Πραγματικά τόσα έχουν ειπωθεί και γραφεί για το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη που δύσκολα μπορείς να προσθέσεις κάτι καινούριο. Δεν θα μιλήσω λοιπόν με τα εξαντλημένα και πολύ σωστά επιχειρήματα που έχουν σαφέστατα διατυπωθεί, αλλά θα χρησιμοποιήσω την εμπειρία μου, μια εμπειρία που βασίζεται στην υπερτριακονταετή πείρα μου ως διδάσκων στο ΕΚΠΑ, ως πρώην πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, αλλά και ως πρώην υπεύθυνος, για πολλά χρόνια, της Φοιτητικής Εστίας του πανεπιστημίου Αθηνών. Και χρησιμοποιώντας το συναίσθημα που αυτές τις μέρες με πλημμυρίζει.
Σ’ όλη την πορεία μου είδα πολλά να συμβαίνουν στο χώρο των Πανεπιστημίων. Πάρα πολλά πράγματα με αγανάκτησαν. Με πολλά άλλα δεν συμφωνούσα. Πολλές φορές, εκεί που το θεώρησα σωστό, αντιτάχθηκα, όσο μπορούσα. Όμως ποτέ δεν θα συμφωνούσα με τον ισχυρισμό, που, εδώ και χρόνια και ιδιαίτερα έντονα το τελευταίο διάστημα, διαδίδεται, ότι Πανεπιστήμια είναι «άντρο ανομίας».
Θα με ρωτήσετε αν γίνονται όλα καλά. Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ. Όμως εγώ, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθήσαμε να λύσουμε προβλήματα. Όχι με αυταρχισμό, αλλά με διάλογο και καλή πρόθεση. Οι φοιτητές, ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, δεν είναι ούτε εχθροί, ούτε αντίπαλοί μας. Σκοπός μας δεν είναι ούτε να τους τιμωρούμε, ούτε να βάλουμε δίπλα στον καθένα έναν δεσμοφύλακα, που … «θα του δείχνει το σωστό δρόμο». Σκοπός μας είναι να τους διδάξουμε, να τους μάθουμε τη γοητεία της έρευνας και τη χαρά της επιστήμης και την ουσία της δημοκρατίας. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με το χάρακα ή την αλυσίδα που μελάνιαζε τα χέρια μας στα σχολικά χρόνια της εποχής μας.
Όχι, το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να γίνει ούτε ο «οίκος του εμπορίου», ούτε το Άουσβιτς του 21-ου αιώνα. Το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος γνώσης, ένας χώρος ιδεολογικής αντιπαράθεσης, ένας χώρος που καλλιεργεί τον ανθρωπισμό.
Τα παιδιά μας, αυτά που φτάνουν στο πανεπιστήμιο, πρέπει να αποτινάξουν το φόβο της αποτυχίας, που τα κυνηγά από τα τελευταία λυκειακά τους χρόνια και τώρα εντείνεται από τη θέσπιση των βάσεων που θα ρίξουν πολλά από αυτά σε απελπισία, ή στις αγκαλιές των Σάϋλοκ της «παιδείας». Τα παιδιά μας δεν είναι υπεύθυνα για τα χάλια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που όχι μόνο δεν προετοιμάζει ανθρώπους με γνώσεις, αλλά ούτε καν σκεπτόμενους. Τα παιδιά μας δεν πρέπει να έχουν πάνω από το κεφάλι τους το άγχος της διαγραφής. Είναι παιδιά, που μετά από το απίστευτο άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων και της προετοιμασίας για αυτές έχουν το δικαίωμα, επί τέλους, να ζήσουν τη νιότη τους. Να διασκεδάσουν, να ερωτευθούν, να ονειρευτούν. Κάποια θα μεγαλώσουν νωρίς, κάποια αργότερα. Κι εμείς θα τους στερούμε τη ζωή; Θα τους στερούμε αυτό που τους οφείλουμε; Και σε κάθε «παράπτωμά» τους εμείς θα τους τιμωρούμε αμείλικτοι; Εμείς, οι «σοφοί» που επινοήσαμε να τα τιθασεύσουμε με την ισχύ των γκλομπς, με τον αυταρχισμό, με την επιτήρηση, σα να τους θεωρούμε δυνητικά εγκληματίες. Εμείς που τους κληροδοτήσαμε αυτό τον κόσμο!
Ποτέ στη ζωή μου δεν ήμουν από εκείνους που χάιδευα αυτιά. Ποτέ δεν χαρίστηκα στα παιδιά μας. Ποτέ δεν χαρίστηκα σε ανθρώπους χωρίς γνώσεις, αντιγραφείς, ή άλλους. Όμως κι αυτό μπορείς να το κάνεις με αγάπη. Γιατί ακόμη κι αυτός που «τιμωρείς» με τον μηδενισμό ή με τον μη προβιβάσιμο βαθμό, εάν εσύ είσαι συνεπής, εάν εσύ προσπαθείς να του προσφέρεις, αργά η γρήγορα θα το καταλάβει. Και τότε θα σε αναγνωρίσει σα «δάσκαλο» κι όχι σα δεσμοφύλακα.
Ξέρω, ποτέ δεν χωνέψατε τον δημοκρατικό άνεμο που φύσηξε το 1982 στα Πανεπιστήμια. Σαράντα συναπτά έτη τον πολεμάτε λυσσαλέα. Σαράντα συναπτά έτη φέρνετε τη μια μετά την άλλη ρυθμίσεις που αποτελούν πισωγυρίσματα. Αλλά τίποτε δεν καταφέρατε.
Αυτά τα «κέντρα ανομίας» έγιναν πανεπιστήμια παγκόσμιας εμβέλειας. Κατακτούν όλο και πιο περίοπτες θέσεις στο ακαδημαϊκό στερέωμα. Οι «μπαχαλάκηδες», «ανομοι» απόφοιτοί τους διαπρέπουν σ’ όλες τις χώρες του κόσμου, γίνονται ανάρπαστοι. Γιατί απέκτησαν γνώσεις από εμάς τους πανεπιστημιακούς που σχεδόν σύσσωμα σας αντιστρατευόμαστε, γιατί μέσα σ’ αυτό το πανεπιστήμιο έγιναν άνθρωποι ελεύθεροι.
Εσείς θέλετε να τους καθυποτάξετε με το φόβο και τον αυταρχισμό. Δεν θα σας περάσει. Σπέρνετε ανέμους και θα θερίσετε θύελλες. Η πανδημία θα τελειώσει και τότε θα τρίβετε τα μάτια σας.
*Χρήστος Τρικαλινός, Ομότιμος Καθηγητής Φυσικής ΕΚΠΑ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέες ταυτότητες: Πότε λήγει η διορία για αλλαγή και πόσο κοστίζει η έκδοση
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 4/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
