης βρίσκεται στο στόχαστρο από τις πολιτικές συμμόρφωσης κυβέρνησης-ελληνικού κράτους στις προσταγές των υπερεθνικών οργανισμών Ε.Ε, ΟΟΣΑ, συνδιαμορφώνουν και υπονομεύουν, μαζί με όλα τα μνημονιακά κόμματα, τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, εντείνουν την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Θυμίζουμε ότι τις τροπολογίες στην εκπαίδευση, για το υποχρεωτικό 30ωρο και τις συγχωνεύσεις σχολείων, τις ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ενώ η ΔΗΣΥ / ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ/ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ κλπ ένιψε τα χείρας του επιλέγοντας  την εξυπνακίστικη τακτική του «παρόν».  

       Το δημόσιο σχολείο βλέπει τις πληγές του να βαθαίνουν. Οι μεγάλες περικοπές της περιόδου Φίλη ενσωματώθηκαν στο νέο «ΠΔ.79» Γαβρόγλου και στο νόμο για τις νέες εκπαιδευτικές δομές επαναφοράς της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης, που εισάγουν καινούργιους δρόμους για ασφυκτικό ιεραρχικό-συγκεντρωτικό έλεγχο στη λειτουργία του σχολείου, περαιτέρω περικοπές δομών και προσωπικού, όπως τις τριμελείς επιτροπές εγγραφών για 25άρια τμήματα παντού, τις συμπτύξεις τμημάτων, τον αποδεκατισμό ολοήμερων σχολείων και νηπιαγωγείων, της ειδικής αγωγής, της παράλληλης στήριξης και κάθε αντισταθμιστικής εκπαίδευσης.

• Η νέα έκθεση ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση συντάχθηκε με αίτημα της κυβέρνησης και προωθεί ένα συνολικό πλαίσιο αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων με άξονες την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας και τη λειτουργία της με όρους επιχείρησης, τη δυνατότητα των διευθυντών να επιλέγουν το διδακτικό προσωπικό, μόνιμο ή έκτακτο, τη συμμετοχή τους στην αξιολόγηση με επισκέψεις στις τάξεις διδασκαλίας, την προσαρμογή της σχολικής προσφοράς στις «τοπικές ανάγκες», την αναζήτηση τοπικών πόρων για τη χρηματοδότηση των σχολείων, την κάθετη κατηγοριοποίησή των εκπαιδευτικών σε  «καθοδηγητές, ερευνητές, ανώτατους εκπαιδευτικούς, εκπαιδευτικούς δικτύων και διευθυντές», την αντικατάσταση της «ανελαστικής σχέσης εργασίας» των αναπληρωτών με πενταετείς συμβάσεις μειωμένης απασχόλησης. Η προώθηση της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και της αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ και αναδεικνύεται ο άμεσος στόχος για διαμόρφωση κουλτούρας αξιολόγησης και αποδοχή της αξιολόγησης από το εκπαιδευτικό σώμα ως βασική προϋπόθεση για την προώθηση ενός πιο «ολοκληρωμένου μοντέλου αξιολόγησης» εκπαιδευτικών και σχολείων.

• Το νομοσχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης» έρχεται να συμπληρώσει το αντιεκπαιδευτικό θεσμικό πλαίσιο των μνημονιακών αναδιαρθρώσεων και περικοπών (ΠΔ 79, εργασιακό 30ωρο, μηδενικοί διορισμοί). Προωθεί το στόχο της ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ για «διαμόρφωση κουλτούρας αξιολόγησης» φιλοδοξώντας να μετατρέψει όλους τους εκπαιδευτικούς σε αξιολογητές των στελεχών εκπαίδευσης και των σχολικών μονάδων. Διαμορφώνει μια νέα, πιο σύνθετη, συγκεντρωτική και γραφειοκρατική δομή εποπτικού ελέγχου στα σχολεία και τους εκπ/κους, με αξιολόγηση, αξιολόγηση/λογοδοσία, δ/ντες manager, ομάδες σχολείων κλπ. Αποδομεί την ειδική αγωγή, αλλάζοντας τον ρόλο των ΚΕΔΔΥ, μεταθέτοντας στους εκπαιδευτικούς του γενικού σχολείου μέσα από εξειδικευμένα προγράμματα την αντιμετώπιση των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

• Η δημοσιοποίηση των δήμων που θα εφαρμόσουν τη Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση 2017-2018 αποτελεί προκλητικό εμπαιγμό καθώς η κυβέρνηση περιορίζει τους δήμους εφαρμογής της υποχρεωτικής δίχρονης σε 184 ακολουθώντας την ίδια μνημονιακή πολιτική περικοπών. Αξιοποιώντας ως πρόσχημα την αντίθετη γνώμη των Δημάρχων, η κυβέρνηση που έχει και την πολιτική ευθύνη της απόφασης, επιλέγει να περιορίσει την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής, κατά κύριο λόγο, στις περιοχές που σχεδόν όλα τα προνήπια ήδη φοιτούν στο νηπιαγωγείο! Απέναντι σε κυβέρνηση, ΚΕΔΕ, ιδιωτικά συμφέροντα, αγωνιζόμαστε για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6, σε όλη τη χώρα από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και αποκλειστικά στο δημόσιο, δίχρονο, υποχρεωτικό, Νηπιαγωγείο  με κατάργηση των voucher και όλες τις υποστηρικτικές Δομές σε πλήρη ανάπτυξη.

• Οι απαντήσεις του Υπουργείου Παιδείας απέναντι στο αίτημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρανοήσεις: δήλωσε ότι για μία ακόμα χρονιά δεν θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί αλλά αντίθετα, μετά τον Οκτώβρη θα ανακοινωθεί τριετές πρόγραμμα διορισμών στην εκπαίδευση, θέτοντας συγκεκριμένες προϋποθέσεις που παραπέμπουν στην υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και στα προαπαιτούμενα των  αξιολογήσεων. Ταυτόχρονα, με τη συζήτηση για τον τρόπο πρόσληψης ανοίγει την κερκόπορτα για να περάσει η πολιτική προσοντολογίου για τους διορισμούς αμφισβητώντας ευθέως την προϋπηρεσία των αναπληρωτών. Η προϋπηρεσία είναι αποτέλεσμα των μεγάλων αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος που απονομιμοποίησε τον ΑΣΕΠ και την αξιολόγηση και υποχρέωσε σε προσλήψεις και χωρίς αυτόν! Για το τέλος της περιπλάνησης και της εργασιακής ομηρίας χιλιάδων εκπαιδευτικών, για την ανάσα των σχολείων μας και την υπεράσπιση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών μας, απαιτείται να γίνει εδώ και τώρα διορισμός όλων των εκπαιδευτικών που έχουν προσφέρει υπηρεσία στα σχολεία με μοναδικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία.

     Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο ΟΟΣΑ προστάζει, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομοθετεί, σύσσωμη η μνημονιακή αντιπολίτευση συμφωνεί και επαυξάνει,  ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που επιχειρεί αγωνιωδώς να αναδειχθεί στον πιο κυνικό εκφραστή της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, και η ΝΔ κάνουν το νεοφιλελεύθερο «λαγό» στην αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συντελείται: Δεν χρειάζεται η εκπαίδευση μόνιμους διορισμούς λένε! Για αυτό, συρρικνώνουν τις σχολικές δομές και περικόπτουν θέσεις εργασίας, αναγκάζουν τους εκπαιδευτικούς σε δουλειά στην τάξη μέχρι τα βαθιά γεράματα, προβάλλουν την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας και την αξιολόγηση ως μέθοδο για λιγότερους, φθηνότερους και χειραγωγημένους εκπαιδευτικούς, για σχολεία που απεμπολούν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα τους, ανοίγουν το δρόμο στην εμπορευματοποίηση και την επέλαση των ιδιωτικών συμφερόντων. Απροκάλυπτα πλέον, υποστηρίζουν το επιχειρηματικό εκπαιδευτικό μοντέλο, όπου κανείς δεν είναι μόνιμος και όλοι οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται από το διευθυντή του σχολείου. Γι’ αυτό προβάλλουν ως όραμά τους, την αξιολόγηση-απόλυση, το σχολείο-επιχείρηση, το ιδεολόγημα της αναπόφευκτης ανισότητας και των πρότυπων σχολείων της αριστείας για ολίγους και εκλεκτούς.

 «Νέες υποστηρικτικές δομές στην εκπαίδευση» επαναφοράς της αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης και αποδόμησης του δημόσιου σχολείου

       Ο νόμος για τις νέες υποστηρικτικές δομές της εκπαίδευσης  αποτελεί καθοριστικό βήμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την υλοποίηση των προτάσεων ΟΟΣΑ- Ε.Ε και τη ριζική αντιδραστική αλλαγή του δημόσιου σχολείου, στην κατεύθυνση της πλήρους ικανοποίησης των απαιτήσεων του ΣΕΒ για την ελληνική εκπαίδευση, δηλαδή την αξιολόγηση, τις περικοπές που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, την «αυτονομία» και την «αποκέντρωση», που την οδηγούν στη λειτουργία της με όρους επιχείρησης σε ένα ιεραρχικό-συγκεντρωτικό δομημένο περιβάλλον επιτήρησης και ελέγχου.

      Η προώθηση της «αυτονομίας» των σχολείων σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση νέων ιεραρχικών δομών εποπτείας και ασφυχτικού ελέγχου στα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, με διευθυντές managers, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση-λογοδοσία των σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέχρι τώρα μέτρα για το δημόσιο σχολείο (περικοπές διδακτικού έργου-ΥΑ Φίλη και Γαβρόγλου για το νέο τύπο σχολείου, συρρίκνωση του ολοήμερου σχολείου και νηπιαγωγείου αλλά και όλων των δομών αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, μείωση του μισθολογικού κόστους, «εξορθολογισμός» στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού, επέκταση της ελαστικής εργασίας, ΠΔ79 με τριμελείς επιτροπές εγγραφών για μετακινήσεις μαθητών και 25 μαθητές σε όλα τα τμήματα, συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων, 30ωρο) προετοιμάζουν ένα εφιαλτικό τοπίο για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς .

Συγκεντρωτισμός και συγχώνευση δομών

     Την ίδια στιγμή που αποψιλώνει τις ήδη υποβαθμισμένες υποστηρικτικές δομές, μέσω της περίφημης «αυτονομίας –αποκέντρωσης» εισάγει νέες κάθετες ιεραρχικές δομές ασφυκτικού ελέγχου, γραφειοκρατίας  και εποπτείας των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.

      Στο όνομα της ευελιξίας και «αποκέντρωσης», το Υπ. Παιδείας συγκροτεί τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.). Τα ΠΕΚΕΣ έχουν στην ευθύνη τους τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό, την επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση, την οργάνωση της επιμόρφωσης, την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων της περιοχής τους ή λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους την αυτοαξιολόγηση. Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ ενσωματώνουν τις αρμοδιότητες των Π.Ε.Κ., των Προϊσταμένων Παιδαγωγικής Καθοδήγησης  και των Σχολικών Συμβούλων. Στην ουσία , δηλαδή, δημιουργούνται εξαιρετικά συγκεντρωτικές δομές, «μικρά υπουργεία παιδείας», που θα συγκεντρώνουν πλήθος αρμοδιοτήτων και θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη χάραξη και υλοποίηση  της εκπαιδευτικής πολιτικής.

     Τα δημιουργούμενα Κ.Ε.Σ.Υ (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) που θα λειτουργούν σε επίπεδο Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, θα στριμώξουν υπάρχουσες δομές, που θα καταργηθούν και θα συγχωνευτούν εκ νέου, όπως τα Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., ο Σ.Σ.Ν., το Κ.Ε.Σ.Υ.Π., το Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ. και το Ε.Κ.Φ.Ε. Τα δε παλιά Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) θα μετονομαστούν σε Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (ΚΕΑ) και θα επιφορτιστούν με πρόσθετες αρμοδιότητες, συγκεντρώνοντας στον φορέα τους, τους τομείς της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, της Αγωγής Υγείας, των Πολιτιστικών Θεμάτων. Είναι προφανές ότι αυτή είναι μια άκρως συγκεντρωτική αναδιάρθρωση που δεν έχει καμία σχέση με την αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων και την ενίσχυση των ήδη υποστελεχωμένων αυτών δομών αλλά με τη συγχώνευση, τη μείωση του κόστους-περικοπές και την  υπερσυγκέντρωση εποπτικών μηχανισμών ελέγχου, με αρνητικές συνέπειες στη στήριξη των σχολείων. Έχουμε «συγκεντρωτισμό» όσον αφορά τον πιο σφικτό έλεγχο του κράτους στο να υλοποιούνται απρόσκοπτα όλες  οι μνημονιακές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση και «αυτονομία» όσον αφορά την μεταφορά των λειτουργικών, χρηματοδοτικών υποχρεώσεων του στα σχολεία, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς.

Η εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών  και η γραφειοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων παίρνει μια νέα διάσταση

      Σχολικό συμβούλιο, ομάδες σχολείων, ΠΕΚΕΣ, ΚΕΣΥ, Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, ΙΕΠ, Υπουργείο επιτηρούν και ελέγχουν το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί λογοδοτούν για το επίπεδο συμμόρφωσης τους στην αντιδραστική αλλαγή της εκπαίδευσης. Αμέτρητες είναι οι συνεδριάσεις που προβλέπονται από το νομοσχέδιο, που έρχονται να προστεθούν σε όλες όσες προβλέπονται από τα ΠΔ και τις Υ.Α για τη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

      Οι Σύλλογοι Διδασκόντων, με ορισμό υπεύθυνων για κάθε πτυχή λειτουργίας του σχολείου, καλούνται να διαχειριστούν όλα τα προβλήματα, με τις υποστηρικτικές δομές να εξαϋλώνονται. Όλα αυτά σε ένα τοπίο βίαιης φτωχοποίησης των εκπαιδευτικών, με την ελαστική εργασία να επεκτείνεται, και τους εκπαιδευτικούς να μένουν εγκλωβισμένοι εξαιτίας του συνταξιοδοτικού ως τα 67 τους χρόνια ή να μην συνταξιοδοτούνται εξαιτίας των συντάξεων-φιλοδώρημα. «Αυτονομία και αποκέντρωση» για τη δημιουργία ιδιωτικοοικονομικών ζωνών λειτουργίας και συρρίκνωσης του δημόσιου σχολείου, λογοδοσία, ασφυκτικός έλεγχος και συμμόρφωση των εκπαιδευτικών στη διαχείριση της κανονικότητας των μνημονίων, όπως διαχείριση των κενών, της οικονομικής ασφυξίας των σχολείων, των τεράστιων κοινωνικών και μορφωτικών προβλημάτων των μαθητών μας.

