Νίκος Μάστορας Αν έχουν κάνει τεράστια αρνητική εντύπωση οι -όχι λίγες- περιπτώσεις αριστούχων υποψηφίων που δεν κατάφεραν να εισαχθούν εκεί που επιθυμούσαν παρά τις υψηλές επιδόσεις και αποκλείστηκαν από τις Αρχιτεκτονικές λόγω του ότι στο Ελεύθερο ή στο Γραμμικό Σχέδιο πέτυχαν επίδοση λίγα δέκατα της μονάδας κάτω από την ΕΒΕ, ίσως ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση θα κάνει η διήγηση ενός Αρχιτέκτονα.
Η ΕΒΕ λειτουργεί τόσο τραγελαφικά που, όπως θα εξηγήσει ο επαγγελματίας, ακόμα και φτασμένοι Αρχιτέκτονες αν έδιναν τώρα Πανελλήνιες, θα υπήρχε σοβαρή πιθανότητα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών να μην έπιανε την ΕΒΕ!
Πρόσφατο είναι εξάλλου το πάθημα της Αρχιτεκτονικής Ξάνθης, που λόγω της ΕΒΕ δεν εισήχθη πρόπερσι ούτε ένας υποψήφιος!
Τα κυβερνητικά επιχειρήματα περί μαθητών που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο με «λευκή κόλλα» κατέρρευσαν από τους ίδιους τους αριθμούς, αφού υποψήφιοι με πολύ υψηλές βαθμολογίες, που είχαν την «ατυχία» να επιλέξουν σχολές με ειδικά μαθήματα αποκλείστηκαν από σχολές και τμήματα της προτίμησής τους.
Ας δούμε όμως τη διήγηση ενός σημερινού αρχιτέκτονα, του κ. Χάρη Χεϊζάνογλου ο οποίος σπούδασε στο ΑΠΘ και τα εξηγεί εξαιρετικά. Είναι σημαντικό να τονίσουμε προηγουμένως ότι τα μαθήματα αυτά δεν υπάρχουν ουσιαστικά στο ωρολόγιο πρόγραμμα των Λυκείων και οι υποψήφιοι αναγκάζονται να προσφεύγουν, με την ευλογία του Υπουργείου Παιδείας, στην εξωσχολική βοήθεια...
Όλη η ανάρτηση του Αρχιτέκτονα
Θέμα: Εθνική Βάση Εισαγωγής στις σχολές Αρχιτεκτονικής
Αρχικά, και για να καταλάβουμε το μέγεθος του παραλογισμού, ένας υποψήφιος ο οποίος γράφει σε ένα μάθημα κάτω από την ΕΒΕ, η οποία δεν είναι η βάση του 10, ακόμα κι αν σε όλα τα άλλα μαθήματα γράψει 20 δεν μπορεί να δηλώσει συγκεκριμένες σχολές ακόμα κι αν το σύνολο των μορίων που συγκέντρωσε υπερβαίνει την Βάση Εισαγωγής! Να θυμηθούμε εδώ ότι πέρσι η Αρχιτεκτονική της Ξάνθης έμεινε χωρίς πρωτοετείς ακριβώς γι'αυτό το λόγο, γιατί η ΕΒΕ που ορίστηκε από τη σχολή στο σχέδιο ήταν εκτός λογικής! Μια ολόκληρη σχολή χωρίς ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ πρωτοετή!
Το πιο τραγικό δε, είναι ότι ειδικά στις Αρχιτεκτονικές σχολές, το σχέδιο αφενός είναι ένα μάθημα το οποίο εξετάζεται χωρίς να διδάσκεται, αφετέρου είναι κάτι που μαθαίνεται και βελτιώνεται μέσα στη σχολή. Ακόμα κι αυτό όμως, πλέον δεν είναι τόσο αναγκαίο, καθώς έχουμε και άλλα μέσα και άλλους τρόπους να σχεδιάζουμε.
