Τα χρόνια περνούν, επιστημονικές εκθέσεις βγαίνουν και ξανά βγαίνουν, φρικτά περιστατικά ομοφοβικής και τρανσφοβικής σχολικής βίας λαμβάνουν χώρα, καταγγέλλονται(;) και δημοσιεύονται(;), αλλά η απροθυμία του υπουργείου παιδείας να πει τα πράγματα με το όνομά τους καλά κρατεί.
Στη διαβούλευση για το σχεδιαζόμενο νομοσχέδιο του ΥΠΕΠΘ «Ζούμε Αρμονικά Μαζί – Σπάμε τη Σιωπή»: Ρυθμίσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία και άλλες διατάξεις» υπάρχει ένα κεφάλαιο που αποπειράται να ορίσει τον σχολικό εκφοβισμό αλλά στην πραγματικότητα συσκοτίζει ένα σημαντικό μέρος του υπόβαθρου που τον (ανα)παράγει: τη σεξουαλική ταυτότητα, την έκφραση και την ταυτότητα φύλου.
Έτσι, διαβάζουμε στο άρθρο 4 πως ο σχολικός εκφοβισμός αφορά, μεταξύ άλλων, την προσβολή του σεξουαλικού και θρησκευτικού προσανατολισμού και της εθνοτικής καταγωγής του μαθητή.
Αλλά ουδείς λόγος για τον μεγαλύτερο ίσως παράγοντα που προκαλεί εκδηλώσεις βίας, απανθρωποποίησης και περιθωριοποίησης του μαθητικού κοινού, την ταυτότητα φύλου.
Η προσπάθεια των μαθητών να ζήσουν, να εκφραστούν, να νοηματοδοτήσουν και σε τελική ανάλυση να αυτοπροσδιοριστούν με έναν τρόπο που διαφεύγει από το φύλο που τους αποδόθηκε στη γέννηση ξυπνά σιδερένιους μηχανισμούς πειθάρχησης και αστυνόμευσης, που – σαν έτοιμοι από καιρό – επιστρατεύονται για να γελοιοποιήσουν, χλευάσουν, τραπουκίσουν, και αποκλείσουν τον μαθητή. Οι μαθητές σε ρόλο αστυνομίας φύλου θέτουν σαν ιερό καθήκον το να λυγίσουν το παιδί του διπλανού θρανίου που τόλμησε να ξεστρατίσει από το μονοπάτι που έχει χαραχθεί. Τίθεται σαν προτεραιότητα ολόκληρου του σχολείου η τιμωρία του παιδιού που αποφάσισε πως το φύλο που του έγραψαν στο ληξιαρχείο δε θα το ακολουθεί μέχρι θανάτου. Του παιδιού που δε θέλει να ζήσει, να σκεφτεί και να συμπεριφερθεί με βάση το φύλο αυτό.
Η βίαιη πειθάρχηση του παιδιού που αμφισβήτησε τις έμφυλες νόρμες είναι ένα γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη του εκφοβισμού. Και για αυτό ουδείς λόγος. Λες και οι συζητήσεις και οι διεργασίες επιστημόνων, γονέων και νέων δεν έχουν αγγίξει τον περίκλειστο φράχτη του Αμαρουσίου.
Στο νομοσχέδιο χώρεσε μια φευγαλέα αναφορά στον «σεξουαλικό προσανατολισμό» και έτσι βγήκε και η υποχρέωση.
Σιγή και για την αναπηρία, την προσφυγική και μεταναστευτική ιδιότητα και την χαμηλή οικονομική τάξη. Ο εκφοβισμός, έτσι, είναι λες και αποτελεί μια αφηρημένη βία που γεννάται σε σχολικό κενό. Καμία σχέση. Ο σχολικός εκφοβισμός παράγεται μέσα από κοινωνικές ιεραρχήσεις και αντανακλά συσχετισμούς δυνάμενων.
Το υπουργείο καλείται να μιλήσει καθαρά, να ονοματίσει και να καταγγείλει την ομο/τρανς/αμφι/ιντερ φοβία στα σχολεία, να τις απο-κανονικοποιήσει, να οπλίσει τους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους και τα στελέχη της εκπαίδευσης, ώστε να μπορούν να υλοποιήσουν δράσεις για την πρόληψη και την αντιμετώπισή των φαινομένων αυτών. Όσο δεν τολμάμε να μιλήσουμε για αυτά, όσο δε βρίσκουμε λόγια να μιλήσουμε αυτά θα είναι σαν να επιτρέπουμε στο φάσμα της βίας να πλανάται ελεύθερο στα σχολεία μας.
Και η εκπαιδευτική τυπικά θα το ξορκίζουμε μια – δυο φορές το χρόνο με ευχολόγια, κλισεδιές, γενικόλογες διακηρύξεις και άνοστες εκδηλώσεις.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