Είναι ένας νόμος –βαθιά αντιδραστική τομή που αποδομεί την πολύπαθη ειδική αγωγή

     Όλα όσα έχουν εκτεθεί παραπάνω, εκφράζονται με ακραίο τρόπο στις διατάξεις του νσχ που αφορούν την ειδική αγωγή και την εκπαίδευση των μαθητών ΑμΕΑ στα σχολεία (άρθρα 6,7,8,9,10,11).

      Ο νόμος αυτός υλοποιεί τις πολιτικές του ΟΑΣΑ και της Ε.Ε. για την ειδική εκπαίδευση. Ενσωματώνει την αντίληψη ότι η αναπηρία είναι μια κοινωνική κατασκευή και δεν υπάρχει λόγος για ιδιαίτερη αντιμετώπισή της τόσο από πλευράς δομών όσο και από πλευράς δικαιωμάτων. Τσουβαλιάζουν  τα πάντα, σβήνοντας την έμφαση που χρειάζεται να έχει ο ανάπηρος μαθητικός πληθυσμός, τους στόχους και τον προσανατολισμό που πρέπει να σηματοδοτεί η ειδική εκπαίδευση.

      Τα ήδη υποβαθμισμένα, από άποψη προσωπικού και υποδομών, ΚΕ.Δ.Δ.Υ. (Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών) καταργούνται και τη θέση τους παίρνουν τα Κ.Ε.Σ.Υ. (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης). Στις αρμοδιότητες των ΚΕΣΥ προστίθενται και αυτές που προκύπτουν από την εξαφάνιση άλλων δομών, όπως αυτή του επαγγελματικού προσανατολισμού. Την ίδια στιγμή εξαφανίζονται κομβικές λειτουργίες της ειδικής αγωγής όπως αυτή της διάγνωσης και άρα της καταγραφής ειδικών αναγκών των μαθητών και των σχολείων που οφείλει να καλύψει δωρεάν το δημόσιο. Τουναντίον η ευθύνη κάλυψής τους μετατοπίζεται στους εκπαιδευτικούς των σχολείων, που οφείλουν μέσα από τη συγκρότηση ειδικών επιτροπών να διαμορφώνουν εξατομικευμένα προγράμματα στήριξης των μαθητών, να διαμεσολαβούν στην επικοινωνία με τα ΚΕΣΥ, να εντατικοποιούν την εργασία τους και την συνεργασία  με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς κλπ.

      Από τα ΚΕΔΔΥ στα ΚΕΣΥ εξαφανίζεται εντελώς η λειτουργία της διάγνωσης. Το βάρος ρίχνεται υποτίθεται στη συμβουλευτική υποστήριξη, που όμως δεν μπορεί να γίνει από γραφεία ή με επισκέψεις. Η κατάργηση δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης (των ΚΕΔΔΥ που αντί να αναβαθμιστεί ο ρόλος και η λειτουργία τους με μόνιμο προσωπικό και προσλήψεις και μικρότερο τομέα ευθύνης τους) καταργεί στην πράξη και τα δικαιώματα των αναπήρων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής τους ζωής.

     Μετατοπίζει τη συζήτηση από την αποδοχή της αναπηρίας ως ένα πραγματικό γεγονός που θέλει και απαιτεί κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και περιβάλλοντα στην αντίληψη της «πλήρους ένταξης».  Παρά τις διακηρύξεις του δεν υπερασπίζεται τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αντίθετα οδηγεί στην περιθωριοποίησή τους και στην έξοδό τους από το σχολείο. Επιδιώκει να μετατοπίσει την ευθύνη από την πολιτεία στον εκπαιδευτικό. Αυτός είτε μέσα από τις ΕΔΕΑΥ είτε μέσα από τις ομάδες στήριξης,  θα επιλέξει, θα σχεδιάσει, θα υλοποιήσει το διαφοροποιημένο αναλυτικό πρόγραμμα, θα αξιολογήσει τον μαθητή και στο τέλος θα αξιολογηθεί και αυτός κατά πόσο πέτυχε τους στόχους που τέθηκαν. Το σ/ν είναι άρρηκτα δεμένο με την αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, συνδέεται με την υποχρεωτική τριαντάωρη παραμονή στο σχολείο. Στο σ/ν δεν υπάρχει καμία αναφορά στις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που έχει ανάγκη η ειδική εκπαίδευση, στον αχαρτογράφητο μαθητικό πληθυσμό, στην έλλειψη δημόσιων δομών που θα παρέχουν θεραπείες.      

     Και μόνο μετά από την αξιολόγηση αυτών των δράσεων και την αποτυχία τους, δικαιούνται να στείλουν το μαθητή για αξιολόγηση στο ΚΕΣΥ και αυτό μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του γονέα. Στο μεταξύ, η μη ύπαρξη διάγνωσης σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καν το ελάχιστο μέτρο μείωσης των μαθητών στο τμήμα!

     Η κατάργηση των δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης αντί της αναβάθμισής τους (με μαζικούς διορισμούς, για να λειτουργούν με μόνιμο προσωπικό και μικρότερο τομέα ευθύνης) μαζί με την κατάργηση των επιδομάτων αναπηρίας, επιδιώκει να στρέψει τους γονείς των ΑμΕΑ στον ιδιωτικό τομέα, κατά τα πρότυπα της ΕΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Καταργεί, στην ουσία,  τα δικαιώματα των μαθητών ΑμΕΑ.

 Επιβολή της αξιολόγησης μέσω της εμπέδωσης κουλτούρας αξιολόγησης

      Σε αυτό το πλαίσιο η αυτοαξιολόγηση και η αξιολόγηση ως βασικό εργαλείο προώθησης των αντιδραστικών αλλαγών επανέρχεται, αλλά μετονομάζεται σε “Συλλογικό προγραμματισμό και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων”. Όσο και αν επιχειρεί να εμφανίσει το Υπουργείο την αυτοαξιολόγηση ως μία εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, το ίδιο το κείμενο το διαψεύδει εφόσον το προϊόν της υποβάλλεται σε ανώτερα διοικητικά όργανα, ελέγχεται/ευθυγραμμίζεται με τις υποδείξεις τους και οδηγεί αναπόφευκτα σε κωδικοποίηση, συγκρισιμότητα, διαφοροποίηση, κατάταξη, ανταγωνισμό και κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων. Η αυτοαξιολόγηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αυτοαξιολόγησης του 2013 της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ .

       Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, οι παρατρεχάμενοι του Υπουργείου Παιδείας, η Ν.Δ δια στόματος της κ. Κεραμέως μιλούν για κατάργηση της αξιολόγησης. Σαφής η προσπάθεια όλων. Είτε δια πανηγυρισμών είτε δια καταγγελιών επιδιώκουν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα προκείμενου να κάνουν το λαγό με κάθε τρόπο, ώστε να επαναπροωθηθεί η αξιολόγηση (κατά ΟΟΣΑ).

      Το νομοσχέδιο είναι ξεκάθαρο:

      άρθρο 47, παράγραφος 2: “Ο σύλλογος διδασκόντων, κατά την έναρξη κάθε σχολικού έτους, συνέρχεται και προγραμματίζει το εκπαιδευτικό έργο για το τρέχον σχολικό έτος, λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση ανατροφοδοτικής αποτίμησης του προηγούμενου σχολικού έτους, καθώς και τις απόψεις του σχολικού συμβουλίου στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, το οποίο οφείλει να έχει προηγουμένως συγκληθεί για αυτό το θέμα. Στη συνεδρίαση αυτή ο σύλλογος διδασκόντων μπορεί να καλεί στελέχη του ΠΕ.Κ.Ε.Σ., του Κ.Ε.Σ.Υ., του Κ.Ε.Α., μέλη Δ.Ε.Π. των Α.Ε.Ι., μέλη των Ερευνητικών Κέντρων και άλλων εποπτευόμενων από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων φορέων, που κατά την κρίση του μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός κατάλληλου σχεδίου δράσης για την επίτευξη των στόχων του εκπαιδευτικού έργου.” Ο Σύλλογος διδασκόντων προγραμματίζει και αξιολογεί-λογοδοτεί για το εκπαιδευτικό έργο, σε συνεργασία με το σχολικό συμβούλιο (γονείς, μαθητές, Τ.Α) και δυνητικά με την παρουσία όλων των νέων δομών.

     άρθρο 47, παράγραφος 3: “Οι θεματικοί άξονες αναφοράς του συλλογικού προγραμματισμού και της ανατροφοδοτικής αποτίμησης, καθώς και ο τύπος των σχετικών εκθέσεων, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του Ι.Ε.Π.”. Το Υπουργείο Παιδείας συνεπώς, και καμιά εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, θα διαμορφώνει τους άξονες, τα θέματα, καθώς και τις φόρμες “προγραμματισμού” και “αποτίμησης”. Οι Σύλλογοι απλώς είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν και να υλοποιήσουν.

     άρθρο 47, παράγραφος 4: “O σύλλογος διδασκόντων, σε τακτικές συνεδριάσεις στη διάρκεια του σχολικού έτους, συζητά διεξοδικά επί της πορείας του αρχικού συλλογικού προγραμματισμού και προβαίνει, αν κρίνει ότι είναι αναγκαίο, σε ανασχεδιασμό ή στις απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις”. Τακτικές συνεδριάσεις κατά τα πρότυπα του 2013, για την εκτίμηση της πορείας της αυτοαξιολόγησης

άρθρο 47, παράγραφος 5:  Στο τέλος κάθε σχολικού έτους ο Σύλλογος διδασκόντων αποτιμά παίρνοντας υπόψη του και πάλι την άποψη του σχολικού Συμβουλίου.

     Τέλος ο Σύλλογος διδασκόντων καταθέτει τις εκθέσεις στα ΠΕΚΕΣ και ο συντονιστής καταθέτει τις παρατηρήσεις τις οποίες ο σύλλογος λαμβάνει υπόψη του.

Επιτελικό ρόλο αποκτά η ΑΔΙΠΔΕ.

      Ο νόμος αναπαράγει και αναπροσαρμόζει τον επιτελικό ρόλο της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.) η οποία «εγγυάται τη διαφάνεια όλων των δράσεών της στο πλαίσιο της αξιολόγησης της ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος και της συμμετοχής της στην αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης», «Μεταξιολογεί τα συστήματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος και των στελεχών της εκπαίδευσης»,    

    «Διαμορφώνει, οργανώνει, εξειδικεύει, τυποποιεί και δημοσιοποιεί εκ των προτέρων τις διαδικασίες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος και τα σχετικά κριτήρια και δείκτες, στο πλαίσιο, ιδίως, αντίστοιχων διεθνών προτύπων», «Αναπτύσσει ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα διαχείρισης και βάση δεδομένων της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων και τους φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο αυτό». Η εξωτερική αξιολόγηση μέσω της ΑΔΙΠΔΕ θα έχει καθοριστικό ρόλο διαμορφώνοντας την αξιολόγηση με βάση τα πρότυπα των υπερεθνικών οργανισμών ΟΟΣΑ, Ε.Ε.

      Επομένως, οι διαδικασίες «προγραμματισμού και αποτίμησης των σχολικών μονάδων», εντάσσονται στις ευρύτερες διαδικασίες αξιολόγησης ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος.  Από τη στιγμή μάλιστα που υποβάλλονται σε ανώτερα όργανα, κωδικοποιούνται, επεξεργάζονται κλπ. όπως σημειώσαμε πριν. Άλλωστε, όπως η ίδια η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. διαπίστωνε σε σχετική έκθεσή της στις 21/3/2017:  «Τέλος, η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε., αρμόδια κατά νόμο τόσο για την εσωτερική αξιολόγηση (αυτοαξιολόγηση), όσο και για την εξωτερική αξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας, θεωρεί ότι η αυτοαξιολόγηση είναι σημαντικότερη της εξωτερικής αξιολόγησης και επισημαίνει ότι η πρώτη πρέπει να προηγηθεί και να στηριχθεί πολύτροπα. Καθώς οι δύο αυτές μορφές αξιολόγησης επιτελούν διαφορετικό ρόλο, μπορεί στο μέλλον και, αφού έχει εμπεδωθεί κουλτούρα αξιολόγησης». Και επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, τα ίδια ακριβώς καλούνταν να υλοποιήσουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων με την αυτοαξιολόγηση της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου: τυποποιημένες φόρμες, κατάθεση σχεδίων δράσης για καινοτομίες, υλικοτεχνική υποδομή, συνεργασίες με φορείς και τοπική κοινωνία κλπ. και λογοδοσία για τα αποτελέσματα. Ομοίως τα σχολεία καλούνταν να καταθέσουν εκθέσεις στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΙΕΠ τότε, στο ΠΕΚΕΣ τώρα.

Ο νόμος εισάγει την πιο άγρια, ατομική αξιολόγηση. Το Π.Δ. 152 καταργείται, η ατομική αξιολόγηση όμως, ΟΧΙ!

   Το ΠΔ152 συγκαταλέγεται στη μεγάλη συλλογή νόμων, υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων που εδώ και 21 ολόκληρα χρόνια, από την εποχή του 2525/97 του Γεράσιμου Αρσένη ως σήμερα, έμειναν στα χαρτιά, καθιστώντας τη θεσμοθετημένη αξιολόγηση ένα κενό γράμμα. Έμειναν στα χαρτιά, νεκρό γράμμα, καταργήθηκαν στην πράξη, από την οργανωμένη συλλογική δράση του εκπαιδευτικού κινήματος, από τους συλλογικούς αγώνες μας. Το μπλοκάρισμα του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης και ο παροπλισμός του πιστώνονται στους συλλογικούς αγώνες μας της ζωντανής εκπαίδευσης.

   Η κυβέρνηση πήρε υπόψη της την εμπειρία από τις μάχες του εκπαιδευτικού κινήματος σχετικά με την αξιολόγηση. Γι' αυτό επανέρχεται, αρχικά μετατρέποντας όλους τους εκπαιδευτικούς σε αξιολογητές, και μεγάλο τμήμα του εκπαιδευτικού σώματος σε  αξιολογούμενους κάθε χρόνο, ώστε αφού αποδεχτούμε αυτούς τους ρόλους, και "εμπεδωθεί η κουλτούρα της αξιολόγησης" να γενικεύσει αμέσως μετά την αξιολόγηση. Είναι αφελές να θεωρήσουν οι εκπαιδευτικοί ότι οι ίδιοι θα αξιολογούν αλλά δε θα αξιολογούνται. 

      Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ του 2017, αλλά και οι ετήσιες εκθέσεις της Ε.Ε για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βάζουν ως προτεραιότητα τη διαμόρφωση “κουλτούρας αξιολόγησης”.Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλοντας να αποφύγει τη σύγκρουση και την αντιπαράθεση με το εκπαιδευτικό κίνημα, έχοντας στο μυαλό της τη σύγκρουση του 2013 με την αξιολόγηση της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα συντριπτικά ποσοστά στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση στο Δημόσιο (που έφτασαν το 70% παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς) καταργεί το Π.Δ152 . Στην πράξη όμως ανοίγει διάπλατα την πόρτα της γενίκευσης της ατομικής αξιολόγησης.