Επιπλέον, το σχέδιο είναι αρκετά απρόβλεπτο, τόσο κατά την εξέταση όσο και κατά την αξιολόγησή του, και δεν έχει καμία λογική να μπαίνει ΕΒΕ εκεί. Για παράδειγμα εγώ έδωσα δύο φορές Πανελλήνιες και έδωσα και τις δύο φορές σχέδιο. Την πρώτη πήρα 15 και 17 (ή κάτι τέτοιο) και τη δεύτερη 19,5 και 20... Ήμουν και τις δύο φορές ΑΚΡΙΒΩΣ ο ίδιος άνθρωπος, με τις ίδιες ακριβώς ικανότητες και τις ίδιες γνώσεις, και μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί την πρώτη χρονιά πήρα 15 και 17. Μπορεί να έχει να κάνει με την αξιολόγηση, ή μπορεί να έχει να κάνει και με εμένα και εγώ απλά να μην το βλέπω. Η ουσία όμως είναι ότι ο Χάρης που πέρασε στην Αρχιτεκτονική τη δεύτερη χρονιά δεν είχε ιδιαίτερη διαφορά από τον Χάρη της πρώτης χρονιάς, τουλάχιστον όχι στο σχέδιο!
Οι Χάρηδες που είχαν πραγματικά διαφορά μεταξύ τους, ήταν ο Χάρης των Πανελληνίων με τον Χάρη που ως φοιτητής είχε την ευκαιρία να εξασκηθεί, όχι στο σχέδιο στο χέρι ως απεικονιστικό μέσο (όπως είναι στις πανελλήνιες), αλλά στο σύνολο των διαθέσιμων και προσβάσιμων απεικονιστικών μέσων τα οποία έμαθε να τα χρησιμοποιεί ως νοητικά και συνθετικά εργαλεία. Η διαφορά ανάμεσα στους δύο παραπάνω τρόπους, είναι περίπου σαν τη διαφορά ανάμεσα στο να ζωγραφίζεις και να ξεπατικώνεις. Το σύστημα δηλαδή εξετάζει τα παιδιά σε κάτι σαν το ξεπατίκωμα, ενώ αυτό που θα κάνουν στις σπουδές και τη δουλειά τους θα είναι κάτι άλλο, συνθετότερο, στο οποίο το κάτισανξεπατίκωμα είναι και αμφίβολο αν και πόσο είναι αναγκαίο για όλους και βοηθάει.
Βεβαίως θα ισχυριστεί κανείς ότι πρέπει να εξετάζεται το σχέδιο, ακόμα κι αν ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε είναι σαν ξεπατίκωμα κλπ κλπ. Οκ, ας πούμε ναι, αλλά ακόμα και ο τρόπος που το εξετάζουμε είναι τραγικός. Παίρνουμε τα παιδιά, τα χώνουμε κατακαλόκαιρο σε χώρους χωρίς κλιματισμό, τους βάζουμε μια μπάλα και μια ομπρέλα πάνω σε μια καρέκλα που ο καθένας τη βλέπει από διαφορετική γωνία, με διαφορετικό φως και διαφορετικές σκιές, καθώς αυτό συμβαίνει σε εκατοντάδες διαφορετικές αίθουσες σε όλη την Ελλάδα, γεγονός που σημαίνει ακόμα κι ότι μπορεί να έχει στηθεί λάθος η καρέκλα και η ομπρέλα. Και αφού τα αφήσουμε έξι ώρες να ιδρώνουν με το μολύβι πάνω από μια κόλλα χαρτιού, την οποία παλεύουν να μην την παπαριάσουν με τα ιδρωμένα χέρια τους, τους λέμε, "α δεν αποτύπωσες καλά τη μαλακία που σου έδωσαν να φτιάξεις, δεν έχει 5 τόνους έχει 4.... ή 6".
Κάπως έτσι είναι στο ελεύθερο σχέδιο. Στο γραμμικό ουσιαστικά καλείσαι να αντιγράψεις ένα σχέδιο, και κρίνεσαι μεταξύ άλλων για το αν οι συναρμογές των γραμμών είναι ακριβείς και αν τα μελάνια σου είναι αρκετά καθαρά, γεγονός που σημαίνει ότι αν σου σπάσει ένα πενάκι τη γάμησες... ή αν στάξει ιδρώτας. Θυμάμαι όταν έδινα γραμμικό να τρέχει ο ιδρώτας από την μασχάλη μου σιγά σιγά στο μπράτσο μου, να έχω ξεμείνει με ένα χαρτομάντηλο και να σκέφτομαι αν είναι πιο έξυπνο με αυτό να σκουπίσω τη μασχάλη μου ή να το βάλω κάτω από το χέρι με το οποίο κρατούσα το πενάκι για να μην λερώσω το χαρτί. Τελικά έκανα το δεύτερο... Και έεεεετρεεεχεεε ο ιδρώωωωτας.
