Ένα δύσκολο ζήτημα που προκύπτει σε όλη αυτή την ιστορία με την ατομική αξιολόγηση είναι η σύνδεσή της με τις μονιμοποιήσεις των διορισθέντων εκπαιδευτικών των ετών 2020-2022. Εδώ όντως υπάρχει πρόβλημα: Ακόμα και αν ο συνάδελφος ξεπεράσει τον φόβο για δήθεν πειθαρχικές ή οικονομικές κυρώσεις, η παραμονή του στο καθεστώς του "δόκιμου" επικρέμεται πάνω από το κεφάλι του. Σε αντιστοιχία, το κάλεσμα των εκλεγμένων αντιπροσώπων του κλάδου σε αποχή από την αξιολόγηση ακούγεται ως κάλεσμα "αυτοχειρίας".
Αυτή είναι μια πραγματικότητα που οφείλουμε να δούμε, να συναισθανθούμε και να αντιμετωπίσουμε, με σεβασμό στον κάθε συνάδελφο και με αλληλέγγυα διάθεση. Είναι σημαντικό να είμαστε όλοι στην ίδια πλευρά. Όμως υπάρχει τρόπος;
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
1. Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι: "Αν μονιμοποιηθώ, ξεμπέρδεψα;".
Σε περίπτωση θετικής απάντησης, θα μπορούσαμε να "κάνουμε και τα στραβά μάτια". Δυστυχώς η απάντηση είναι αρνητική. Καταρχάς, η ίδια η διαδικασία της ατομικής αξιολόγησης προβλέπεται να επαναλαμβάνεται ανά διετία. Που σημαίνει πάλι άγχος, ειδικά αν η επόμενη φορά προβλέπει υποχρεωτική ποσόστωση από "εξαιρετικούς" μέχρι "μη ικανοποιητικούς". Και βέβαια το άγχος δεν θα προκύπτει κάθε δυο χρόνια αλλά θα είναι καθημερινό αφού ο αξιολογητής σου θα είναι ο διευθυντής σου.
2. Είναι μόνο η ατομική αξιολόγηση;
Όχι. Είναι όλο το πλέγμα νόμων και γενικότερων κατευθύνσεων που προσθέτει άγχος από τη μια και μας απομακρύνει από την παιδαγωγική διαδικασία από την άλλη. Αυτοαξιολόγηση, συλλογή "προσόντων" και "βεβαιώσεων", PISA, "μέντορες", "συντονιστές", "ενημερώσεις" κάθε λογής πλατφόρμας και πάει λέγοντας. Πόσο αντέχεται;
3. Πόσο αμειβόμαστε για όλα αυτά;
Σίγουρα πολύ λιγότερα από όσα προβλέπονται για τους φορείς αυτών των πολιτικών, οι οποίοι, με βασικό προσόν τα κονέ με την πολιτική ηγεσία βγάζουν μεροκάματο στην πλάτη μας. Την ίδια στιγμή, εμείς πρέπει να δαπανούμε αμέτρητες αμισθί εργατοώρες. Εδώ σε πιάνει και ο εγωισμός - και ο εγωισμός σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται.
Επομένως, το δίλημμα που προκύπτει είναι αν στο σφίξιμο που μας κάνει ο πύθωνας θα μείνουμε "ήρεμοι" προσδοκώντας να μας λυπηθεί και να μας αφήσει - παρόλο που δεν έχει δηλώσει τέτοια πρόθεση - ή αν θα απλώσουμε το χέρι να αρπάξουμε κάθε διαθέσιμο εργαλείο ή μια χείρα βοηθείας για να πληγώσουμε τον εναγκαλίζοντα όφι.
Η δεύτερη επιλογή είναι δύσκολη, αλλά τουλάχιστον συνιστά αυτό που λέει η λέξη: Επιλογή. Και το να κάνουμε δικές μας επιλογές είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε για να ανασάνουμε.
Χρήστος Σουρουλής,
πρόεδρος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Ρεθύμνου.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