      Στο όνομα της ανάδειξης “άξιων” και “ικανών” στελεχών εκπαίδευσης προχωρά στην ατομική αξιολόγηση ακόμη και των υποδιευθυντών σχολείων. Καθιστά όλους τους εκπαιδευτικούς των σχολείων αξιολογητές των διευθυντών και υποδιευθυντών με ανώνυμα τυποποιημένα ερωτηματολόγια, κριτήρια και βαθμολογική κλίμακα κατ’ εικόνα και ομοίωση του Π.Δ.152 τα οποία θα λαμβάνονται υπόψη στις κρίσεις. Έτσι λοιπόν η περίφημη εκλογή διευθυντών από τους Σ.Δ το 2015, έγινε “γνωμοδότηση του Σ.Δ” το 2017 και ατομική αξιολόγηση το 2018. Όταν με την αξιολόγηση στο δημόσιο αξιολογούνται και οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί σε διοικητικές θέσεις, όταν πάνω από το 50% των νηπιαγωγών που κατέχουν θέση προϊσταμένης-ου θα αξιολογηθεί άμεσα και ατομικά, γίνεται κατανοητό πως ένα μεγάλο κομμάτι των εκπαιδευτικών βρίσκεται υπό καθεστώς αξιολογούμενου και είναι ζήτημα χρόνου η επέκταση της στο σύνολο των εκπαιδευτικών.

       Ο κ. Γαβρόγλου παίρνοντας μαθήματα από την κ. Γεροβασίλη επιχειρεί να νομοθετήσει τον αυταρχικό-αντιδημοκρατικό αποκλεισμό από θέσεις ευθύνης σε όσους αρνηθούν την αξιολόγηση. Είναι πια φανερό! Ο ρόλος της αξιολόγησης αποκαλύφθηκε από την αδημονία του υπουργού Κ. Μητσοτάκη το 2013 να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά στις απολύσεις και τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών. Είναι ένας στρατηγικός ρόλος, ένα εργαλείο για τη νεοφιλελεύθερη  αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, την απαξίωσή της  και την λειτουργία της με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Τώρα βέβαια, αξιοποιώντας επικοινωνιακά την κυνικότητα του πολιτικού  προγράμματος της Ν.Δ  για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί να κρύψει τους σχεδιασμούς της και  να υποστηρίξει πως είναι αγαθή η έννοια της αξιολόγησης  αλλά είναι κακή, αν την εφαρμόσει  ο κ. Μητσοτάκης.

        Με το συγκεκριμένο νόμο όχι μόνο δεν καταργεί την αξιολόγηση το Υπουργείο Παιδείας αντίθετα, την «εκσυγχρονίζει», τη μοντάρει, και την ευπρεπίζει με πολύ σχεδιασμένο, ομολογουμένως τρόπο, έτσι ώστε προχωρώντας να την κάνει πιο ευκολοχώνευτη. Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας προχωρά βήμα-βήμα προς την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας ως βασικό εργαλείο της «αυτόνομης» λειτουργίας της και ιδιωτικοποίησης της. Η ατομική αξιολόγηση με το μανδύα της αξιολόγησης των στελεχών επιχειρεί να εμπεδώσει τη διάκριση των εκπαιδευτικών σε άξιους για να δουλέψουν και ανάξιους προς απόλυση, συνεργάσιμους στη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών μας δικαιωμάτων και μη συνεργάσιμους.

     Το εκπαιδευτικό κίνημα θα υπερασπιστεί την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, θα καταργήσει στην πράξη και το νέο θεσμικό πλαίσιο αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, θα ορθώσει τους αγώνες και τις αντιστάσεις του απέναντι στη ΝΔ και σε όλα τα συστημικά κόμματα που έχουν ανάλογο όραμα αξιολόγησης μ΄ αυτό της Ε.Ε.-Ο.Ο.Σ.Α. Απέναντι στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση που επανέρχεται ως βασική επιλογή των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών Οργανισμών. 

Είναι ένας νόμος που θέτει το εκπαιδευτικό κίνημα σε θέση μάχης

      Η μάχη που δώσαμε με όλη μας τη δύναμη το 2014, ενάντια στην αξιολόγηση της κυβέρνησης Σαμαρά, ήταν μια μάχη ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας, στον κανιβαλισμό των ανθρωπίνων και εργασιακών σχέσεων, στην τυποποίηση της εκπαιδευτικής πράξης, στην υποδούλωσή της  από τα ερωτηματολόγια, τους δείκτες και τα ποσοστά. Την ίδια μάχη θα δώσουμε και πάλι, σε πείσμα της κυβέρνησης-ελληνικού κράτους- θεσμών, Ε.Ε., ΟΟΣΑ, ΣΕΒ, μνημονιακής αντιπολίτευσης που  εξουσιάζουν και καταπιέζουν τη ζωή μας.

      Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να μην συμμετέχουν σε καμία περίπτωση σε νέα απόπειρα εγκλωβισμού του εκπαιδευτικού κινήματος σε στημένες διαδικασίες «διαλόγου» και να κηρύξουν τώρα απεργία-αποχή, από κάθε διαδικασία αποτίμησης –προγραμματισμού, αυτοαξιολόγησης και αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού! Κανείς αξιολογητής κανενός! Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία σε συντονισμένη δράση, ενέργειες και αποφασιστικούς, μαχητικούς αγώνες, για να διαμορφωθεί το κίνημα που θα μπλοκάρει ξανά σε κάθε σχολείο την αξιολόγηση και τους επίδοξους αξιολoγητές, θα ανατρέψει τα σχέδια για τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και τη συρρίκνωση του δημόσιας εκπαίδευσης. Ενεργοποιούμε την απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.

• Να καταργηθεί τώρα ο νόμος για τις νέες δομές
• Δεν συνδιαλεγόμαστε – δεν συνδιαχειριζόμαστε την αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική. Συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα
• Όχι στην “αυτονομία –αποκέντρωση” διάλυσης του δημόσιου σχολείου και στην λειτουργίας του με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Η δημόσια Παιδεία είναι δημόσιο, δωρεάν κοινωνικό αγαθό. Πραγματική ενίσχυση των δομών στήριξης της ειδικής αγωγής και όχι συρρίκνωσή της. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Αύξηση των δαπανών για τα σχολεία.
• Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών. Κατάργηση της ΑΔΙΠΔΕ. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

 ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

 ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας

(Η απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης δεν έχει απολύτως καμιά οικονομική επιβάρυνση για όλους τους συναδέλφους)

Στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων της κυβέρνησης το Υπoυργείο Παιδείας, ως φορέας των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών πολιτικών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, επαναφέρει την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση στην εκπαίδευση με το νόμο για τις νέες δομές. Η εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης αποτελεί το πρώτο κρίσιμο βήμα για να προωθηθεί ένα καθολικό αξιολογικό μοντέλο στη βάση του «Σήμερα βαθμολογείς εσύ το διευθυντή σου; Αύριο θα βαθμολογήσει αυτός εσένα!»

     Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι:

• Όλα τα στελέχη εκπαίδευσης αξιολογούνται από τα στελέχη της αμέσως ανώτερης βαθμίδας ιεραρχίας, τα οποία συντάσσουν σχετικές εκθέσεις αξιολόγησης (άρθρα 37 έως 46)
• Όλα τα στελέχη εκπαίδευσης αξιολογούνται από το μόνιμο προσωπικό που υπάγεται σε αυτά. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευτικοί μιας σχολικής μονάδας καλούνται να συμπληρώνουν, σε ετήσια βάση, ανώνυμα ερωτηματολόγια αξιολόγησης του/της διευθυντή/ντριας που περιέχουν τα κριτήρια: ικανότητα διοίκησης και διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, ικανότητα αποτελεσματικής καθοδήγησης του προσωπικού σε διοικητικά και εκπαιδευτικά ζητήματα, υπηρεσιακές σχέσεις και συμπεριφορά, ικανότητα διαχείρισης κρίσεων και επίλυσης προβλημάτων, ανάληψη ευθύνης και δεκτικότητα στην εισαγωγή νέων μεθόδων και νέων τεχνολογιών.

     Η κλίμακα της αξιολόγησης στελεχών για τις παραπάνω περιπτώσεις είναι ποιοτική (κυμαίνεται από ακατάλληλος έως άριστος) και ποσοτική (κυμαίνεται από 0 έως 100).    Να σημειώσουμε ότι για πρώτη φορά περιλαμβάνεται ο χαρακτηρισμός «ακατάλληλος».

     Η βαθμολογία της ετήσιας αξιολόγησης, «συνοδεύει τον ατομικό φάκελο αξιολόγησης κάθε στελέχους και συνεκτιμάται κατά τις αξιολογήσεις του» (άρθρο 40.14). Συγκεκριμένα, «το κριτήριο της προσωπικότητας και της γενικής συγκρότησης αποτιμάται με 14 μονάδες κατ’ ανώτατο όριο» και «αποτιμάται με προσωπική συνέντευξη των υποψηφίων ενώπιον του αρμόδιου συμβουλίου επιλογής μέσω της οποίας εκτιμώνται η παιδαγωγική και οργανωτική συγκρότηση(...)τα στοιχεία του υπηρεσιακού φακέλου, καθώς και τα στοιχεία του φακέλου υποψηφιότητας του κάθε υποψηφίου»  (άρθρο 24.4).

Προγραμματισμός και αποτίμηση ή ασφυκτικός έλεγχος και αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας

     Το άρθρο 47 του νόμου για τις νέες δομές στην εκπαίδευση που τιτλοφορείται «Προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων». Η χρήση των συγκεκριμένων όρων δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού στη συνείδηση των εκπαιδευτικών έχουν συνδεθεί με τις απαραίτητες εσωτερικές συλλογικές παιδαγωγικές διαδικασίες του Συλλόγου Διδασκόντων. Έτσι, μέσω της διαστροφής αυτών των όρων αλλά και της νοηματοδότησής τους όπως τη γνωρίζαμε και χρησιμοποιούσαμε ως τώρα επιχειρείται η συμφιλίωση των εκπαιδευτικών με την «κουλτούρα αξιολόγησης» και η αθόρυβη αλλά αποτελεσματική προώθηση της αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας.

     Συγκεκριμένα προβλέπεται:

• Το Σχολικό Συμβούλιο συνεδριάζει με θέμα τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου, «στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του». Ποιες είναι αυτές οι αρμοδιότητες και από πότε ο Δήμος και ο Σύλλογος Γονέων εμπλέκονται με τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου;
• Ο Σύλλογος Διδασκόντων λαμβάνει υπόψη του τις απόψεις του Σχολικού Συμβουλίου για το συγκεκριμένο θέμα. Στη σχετική συνεδρίασή του δίνεται η δυνατότητα να κληθούν στη συγκεκριμένη συνεδρίαση στελέχη του ΠΕ.Κ.Ε.Σ., του Κ.Ε.Σ.Υ., του Κ.Ε.Α., μέλη Δ.Ε.Π. των Α.Ε.Ι., μέλη των Ερευνητικών Κέντρων και άλλων εποπτευόμενων από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων φορέων. Η βαρύτητα που δίνεται στον προγραμματισμό εκπαιδευτικού έργου σε επίπεδο σχολικής μονάδας ανοίγει το ζήτημα της «αυτονομίας» της σχολικής μονάδας και της διάσπασης του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
• Ο Σύλλογος Διδασκόντων σε συχνές, τακτικές συνεδριάσεις, διαμορφώνει τον αρχικό προγραμματισμό, τον ανασχεδιάζει και στο τέλος του σχολικού έτους, την αποτίμηση. Όλες αυτές οι εκθέσεις «υποβάλλονται στο οικείο ΠΕ.Κ.Ε.Σ.». Επομένως, η διαδικασία δεν είναι εσωτερική.
• «Οι Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου μελετούν τις ανωτέρω εκθέσεις των σχολικών μονάδων(…)και διατυπώνουν, εφόσον κρίνουν απαραίτητο, παρατηρήσεις επί των εκθέσεων συλλογικού προγραμματισμού, οι οποίες λαμβάνονται υπόψη από τις αντίστοιχες σχολικές μονάδες». Επίσης, «διατυπώνουν παρατηρήσεις επί των εκθέσεων αποτίμησης και εισηγούνται πιθανές βελτιώσεις, οι οποίες λαμβάνονται υπόψη κατά τον συλλογικό προγραμματισμό του επόμενου σχολικού έτους από τις αντίστοιχες σχολικές μονάδες». Επομένως, οι παρατηρήσεις των Συντονιστών δεν έχουν συμβουλευτικό αλλά δεσμευτικό χαρακτήρα αφού πρέπει να ληφθούν υπόψη στον προγραμματισμό της επόμενης χρονιάς.
• Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ., συντάσσουν συνολικές συμπερασματικές εκθέσεις, τις αποστέλλουν στο ΙΕΠ, το οποίο με τη σειρά του εισηγείται στον Υπουργό Παιδείας και προτείνει βελτιώσεις του προγραμματισμού στα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Πέρα από τη σαφή κάθετη φορά εποπτείας, οι συγκεντρωτικές εκθέσεις προϋποθέτουν φόρμες με δείκτες ποιότητας που θα μπορούν να κωδικοποιηθούν και να καταμετρηθούν σε πανελλαδικό επίπεδο. Για αυτόν ακριβώς το λόγο προβλέπεται ότι «Οι θεματικοί άξονες αναφοράς του συλλογικού προγραμματισμού και της ανατροφοδοτικής αποτίμησης, καθώς και ο τύπος των σχετικών εκθέσεων, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του Ι.Ε.Π.» (άρθρο 47.7).

Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν μια δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων. Δηλαδή, μιας διαδικασίας αυτοαξιολόγησης που μπορεί να πάρει σαφέστερα χαρακτηριστικά με την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων που θα ορίσουν τις φόρμες και τους δείκτες των σχετικών εκθέσεων.