(Να ξαναπώ εδώ ότι το σχέδιο δεν διδάσκεται στο Ελληνικό σχολείο. Πρέπει να πας σε κάποιο φροντιστήριο και αν είσαι από επαρχία και δεν υπάρχει φροντιστήριο καλή τύχη!)
Παλιά λοιπόν, αν σου τύχαινε καμιά στραβή και δεν πήγαινες καλά στο σχέδιο, μπορούσες να το καλύψεις από τα άλλα μαθήματα, και προφανώς ίσχυε και το ανάποδο. Αν ας πούμε δεν έγραφες καλά έκθεση ή μαθηματικά μπορούσες να το καλύψεις με το σχέδιο, τη χημεία κλπ και να πιάσεις τη βάση που σε έβαζε στη σχολή που σε ενδιέφερε. Σήμερα δεν είναι καθόλου έτσι γιατί υπάρχει η ΕΒΕ, οπότε αρκεί μια στραβή στο σχέδιο για να έρθει το σύστημα και να σου πει "δεν κάνεις για Αρχιτέκτονας μεγάλε!".
Η πλάκα τώρα σε όλο αυτό είναι ότι αν πιάσουμε τώρα τους συναδέλφους μας έναν έναν, μικρούς και μεγάλους, και δούμε τί βαθμούς πήραν στο σχέδιο μεγάλο ποσοστό είναι πιθανό να μην έπιανε την ΕΒΕ αν υπήρχε τότε που έδινε Πανελλήνιες. Η ακόμα μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι αν μας πάρεις τώρα ως επαγγελματίες Αρχιτέκτονες και μας βάλεις να δώσουμε Πανελλήνιες, είναι μεγάλη η πιθανότητα μεγάλο ποσοστό από εμάς να μην πιάσει ούτε σήμερα την ΕΒΕ!...
Σημαίνει αυτό ότι δεν είμαστε καλοί Αρχιτέκτονες; Σε καμία περίπτωση. Σημαίνει άλλα πράγματα τα οποία είναι μόνο θετικά! Σημαίνει ότι έχουμε ξεφύγει από την μηχανική του σχεδίου όπως εξετάζεται, έχουμε φύγει από τη μηχανική των εξετάσεων συνολικά, ότι φυσικά έχουμε προχωρήσει και αλλάξει σχεδιαστικά μέσα και εργαλεία, και κυρίως ότι έχουμε επιλέξει μια άλλη σχεδιαστική "οικονομία". Πολλοί δε έχουν επιλέξει ακόμα και το να μη σχεδιάζουν καν με την παραδοσιακή έννοια (δεν θα το αναπτύξω εδώ).
Αυτά τα λέω για να δείξω, όχι μόνο πόσο λάθος είναι η ΕΒΕ, αλλά και πόσο λάθος είναι συνολικά η εξεταστική μηχανική, ειδικά αναφορικά με το σχέδιο (γραμμικό και ελεύθερο) για τις Αρχιτεκτονικές Σχολές, πράγμα που κάνει το γεγονός ότι η ΕΒΕ έρχεται και μπαίνει στο σχέδιο εντελώς ΒΛΑΚΩΔΕΣ!
Και αυτό ακριβώς είναι που παράγει αποτελέσματα σαν αυτό της παρακάτω εικόνας. Καταλήγουμε να υπάρχουν δηλαδή άριστα παιδιά τα οποία θέλουν να σπουδάσουν και το αξίζουν με το παραπάνω, στα οποία το σύστημα λέει "Α δεν μπορείς να πας Αρχιτεκτονική, έγραψες 13,8 ελεύθερο σχέδιο"... Λες και αν θέλει να γίνει πολεοδόμος πρέπει να μπορεί να ζωγραφίζει καρέκλες με μπάλες και ομπρέλες, λες και για να ασχοληθεί με οικοδομική τεχνολογία ή ιστορία της αρχιτεκτονικής πρέπει να μπορεί να σκιτσάρει με μολύβι HB και να μετράει αναλογίες με ακτίνα ποδηλάτου.
