Alfavita Newsroom Το ρεπορτάζ έγινε με αφορμή το νέο σύστημα κατηγοριοποίησης του ΑΣΕΠ που υπόσχεται να δώσει ευκαιρία πρόσληψης σε περισσότερους καθηγητές, αναγνωρίζοντας πέρα από την προϋπηρεσία και τα ακαδημαϊκά προσόντα τους.
Περίληψη: Η κατάσταση των αδιόριστων εκπαιδευτικών στην Ελλάδα παρουσιάζεται μέσα από την ιστορία του Σταύρου (υπαρκτό πρόσωπο). Ο Σταύρος είναι αδιόριστος μαθηματικός που αναγκάστηκε να αλλάξει επάγγελμα για βιοποριστικούς λόγους. Συγκεκριμένα, εργάζεται ως συντηρητής ανελκυστήρων ενώ δεν εγκαταλείπει την εκπαιδευτική του ιδιότητα. Τα δημογραφικά στοιχεία γεννήσεων στην Ελλάδα, αλλά και τα στατιστικά στοιχεία των τελευταίων χρόνων των εισακτέων φοιτητών στις «εκπαιδευτικές» σχολές δεν είναι, όπως φαίνεται, πολύ ελπιδοφόρα για τους αδιόριστους, παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για μόνιμους διορισμούς.
Η ώρα είναι 7:30, το πρωί, μια μέρα κάπου τον Μάρτη. Το ξυπνητήρι χτυπάει για άλλη μια φορά με μανία και ο Σταύρος Φ. πρέπει να σηκωθεί γιατί τον περιμένει πολλή δουλειά. Σηκώνεται, χωρίς ιδιαίτερη όρεξη, και αρχίζει να ετοιμάζεται. Φοράει τη μπλε σκούρα φόρμα εργασίας του και την ίδιου χρώματος μπλούζα του, με το λογότυπο «ΤΕΧΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΩΝ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ».
Λίγο πριν φύγει από το σπίτι, παίρνει το κράνος του, αφού τα τελευταία χρόνια το μόνιμο μεταφορικό του μέσο είναι ένα μηχανάκι 115 κυβικών, και την τεράστια εργαλειοθήκη του. Χρησιμοποιεί το ασανσέρ της δικής του πολυκατοικίας- το οποίο είναι, επίσης, αρμοδιότητα του ίδιου- για να κατέβει από τον τρίτο όροφο, και αφουγκράζεται τους ήχους. «Όλα λειτουργούν σωστά» σκέφτεται, ενώ έχει ήδη φτάσει στο ισόγειο. Βγαίνει από την πολυκατοικία, φορτώνει την εργαλειοθήκη του στο μηχανάκι, ανεβαίνει και στρίβει το κλειδί στη μίζα. Αυτή είναι η πρωινή του ρουτίνα τα τελευταία 3 χρόνια.
Το πρόγραμμά του, αυτόν τον μήνα, έχει συντηρήσεις ανελκυστήρων πολυκατοικιών στα Μελίσσια, ενώ τον προηγούμενο ήταν στο κέντρο της Αθήνας. Κάθε μέρα πρέπει να κάνει τουλάχιστον 8 συντηρήσεις για να προλάβει, χωρίς συγκεκριμένο ωράριο. Βέβαια, ακόμα κι αν οι ημερήσιες συντηρήσεις τελειώσουν, μπορεί να προκύψουν βλάβες στις οποίες πρέπει να πάει- όσο πιο γρήγορα γίνεται-, είτε για να απεγκλωβίσει κάποιον είτε για να μην παραπονεθεί ο πελάτης στο γραφείο για την καθυστέρηση.
«Δεν έχω άλλη επιλογή. Ούτε που θα το φανταζόμουν ποτέ ότι θα γινόμουν συντηρητής ασανσέρ στα 31 μου, όταν θα έμπαινα για πρώτη φορά στο Μαθηματικό της Πάτρας». Ο Σταύρος έδωσε Πανελλαδικές εξετάσεις, για δεύτερη φορά, το 2004 και τον Αύγουστο, του ίδιου έτους, ενθουσιάστηκε όταν έμαθε ότι θα σπούδαζε μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Του άρεσε η ιδέα ότι στο μέλλον θα δίδασκε στο σχολείο μαθηματικά και θα έκανε και ιδιαίτερα στο σπίτι. «Το 2004, και για αρκετό καιρό, νομίζαμε όλοι ότι θα μπαίναμε στο δημόσιο, θα παίρναμε έναν σταθερό μισθό και επιπλέον εισόδημα από τα ιδιαίτερα, ενώ ταυτόχρονα θα κάναμε μια δημιουργική δουλειά». Το μόνο εμπόδιο που υπήρχε ήταν χρονικό. Έπρεπε να περάσουν 4 χρόνια, τουλάχιστον, για να πάρει πτυχίο και μετά θα είχε λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα.