• Απορρίπτουμε τα γνωστά επικοινωνιακά κόλπα του Υπουργείου Παιδείας και την προσπάθεια να εμφανίσει την αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση ξεκομμένη από την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και την εξωτερική αξιολόγηση ως δήθεν μια άλλη διαφορετική διαδικασία απ’ αυτές που επιχείρησαν να επιβάλλουν στην εκπαίδευση οι προηγούμενες μνημονιακές  κυβερνήσεις.
• Η εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης προβλέπεται ρητά στο συνολικό σχέδιο για τις αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση κατ’ εντολή του ΟΟΣΑ και της ΕΕ.  Το γεγονός ότι το υπουργείο επιχειρεί την σταδιακή εφαρμογή όλου του σχεδίου ξεκινώντας από την αυτοαξιολόγηση συμβαίνει γιατί προσπαθεί για άλλη μια φορά- όπως και με τους διορισμούς αλλά και την προσχολική αγωγή – να αποπροσανατολίσει  τους εκπαιδευτικούς και να αποσπάσει τη συναίνεση τους στην εκκίνηση της διαδικασίας, έτσι ώστε μετά να επιβάλει όλα τα συμφωνηθέντα με τους θεσμούς και τον ΟΟΣΑ. Γνωρίζουν δε, ότι επί 30 χρόνια τώρα δεν κατάφεραν να περάσουν την αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση εξαιτίας των αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος.
• Τόσο ο νόμος για την αναβάθμιση της ΑΔΙΠΠΔΕ – οργανισμός εξωτερικής αξιολόγησης  - όσο και η αυτοαξιολόγηση της  σχολικής μονάδας είναι τα πρώτα μέτρα εφαρμογής όλου του σχεδίου για την αξιολόγηση που χρόνια τώρα προσπαθούν να επιβάλουν στην πολύπαθη εκπαίδευση όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, αλλά και όλες οι Μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις που ψήφισαν ή στηρίζουν τα Μνημόνια. Είναι το εργαλείο για να επιβάλουν τις νέες αναδιαρθρώσεις για την επιχειρηματική εκπαίδευση και το σχολείο της αγοράς.

     Τα ψέματα τελείωσαν. Με τις δηλώσεις του ο Υπουργός Παιδείας Γαβρόγλου, από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε, το είπε καθαρά: «ας μην φοβόμαστε τη λέξη αξιολόγηση». Έτσι λοιπόν οι σημερινοί κυβερνώντες, ανέλαβαν την επαναφορά της αξιολόγησης και δεσμεύτηκαν στους θεσμούς για την εφαρμογή τους.

      Γνωρίζοντας όμως το στραπάτσο των προηγούμενων στη μάχη με το εκπαιδευτικό κίνημα, αναζητούν τους όρους μιας κλιμακωτής και σταδιακής εισαγωγής της κουλτούρας της αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό σύστημα, που θα το προσαρμόσει στην επίτευξη των στόχων του ΟΟΣΑ για περικοπές σε δαπάνες, δομές και προσωπικό, αλλά και στη νεοφιλελεύθερη στόχευση για κατηγοριοποίηση σχολείων –μαθητών – εκπαιδευτικών, στη βάση μιας προκαθορισμένης και μετρήσιμης  αποτελεσματικότητας.

      Ξεδιπλώνουν τη νέα αυτή απόπειρα, τρία χρόνια μετά το πάγωμα της προηγούμενης, ξεκινώντας και πάλι με πρώτο βήμα την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Η καρδιά της λογικής της είναι ότι η σχολική μονάδα είναι ο βασικός φορέας βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης ενώ οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς με τις δράσεις τους είναι υπεύθυνοι για την αποτελεσματικότερη οργάνωση της διοίκησης και της διαχείρισης της σχολικής μονάδας, διαδίδοντας ότι αυτός θα είναι «κατ’ αρχήν» ο κεντρικός μηχανισμός της αξιολόγησης το επόμενο διάστημα, ενώ κρατούν ενεργούς όλους τους νόμους, τα Π.Δ, τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες, τα παρατηρητήρια, τους οργανισμούς τύπου ΑΔΙΔΠΕ, αλλά και στη θέση τους -με ανανεωμένη θητεία, όλους τους επίδοξους αξιολογητές της προηγούμενης περιόδου.

      Η αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, είναι η πλήρης προσαρμογή του σχολείου στα δεδομένα των περικοπών, η στοχοποίηση των εκπαιδευτικών για τα μορφωτικά ελλείμματα που γεννούν στους μαθητές οι περικοπές αυτές, η ανάληψη της ευθύνης από τους εκπαιδευτικούς για τα λάθη, τις τραγικές ελλείψεις και τις ανεπάρκειες της εκπαιδευτικής πολιτικής, η ενοχοποίησή τους ως υπευθύνων για τις άνισες επιδόσεις των μαθητών, που δημιουργούνται από κοινωνικές αιτίες έξω από το σχολείο, ο πειθαναγκασμός των σχολείων στην αναζήτηση πόρων επιβίωσης από την αγορά, ώστε μπροστά στην οικονομική τους ασφυξία, να αποκτήσουν οικονομική αυτοτέλεια με κάθε τίμημα, Υπουργού εμπλέκουν στη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης τους γονείς και την τοπική κοινωνία. Είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων, για να «φανούν» τα καλά και τα κακά σχολεία, αυτά που περνούν τον πήχυ και χρηματοδοτούνται κι αυτά που υστερούν κι αφήνονται στην τύχη τους, να μαραζώσουν και να κλείσουν. Για αυτούς τους λόγους η μαχόμενη εκπαίδευση, όταν είπε ένα συντριπτικό «όχι στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας», πριν τρία χρόνια. Αυτό θα κάνει και τώρα, γιατί δεν άλλαξε τίποτα!

      Δεν μπορεί να υπάρχει πια καμιά αυταπάτη:  Μετά από εφτά χρόνια μνημονίων και συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση, μετά από χρόνια μηδενικών διορισμών, δραματικής μείωσης του εκπαιδευτικού προσωπικού και  αύξησης της ελαστικής εργασίας, μετά από τις συνεχείς μειώσεις των δημόσιων δαπανών για την παιδεία, την κυριαρχία των προγραμμάτων ΕΣΠΑ που καθορίζουν μορφές και περιεχόμενα, και μετά από τις υπουργικές αποφάσεις για το «ενιαίο» ολοήμερο δημοτικό και νηπιαγωγείο που έχουν διαλύσει δημοτικά και νηπιαγωγεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές, θα έρθει για μια ακόμα φορά το υπουργείο Παιδείας να δείξει με το δάχτυλο τους εκπαιδευτικούς αν το σχολείο «δεν υλοποιεί τους στόχους του»!

Δεν ξεχνάμε τις μάχες που δώσαμε χιλιάδες εκπαιδευτικοί ενάντια στην αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση. Λέμε ξανά ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!

       Το «όχι στην αξιολόγηση», που διατράνωσε η μαχόμενη εκπαίδευση στη μεγάλη μάχη της προηγούμενης περιόδου, θέλει να αποφύγει η σημερινή νεομνημονιακή Κυβέρνηση και  η τωρινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Επιδίωξη του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης είναι να εξασφαλίσουν συναίνεση μέσα από τον κλάδο στην πολιτική που θα εφαρμόσει. Στη βάση αυτή, όπως και το 2013, έτσι και τώρα, νυν αλλά και πρώην στελέχη του υπουργείου Παιδείας μας υπενθυμίζουν τα «οφέλη» της εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης. Έτσι γίνεται όταν πηγαίνεις από την πλευρά της μάχιμης εκπαίδευσης στην πλευρά της εξουσίας.

        Ως μάχιμοι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τnν σχολική χρονιά 2013-14 με πρωτοφανέρωτη μαζικότητα, συλλογικότητα και αποφασιστικότητα δώσαμε τη μάχη σχολείο το σχολείο σε ολόκληρη τη χώρα και  τελικά αποτρέψαμε τα σχέδια και τις προσπάθειες της τότε κυβέρνησης και του Αρβανιτόπουλου για την γενικευμένη εφαρμογή της αξιολόγησης στα σχολεία!  

        Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μάχες που δώσαμε χιλιάδες εκπαιδευτικοί έξω από το Υπουργείο Παιδείας ενάντια στα ΜΑΤ και στην καταστολή στα σεμινάρια των στελεχών της εκπαίδευσης για την εφαρμογή της αξιολόγησης, όπως και το σύνολο σχεδόν των αντίστοιχων σεμιναρίων των διευθυντών των σχολείων.

        Όπως και τότε, έτσι και τώρα δεν θα τους κάνουμε τη χάρη!  Δεν θα επιτρέψουμε στην κυβέρνηση  να «μας ζητήσει και τα ρέστα» γιατί δήθεν δεν «πιάσαμε τους στόχους», γιατί δεν «ανταποκριθήκαμε στους δείκτες».

        Το εκπαιδευτικό κίνημα για άλλη μια φορά θα ακυρώσει τα σχέδια τους. Με βάση την πλούσια και νικηφόρα εμπειρία των πολύμορφων αγώνων μας ενάντια στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση, με βάση τη θετική εμπειρία της μάχης ενάντια στην αξιολόγηση στο Δημόσιο που είναι σε εξέλιξη από το Μάρτη του 2017 και την προκήρυξη της απεργίας- αποχής από την αξιολόγηση, θα ακυρώσουμε τα σχέδια τους.

         Στην κατεύθυνση αυτή η ΓΣ του Συλλόγου αποφασίζει και προτείνει την απεργία – αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης στην περίπτωση που το υπουργείο παιδείας προχωρήσει στα σχέδιά του από τη νέα σχολική χρονιά. Η απεργία- αποχή καλύπτει και εφαρμόζεται σε κάθε διαδικασία που σχετίζεται έμμεσα ή άμεσα με τη διαδικασία αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης (σεμινάρια, διαδικασίες συλλόγους διδασκόντων, ατομικές πράξεις, φόρμες αποτίμησης κλπ) και φυσικά καλύπτει όλους τους εκπαιδευτικούς σε όλα τα επίπεδα – εκπαιδευτικούς της τάξεις – δντές κλπ.

Καμιά αναμονή-Καμιά συναίνεση! Οργανώνουμε την αντίστασή μας-Ορθώνουμε τείχος απέναντι στα σχέδιά τους!

Δεν αξιολογώ-Δεν αξιολογούμαι !

         Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής και εφησυχασμού. Απέναντι σε αυτήν την επίθεση είναι μονόδρομος η αντίσταση κι ο αγώνας μας!

         Οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να γίνουμε η ατμομηχανή του κινήματος, που θα υπερασπιστεί το δικαίωμα σε μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και θα παλέψει για την ανατροπή της μνημονιακής λεηλασίας. Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία, τους συναδέλφους και όλον τον κόσμο του αγώνα σε έναν άλλο διάλογο, αυτόν της αγωνιστικής συνεννόησης. Σε ένα μέτωπο αντίστασης και αγώνα, που θα ξεκινάει από κάθε σχολείο, θα συγκροτείται στους συλλόγους και στις Γ.Σ και θα συνενώνει όλον τον κλάδο και στις δυο βαθμίδες. Που θα ξαναβρεί το νήμα αλλά και το νόημα των πραγματικών μαχητικών αγώνων, θα φωνάξει ένα στεντόρειο «Όχι στην αξιολόγηση», θα μπλοκάρει παλιούς και νέους αξιολογητές, θα ακυρώσει την αναδιάρθρωση  και την αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

       Συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο που χάραξαν οι αγώνες των προηγούμενων χρόνων, οι αγώνες, ενάντια σε ερωτηματολόγια, δείκτες, ποσοστά, αξιολογόχαρτα  που μπλοκάρισαν στην πράξη την προώθηση της αξιολόγησης όλο το προηγούμενο διάστημα.

       Η ΓΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «η Αθηνά» καλεί την  87η ΓΣ της ΔΟΕ να πάρει ανάλογη απόφαση για απεργία – αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης και αυτοαξιολόγησης, ώστε να εξοπλιστεί και να προετοιμαστεί ο κλάδος για τη μάχη που έχουμε μπροστά μας.

  Μόνιμοι μαζικοί  διορισμοί εκπαιδευτικών και πλήρη εργασιακά δικαιώματα στους αναπληρωτές συναδέλφους μας  

I. Οι χιλιάδες αναπληρωτές συνάδελφοί μας καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των σχολείων

      Στην αρχή μας είπαν για 8.000 διορισμούς. Μετά τους ανέβασαν στους 20.000. Τελικά προχώρησαν σε σχεδόν μηδενικούς διορισμούς για μια ακόμη χρονιά, ακολουθώντας το υπόδειγμα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Η τρόικα βαράει το νταούλι και η κυβέρνηση χορεύει... (Μάλλον κάπως αλλιώς το είχαν διατυπώσει...). Την ίδια ώρα κοιτάξτε τι γράφουν στο τριετές σχέδιο που εξήγγειλε το ΥΠΠΕΘ:  «Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσει η υποχρηματοδότηση και η εξάρτηση του εκπαιδευτικού συστήματος από την μεγάλη παρουσία αναπληρωτών. Επιβάλλεται επομένως να υπάρξουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για αύξηση των δαπανών στην παιδεία, που θα επιτρέψει τους διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών»

     Ποιος κοροϊδεύει ποιον άραγε;

     Για μια ακόμη χρονιά χιλιάδες αναπληρωτές προσλήφθηκαν για να καλύψουν μόνιμες και διαρκείς ανάγκες των σχολείων. Το μνημονιακό σχέδιο μηδενικών διορισμών, η δραστική περικοπή προσωπικού και κάλυψης των πραγματικών αναγκών με ελαστική εργασία, οι συγχωνεύσεις σχολείων, έχουν ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και τη γήρανση του εκπαιδευτικού σώματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος σημειώθηκε αρνητικό ρεκόρ παραιτήσεων εκπαιδευτικών για συνταξιοδότηση. Οι νέες μειώσεις στις συντάξεις που φέρνει το τέταρτο μνημόνιο, θα μειώσουν ακόμα περισσότερο τις συνταξιοδοτήσεις των επόμενων ετών. Επομένως, οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού παιδείας για «γηρασμένο εκπαιδευτικό σώμα» χαρακτηρίζονται τουλάχιστον υποκριτικές.

     Η Γ.Σ του Συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ «η Αθηνά» θέτει επιτακτικά το αίτημα των ΜΑΖΙΚΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ ΤΩΡΑ. Ενάντια στους ασφυκτικούς μνημονιακούς περιορισμούς και τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές που στερούν από το δημόσιο σχολείο τους μόνιμους εκπαιδευτικούς που είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία του και καταδικάζουν δεκάδες χιλιάδες συναδέλφους μας στην ελαστική, ευέλικτη και ανασφαλή εργασία. Ταυτόχρονα, οι αυξημένες ανάγκες για εκπαιδευτικό προσωπικό, αλλά και το στοιχειώδες καθήκον της εργασιακής αποκατάστασης των συναδέλφων μας, επιβάλλει τη διεκδίκηση του αιτήματος για πρόσληψη όλων των αναπληρωτών και την υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία όλων ανεξαιρέτως των συναδέλφων μας.