Ακόμα χειρότερα, λες κι αν πάει στο εξωτερικό και γυρίσει από το MIT, το Harvard ή το Delft για να αναγνωρίσει το πτυχίο από το εξωτερικό στον ΔΟΑΤΑΠ και να περάσει τις εξετάσεις για να εγγραφεί στο ΤΕΕ θα ρωτήσει κανείς "τί βαθμό πήρες στις Πανελλήνιες στο σχέδιο;". Εγώ δουλεύω 13 χρόνια, και δεν με έχει ρωτήσει κανείς, όχι τι βαθμό πήρα στις Πανελλήνιες, αλλά ούτε καν να δει καν το πτυχίο μου και να βεβαιωθεί ότι αυτό που λέω ότι πήρα το έχω πάρει όντως, από εκεί που λέω ότι το πήρα!
Να το κάνω ακόμα χειρότερο; Εδώ η Κεραμέως θέλει να έχουν δικαίωμα εγγραφής στο ΤΕΕ, δηλαδή δικαίωμα υπογραφής, οι απόφοιτοι των Ιδιωτικών Κολεγίων, δηλαδή οι αποτυχημένοι των Πανελληνίων. Ουσιαστικά δηλαδή με την ΕΒΕ δεν μπορεί να μπει με 13,8 στην Αρχιτεκτονική ένας μαθητής που είναι κατά τα άλλα άριστος, αλλά θα μπορεί να γραφτεί σε ένα κολλέγιο και να πληρώσει και όταν το τελειώσει να γραφτεί στο ΤΕΕ και να έχει τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους της σχολής που δεν πέρασε επειδή τον έκοψε η ΕΒΕ... Μιλάμε για πράγματα εξωφρενικά!
Το ακόμα πιο τραγικό, είναι ότι η ΕΒΕ είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το επίπεδο ασυνεννοησίας σε πολιτικό επίπεδο. Το αίτημα του Σύριζα για κατάργηση της ΕΒΕ, που είχε εκφραστεί από την πρώτη στιγμή, αφού του χρεώθηκε ως ευκαιριακό προεκλογικό ψηφοθηρικό κλπ πυροτέχνημα, δεν τέθηκε από κανένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα πλην του ΜΕΡΑ25. Το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά δεν το σήκωσε καν και το ΚΚΕ, όταν ερωτήθηκε ο Κουτσούμπας στο debate για το αν θα ψήφιζε την κατάργηση της ΕΒΕ στην περίπτωση που την έφερνε στη Βουλή ο Σύριζα, απάντησε ότι "η κατάργηση της ΕΒΕ δεν λύνει από μόνη της τα προβλήματα", παρόλο που και το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθεί η ΕΒΕ!
Σκέψου, μιλάμε για ένα θέμα επείγον το οποίο απαιτεί συγκεκριμένη αντιμετώπιση, βασικά κατάργηση ενός νόμου που μπλοκάρει την εισαγωγή σε σχολές, σε θέσεις που υπάρχουν, και δεν μπορεί να υπάρξει, όχι συμφωνία, αλλά ούτε η στοιχειώδης συνεννόηση για να φύγει αυτό που εμποδίζει τα παιδιά να μπουν στις σχολές! Είναι κάπως σαν να έχει βουλώσει η αποχέτευση, το ένα κόμμα να μη λέει τίποτα, και το άλλο να λέει "Δεν θα σε βοηθήσω να ξεβουλώσεις αυτή τη μία αποχέτευση μέχρι να αποδεχθείς ότι πρόβλημα έχουν όλες οι αποχετεύσεις, ότι μόνο εγώ ξέρω να ξεβουλώνω σωστά, και ότι άρα είμαι εγώ αυτός που πρέπει να ξεβουλώσει όλες τις αποχετεύσεις". Και όταν του λες "ωραία βγες μπροστά" σου λέει "δεν είναι ρεαλιστικό αυτό!". Κι έτσι αντί να ξεβουλώσουμε έστω αυτή τη μία αποχέτευση, όλοι μαζί ή ο καθένας μόνος τους, είμαστε καταδικασμένοι να καταγγέλλουμε αυτούς που στον τρίτο όροφο συνεχίζουν να χέζουν και πετάνε τα χαρτιά στη λεκάνη την ώρα που το περιεχόμενο της αποχέτευσης πλημμυρίζει τους κάτω ορόφους.
Και αυτό είναι που υπάρχει και θα υπάρχει.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