Η σχολή αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη απ’ όσο φανταζόταν, και όλα έδειχναν ότι δεν αρκούν 4 χρόνια φοίτησης. Το χρονικό τείχος που βρισκόταν ανάμεσα στον Σταύρο και την τέλεια ζωή θα ήταν μεγαλύτερο.
Όσο ήταν φοιτητής, για οικονομικούς λόγους, έμενε στην Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών. «Η διαμονή στην Εστία ήταν σαν μια πενθήμερη εκδρομή 3ης Λυκείου, απλά με μεγαλύτερη διάρκεια. Στην Εστία είχες τον χρόνο να ασχοληθείς με πράγματα που σου αρέσουν, να βρεις νέα χόμπι, να πειραματιστείς με άλλες επιστήμες». Στα χρόνια που έμεινε εκεί πειραματίστηκε με όλες τις «τέχνες και τεχνικές»: Ηλεκτρολογία, Υδραυλικά, Ψυκτικά, Μηχανολογία, Ιατρική. «Τόσοι φοιτητές μαζεμένοι, από διαφορετικές σχολές, μοιράζονταν τις γνώσεις τους με τους υπόλοιπους. Μαζί με φίλους μου κάναμε ηλεκτρικές εγκαταστάσεις για να κάνουμε καλύτερη τη διαμονή μας στο χώρο- που μέχρι τότε ήταν παρατημένος. Με έναν άλλον, φοιτητή της Ιατρικής, κάναμε τα ιατρικά του πειράματα. Απέκτησα πολλές γνώσεις και θεωρητικές και πρακτικές- πέραν των μαθηματικών».
Αυτές οι γνώσεις τον βοηθούν σήμερα στην επίλυση κάποιων προβλημάτων στους ανελκυστήρες. «Η συντήρηση των ανελκυστήρων δεν είναι απλά μια χειρονακτική εργασία. Απαιτεί και μαθηματική σκέψη, πιθανότητες και στατιστική. Ειδικά στις περιπτώσεις βλάβης που δεν έχεις ιδέα τι έχει πάει λάθος, πρέπει να λύσεις ένα μαθηματικό πρόβλημα, απλά με στοιχεία και από άλλες επιστήμες.»
Ο Σταύρος δεν λύνει, όμως, μαθηματικά προβλήματα μόνο στα ασανσέρ. Κάθε απόγευμα, και κάθε σαββατοκύριακο, κάνει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά, από δημοτικό μέχρι λύκειο, και κάποιες φορές διδάσκει εθελοντικά και στα κοινωνικά φροντιστήρια στου Ζωγράφου και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
«Το πρόγραμμα μου είναι γεμάτο. Το πρωί συντηρητής ανελκυστήρων, το απόγευμα καθηγητής μαθηματικών. Θα μπορούσε κανείς να με πει τρελό που “παρατάω” την επιστήμη μου για να γίνω χειρώνακτας. Αλλά, δυστυχώς, δεν θα μπορούσα να ζήσω μόνο από τα μαθηματικά, εφόσον δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να διοριστώ στο Δημόσιο. Μόνο το Δημόσιο μπορεί να σου προσφέρει σε αυτόν τον κλάδο τη σιγουριά και την δυνατότητα να κάνεις όνειρα για το μέλλον». Ο Σταύρος, είναι φανερά απογοητευμένος από την κατάσταση των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα.