II.   Πλήρης προστασία της κύησης και της μητρότητας για τις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς ! Ισοτιμία στους όρους εργασίας των αναπληρωτών με τους μόνιμους συναδέλφους

        Στο πλαίσιο του αγώνα και της καμπάνιας για την κάλυψη όλων των αναγκών και των δικαιωμάτων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, της διεκδίκησης ισοτιμίας στους όρους εργασίας τους με τους μόνιμους συναδέλφους και την εξασφάλιση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς για όλους, διεκδικούμε την πλήρη προστασία της μητρότητας για τις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς.

        Καταγγέλλουμε το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο ως εργοδότης ουσιαστικά στερεί από χιλιάδες αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε γυναίκας σε προστατευόμενη κύηση, λοχεία αλλά και ανατροφή του παιδιού της. Αν και οι ελαστικά εργαζόμενες εκπαιδευτικοί καλούνται να κάνουν την ίδια δουλειά με τους μόνιμους συναδέλφους, αφού καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εξακολουθούν να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα. Το είδος της σύμβασής τους καθορίζει κατά πόσον μπορούν να εγκυμονήσουν, το πόσο μητέρες μπορεί να είναι ή το πόσο ανάγκη τις έχει το μωρό τους, τη στιγμή μάλιστα που κάθε ένσημο ή προϋπηρεσία επιβάλλονται ως προϋποθέσεις για την επιδότηση από τον ΟΑΕΔ κάθε καλοκαίρι ή την επαναπρόσληψη κάθε νέο έτος αντίστοιχα.

        Συγκεκριμένα:

        Οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί στερούνται άδειας επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας έπειτα από την απαράδεκτη εγκύκλιο του 2012 (Αρ.Πρωτ.155734/Δ1/10-12-2012/ΥΠΑΙΘΠΑ), που καθορίζει ως μέγιστο όριο αναρρωτικής άδειας τις 15 μέρες για λόγους «δημοσιονομικής προσαρμογής και εξορθολογισμένης διαχείρισης των μεγεθών της ελληνικής οικονομίας γενικά αλλά και εύρυθμης διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ειδικότερα».                                                                                                            

       Οι συναδέλφισσες τιμωρούνται για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους στο όνομα της μείωσης του κόστους και εξαναγκάζονται είτε να παραμείνουν στη δουλειά εκθέτοντας σε κίνδυνο τις ίδιες και τα έμβρυα, είτε να παραιτηθούν των δικαιωμάτων τους αποδεχόμενες ότι θα παραμείνουν χωρίς μισθό, ένσημα, προϋπηρεσία και ευκαιρία να ξαναεργαστούν ως αναπληρώτριες. Μοναδική κατά τα άλλα «προστασία» τους αποτελεί η απαγόρευση απόλυσής τους, όπως ρητά άλλωστε προστάζει η εργατική νομοθεσία.

        Λειψά δικαιώματα έχουν οι αναπληρώτριες και κατά την άδεια μητρότητας (κύησης και λοχείας), καθώς δικαιούνται μόλις 119 μέρες άδειας συνολικά, 8 εβδομάδες πριν από τον τοκετό και 9 εβδομάδες μετά. Είναι χαρακτηριστικό ότι καθ’ όλο το παραπάνω διάστημα ο εργοδότης καταβάλλει μισθό και ένσημα μόνο για τις 13 πρώτες μέρες. Όσες γυναίκες μάλιστα δεν έχουν συμπληρώσει 200 ένσημα την τελευταία διετία αποκλείονται από το επίδομα μητρότητας του ΙΚΑ, ενώ όσες δε δουλεύουν κατά την έναρξη της άδειας μητρότητας-δηλαδή κατά τα μακρά καλοκαίρια της ανεργίας των αναπληρωτών-αποκλείονται από τις συμπληρωματικές παροχές μητρότητας του ΟΑΕΔ. Επιπρόσθετα καμία προσαύξηση της άδειας κύησης δεν προβλέπεται σε περίπτωση πολύδυμης κύησης, καμία προσαύξηση της άδειας λοχείας σε περίπτωση πολυτεκνίας, όπως δίκαια ορίζεται για τις μόνιμες συναδέλφισσες. Ούτε λόγος για τις αναπληρώτριες που υιοθετούν, αφού καμία άδεια ή επίδομα μητρότητας δεν προβλέπεται, σε μια ευθεία παραβίαση του δικαιώματός τους να επιτελέσουν τον μητρικό τους ρόλο.

        Οι νέες μητέρες αναπληρώτριες εξαναγκάζονται να επιστρέψουν στην εργασία τους 63 μέρες μετά τον τοκετό παρά τις συνέπειες στη σωματική και ψυχική υγεία του μωρού, αφού ο αποκλειστικός εξάμηνος θηλασμός βοηθά στην αποφυγή της βρεφικής θνησιμότητας, παρέχει προστασία από χρόνια νοσήματα, προσφέρει συναισθηματική κάλυψη και δίνει ώθηση στην ψυχοκινητική ανάπτυξη μέσω της επαφής.

        Αποκλείονται τόσο από την εννεάμηνη άδεια ανατροφής τέκνου μετ’ αποδοχών, όπως ισχύει για τους γονείς μόνιμους εκπαιδευτικούς, όσο και από το από την εξάμηνη ειδική παροχή προστασίας της μητρότητας του ΟΑΕΔ, όπως ισχύει για τις εργαζόμενες με σχέση εξαρτημένης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Εκ των πραγμάτων έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στον βάναυσο αποχωρισμό και τον πρόωρο αποθηλασμό με μια δίωρη μονάχα μείωση ωραρίου ανά εβδομάδα από τη μια πλευρά και την τετράμηνη άδεια άνευ αποδοχών δίχως καταβολή ενσήμων και προσμέτρηση προϋπηρεσίας από την άλλη. Εν προκειμένω το Υπουργείο Παιδείας παραβιάζει ακόμα και τον Ν. 4075/2012, που προβλέπει ότι ο χρόνος της απουσίας των εργαζόμενων λόγω γονικής άδειας λογίζεται ως χρόνος πραγματικής προϋπηρεσίας για τον υπολογισμό των αποδοχών τους και την επαγγελματική τους εξέλιξη (άρθρο 52).

       Γίνεται σαφές ότι ο εκβιασμός της τριπλής διακοπής μισθοδοσίας, ενσήμων, προϋπηρεσίας λειτουργεί αποτρεπτικά τόσο ως προς τη λήψη άδειας επαπειλούμενης κύησης, όσο και ως προς τη λήψη τετράμηνης άδειας ανατροφής. Η στέρηση δε της προϋπηρεσίας οδηγεί τις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς μπροστά στο φάσμα της παρατεταμένης ανεργίας. Οι διαδοχικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας πιστές στη «διαχείριση προσωπικού» και στους «δημοσιονομικούς περιορισμούς» δε δίστασαν να ανταγωνιστούν τους χειρότερους εργοδότες καταπατώντας το θεμελιώδες δικαίωμα της γυναίκας εργαζόμενης στη μητρότητα, το δικαίωμα του παιδιού στη μητρική παρουσία. Δε θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί!

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΑ:

Καθολική εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά 4-6, σε όλη την επικράτεια από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και αποκλειστικά στο δημόσιο Νηπιαγωγείο με όλες τις υποστηρικτικές Δομές σε πλήρη ανάπτυξη.

       H θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για όλα τα νήπια 4 έως 6 ετών, αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο, αποτελεί κομβικής σημασίας αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας.

       Γνωρίζαμε εξαρχής, ότι απέναντι σε αυτά τα αιτήματα  θα βρούμε την κυβερνητική πολιτική, η οποία την ίδια ώρα που «θεσμοθετεί» τη δίχρονη προσχολική αγωγή την υπονομεύει, καθώς δεν προβλέπει καμιά δαπάνη για την εφαρμογή της (κτηριακές υποδομές, διορισμοί νηπιαγωγών), συντηρεί το παράλληλο δίκτυο νηπιαγωγείων και παιδικών σταθμών για τα προνήπια, σηματοδοτεί την παραχώρηση της εφαρμογής εκπαιδευτικών διαδικασιών σε δομές και φορείς που δεν ανήκουν στο δημόσιο σχολείο, παραπέμπει τα πάντα σε βάθος χρόνου μετά από διαβούλευση με την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία αναγορεύεται σε ρυθμιστή των θεμάτων παιδείας και για χάρη του κέρδους δεν εγκαταλείπει την επιδίωξη μετατροπής των νηπιαγωγείων και της δημόσιας εκπαίδευσης, σε εμπορευματοποιημένη ζώνη, χώρο κουπονιών (vouchers) και τροφείων.

       Η προσπάθειά μας όλο το προηγούμενο διάστημα, απέτρεψε τα σχέδια για συγχωνεύσεις σχολών και ενιαιοποίηση των ηλικιών 1 έως 6 ετών και ξεκαθάρισε το «θολό τοπίο» των σπουδών, των ηλικιών και επαγγελματικών χώρων. Απέτρεψε επίσης τις πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες της πλειοψηφίας της ΚΕΔΕ, η οποία ουσιαστικά ζητούσε την αποκοπή των νηπιαγωγείων από τη συνταγματικά κατοχυρωμένη δημόσια εκπαίδευση. Απέτρεψε τέλος τις επιδιώξεις ιδιωτικών συμφερόντων, που για χάρη μονάχα του κέρδους, προσπάθησαν να μετατρέψουν κομμάτι της δημόσιας εκπαίδευσης, σε εμπορευματοποιημένη ζώνη, χώρο κουπονιών (vouchers) και τροφείων.

       Θεωρούμε πως η υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο για τα νήπια που συμπληρώνουν την ηλικία των τεσσάρων ετών, που προβλέπεται στο άρθρο 33 παρ. 3 του  νόμου, θα πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα για το σύνολο της επικράτειας και όχι σταδιακά από το έτος 2018-2019.

       Η στάση του υπουργείου μας δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για τις πραγματικές του προθέσεις, καθώς η θεσμοθέτηση της δίχρονης προϋποθέτει να μην υπάρξει καμιά υποχρέωση δαπάνης για το δημόσιο (π.χ σε διορισμούς νηπιαγωγών). Η απουσία ρητής πρόβλεψης στην παροχή της υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποκλειστικά από το δημόσιο νηπιαγωγείο συντηρεί την ύπαρξη διπλού δικτύου στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση και σηματοδοτεί την παραχώρηση της εφαρμογής εκπαιδευτικών διαδικασιών σε δομές και φορείς που δεν ανήκουν στο δημόσιο σχολείο. Το υπουργείο δεν δείχνει να δεσμεύεται για το δημόσιο νηπιαγωγείο, αλλά παραπέμπει τα πάντα σε βάθος χρόνου μετά από διαβούλευση με την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία αναγορεύεται ξαφνικά σε ρυθμιστή των θεμάτων παιδείας. 

       Η εφαρμογή της όμως, απαιτεί άμεσα : ενίσχυση των κτηριακών υποδομών και της υλικοτεχνικής υποδομής, υλοποίηση των απαραίτητων μόνιμων διορισμών, ίδρυση νέων νηπιαγωγείων (κάτι που από το 2010 μέχρι σήμερα δεν συμβαίνει εξ αιτίας της πολιτικής των μνημονίων και των περικοπών) και είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Να σημειώσουμε εδώ χαρακτηριστικά ότι από το 2006, όταν με τον Ν. 3518 θεσμοθετήθηκε το ένα έτος προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ως υποχρεωτικό, σημειώθηκε ένα κύμα μαζικής ίδρυσης νηπιαγωγείων. Ως το 2010 κτίστηκαν 392 νέα νηπιαγωγεία.

       Στην κατεύθυνση της άμεσης θεσμοθέτησης της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, αποκλειστικά στο δημόσιο νηπιαγωγείο και στο πλαίσιο της ενιαίας υποχρεωτικής δεκατετράχρονης εκπαίδευσης (δίχρονη και δωδεκάχρονο ενιαίο σχολείο) για όλη την επικράτεια, η θέση μας στις Τριμερείς Επιτροπές-όπου συγκροτήθηκαν- ήταν, είναι και θα είναι:

• Άμεση εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης σε όλη την επικράτεια και στα πλαίσια αυτά και στους δήμους Γαλατσίου και Αθηναίων.
• Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα και να γίνουν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες από πλευράς των Δήμων και του Υπουργείου Παιδείας για να φοιτήσουν τον Σεπτέμβριο όλα τα προνήπια στο Δημόσιο  Νηπιαγωγείο.
• Να ιδρυθούν άμεσα παραρτήματα νηπιαγωγείων και να συγκροτηθούν τμήματα με βάση τις θέσεις του Συλλόγου και του κλάδου
• Να δοθούν άμεσες λύσεις στο κτηριακό πρόβλημα - με ενοικίαση κατάλληλων χώρων- και να προχωρήσει άμεσα σχεδιασμός-προγραμματισμός για εύρεση οικοπέδων και ανέγερση κτηρίων.

• Απαιτούμε συγκεκριμένο προγραμματισμό για την ανέγερση των αναγκαίων σύγχρονων κτιρίων για την κάλυψη των αναγκών όλων των νηπιαγωγείων και να λυθούν άμεσα όλα τα γραφειοκρατικά προβλήματα που προκύπτουν στην εξασφάλιση και απόδοση οικοπέδων για ανέγερση σχολικών κτιρίων.
• Απαιτούμε μαζικούς μόνιμους διορισμούς νηπιαγωγών για την κάλυψη όλων των αναγκών.  Κάλυψη όλων των νηπιαγωγείων με το αναγκαίο βοηθητικό προσωπικό. Δημιουργία αμιγών ολοήμερων τμημάτων και εναλλασσόμενης βάρδιας για τους νηπιαγωγούς. Ικανή  δημόσια χρηματοδότηση  για την πλήρη κάλυψη της λειτουργίας (υποδομές, εξοπλισμός, προσωπικό) όλων των νηπιαγωγείων.

  Ξαναζωντανεύουμε τις συλλογικές διαδικασίες και τους μαχητικούς αγώνες, ενάντια στα μνημονιακά μέτρα Kυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ

       Η επίθεση που δεχόμαστε δεν έχει τέλος και δεν πρόκειται ούτε να ανακοπεί ούτε να σταματήσει, αν οι εργαζόμενοι δεν ξαναβγούν αποφασιστικά στο δρόμο του αγώνα.

       Απέναντι στα παλιά και τα νέα μνημόνια, απέναντι στα αντιεκπαιδευτικά-αντικοινωνικά μέτρα, πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος άνθισης των εκπαιδευτικών, των εργατικών και λαϊκών κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων. Γιατί ό,τι εφαρμόζεται δύσκολα ανατρέπεται, γιατί ό,τι χάνεται είναι κομμάτι της ζωής μας, γιατί όσο προχωράνε τα μέτρα κυριαρχεί ένας πραγματισμός που μας δηλητηριάζει, που λέει ότι δεν γίνεται αλλιώς.           

