Νίκος Μάστορας Ανακατατάξεις σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τόσο ιδιωτικών όσο και δημοσίων ΑΕΙ, όσο και των κολεγίων, εκτιμάται ότι θα φέρει, πέραν όλων των άλλων, το νομοσχέδιο Πιερρακάκη.
Το ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων «καίει» ήδη εκατοντάδες χιλιάδες αποφοίτους των πρώην ΤΕΙ αλλά και νυν φοιτητές ορισμένων ΑΕΙ όπως το ΠΑΔΑ και γιαυτό προχτές, μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης ξεπέρασε με αόριστες υποσχέσεις, χωρίς καμιά δέσμευση, το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων που δεν έχουν αποδοθεί στους αποφοίτους των «πανεπιστημιοποιημένων» πρώην ΤΕΙ και είπε ότι «υπάρχουν επιτροπές που εργάζονται για αυτά», χωρίς να δώσει κανένα χρονοδιάγραμμα πέρα από ένα «σύντομα θα έχουμε λύση».
Ταυτόχρονα όμως, ερωτηθείς για τα πτυχία των ιδιωτικών πανεπιστημίων που θα αποκτούν αυτόματα επαγγελματικά δικαιώματα, είπε ότι και οι απόφοιτοι των κολεγίων έχουν επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά τώρα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια η ειδοποιός διαφορά είναι ότι... «η χώρα έρχεται να ορίσει η ίδια τι είναι πανεπιστήμιο και τι όχι».
Η σύμβαση της Λισαβόνας
Στην ίδια συνέντευξη όμως ο υπουργός ανέφερε την πρόθεσή του να φέρει προς κύρωση τη Σύμβαση της Λισαβόνας, η οποία, εφόσον ψηφιστεί, αναγκάζει τη χώρα να αναγνωρίζει ως πανεπιστήμιο ό,τι αναγνωρίζουν ως τέτοιο οι άλλες χώρες που την έχουν υπογράψει. Κοινώς: Διετή, τριετή και άλλα αμφίβολης ποιότητας προγράμματα σπουδών όλα σε ένα τσουβάλι... και οι απόφοιτοι των πενταετών σχολών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής να μην ξέρουν πότε θα έχουν δικαίωμα να δουλέψουν!
Ο Κυριάκος Πιερρακάκης λοιπόν σχεδιάζει να φέρει προς κύρωση στη Βουλή την «ξεχασμένη» εδώ και δεκαετίες Σύμβαση της Λισαβόνας, η οποία θα προστεθεί στα «όπλα» της κυβέρνησης για τη λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ στη χώρα, αφού προβλέπει διατάξεις για την αναγνώριση των πτυχίων τις οποίες η χώρα μας απέφευγε τόσα χρόνια να κυρώσει, ακριβώς επειδή ο ορισµός που δίνει η Σύµβαση για τα ιδρύµατα ανώτατης εκπαίδευσης βρίσκεται σε αντιδιαστολή µε την εθνική της νοµοθεσία.
Η σύμβαση είναι το ένα από τα δύο «όπλα» στη φαρέτρα της κυβέρνησης για την παράκαμψη του άρθρου 16. Το δεύτερο, είναι η περίφημη «διαδικασία -ή συμφωνία, ή διακήρυξη- της Μπολόνια», για τη δημιουργία ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ) την οποία η Ελλάδα ακολουθεί -με σκαμπανεβάσματα- εδώ και δεκαετίες, και είναι αυτή που (ουσιαστικά) επέβαλε, πολλά χρόνια και πολλές αντιδικίες μετά, την επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων που δίνουν τα κολέγια.
Η Σύμβαση της Λισαβόνας ανάμεσα σε άλλα, προβλέπει τη δυνατότητα διασύνδεσης ΑΕΙ διαφορετικών χωρών, την αναγνώριση σπουδών μεταξύ των ιδρυμάτων αυτών και την απόδοση πτυχίων σε φοιτητές που ξεκινούν τη φοίτησή τους σε ένα πανεπιστήμιο και την ολοκληρώνουν σε άλλο διαφορετικής χώρας.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό πρακτικά; Οτι, για παράδειγμα, ένας αλλοδαπός φοιτητής που φοιτά για δύο χρόνια σε πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ ή του Βερολίνου, θα έχει τη δυνατότητα αυτά τα έτη σπουδών να αναγνωριστούν από ένα ελληνικό ΑΕΙ (σ.σ. ή άλλης χώρας που έχει επικυρώσει τη Σύμβαση) και συνεπώς θα μπορεί να γίνει δεκτός σε αυτό για να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να λάβει το πτυχίο του από αυτό. Την ίδια δυνατότητα θα έχουν και οι έλληνες φοιτητές που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές που ξεκίνησαν σε κάποιο εγχώριο ΑΕΙ σε άλλο ευρωπαϊκό, εφόσον βέβαια η μητρική χώρα του έχει επικυρώσει τη Σύμβαση. Τι γίνεται όμως στις (πολλές) περιπτώσεις που ένα ελληνικό ΑΕΙ προβλέπει τετραετείς σπουδές για κάποιο γνωστικό αντικείμενο και το ξένο πανεπιστήμιο για το ίδιο αντικείμενο προβλέπει τριετείς;
Τα προβλήματα από τη Σύµβαση της Λισαβόνας
Η Σύμβαση προβλέπει ότι κάθε χώρα κοινοποιεί τη λίστα με όλα τα αναγνωρισμένα από την ίδια ως ΑΕΙ, δημόσια κι ιδιωτικά ιδρύματα, καθώς και όσα λειτουργούν παραρτήματα σε άλλες χώρες αλλά τα αναγνωρίζει ως δικά της. Ο ορισμός ωστόσο που δίνει η Σύμβαση για την Ανώτατη Εκπαίδευση περιλαμβάνει όλα τα είδη προγραμμάτων σπουδών, άσκησης, έρευνας κ.λπ. στο μεταδευτεροβάθμιο επίπεδο, που αναγνωρίζεται από τις αρμόδιες αρχές ότι ανήκουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ετσι, αν μια χώρα αναγνωρίζει στο εσωτερικό της ως ανώτατα, προγράμματα σπουδών που στο ελληνικό σύστημα αντιστοιχούν με ΙΕΚ ή ανώτερες σχολές, θα αναγκαστεί και η Ελλάδα να αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών των αποφοίτων τους ως ισότιμους.
