Alfavita Newsroom Βρήκα τη Δρ. Helen Fisher, ειδική στη βιολογική ανθρωπολογία, την κατάλληλη στιγμή στη ζωή μου· ήμουν 23 ετών και μόλις με είχαν παρατήσει.
Δεν ήμουν απλά παρατημένη, αλλά αιφνιδιασμένη και με ραγισμένη την καρδιά από «την πρώτη μου αγάπη». Είχα το είδος του ραγίσματος καρδιάς που μπορεί να συμβεί μόνο όταν είσαι νέος, άπειρος και κατάφωρα πεισματάρης. Εάν τα κλασσικά μυθιστορήματα, η ροκ μουσική και οι καλύτερες σκηνές του High Fidelity με έμαθαν κάτι, είναι ότι ο πρώτος χωρισμός είναι ο μεγαλύτερος. Προσπαθώντας να αποφύγω να κόψω το αυτί μου και να ακούσω τραγούδια του Hank Williams σε υπερβολική δόση, βρήκα τη Δρ. Fisher και την εκτεταμένη επιστημονική έρευνά της για το θέμα «ο ερωτευμένος εγκέφαλος». Έψαχνα λίγη λογική για να απευαισθητοποιήσω τα συναισθήματά μου. Ήμουν άρρωστη επειδή έπινα κάθε βράδυ και σκέφτηκα ότι το διάβασμα ίσως είναι καλύτερη ιδέα. Η Fisher με έφερε πίσω στην πραγματικότητα.
Η Δρ. Fisher είναι ερευνήτρια καθηγήτρια στο τμήμα ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου Rutgers, επικεφαλής επιστημονική σύμβουλος για το Match.com (από το 2005) και η κορυφαία ερευνήτρια της Αμερικής στον ανθρώπινο εγκέφαλο και τα διαπολιτισμικά πρότυπα ρομαντικής αγάπης, επιλογής συντρόφου, γάμου, διαζυγίου, μοιχείας και εγκεφαλικών διαφορών. Πέρα από όλα αυτά, έχει εκδώσει πέντε best-seller βιβλία για την έρευνά της (το έκτο έρχεται τον Φεβρουάριο του 2016) και υποστηρίζει ότι η ρομαντική αγάπη είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο με μηχανισμούς που έχουν καθιερωθεί στη διάρκεια της εξελικτικής διαδικασίας. Σήμερα, στο τέλος της 6ης δεκαετίας της ζωής της, η Νεοϋορκέζα συνεχίζει να μελετάει εκείνο το πράγμα που ισχυρίζεται ότι είναι αυτό που όλοι θέλουμε περισσότερο σε αυτό τον κόσμο· την αγάπη.
Η Fisher πρώτα κέρδισε διεθνή φήμη, όταν εκείνη και οι συνάδελφοί της έκαναν Λειτουργική Μαγνητική Τομογραφία (fMRI) σε 49 ανθρώπους προκειμένου να μελετήσουν το κύκλωμα του εγκεφάλου που εμπλέκεται στη ρομαντική αγάπη. Η Fisher και οι ειδικοί στη νευρολογία κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ρομαντική αγάπη είναι βασική ανάγκη όπως η πείνα ή η δίψα, η οποία λειτουργεί κάτω από τη γνωστική σκέψη και το συναίσθημα. Εξομοίωσε την έννοια με την κοκαΐνη. Εθίζεσαι σε ένα πρόσωπο, αψηφώντας τη λογική και ρισκάροντας πολλά για να πάρεις περισσότερα από αυτό. Αυτό την έκανε πολύ γνωστή στην Αμερική, αφού πήρε το ένα πράγμα με το οποίο όλοι αισθανόμαστε άβολα και το έκανε κυριολεκτικά επιστήμη. Τελευταία, έστρεψε την έρευνά της στο πώς βρίσκουμε την αγάπη στον σύγχρονο κόσμο. Μέσω των ετήσιων μελετών της, με τον τίτλο Singles in America, που γίνονται σε συνεργασία με το Match.com -καθώς και μέσω της έρευνάς της- έχει μελετήσει χιλιάδες ζευγάρια και εργένηδες Αμερικανούς προσπαθώντας να καταλάβει πώς η βιολογία μας, η εξέλιξη και τα νευρολογικά συστήματα παίζουν ρόλο στο πώς βγαίνουμε ραντεβού και βρίσκουμε την αγάπη στο πλαίσιο των σύγχρονων οικονομικών ρόλων και των ρόλων των φύλων που αλλάζουν. Αυτή τη στιγμή, δουλεύει πάνω στην τελευταία υπόθεσή της την οποία αποκαλεί «γρήγορο σεξ/αργή αγάπη».
«Είμαι εξαιρετικά αισιόδοξη για ορισμένους πολύ σημαντικούς λόγους», μου λέει τηλεφωνικά από το σπίτι της φίλης της στη Νέα Υόρκη. (Το δικό της σπίτι ανακαινίζεται). «Αποτινάσσουμε τα τελευταία 10.000 χρόνια του αγροτικού παρελθόντος μας και προχωράμε μπροστά σε έναν τρόπο ζωής που στην πραγματικότητα ήταν πολύ πιο όμοιος στο παρελθόν των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών».
Αυτό που εννοεί είναι ότι η οικονομική ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο κοιτάμε τις σχέσεις. Κάποτε, στην κοινωνία των κυνηγών και των τροφοσυλλεκτών, οι γυναίκες έρχονταν στο σπίτι με το 60-80% όσων έφερναν να μπορεί να καταναλωθεί και έτσι θεωρήθηκαν εξίσου ισχυρές όσο οι άνδρες, τόσο οικονομικά όσο και σεξουαλικά. Εγκατέλειπαν τις κακές σχέσεις όταν ήθελαν, επειδή αντίθετα από την εποχή της αγροτικής και της βιομηχανικής επανάστασης (που βρήκε τις γυναίκες στο σπίτι και εκτός εργατικής δύναμης, αφημένες στο έλεος των συζύγων τους), κανένας δεν ήταν κολλημένος κάπου.
«Η πεποίθηση ότι η μόνη θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, κατά ένα μεγάλο μέρος έχει εκλείψει και συμφωνώ απολύτως», λέει η Fisher. «Νομίζω ότι αυτή είναι μια μεγάλη ελπίδα για την ανθρωπότητα».
«Σήμερα, ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος με το διαζύγιο», συνεχίζει. «Πρόσφατη μελέτη αναφέρει ότι το 67% των ανθρώπων που ζουν μαζί φοβούνται να παντρευτούν λόγω της πιθανότητας του διαζυγίου και των οικονομικών, κοινωνικών, ψυχολογικών επιπτώσεων και προσωπικών συνεπειών. Νομίζω ότι τώρα παντρευόμαστε αργότερα για συγκεκριμένο λόγο. Νομίζω ότι αυτό που κάνουμε σήμερα -η κουλτούρα των γρήγορων σχέσεων (hookup culture), οι φίλοι με σεξουαλικά οφέλη και το να συζούμε πριν από το γάμο- είναι ότι θέλουμε να γνωρίζουμε τα πάντα για ένα άλλο ανθρώπινο ον πριν παντρευτούμε». Η Fisher πιστεύει ότι έστω κι αν αυτή η κουλτούρα της ακολασίας θεωρείται ως παρακινδυνευμένη, στην πραγματικότητα δείχνει επιφυλακτικότητα. «Έχουμε μια μακρά περίοδο πρώιμης ενήλικης ζωής για να πειραματιστούμε ή αυτό που εγώ αποκαλώ "ελαφρά δέσμευση", για να δούμε τι λειτουργεί για εμάς με την συναναστροφή, το να κοιμόμαστε μαζί και να γνωρίζουμε κάποιον πριν να δεσμευτούμε μαζί του εντελώς. Μέχρι τη στιγμή που θα παντρευτούμε, θα πρέπει να έχουμε διαλέξει αρκετά σωστά».
Η Fisher λέει, επίσης, ότι έχουμε καταργήσει την αξία της παρθενίας. «Πάνω από το 30% των ανθρώπων είπαν ότι δεν θα έβγαιναν με μια παρθένα», λέει και αυτό έχει νόημα στη θεωρία της για γρήγορο σεξ και αργή αγάπη. (Τα στατιστικά στοιχεία από την μελέτη 2013 του Match.com, δείχνουν ότι το ποσοστό είναι πολύ υψηλότερο, γύρω στο 42%. Οι γυναίκες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να βγουν ραντεβού με έναν παρθένο από ό,τι οι άνδρες). «Εάν δεν έχεις τακτική σεξουαλική επαφή, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι το βλέπουν ως εμπόδιο στις σεξουαλικές σχέσεις. Χρειάζονται χρόνο και εμπειρία για να γνωρίσουν αυτό το άτομο μέσω του σεξ και να τελειοποιήσουν μαζί τη σεξουαλική τους ζωή πριν δεσμευτούν μακροπρόθεσμα».
Παρόλο που έχει αφιερώσει πολύ ερευνητικό χρόνο για να διαλύει μύθους για τις ερωτευμένες γυναίκες (ιδιαιτέρως στο βιβλίο της The First Sex: The Natural Talents of Women and How They Are Changing The World, 1999), πιστεύει ακράδαντα ότι οι άνδρες δεν κάνουν την ίδια ανάλυση όταν πρόκειται για τους τρόπους με τους οποίους αλληλεπιδρούν στην αγάπη. Τα τελευταία 50 χρόνια έχουν αφιερωθεί στην κατανόηση του πώς οι γυναίκες συμπεριφέρονται στις σχέσεις, αλλά όταν πρόκειται για τους άνδρες εμμένουμε στις ίδιες στερεοτυπικές αντιλήψεις ότι οι άνδρες φοβούνται τη δέσμευση, απατούν, είναι υπερσεξουαλικοί και αναίσθητοι.