        Αν θέλουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στα πλαίσια που βάζουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποχωρητικές-υποτακτικές τους κυβερνήσεις. Με συλλαλητήρια, μπλοκαρίσματα, καταλήψεις….με διαρκή αντίσταση, συλλογική δράση και αγώνα.

        Η ώρα είναι τώρα! Το ξαναζωντάνεμα και η επανεκκίνηση των συλλογικών αντιστάσεων και των πολύμορφων μαζικών μαχητικών αγώνων έχει πολύ κρίσιμη σημασία. Αυτή την ευθύνη οφείλουμε να αναλογιστούμε και να αναλάβουμε σήμερα ΟΛΟΙ-ΕΣ μας, δυναμώνοντας με την ενεργή συμμετοχή μας τις συλλογικές διαδικασίες στους δρόμους του αγώνα.  

   Να τολμήσουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας! Σε συντονισμό με όλους τους εργαζόμενους, να τολμήσουμε μια μεγάλη καμπάνια ώστε να μπει ένα τέλος στον φαύλο κύκλο της επισφαλούς εργασίας και της διογκούμενης ανεργίας και να απαιτήσουμε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις όλων των εργαζομένων (και των εκπαιδευτικών) ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα κοινωνική δικαιοσύνη…!

        Γιατί η αντίσταση στο μνημονιακό καθεστώς δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα-σωτήρα, μια κάποια άγια νύχτα ή από τον κρατικό-κυβερνητικό-κομματικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο.

        Στη μνημονιακή οχταετία, μόνο η λαϊκή κινητοποίηση έφερε απονομιμοποίηση, ρωγμές, φραγμούς, καθυστερήσεις κι έστω κάποιες μικρές νίκες απέναντι στην επίθεση κυβερνήσεων, ΕΕ και ΔΝΤ.  Στην εκπαίδευση το ξέρουμε καλά, με το μπλοκάρισμα της εφαρμογής της αξιολόγηση, τη νίκη του αγώνα των απολυμένων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, την αποτροπή των υποχρεωτικών μετακινήσεων, την προσμέτρηση της ώρας σίτισης ως διδακτικής ώρας.

• Να γίνουμε το εκπαιδευτικό εργατικό λαϊκό-κοινωνικό κίνημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν οι κυβερνώντες, παλιοί και νέοι. Κίνημα σύγκρουσης και ανατροπής της πολιτικής της κυβέρνησης-ελληνικού κράτους, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, των επιτροπών και των θεσμών τους, και όλης της συστημικής και μνημονιακής αντιπολίτευσης που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια ως τώρα. Με συντονισμένους, μαχητικούς, ενωτικούς αγώνες πάλης και όχι υποταγής. Με συνδικάτο ανατρεπτικό, όχι κυβερνητικό-όχι κομματικό και κρατικό.
• Να διαμορφώσουμε ένα νέο μορφωτικό ρεύμα κριτικής απελευθερωτικής παιδαγωγικής και κοινωνικής χειραφέτησης με συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, στην τάξη και το σχολείο.
• Να δυναμώσουμε τον αγώνα για το σχολείο των όλων, των ίσων, των διαφορετικών, το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας, τους Συλλόγους, τα σωματεία μας, ως ελεύθερες, ανεξάρτητες, αυτόνομες, χειραφετημένες ταξικές συλλογικότητες, τους Συλλόγους Διδασκόντων για να γίνουν το κυρίαρχο και αποφασιστικό όργανο στο σχολείο.
• Να ισχυροποιήσουμε την ενότητα όλων των εκπαιδευτικών και την αγωνιστική διεκδίκηση των συλλογικών τους συμφερόντων. Το δυνάμωμα των Συλλόγων αφορά στην ενίσχυση της μαζικοποίησης των Γεν. Συνελεύσεων και των συλλογικών διαδικασιών ενάντια στις λογικές της ανάθεσης.
• Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να συγκροτήσουμε ένα πλατύ, ενωτικό, εργατικό- κοινωνικό και αγωνιστικό μέτωπο με ξεκάθαρους στόχους και πρόγραμμα ανατροπής που θα απαιτεί την κατάργηση των μνημονίων, δανειακής σύμβασης και εφαρμοστικών νόμων, θα αρνείται το μονόδρομο της πολιτικής που επιβάλλουν η κυβέρνηση και το μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ και θα οργανώνει το διεθνιστικό αγώνα για ρήξη και  έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ, θα διεκδικεί ξανά το χαμένο πλούτο, θα αρνείται το χρέος, θα απαιτεί τη διαγραφή του και θα επιβάλει την παύση πληρωμής του.
• Να διευρύνουμε και να ισχυροποιήσουμε τις συμμετοχικές διαδικασίας , ώστε να  αντιπαρατεθούμε με τον κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό- συνδικαλισμό, αλλά και τους κυβερνητικούς, κρατικούς, διοικητικούς (υπουργείο παιδείας, περιφέρεια, διεύθυνση) μηχανισμούς από καλύτερες θέσεις μάχης.

     Μπροστά στις νέες προκλήσεις μπορούμε και πρέπει να πάμε αλλιώς! Με πανεκπαιδευτικό μέτωπο που θα συνενώνει όλη την εκπαίδευση σε έναν ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας που θα θέσει το σύνολο των αναγκών μιας πραγματικά δημόσιας εκπαίδευσης για όλους! Με εργατικό και κοινωνικό μέτωπο αντίστασης και αγώνα για Μόνιμη Σταθερή Εργασία για όλους, επιδιώκοντας η μάχη αυτή να αγκαλιάσει και να συμπεριλάβει συνολικά την ανατροπή της εργασιακής κόλασης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

Πραγματικοί και όχι συμβολικοί αγώνες!

Να περάσουμε στην αντεπίθεση με μαχητικούς αγώνες σύγκρουσης και ανατροπής!

       Η αντίδραση του κόσμου της εκπαίδευσης και της εργασίας δε θα καθοριστεί πλέον στο πεδίο των συμβολικών αγώνων-ανώδυνων παρελάσεων του κομματικού-κυβερνητικού-κρατικού συνδικαλισμού (παλιού και νέου), αλλά στο πεδίο της οργάνωσης συντονισμένων δυναμικών αγώνων σύγκρουσης κι ανατροπής, ενάντια στην διάλυση του δημόσιου σχολείου, στην επιδείνωση των εργασιακών δικαιωμάτων, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την ανεργία.

Το μεγάλο στοίχημα της περιόδου είναι να συγκροτήσουμε  ένα πλατύ εργατικό και κοινωνικό μέτωπο αγώνα, που θα εξωτερικεύσει το θυμό του κόσμου για τις λεηλατημένες ελπίδες, για να ξυπνήσουν τα ηφαίστεια της οργής και να ταράξουν τον ύπνο των κυβερνώντων και των μνημονιακών επιτελείων. Η ιστορία και η δράση του ανατρεπτικού λαϊκού κινήματος δε θα σβήσει κάτω από το νεοφιλελελεύθερο ευρωπαϊκό οδοστρωτήρα μιας «Αριστεράς» που κάνει σήμερα την πιο βρώμικη δουλειά υπέρ του συστήματος.

      Κόντρα όχι μόνο στις καθεστωτικές δυνάμεις, αλλά και σε εκείνες τις δυνάμεις της κομματικής περιχαράκωσης που  υψώνουν  τις σημαίες της «ταξικής καθαρότητας», ενώ στην πράξη ακολουθούν την ανυπαρξία αγωνιστικού σχεδιασμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και αρνούνται τον απαραίτητο αγωνιστικό σχεδιασμό και συντονισμό σε επίπεδο συλλόγων από τη βάση των εκπαιδευτικών, που ξορκίζουν τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, που θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους και περιχαρακωμένους, που καλλιεργούν την αναμονή και την ανάθεση θέτοντας το εργατικό-λαϊκό κοινωνικό κίνημα σε ρόλο θεατή, συνεχίζουμε τον αγώνα  για το Δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά μας δικαιώματα. Διεκδικούμε δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και Ενιαίο Δωδεκάχρονο Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο, σχολείο των όλων και των ίσων, δικαίωμα στη μόρφωση για όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις, σχολείο των αναγκών και των δικαιωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας.

      Είναι ώρα να τολμήσουμε να συζητήσουμε, να τολμήσουμε να αναμετρηθούμε με αντιλήψεις που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Και πρώτα απ’ όλα με την αντίληψη ότι θα αντιμετωπιστεί το θηρίο της καπιταλιστικής κρίσης σε «μια Ευρώπη που αλλάζει», με βελούδινες κοινοβουλευτικές ανατροπές, χωρίς σύγκρουση με τους δυνάστες του ΔΝΤ και της ΕΕ, την οικονομική-νομισματική τους φυλακή και την πολιτική επικυριαρχία τους στη χώρα. Και κυρίως, ότι μπορεί να υπάρξει η παραμικρή ανάσχεση στην μνημονιακή λεηλασία, έξω από το πεδίο των σκληρών κοινωνικών αγώνων και συγκρούσεων.     

      Ο κυβερνητικός κομματικός κρατικός συνδικαλισμός της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αρκείται να οργανώνει αποκλειστικά και μόνο απεργίες και κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας. Αρνείται ακόμα και να σκεφτεί αγωνιστικές μορφές ρήξης, σύγκρουσης και νικηφόρας πορείας για το κίνημα. Η ΓΣΕΕ έφτασε μάλιστα στο σημείο να δίνει τα χέρια με τη Βελκουλέσκου του ΔΝΤ στη Ουάσινγκτον, ως ισότιμος συνομιλητής! Την ίδια στιγμή ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ συμμετέχουν στην «Κοινωνική Συμμαχία»- πολιτικό μπλοκ με περιεχόμενο και προσανατολισμό που συμπίπτει με τις επιδιώξεις της εργοδοσίας και του κεφαλαίου.

       Αποδίδουμε το χαρακτηρισμό του αντιπαραδείγματος σε εκείνους τους  αποσπασματικούς αγώνες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που παίρνουν τη λογική των μνημοσύνων για κάθε γύρο νέων μέτρων που κατατίθενται, με την εξαγγελία απεργιακής κινητοποίησης την ημέρα ψήφισής τους κι όχι το σχεδιασμό ανυποχώρητων αγώνων για να μην κατατεθούν αλλά και να μην περάσουν.

  Αλλά τον ίδιο χαρακτηρισμό θα μπορούσαμε να αποδώσουμε στη στάση της ΔΟΕ με την ψήφιση ενός άνευρου και χωρίς προοπτική αγωνιστικού σχεδίου μπροστά στη χρονιά των μεγάλων περικοπών και των απολύσεων αναπληρωτών. Η πλειοψηφία του ΔΣ αρκέστηκε  να ακολουθήσει το «αγωνιστικό πρόγραμμα» της ΑΔΕΔΥ, σε άσφαιρες 24ωρες απεργίες, με υποταγή και επίκληση στη λογική «οι συνάδελφοι δεν ακολουθούν», ενώ  δεν ανταποκρίθηκε και δεν τροφοδότησε τη δυναμική των μεγάλων  πανεκπαιδευτικών κινητοποιήσεων του φετινού Μάρτη, στάθηκε με αμηχανία απέναντί τους και δεν κήρυξε κανένα απεργιακό αγώνα για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

  Στον αντίποδα να αναδείξουμε το μόνο παράδειγμα που τάραξε τα νερά στο χώρο της εκπαίδευσης: Τις μάχες των πρωτοβάθμιων συλλόγων στις Διευθύνσεις και τις Περιφέρειες της χώρας για να μπλοκάρουν την εφαρμογή των μέτρων Φίλη και Γαβρόγλου.  Οι λίγες φωτεινές στιγμές του κινήματος στην εκπαίδευση έγιναν κατά κύριο λόγο με τη συσπείρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων και όποιες αποφάσεις πήρε η ΔΟΕ, τις πήρε κάτω από την πίεσή τους. Τα μπλοκαρίσματα των ΠΥΣΠΕ στην αρχή της χρονιάς που εμπόδισαν τις μετακινήσεις συναδέλφων, η μάχη των εκπαιδευτικών για να μπουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία και η αντιπαράθεσή τους με τις ρατσιστικές και ξενοφοβικές φωνές που τα θέλουν έξω από αυτά, ο αγώνας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών της ειδικής αγωγής για το δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά δείχνουν ότι υπάρχουν εστίες αντίστασης. Μάχες που συνεχίστηκαν όλη τη χρονιά για τις μετακινήσεις, τις αναθέσεις, να μην περάσει η 30ωρη υποχρεωτική παραμονή,  τα νηπιαγωγεία, την Ειδική Αγωγή, τη χρηματοδότηση των σχολείων, τους αναπληρωτές, τη σταθερή και μόνιμη δουλειά με δικαιώματα για όλους.

  Να εργαστούμε για το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και να παλέψουμε στις Γ.Σ για τη συνένωση της κινηματικής δράσης όλων τις δυνάμεων του αγώνα σε ένα μεγάλο εργατικό και κοινωνικό μέτωπο ανατροπής και σύγκρουσης. Να αγωνιστούμε για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου συλλογικής δράσης και Γενικών Συνελεύσεων αγώνα στην εκπαίδευση που θα εμπνέει και θα συνενώνει τους πάντες, μόνιμους, αναπληρωτές, δασκάλους, ειδικότητες, νηπιαγωγούς, καθηγητές! Εκπαιδευτικούς και γονείς!

 Θέλει-δε θέλει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θα συζητήσουμε για την αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση που προωθείται. Να οργανώσουμε ένα αγωνιστικό σχέδιο αντίστασης στην αξιολόγηση και τις νέες μνημονιακές περικοπές που θα πλήξουν τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς.

Β) ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

•    Ενιαίο 12χρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 στο δημόσιο Νηπιαγωγείο, με δεκατετράχρονο σχεδιασμό της βασικής εκπαίδευσης  των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, χωρίς ταξικούς φραγμούς κι αξιολογήσεις που θα σέβεται τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των παιδιών, θα αναπτύσσει την κριτική τους σκέψη, θα προωθεί την αγάπη για τη γνώση κι όχι στην πειθάρχηση, θα τα μάθει να εξηγούν και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, θα τα διδάξει αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα.