Η αναγνώριση ενός προσόντος Ανώτατης Εκπαίδευσης, που έχει εκδοθεί σε άλλη χώρα, συνεπάγεται πρόσβαση σε σπουδές ανώτερου επιπέδου, χρήση του ακαδημαϊκού τίτλου και πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
Με βάση το κείμενο της Σύμβασης της Λισαβόνας, η αναγνώριση τίτλων σπουδών μπορεί και να ξεφύγει από τους φορείς που μέχρι τώρα εξέταζαν και ισοτιμούσαν τους τίτλους σπουδών εξωτερικού με τους εγχώριους (ΔΟΑΤΑΠ και ΑΤΕΕΝ) και να μεταφερθεί στα ίδια τα ΑΕΙ, όπου θα μπορεί να κάνει αίτηση ένας ενδιαφερόμενος για τη συνέχιση των σπουδών του.
Με αυτόν τον τρόπο, αναφέρει ο «Ριζοσπάστης», ανοίγει διάπλατα η πόρτα για την αναγνώριση των αποφοίτων των κολεγίων και ακαδημαϊκά πλέον, πέρα από την επαγγελματική αναγνώριση που είχαν μέχρι τώρα. Με άλλα λόγια, εάν ένας απόφοιτος κολεγίου (που να μην ξεχνάμε, του έχει αποδοθεί τίτλος σπουδών ξένου πανεπιστημίου) αιτηθεί να συνεχίσει σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημόσιου πανεπιστημίου, το πανεπιστήμιο δεν θα μπορεί να τον απορρίψει επειδή δεν έχει ισότιμο πτυχίο. Εάν δε το δημόσιο πανεπιστήμιο πει ότι το πτυχίο του δεν είναι ισότιμο, τότε θα πρέπει το ίδιο το ίδρυμα να αποδείξει ότι το πτυχίο του είναι σημαντικά διαφορετικό... Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι αυτή η διατύπωση επιδέχεται πολλαπλές ερμηνείες.
Με άλλα λόγια, δεν είναι υποχρέωση του αιτούντος να αποδείξει ότι ο τίτλος που κατέχει είναι ισότιμος, είναι υποχρέωση αυτού που αρνείται την ισοτιμία να τεκμηριώσει την άρνησή του.
Και η Μπολόνια με τους 3 κύκλους σπουδών
Το δεύτερο «όπλο» Πιερρακάκη, είναι η περίφημη «διαδικασία -ή συμφωνία, ή διακήρυξη- της Μπολόνια», για τη δημιουργία ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ) την οποία η Ελλάδα ακολουθεί -με σκαμπανεβάσματα- εδώ και δεκαετίες, και είναι αυτή που (ουσιαστικά) επέβαλε, πολλά χρόνια και πολλές αντιδικίες μετά, την επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων που δίνουν τα κολέγια. Μόνο που ανάμεσα σε άλλα που προβλέπει, η συμφωνία αυτή προβλέπει σπουδες 3 κύκλων με τον πρώτο να έχει τουλάχιστον τριετείς σπουδές στα ΑΕΙ, οι οποίες με βάση το σύστημα ECTS - European Credit Transfer System ή Ευρωπαϊκό Σύστημα Μεταφοράς και Συσσώρευσης Ακαδημαϊκών Μονάδων το οποίο είναι ουσιαστικά ένα σύστημα χορήγησης και μεταφοράς διδακτικών μονάδων που έχει ως σκοπό την προώθηση της διαφάνειας στις σπουδές και στα πανεπιστημιακά μαθήματα, ισοτιμούνται με τις τετραετείς των ελληνικών πανεπιστημίων.
Η Διακήρυξη της Μπολόνια, η οποία ψηφίστηκε το 1999 -μόλις δυό χρόνια μετά από τη σύμβαση της Λισαβόνας- και εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως «το Μάαστριχτ της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», αποτέλεσε αποφασιστικό βήμα στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Όπως συγκεκριμένα αναφέρεται στο κείμενο της Διακήρυξης της Μπολόνια, ήρθε σε συνέχεια της Διακήρυξης της Σορβόνης (1998) για την εναρμόνιση της δομής του ευρωπαϊκού συστήματος Ανώτατης Εκπαίδευσης, η οποία «τόνισε ιδιαίτερα τον κεντρικό ρόλο των πανεπιστημίων στην ανάπτυξη της μορφωτικής διάστασης της Eυρώπης. Kαι έδωσε έμφαση στη δημιουργία του Eυρωπαϊκού Xώρου Aνώτατης Eκπαίδευσης, που θα αποτελέσει το κλειδί για την προώθηση της κινητικότητας και της απασχολησιμότητας των Eυρωπαίων πολιτών, αλλά και για τη συνολική ανάπτυξη της Eυρωπαϊκής Hπείρου». Στόχος της Διακήρυξης της Μπολόνια ήταν η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού συστήματος Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 10/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 10/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
