-Καλημέρα, δάσκαλε
-Καλημέρα, Βασίλη. Τι κάνεις;
-Καλά είμαι. Ανησυχώ...
-Για τις διεθνείς εξελίξεις;
-Ναι...μας πάνε για πόλεμο, δάσκαλε;
-Το φοβάμαι, Βασίλη. Είναι μεγάλο δέλεαρ τα πετρέλαια…
-Κατάλαβα. Δηλαδή θα ζούμε με το φόβο της έκρηξης;
-Και μέσα στον πόνο της γενοκτονίας, που συντελείται στην Παλαιστίνη.
-Δίκιο έχεις...Εγώ όμως βλέπω και κάτι χοντρόπετσους, που δε νοιάζονται!
-Ή χορτασμένοι είναι, ή έχουν συμφέροντα...
-Ή αδιάφοροι...Εγώ χαίρομαι όλον αυτόν τον κόσμο που αντιδρά και ζητά "Λευτεριά στην Παλαιστίνη"
-Κι εγώ. Και είμαι περήφανος για τους Έλληνες και ξένους αγωνιστές, που πήραν μέρος στο " March to Gaza"
-Α, λες αυτούς που πήγαν στην Αίγυπτο.
-Ναι, Βασίλη. Λέω αυτούς που άφησαν τη βολή τους, για να πάνε να δουν αυτούς τους ανθρώπους που βασανίζονται στη Γάζα.
-Αυτοί πραγματικά είναι άξιοι θαυμασμού!
-Πρέπει λοιπόν να εντείνουμε αυτόν τον αγώνα, πιο δυναμικά και πιο ενωτικά.
-Αλλιώς δεν κάνουμε τίποτα
-Δύσκολα τα πράματα, Βασίλη.
-Κι ο δικός μας τι κάνει;
-Το παίζει παράγοντας της διεθνούς διπλωματίας...στο πλευρό των ισχυρών.
-Ποιος; Αυτός που θίχτηκε, επειδή του είπαν ότι φταίει για τα Τέμπη;
-Έλα, ντε! Οι λέξεις τον πείραξαν...Κυβερνάς ή δεν κυβερνάς, κύριε; Όφειλες όχι μόνο να ξέρεις, αλλά και να προστατεύεις τους πολίτες.
-Τέλος πάντων. Ας ξαναβγούμε στους δρόμους, άμα θέλουμε ν' αλλάξουν τα πράματα. Γιατί με δημοσκοπήσεις και λόγια δεν αλλάζουν.
-Συμφωνώ. Έχουμε όμως και τα δικά μας.
-Αλήθεια, τι έγινε με τις εξετάσεις, δάσκαλε;
-Οι εξετάσεις είναι μια περίοδος δοκιμασίας, Βασίλη...κυρίως για τους μαθητές.
-Το βλέπω κι απ' τον δικό μου. Μέσα στο άγχος ήταν…
-Νομίζω ότι οι εξετάσεις δεν προσφέρουν τίποτα ουσιαστικό...αντιθέτως αποπροσανατολίζουν τη διαδικασία της μάθησης.
-Τότε γιατί υπάρχουν;
-Διότι εμπεδώνουν και τονίζουν τον επιλεκτικό χαρακτήρα του σχολείου, άρα τη διαιώνιση των κοινωνικών ανισοτήτων.
-Δηλαδή;
-Το σύστημα θέλει "τους καλούς" σε Πρότυπα και τους άλλους να διαγκωνίζονται σ' ένα υποβαθμισμένο δημόσιο σχολείο.
-Μωρέ το έχω καταλάβει ότι δεν το θέλουν το δημόσιο σχολείο.
-Εντάξει. Στο πλαίσιο αυτό έχουμε και τις Πανελλήνιες.
-Πώς τα είδες φέτος τα θέματα;
-Θα μιλήσω για την Έκθεση και τα Νέα Ελληνικά.
-Κάτι άκουσα για τη δημιουργικότητα...
-Ναι, στα Γενικά Λύκεια το θέμα μιλούσε "για τη δημιουργικότητα, που οφείλει να υποστηρίζει το δημόσιο σχολείο".
-Ποια δημιουργικότητα, ρε δάσκαλε; Όλο για διαγωνίσματα και για φροντιστήρια μιλάει το παιδί μου. Πού χρόνος για άλλα πράματα;
-Αυτό λέω κι εγώ, Βασίλη. Όταν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα έχει ως βασικό στόχο την επιτυχία στις Πανελλήνιες, τι να πούμε;
-Μας δουλεύουν, δάσκαλε
-Αυτό ξαναπές το. Τώρα με την κατάργηση των σχολικών επιτροπών σε λίγο θα πληρώνεις και το χαρτί της τουαλέτας.