• Μαζικούς , μόνιμους διορισμούς για την κάλυψη όλων των αναγκών, σε σχέση 1:1 διορισμού για κάθε συνταξιοδότηση της τελευταίας πενταετίας, με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου.
• Καμιά απόλυση – κανένας αναπληρωτής χωρίς δουλειά- διασφάλιση της επαναπρόσληψής τους. Διορισμός όλων των αναπληρωτών που έχουν υπογράψει  έστω και μια σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση.  Δεν μπαίνουμε σε κανένα παζάρι μορίων, δε δεχόμαστε κανένα πλαφόν στην προϋπηρεσία, κανένα προσοντολόγιο. Πρόσληψη σε μία φάση, πριν την έναρξη των μαθημάτων, όλων των εκπαιδευτικών που εργάστηκαν τη φετινή και περσινή σχολική χρονιά, όλων των αναπληρωτών που έχει ανάγκη η εκπαίδευση (δάσκαλοι, δάσκαλοι ειδικής αγωγής, νηπιαγωγοί, αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών, φυσικής αγωγής, μουσικής, εικαστικών, θεατρικής αγωγής, πληροφορικής).
• Εξίσωση δικαιωμάτων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών με αυτά  των μόνιμων. Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές:  Πλήρης εξομοίωση όλων των αδειών σε σχέση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς (κανονικές, αναρρωτικές, μητρότητας, επαπειλούμενης κύησης, φοιτητικές κλπ) με αποδοχές. Προστασία κύησης και μητρότητας. Προσμέτρηση της προϋπηρεσίας και των ενσήμων. Επίδομα ανεργίας για όλους μετά τη λήξη της σύμβασής τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δωρεάν σίτιση και μετακίνηση, επίδομα στέγασης σε όλους τους αναπληρωτές που υπηρετούν μακριά από τον τόπο τους. Αναγνώριση των μεταπτυχιακών-διδακτορικών τίτλων και προσμέτρηση στη μισθοδοσία, όπως και στους μόνιμους. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη των αναπληρωτών με αναγνώριση του συνόλου της προϋπηρεσίας τους και πέρα από τα 7 έτη. 12μηνες συμβάσεις εργασίας μέχρι 31 Αυγούστου, κατάργηση της ωρομισθίας και του θεσμού των ΑΜΩ (αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου). Πλήρης υπολογισμός ενσήμων τις ημέρες απεργίας.
• Καθολική Εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6, σε όλη την επικράτεια από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και αποκλειστικά στο δημόσιο, δίχρονο, υποχρεωτικό, Νηπιαγωγείο  με όλες τις υποστηρικτικές Δομές σε πλήρη ανάπτυξη-Ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, μαζικοί διορισμοί νηπιαγωγών, άμεσες λύσεις για κτιριακό και υλικοτεχνική υποδομή. Όχι στα voucher και την πριμοδότηση των δημοτικών και ιδιωτικών συμφερόντων.

• Γενναία Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του Προϋπολογισμού – Αύξηση των κονδυλίων για τη λειτουργία των σχολείων-Έκτακτη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης για διορισμούς, προσλήψεις, ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για σίτιση,  υγεία, μεταφορά των μαθητών.– Ενίσχυση του ενιαίου δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, κόντρα στο σχολείο της αγοράς. Απόσυρση των ιδιωτών, των χορηγών, της επιχειρηματικότητας, του ΟΟΣΑ και της εργαλειοθήκης του από το Δημόσιο σχολείο
• Καμιά συγχώνευση – κατάργηση τμήματος δημοτικού και νηπιαγωγείου. Ανάκληση των συγχωνεύσεων/υποβαθμίσεων σχολείων. Μείωση της αναλογίας των μαθητών ανά τμήμα-Καθιέρωση αναλογίας 20 μαθητών ανά τμήμα και 15 για τις Α΄ και Β΄ τάξεις και το νηπιαγωγείο.– Άμεση κατάργηση του 10% της προσαύξησης του αριθμού των μαθητών/τμήμα –
•   Καμιά συρρίκνωση των αντισταθμιστικών δομών του δημόσιου σχολείου. Να μην κλείσει κανένα νηπιαγωγείο και σχολείο.
• Να καταργηθεί ο νόμος για τις νέες δομές επιστροφής της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης και μετάλλαξης του δημόσιου σχολείου.
• Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών κάθε είδους και κάθε μορφής . . Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης (Ν. 2986/2002, Ν. 3848/2010, Ν. 4024/2011, Ν. 4142/2013 και Π.Δ. 152/2013) – Κατάργηση του ΙΕΠ, της ΑΔΙΠΠΔΕ, του παρατηρητηρίου και των πλατφορμών αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης – Καμιά αξιολόγηση – Κανένας αξιολογητής στην τάξη.
• Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου για  τα στελέχη της  εκπαίδευσης ώστε να ξηλωθεί η εκπαιδευτική διοικητική ιεραρχία του αυταρχισμού και της αξιολόγησης, που καταδυνάστευσε τη ζωντανή εκπαίδευση και επιχείρησε να επιβάλλει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την αξιολόγηση και να γίνουν άμεσα βήματα για την παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.
• Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο- Καλύτερες συνθήκες εργασίας.–Σύλλογος Διδασκόντων με αναβαθμισμένο παιδαγωγικό ρόλο και πρωταγωνιστική θέση σε όλες τις λειτουργίες του σχολείου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα  ζητήματα.
• Δημοκρατική λειτουργία της σχολικής μονάδας με ανώτερο και κυρίαρχο, αποφασιστικό όργανο τον Σύλλογο Διδασκόντων.  Με συντονιστή, αιρετό και ανακλητό συνάδελφο που θα έχει διδακτικά καθήκοντα και τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και ανώτατο όριο θητείας. Συλλογική λειτουργία και αιρετότητα αρμοδιοτήτων στη σχολική κοινότητα.
• Κατάργηση των Περιφερειακών Δ/νσεων Π.Ε. και Δ.Ε. Κατάργηση των σχολικών συμβούλων και αντικατάστασή τους από πολυπρόσωπες δομές υποστήριξης του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών (με καθαρά συμβουλευτικό υποστηρικτικό ρόλο), που θα αποτελούνται από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς με χρόνια διδακτική εμπειρία, ψυχολόγους, λογοθεραπευτές, ειδικούς παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ.
• Νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να προωθούν την ολόπλευρη γνώση, την κριτική σκέψη και την κοινωνική χειραφέτηση και να υπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες όλων των μαθητών. Δραστική μείωση/αναπροσαρμογή της ύλης συνολικά στην εκπαίδευση με την καινούρια σχολική χρονιά.
• Αναπροσανατολισμός του περιεχομένου σπουδών στην κατεύθυνση του κοσμικού σχολείου με την κατάργηση της θρησκευτικής επιβολής και του μαθήματος των Θρησκευτικών, της πρωινής προσευχής και των εκκλησιασμών. Κατάργηση των μεταξικής έμπνευσης μαθητικών παρελάσεων, όλων των λειτουργιών θρησκευτικού προσηλυτισμού-κατήχησης και όλων των μιλιταριστικών, εθνικιστικών και υπερσυντηρητικών  ιδεολογικών προτύπων και αξιών.
• Επαναλειτουργία των Διδασκαλείων, ετήσια επιμόρφωση και μετεκπαίδευση για όλους τους εκπαιδευτικούς με απαλλαγή από τα διδακτικά καθήκοντα. 
• Θεσμοθέτηση των αναγκαίων οργανικών θέσεων για όλα τα διδακτικά αντικείμενα του δημοτ. Σχολείου και απόδοση ΑΜΕΣΑ των οργανικών που έχουν συσταθεί. Δικαίωμα όλων των εκπαιδευτικών για μεταθέσεις-μετατάξεις στις νέες οργανικές θέσεις με διαφανή κριτήρια.
• Οργανικές τοποθετήσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς. Δημιουργία οργανικών θέσεων για όλες τις υπάρχουσες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Πρόσληψη – τοποθέτηση εκπαιδευτικών των υπαρχουσών ειδικοτήτων σε όλα τα σχολεία. Εξασφάλιση πιστώσεων τώρα για προσλήψεις.
•    Κατάργηση του ν. 3848/2010 του «νέου σχολείου» της Διαμαντοπούλου, του προσοντολογίου, του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και του ν. 4186/2013 του Αρβανιτόπουλου. Όχι στην ελαστική εργασία.
• Ακώλυτη μισθολογική-βαθμολoγική εξέλιξη των εκπαιδευτικών και δημ. υπαλλήλων, με την άμεση κατάργηση της σχετικής μνημονιακής διάταξης και την κατάργηση της σύνδεσης βαθμού-μισθού με αξιολόγηση – Κατάργηση του βαθμολόγιου-μισθολόγιου-“φτωχολόγιου” (Ν. 4024/11) – Επαναφορά των μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009– Κατάργηση της φοροληστρικής πολιτικής και των χαρατσιών –  Κατάργηση του Φ.Π.Α. στα είδη λαϊκής ανάγκης και αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.
• Άμεση παύση κάθε δίωξης εκπ/κού και ανάκληση αργιών και ποινών που επιβλήθηκαν με βάση τις προτεινόμενες προς κατάργηση ποινές του μνημονιακού πειθαρχικού δικαίου των Δ.Υ. – Κατάργηση των Ν. 4057/12, 4093/13, 3528/07
• Κανένα παιδί εκτός εκπαιδευτικών δομών. Επαναλειτουργία των αντισταθμιστικών προγραμμάτων της Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία.
• Δημιουργία Τμημάτων Ένταξης σε κάθε σχολείο και βαθμίδα εκπαίδευσης. Ίδρυση- στήριξη-επαναλειτουργία των αναγκαίων αντισταθμιστικών δομών και των  δομών Ειδικής Αγωγής  και μονιμοποίηση των εκπ/κών της.
• Αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην εκπαίδευση με εφαρμογή ολοκληρωμένου δημόσιου προγράμματος σίτισης και ιατρικής περίθαλψης στα σχολεία που θα εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένας μαθητής μας πεινασμένος, ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένα παιδί στα σχολεία μας χωρίς ιατρική περίθαλψη. Διαφυλάττοντας ταυτόχρονα  από την εξαθλίωση τα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας,  για να έχουν το δικαίωμα σε μια ζωή με αξιοπρέπεια. 
• Κατάργηση όλου του αντιασφαλιστικού νομοθετικού πλαισίου – Επιστροφή των διαχρονικά κλεμμένων αποθεματικών στα ταμεία – Καμιά “αξιοποίηση” των αποθεματικών των ταμείων για την πληρωμή του χρέους.
• Αγώνας για την υπεράσπιση και διεύρυνση των  κοινωνικών, εργατικών και νεολαιίστικων  αντιστάσεων και ελευθεριών.  Καμιά δίωξη αγωνιστών του μαζικού κινήματος για την πολιτική και συνδικαλιστική τους δραστηριότητα και τη συμμετοχή τους σε συλλογικές αντιστάσεις και δράσεις κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων ενάντια  στις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων.  Κατάργηση  όλων των κατασταλτικών νόμων, των εγχώριων και ευρωπαϊκών τρομονόμων,. Άσυλο σε όλους τους πολιτικούς και οικονομικούς μετανάστες. Έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των κοινωφελών οργανισμών και σε όσους διώκονται εξαιτίας αυτής της δράσης τους.

Διεκδικούμε αποφασιστικά και ασυμβίβαστα:

• Λέμε όχι στο μνημονιακό σχολείο είτε με την παλιά είτε με τη νέα του μορφή. Όχι στο φθηνό και ευέλικτο σχολείο της αγοράς, του κατακερματισμού της γνώσης και των αντικειμένων, των ταξικών φραγμών και των αποκλεισμών.
• Απόσυρση όλων των αντιεκπαιδευτικών μέτρων και περικοπών (σε Δημοτικά, Νηπιαγωγεία, Ειδική Αγωγή) και κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής τους.
• Κατάργηση των Υπουργικών αποφάσεων και του ΠΔ 79 για τον «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου» και για τα  Νηπιαγωγεία, όλων των σχετικών εγκυκλίων, τροπολογιών, αντιεκπαιδευτικών διατάξεων σε Ειδική αγωγή, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια και όλων των μνημονιακών περικοπών στη λειτουργία των σχολικών μονάδων. Καμία υποχρεωτική μετακίνηση μαθητή-όχι στα πληθωρικά τμήματα – μπλοκάρουμε τις τριμελείς επιτροπές του ΠΔ 79.

• Κατάργηση της τροπολογίας για τα τμήματα ένταξης- ενίσχυση της παράλληλης στήριξης και των τμημάτων ένταξης, δημιουργία νέου τμήματος μετά τα 12 παιδιά.
• Να μη γίνει καμιά μετακίνηση εκπαιδευτικών- Καμιά υποχρεωτική μετακίνηση  εκπαιδευτικού. Καμιά μείωση οργανικών θέσεων- Οργανικές θέσεις για όλους τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Εξασφάλιση πιστώσεων τώρα για προσλήψεις.
• Πλήρη γραμματειακή υποστήριξη των σχολείων.

• Ειδικά μέτρα για τη μόρφωση των παιδιών προσφύγων – μεταναστών, μέσα στα σχολεία. Κανένα προσφυγόπουλο-μεταναστόπουλο έξω από το δημόσιο  σχολείο. Ένταξη όλων των παιδιών των προσφύγων στο πρωινό σχολείο με την δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών και την πραγματοποίηση όλων των αναγκαίων μόνιμων διορισμών. Πρόβλεψη για τη δωρεάν μεταφορά τους στα σχολεία, ίδρυση ολιγομελών τάξεων υποδοχής και τμημάτων ένταξης παντού, πρόσθετες υποστηρικτικές δομές για τις ευπαθείς ομάδες. Κάθε παιδί που δεν γνωρίζει τη γλώσσα να υπολογίζεται ως τρία παιδιά ώστε να μειώνεται ο αριθμός των μαθητών σε αυτά τα τμήματα αντίστοιχα. Όλα τα προσφυγόπουλα να εγγραφούν στο σχολείο. Να γίνει μια ισομερής  κατανομή, ώστε να αποφευχθεί η γκετοποίηση. Κάθε σχολείο ανάλογα με τον αριθμό, τις ηλικίες και όποιες άλλες διαφοροποιήσεις να διαμορφώσει πρόγραμμα υποδοχής, για να καλυφθούν οι μορφωτικές τους ανάγκες.

• Αυξήσεις τώρα στους μισθούς για να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας! Αποκατάσταση όλων των απωλειών των μισθών και του εισοδήματος της τελευταίας οχταετίας. Απόδοση  των χαμένων κλιμακίων, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού,  ξεπάγωμα των μισθολογίων,  επαναφορά όλων των συντάξεων στα προ μνημονίου επίπεδα, αύξηση του αφορολόγητου,  κατάργηση του ΕΝΦΙΑ,  επαναφορά του κατώτατου μισθού του ανειδίκευτου εργάτη στον ιδιωτικό τομέα στα 751€, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των ΣΣΕ. Όχι στη σύνδεση μισθού – «προσόντων» – αξιολόγησης. Όχι στη διαγραφή εργασιακού χρόνου.  Κανένας «κόφτης» στο μισθό μας. Όχι στη φοροληστεία.
• Κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου - λαιμητόμου και όλων των αντιασφαλιστικών/αντισυνταξιοδοτικών νόμων.. Έκτακτες  επιχορηγήσεις για τα ταμεία – πίσω τα κλεμμένα. Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους.  Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας και 60 έτη ηλικίας.