«Έχω στοιχεία που δείχνουν ότι δεν είναι αλήθεια», γελάει η Fisher. «Στις μελέτες μου, ρωτώντας 25.000 Αμερικανούς, διαπίστωσα ότι οι άνδρες ερωτεύονται πολύ πιο συχνά. Ερωτεύονται νωρίτερα. Όταν συναντήσουν κάποια με την οποία είναι ερωτευμένοι, θέλουν να τη συστήσουν στους φίλους τους και στην οικογένεια γρηγορότερα. Θέλουν να συζήσουν νωρίτερα». Μάλιστα, λέει ότι αυτό ισχύει τόσο για γκέι όσο και για ετεροφυλόφιλους ερωτευμένους άνδρες.
Επιπλέον, όταν την ρωτάω για το πώς ο σεξουαλικός προσανατολισμός ή πράγματα όπως η ρευστότητα του φύλου επηρεάζουν τον ερωτευμένο εγκέφαλο ή τα μοτίβα των ραντεβού, απαντάει γρήγορα. «Επιστήμονες έβαλαν στον μαγνητικό τομογράφο LGBT άτομα και διαπίστωσαν ότι τα κυκλώματα του εγκεφάλου τους είναι ακριβώς τα ίδια. Μελετώ την ρομαντική αγάπη και αυτά τα μέρη του εγκεφάλου δεν συνδέονται με τον ποιον αγαπάς αλλά πώς αγαπάς και δεν θα αλλάξουν», λέει. Η Fisher σημειώνει, επίσης, ότι έχει αρχίσει να μελετάει τα διαφυλικά άτομα που παίρνουν ορμόνες για να κατανοήσει πώς οι δόσεις τεστοστερόνης και οιστρογόνων επηρεάζουν τον εγκέφαλο και τον τρόπο που αυτά τα πράγματα αναπαριστώνται σε κοινά χαρακτηριστικά των φύλων. Οι άνδρες που γίνονται γυναίκες και λαμβάνουν οιστρογόνα μπορεί να βιώνουν πολύ πιο ζωηρά όλο αυτό ή να έχουν μεγαλύτερη συναισθηματική ευαισθησία, ενώ οι γεννημένες βιολογικά γυναίκες που λαμβάνουν τεστοστερόνη «βλέπουν καλύτερα στο φως ή αισθάνονται πιο σκεπτικές και δυναμικές» στην καθημερινότητά τους.
Αλλά, παρά την αισιοδοξία της για τους τρόπους με τους οποίους βρίσκουμε την αγάπη σήμερα, έχει ένα φόβο: τα φάρμακα. Συγκεκριμένα, τα εγκεκριμένα από την FDA αντικαταθλιπτικά (SSRIs).
«Πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αμερική παίρνουν αντικαταθλιπτικά», λέει. «Καθώς ενισχύεις το σύστημα της σεροτονίνης, αποδυναμώνεις το σύστημα ντοπαμίνης, το οποίο φυσικά συνδέεται με τη ρομαντική αγάπη. Λαμβάνω mail από ανθρώπους από όλον τον κόσμο που λένε πράγματα τύπου "η αδερφή μου παίρνει Prozac εδώ και 20 χρόνια και δεν έχει βγει ποτέ ραντεβού". Δεν με σοκάρει. Γνωρίζουμε ότι αυτά τα ναρκωτικά βλάπτουν τη σεξουαλική ορμή».
«Μπορώ πραγματικά να δω ότι τα επόμενα χρόνια, στις υπηρεσίες ραντεβού, ο κόσμος θα πρέπει να αποκαλύπτει το είδος της φαρμακευτικής αγωγής που παίρνει», συνεχίζει η Fisher. «Γεια σου, είμαι η Nancy. Παίρνω φάρμακα που αυξάνουν τη σεροτονίνη μου και επηρεάζουν τη φυσική ντοπαμίνη μου».
Αυτήν την Παρασκευή, ένα ντοκιμαντέρ του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Christian Frei, που ονομάζεται Sleepless in New York, θα είναι διαθέσιμο στο ευρύ κοινό. Η ταινία παρακολουθεί τρεις Νεοϋορκέζους που έχουν προσφάτως εγκαταλειφθεί.
«Δεν έχω δει ποτέ μια ταινία να αποτυπώνει τόσο πολύ πόνο και να επανεξετάζει πώς να δείξει την αληθινή απόρριψη και απώλεια», λέει η Fisher. «Αυτό είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για μένα. Η ευτυχία δεν είναι μεγάλη υπόθεση, είναι υπέροχη. Αλλά όταν σε έχουν απορρίψει, τότε είναι που οι άνθρωποι αρχίζουν να παρενοχλούν παρακολουθώντας, εμφανίζουν κλινική κατάθλιψη, σκοτώνουν κάποιον άλλον ή αυτοκτονούν. Απλά, τους στρίβει».
Πηγή: broadly.vice.com (via Vice.com)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 22 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 22/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