-Τι αίσχος είναι πάλι κι αυτό;
-Κατά τ' άλλα δημόσια Παιδεία...με σχολεία χωρίς λεφτά!
-Καλά, πού μας κατάντησαν!
-Λέγαμε λοιπόν ότι η δημιουργικότητα, που λέει το θέμα, δεν προάγεται στο δημόσιο σχολείο.
-Ναι.
-Και ιδίως στο Λύκειο ούτε στο ελάχιστο. Άρα τα παιδιά έπρεπε να γράψουν πράγματα από τον κόσμο της φαντασίας τους, δηλαδή ψέματα.
-Επιτρέπεται να ζητάμε απ' τα παιδιά τέτοιο πράγμα;
-Όχι...εκτός κι αν θέλουν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα.
-Κατάλαβα.
-Κι έτσι επιβιώνει όποιος έχει φαντασία ή αλλιώς καλά φροντιστήρια.
-Μάλιστα. Και στα ΕΠΑΛ ποιο θέμα έβαλαν;
-Για τη Μουσική και το ρόλο της...
-Πιο ενδιαφέρον αυτό.
-Ναι...αλλά έλα που στα Γενικά Λύκεια και τα ΕΠΑΛ δε διδάσκεται ούτε μια ώρα Μουσικής!
-Ωχ...άλλη παγίδα λοιπόν.
-Έτσι. Δε φτάνει που η εξέταση του μαθήματος έχει γεμίσει προκάτ απαντήσεις!
-Δηλαδή;
-Έχει περιοριστεί πολύ το δικαίωμα των παιδιών να γράφουν τις απόψεις τους.
-Και τελικά πώς έγραψαν τα παιδιά;
-Λίγες μόνο απαντήσεις έπιασαν την ουσία του θέματος.
-Και οι άλλοι;
-Το κυριότερο πρόβλημα είναι η αδυναμία έκφρασης των μαθητών.
-Και πώς την εξηγείς, δάσκαλε;
-Τα παιδιά είναι αποχαυνωμένα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν επικοινωνούν, το κάνουν με μηνύματα 2-3 λέξεων...και συνήθως δε μιλούν με ολοκληρωμένες προτάσεις.
-Κι εμείς τι κάνουμε;
-Συνήθως, παρά τις προσπάθειες στο σχολείο ή κάποιων γονιών στο σπίτι, ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση.
-Και μετά τι έκθεση να γράψει το παιδί;
-Ωστόσο υπήρξαν κάποια παιδιά, που έγραψαν ωραία πράγματα.
-Δηλαδή;
-Κάποια μίλησαν για το πόσο δημιουργικό και αναζωογονητικό είναι να συνθέτει ή να γράφει κανείς μουσική
-Τα άλλα δεν το έγραψαν αυτό;
-Όχι...έγραψαν ότι είναι όμορφο ν' ακούει κανείς μουσική.
-Καλό κι αυτό...
-Ναι, αλλά δες διαφορά. Όπως επίσης κάποια έγραψαν ότι η μουσική μας φέρνει σ' επαφή με τον κόσμο. Ένας μάλιστα έγραψε ότι δεν υπήρχε μουσική στα «λευκά κελιά», γιατί ήθελαν να θανατώσουν πνευματικά και συναισθηματικά τους κρατούμενους.
-Τι είπες τώρα;
-Γι' αυτό σου λέω. Ο δάσκαλος ζει όλα τα αισθήματα, γιατί τα παιδιά εκφράζουν αυτά που νιώθουν.
-Πάντως σας θαυμάζω, δάσκαλε, που βγάζετε πέρα τις Πανελλήνιες.
-Εγώ θαυμάζω τα παιδιά και τις οικογένειές τους, που υποβάλλονται σε θυσίες.
-Και ποια είναι η αμοιβή σας, δάσκαλε;
-10 ευρώ περίπου για κάθε επιτήρηση(4-5 ώρες ακούνητοι, αμίλητοι, αγέλαστοι) και 2.500 Πειθαρχικά εις βάρος του κλάδου.
-Ντροπή!
-Νιώθουμε άσχημα, Βασίλη.
-Να υποστηριχτεί τώρα η δημόσια Παιδεία και οι εκπαιδευτικοί.
-Γιατί δημόσιο σχολείο χωρίς αξιοπρεπείς εκπαιδευτικούς δεν υπάρχει.
-Γεια σου, δάσκαλε.
-Γεια σου, Βασίλη.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
750 ευρώ σε 170.000 πολίτες - Πάρτε τα με μια μόνο αίτηση και όλα εξα αποστάσεως μέσω golearn
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 20/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