Ούτε βήμα πίσω από αξιοπρεπή εργασία και ζωή - εκπαίδευση δημόσια και ουσιαστική για όλα τα παιδιά.  Διεκδικούμε σ’ αυτή την κατεύθυνση:

•   Υπερασπιζόμαστε τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από το βασικό πτυχίο. Υπερασπιζόμαστε την ενότητα των εκπαιδευτικών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Επαγγελματικά δικαιώματα στους τίτλους σπουδών. Όχι άλλη υποβάθμιση του πτυχίου. Όχι στην κερδοσκοπία των πιστοποιήσεων.
•   Όχι στο «πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας». Όλες οι απαραίτητες σπουδές στις επιστήμες της αγωγής και τα επιστημονικά πεδία να ολοκληρώνονται εντός του κύκλου των βασικών προπτυχιακών σπουδών και να εξασφαλίζουν πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα. Υπερασπιζόμαστε την ενότητα των εκπαιδευτικών και των εργασιακών τους δικαιωμάτων.
•   Επαναλειτουργία με ουσιαστικούς  όρους της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών.
•   Στήριξη της Ειδικής Αγωγής. Κάλυψη των αναγκών σε υποδομές, εκπαιδευτικούς, ειδικό προσωπικό κλπ της ειδικής αγωγής.  Να ιδρυθούν όσα τμήματα Ένταξης χρειάζονται για την κάλυψη όλων των αναγκών. Να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα για παράλληλη στήριξη με έναν εκπαιδευτικό ανά μαθητή.

•   Σε κοινό βηματισμό με όλους τους εργαζόμενους συνεχίζουμε την οργάνωση αντιπολεμικών κινητοποιήσεων και δράσεων αλληλεγγύης για πρόσφυγες – μετανάστες.
•   Σε κοινό βηματισμό με όλους τους εργαζόμενους παλεύουμε ενάντια στη φορολεηλασία, τα χαράτσια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τους πλειστηριασμούς της  κατοικίας των εργαζομένων, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά. Παιδεία - υγεία - ασφάλιση -ρεύμα και νερό για όλο το λαό!
•   Αγωνιζόμαστε για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και ενιαίο δημόσιο δωρεάν υποχρεωτικό δωδεκάχρονο σχολείο. Δημόσια Δωρεάν παιδεία χωρίς αποκλεισμούς για το σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών, των αναγκών και των δικαιωμάτων μας. Συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για το σχολείο της μορφωτικής ισότητας, ενάντια στο σχολείο της αριστείας  αλλά και ενάντια στο ιδεολόγημα των «ίσων ευκαιριών» με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη κλπ). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μείνουν στο σχολείο, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του.

Γ)  ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ:

ΟΧΙ στη μνημονιακή βαρβαρότητα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ

Εργατικό και κοινωνικό μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής

Ξεσηκωμός όλων των εργαζομένων μέχρι τη νίκη!

        Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναμονής και εφησυχασμού.  Για την εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, τους εκπαιδευτικούς, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τα παιδιά μας, το κόστος της υποταγής και των μνημονιακών μονόδρομων, ισοδυναμεί με την κοινωνική τους εξόντωση και τον πολιτικό τους αφοπλισμό. Το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι είναι απείρως απεχθέστερο και βαρύτερο από το τίμημα του αγώνα με το μνημονιακό καθεστώς.

       Αν θέλουμε μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε σταθερή και μόνιμη εργασία, δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στα πλαίσια που βάζουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποχωρητικές-υποτακτικές τους  κυβερνήσεις.

       Πρέπει να ξαναπάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Μόνο εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε να σταματήσουμε την καταστροφή μας. Δεν χρωστάμε τίποτα και δεν πληρώνουμε τίποτα. Να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση η οικονομική ολιγαρχία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι. Να παλέψουμε για να μην καταντήσουμε σύγχρονοι σκλάβοι εμείς και τα παιδιά μας.

       Στη βάση αυτή απαιτείται μια διαρκής όξυνση της σύγκρουσης, προϋπόθεση της οποίας είναι η συμμετοχή, η συναπόφαση και κυρίως η στόχευση ότι ο κόσμος της εργασίας μπορεί να πάρει τους αγώνες στα χέρια του. Με πολύμορφους αγώνες, διαδηλώσεις, καταλήψεις δημόσιων οργανισμών, κρατικών κτιρίων και υπηρεσιών, εκπαιδευτικών υπηρεσιών, με μαχητικά συλλαλητήρια που θα μπλοκάρουν δρόμους, διευθύνσεις, υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες. Παράλληλα απαιτείται η από τα κάτω επανίδρυση του ταξικού εργατικού κινήματος, σε αντιπαράθεση με τον  παλιό και νέο,  κυβερνητικό κομματικό κρατικό  συνδικαλισμό,  με τη  συγκρότηση ενός πλατιού, κοινωνικού και εργατικού κινήματος της βάσης των εργαζομένων - μαχητικού μετώπου σύγκρουσης και ανατροπής με την ΕΕ, το ΔΝΤ και κάθε πολιτικό διαχειριστή αυτής της πολιτικής, ώστε τα συνδικάτα να αποτελέσουν το πραγματικό αντίπαλο μαχητικό δέος του κόσμου της εργασίας απέναντι στους κυβερνώντες, να γίνουν ο φόβος και ο τρόμος απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και οικονομική εξουσία που φαντάζει παντοδύναμη.

        Να πάρουμε τους αγώνες και τη ζωή μας στα χέρια μας σημαίνει να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με όλες τις μαχητικές μορφές πάλης, χωρίς να αποκλείουμε καμία, επιλέγοντας αυτή που δημιουργεί συνθήκες ενότητας και συσπείρωσης με όλο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. 

       Σήμερα ένα από τα βασικά στηρίγματα των εκπαιδευτικών και συνολικά των εργαζομένων είναι τα  σωματεία που μάχονται. Το ξαναζωντάνεμα και η επανεκκίνηση των συλλογικών διαδικασιών και των πολύμορφων, μαζικών μαχητικών αγώνων έχει πολύ κρίσιμη σημασία.  Γιατί η αντίσταση στο μνημονιακό καθεστώς δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα-σωτήρα, μια κάποια άγια νύχτα ή από τον κρατικό-κυβερνητικό-κομματικό συνδικαλισμό. Αυτή την ευθύνη οφείλουμε να αναλογιστούμε και να αναλάβουμε σήμερα ΟΛΟΙ μας, δυναμώνοντας με την συμμετοχή μας τις συλλογικές διαδικασίες και τους μαζικούς μαχητικούς αγώνες.        

       Μια πολύμορφη, μαζική, ενωτική, μαχητική, ανατρεπτική δράση με προοπτική και συνέχεια πρέπει να΄ναι τώρα η απάντηση του κόσμου της εργασίας. Οργανωμένη από τα κάτω, ως η γνήσια έκφραση και αποτύπωση της λαϊκής θέλησης των εργαζομένων από τις Γενικές Συνελεύσεις  των πρωτοβάθμιων σωματείων, τις εργατικές και κοινωνικοπολιτικές συλλογικότητες, τον κόσμο της δουλειάς και του αγώνα. Μια τέτοια δράση όχι μόνο καθίσταται ως άμεση αναγκαιότητα, αλλά αποτελεί και τη μόνη μορφή εργατικής και κοινωνικής αντιπολίτευσης σήμερα στο σκηνικό της γενικευμένης υποταγής, απάθειας και συναίνεσης που στήνει το κυρίαρχο  πολιτικό προσωπικό και συνολικά η κρατική εξουσία και τα εξωνημένα ΜΜΕ.  

        Η απάντηση στην επιτάχυνση των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση και το νέο σχολείο της αγοράς, καθώς και σε όλες τις αντιδραστικές αλλαγές που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, στο κοινωνικό πεδίο θα έρθει με το εργατικό κοινωνικό μέτωπο, την κοινή δράση και τη συμπόρευση των δυνάμεων που στέκονται μαχητικά απέναντι σε αυτές τις πολιτικές. Με συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, με ξαναζωντάνεμα των Γ.Σ, με πραγματικούς αγώνες σύγκρουσης και ρήξης με το μνημονιακό καθεστώς και όχι την πεπατημένη επετειακή «δράση» της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Με μεγάλα αγωνιστικά γεγονότα του κινήματος,  που θα ελέγχονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις ΓΣ τους και όχι από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία του κρατικού, κομματικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου,  που θα δημιουργούν ασφυκτική πολιτική πίεση στους κυβερνώντες από τον κόσμο των εργαζομένων. Με τη δημιουργία μεγάλων κινηματικών και αγωνιστικών γεγονότων με πολύμορφες αγωνιστικές μορφές πάλης, που θα υπερβαίνουν το πλαίσιο της διαμαρτυρίας, θα έρχονται σε ανοιχτή ρήξη με το μνημονιακό καθεστώς, θα είναι κοινωνικά αποτελεσματικοί και πολιτικά επικίνδυνα, θα συνδυάζουν παραδοσιακές μορφές πάλης με νέες και θα διαμορφώνουν μια εξεγερσιακή κατάσταση. Με πραγματικούς, μη αποσπασματικούς, δυναμικούς απεργιακούς αγώνες με διάρκεια και προοπτική, συλλαλητήρια, καταλήψεις και συλλογικές δράσεις  που θα προετοιμαστούν,  θα οργανωθούν και θα ξεσπάσουν με τη θέληση και την αποφασιστικότητα των ίδιων των εργαζομένων, που θα στοχεύουν στη νίκη και την ανατροπή του καθεστώτος της μνημονιακής λεηλασίας και των πολιτικών της λιτότητας.

        Ο δρόμος του  συλλογικού αγώνα μας πρέπει να είναι αποφασιστικός!  Με καταλήψεις, απεργιακό αγώνα και συλλαλητήρια, με διαρκείς κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας στην Α’ Διεύθυνση, στην Περιφέρεια και στο υπουργείο Παιδείας να αντισταθούμε και να παλέψουμε ενάντια  στα μνημόνια, στις υπουργικές αποφάσεις για το «νέο σχολείο» και το «νέο νηπιαγωγείο»,  στο φθηνό σχολείο, στην αδιοριστία, στην κινητικότητα, στην ελαστική εργασία, στον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό, στη μετατροπή των δικαιωμάτων μας σε εξυπηρετήσεις.

        To μέτωπο αγώνα είναι σήμερα αναγκαίο για να οργανώσει την αντίσταση και να συνενώσει τους πάντες στην εκπαίδευση: Μόνιμους, αναπληρωτές, δασκάλους, ειδικότητες, νηπιαγωγούς, καθηγητές. Εκπαιδευτικούς και γονείς. Μέτωπο αντιμνημονιακό και αντικυβερνητικό. Που θα μπλοκάρει τον κυβερνητικό κομματικό κρατικό  συνδικαλισμό σε όλες τις εκφάνσεις του, όπως και την υπονομευτική του δράση. Που θα συνενώσει όλες τις δυνάμεις του αγώνα σε ένα μεγάλο μπλοκ ανατροπής. Που θα συνενώσει τα διάσπαρτα και μεμονωμένα αγωνιστικά επεισόδια και την μαχητική ακτιβιστική δράση, σε μια μεγάλη ενιαία συντονισμένη δύναμη πυρός. Που θα γεμίσει τις αίθουσες των Συνελεύσεων και θα αφαιρέσει τη διαχείριση των αγώνων από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Που, μέσα σε ένα γενικότερο σχέδιο σύγκρουσης, θα μπλοκάρει μαζικά στην πράξη πλευρές της αναδιάρθρωσης, όπως την αξιολόγηση, τις μετακινήσεις, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων, τις απολύσεις.                 

       Tώρα είναι που προέχει η ενότητα όλων των εκπαιδευτικών, όλων ανεξαιρέτως των κλάδων, απέναντι στην μνημονιακή πολιτική των περικοπών, ακριβώς γιατί προέχει η διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των θέσεων εργασίας όλων των συναδέλφων. Η πολυδιάσπαση και η διαίρεση ευνοεί το υπουργείο και την κυβέρνηση.

       Η μάχη αυτή είναι συνδεδεμένη με τη συνολική μάχη των εργαζομένων και τις εξελίξεις στο κεντρικό διακύβευμα της περιόδου. Η σκληρότητα της επίθεσης του ενωμένου μνημονιακού μπλοκ δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις: Μόνο η άμεση ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, η όξυνση του κοινωνικού ανταγωνισμού, το εξεγερτικό πνεύμα και οι ριζοσπαστικές διεκδικήσεις μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα, να φέρουν τη νίκη σε αυτόν το ανελέητο ταξικό κοινωνικό πόλεμο.       

       Απέναντι στη «μία και μοναδική αλήθεια» που θέλουν να επιβάλλουν κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ – ΟΟΣΑ, ο ΣΕΒ και οι τράπεζες, η κρατική εξουσία και η ολιγαρχία του πλούτου, αντιπαραθέτουμε την αλήθεια των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ο αγώνας για την επαναφορά και διεύρυνση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που αφαιρέθηκαν τα επτά μνημονιακά χρόνια, συνδέεται αναπόσπαστα με την πάλη για την ανατροπή των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των εφαρμοστικών νόμων,  και όλων όσοι τα υλοποιούν, τη σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ και την ΟΝΕ, την ολιγαρχία του πλούτου, τις μνημονιακές δυνάμεις, τους ιδιοκτήτες των  ΜΜΕ και των πολιτικών εκφραστών τους, την ακύρωση της λιτότητας, τη μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους, τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, την ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων,  τη φορολόγηση του Κεφαλαίου, την απόδοση στο λαό της εκκλησιαστικής περιουσίας και της απόδοσης γης και κτισμάτων της που ανήκαν στο δημόσιο,  την επανάκτηση δηλαδή, όλου του κλεμμένου κοινωνικού πλούτου για την απόδοση αξιοπρεπή πόρων σε όλο το κοινωνικό πεδίο : μισθούς, συντάξεις, αξιοπρεπή εργασία για όλους, κοινωνικές υποδομές, δημόσια κοινωνικά αγαθά,  Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Ασφάλιση. 

       Η Γ.Σ του συλλόγου «Αθηνά» δηλώνει ότι σε  αυτούς τους αγώνες και σε αυτό το εργατικό και κοινωνικό μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής ο Σύλλογος Αθηνά με την ιστορία του και τις αγωνιστικές του παραδόσεις, μπορεί να έχει σημαντική συμβολή. Αυτό προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή μας σε όλες τις διαδικασίες του κινήματος, ως τη μόνη ελπίδα, τη μόνη εγγύηση ότι θα βγάλουμε τη θηλιά του χρέους και των μνημονίων και θα κερδίσουμε τη ζωή που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας.                                            

     ΤΗ ΝΙΚΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ!

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber