Alfavita Newsroom Στον ελληνικό κινηματογράφο υπάρχουν ερμηνείες που έχουν μείνει ανεξίτηλες στον χρόνο. Μεγάλοι ηθοποιοί, εμβληματικοί ρόλοι που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Όμως, υπάρχει μια αλήθεια – όσο κι αν είναι υποκειμενική: Ελάχιστοι χαρακτήρες έχουν αγαπηθεί, μνημονευτεί και αναπαραχθεί από τόσες πολλές γενιές όσο ο απίθανος Ζήκος!
Το σόου του Κώστα Χατζηχρήστου, με την ερμηνεία που σημάδεψε την καριέρα του, γέννησε την πιο οικουμενική κωμωδία όλων των εποχών. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ξεκαρδιστεί ή να μην «γονατίζει από τα γέλια» κάθε φορά που βλέπει τον «Μπακαλόγατο», σαν να είναι η πρώτη φορά.
Όταν προσπαθείς να διαλέξεις την πιο πετυχημένη ατάκα από τον «Μπακαλόγατο», νιώθεις σαν να στέκεσαι μπροστά σε έναν τεράστιο μπουφέ: Θες να τα φας όλα, σου τρέχουν τα σάλια και ξέρεις ότι όποια και να διαλέξεις, χάνεις κάτι πολύτιμο! Παρόλο που οι περισσότερες ατάκες προέκυψαν από τον αξεπέραστο αυθορμητισμό του Χατζηχρήστου, υπάρχει μια που έχει «παρελθόν» – μια ατάκα που γεννήθηκε από μια… ατυχία λίγα χρόνια πριν.
Ο σπουδαίος κωμικός, όπως και πολλοί της εποχής του, είχε εκπληκτική έφεση στον αυτοσχεδιασμό. Η πορεία του στην υποκριτική ξεκίνησε μια νύχτα στην Κατοχή, όταν κυνηγημένος από τους Γερμανούς, βρήκε καταφύγιο σε ένα θέατρο. Μη μπορώντας να κρυφτεί ανάμεσα στο κοινό, ανέβηκε στη σκηνή και άρχισε να αυτοσχεδιάζει. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πως δεν ήθελε να παραμείνει στρατιωτικός αλλά να γίνει ηθοποιός.
Ένα δείγμα της ετοιμότητάς του ήταν και το περιστατικό με τον Bob Hope. Ο διάσημος Άγγλος κωμικός είχε δει παράσταση του Χατζηχρήστου στην Αθήνα και, μετά τη λήξη, ρώτησε (με τη βοήθεια διερμηνέα) πόσους βοηθούς είχε να του γράφουν τα κείμενα. Όταν ο Χατζηχρήστου απάντησε «κανέναν», ο Hope ξέσπασε: «Εγώ έχω 14 και δεν μου γράφουν τέτοια!»
Όμως το καλύτερο παράδειγμα του αυθορμητισμού του Χατζηχρήστου είναι αυτό με την περίφημη ατάκα για τις φακές, που μετέτρεψε ένα σύντομο σενάριο σε κινηματογραφικό έπος. Στο βιβλίο «Ο Χατζηχρήστος τα λέει ΟΛΑ» ο ίδιος θυμάται:
«Έπαιζα στο θέατρο βοηθό μπακάλη και είχα αφεντικό τον Βασίλη Αυλωνίτη. Το σκηνικό ήταν ένα μπακάλικο. Καθώς ξεκινούσε η παράσταση και ο κόσμος ήταν γεμάτος, μπαίνει μέσα μια πελάτισσα (η Έλσα Ρίζου) να ψωνίσει φακές.
– Παρακαλώ μια οκά φακές μού βάζετε; λέει η Ρίζου.
– Βάλε ρε φακές στη μαντάμ, λέει ο Αυλωνίτης, ενώ κομπλάρει την Έλσα.
Πάω να βάλω φακές και… πού είναι οι φακές; Δεν υπήρχαν στο σκηνικό. Αργότερα μάθαμε πως ο φροντιστής είχε ξεχάσει το σακί με τις φακές. Σοκ! – Άντε ρε βάλε φακές στη μαντάμ, μου λέει ο Αυλωνίτης, κοιτώντας με περίεργα γιατί καθυστερούσα. Για να μην σταματήσει η ροή της παράστασης, απευθύνομαι στη Ρίζου και λέω, προς μεγάλη κατάπληξη και των δύο:
– Ξέρετε μαντάμ, φακές δεν έχουμε.
– Δεν έχετε; ρωτάει η Ρίζου σα να μην πιστεύει.
– Γιατί;
– Τα μαμούνια φταίνε. Μπήκαν στο σακί, πήραν μια φακή στον ώμο και φύγαν στον κατήφορο. Άντε να τα πιάσεις τώρα εσύ τα μαμούνια.
Για μια στιγμή επικράτησε σιγή. Μετά άρχισαν να γελάνε και να χειροκροτούν όλοι. Ο Αυλωνίτης με την Έλσα γελούσαν κι αυτοί, γιατί κατάλαβαν πως κάτι είχε συμβεί με τις φακές.
Αναγκάστηκα να αυτοσχεδιάσω για να σώσω την παράσταση. Και από μια απροσεξία του φροντιστή, γεννήθηκε μια ατάκα που κάθε φορά που την έλεγα, «χαλούσε κόσμο» στο θέατρο και τον κινηματογράφο.»
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Η ύλη για 70.000 υποψήφιους ως 21/5 με τις λύσεις
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 21/05
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