Οι άνεργοι καθηγητές, ή πιο σωστά οι αδιόριστοι, είναι πολλές χιλιάδες. Το βέβαιο είναι ότι ξεπερνούν τις 100. Ο ακριβής αριθμός τους είναι έως και αδύνατον να ανιχνευθεί, καθώς δεν είναι όλοι εγγεγραμμένοι στις λίστες του ΟΑΕΔ, ενώ άλλοι ετεροαπασχολούνται γιατί πρέπει να ζήσουν. Άλλοι υποαπασχολούνται σε φροντιστήρια, παίρνοντας κατά μέσο όρο 3 ευρώ την ώρα, και άλλοι εργάζονται μαύρα κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα. Ο Κωνσταντίνος Π., στα 29 του χρόνια, ανήκει στην κατηγορία των αδιόριστων μαθηματικών που εργάζονται με αυτόν τον τρόπο. «Για την διαβίωση μου αναγκάζομαι να δουλεύω μαύρα. Είμαι ανασφάλιστος. Μπορεί να βγαίνουν χρήματα, με αυτόν τον τρόπο, αλλά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια. Δεν ξέρεις αν του χρόνου θα έχεις δουλειά». Ο αριθμός των αδιόριστων, βέβαια, αυξάνεται συνεχώς, αν αναλογιστεί κανείς πόσα παιδιά κάθε χρόνο μπαίνουν φοιτητές σε Πανεπιστήμια από τα οποία βγαίνουν με αυτήν την ιδιότητα.
Στην Ελλάδα, κάθε χρόνο, οι μαθητές που κάνουν το μηχανογραφικό τους έχουν τη δυνατότητα να δηλώσουν τουλάχιστον 20 Τμήματα Πανεπιστημίων, από τα οποία θα πάρουν πτυχίο σχετικά με τα φιλολογικά μαθήματα Ελληνικής γλώσσας. 10 Τμήματα Μαθηματικών, 5 Τμήματα Φυσικής, 5 Τμήματα Χημείας, 4 Βιολογίας και πάνω από 40 για τις υπόλοιπες ειδικότητες καθηγητών Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Σε όλες αυτές τις σχολές μπορούν να προστεθούν φυσικά και άλλες, όπως αυτές των Οικονομικών, από τις οποίες με ένα μεταπτυχιακό, μπορεί κανείς να αποκτήσει εκπαιδευτική επάρκεια. Οι σχολές αυτές, από το 2017 μέχρι σήμερα, προσφέρουν από 100 έως 320 θέσεις για πρωτοετείς- κατά μέσο όρο, κάθε χρόνο. Ο Κωνσταντίνος θεωρεί ότι πρέπει να «φράξουν λίγο τα Πανεπιστήμια ως προς την εκπαίδευση. Και να σπουδάσεις μαθηματικός, για παράδειγμα, δεν πρόκειται να διοριστείς, ούτε ως μόνιμος ούτε ως αναπληρωτής».
Ο Σταύρος συμφωνεί. «Ακόμη κι αν ο αριθμός όσων παίρνουν πτυχίο κάθε χρόνο είναι πολύ μικρότερος από όσους ξεκινούν την αντίστοιχη σχολή, είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις ότι είμαστε πολύ περισσότεροι οι καθηγητές απ’ όσο μπορεί κανείς να φανταστεί. Πέραν της φαντασίας όμως, είμαστε περισσότεροι από όσους χρειάζεται το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή, και ακόμη περισσότεροι από όσους θα χρειάζεται στο μέλλον». Η σκέψη του Σταύρου σχετίζεται με το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια.
Από το 2011- και για πρώτη φορά ύστερα από την Κατοχή του 1944-, στην Ελλάδα, καταγράφεται αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων- θανάτων, κάθε χρόνο. Το 2017 οι γεννήσεις ήταν 88.553 και το 2018 ανήλθαν στις 86.440, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Ο κύριος Δημήτριος Λουτράδης, Καθηγητής Μαιευτικής & Γυναικολογίας στο Ε.Κ.Π.Α., ανέφερε πριν λίγους μήνες, σε σχετική ημερίδα, πως το 44% των Ελληνίδων αποκτά μόνο ένα παιδί.
«Αν σκεφτώ αυτά τα στοιχεία ως μαθηματικός», αναφέρει ο Σταύρος, «σε 5 χρόνια από τώρα, περίπου, ο αριθμός των μαθητών στα Γυμνάσια θα είναι πολύ μικρότερος. Σιγά σιγά, τα παιδιά θα είναι πολύ λιγότερα στα σχολεία, με αποτέλεσμα να γίνονται συγχωνεύσεις των εκπαιδευτικών δομών και να χρειάζονται ακόμη λιγότεροι καθηγητές. Ακόμα κι αν τώρα αρχίσουν οι άνθρωποι να γεννούν πολλά παιδιά, μαζικά, αυτή η αλλαγή θα αποτυπωθεί στο εκπαιδευτικό σύστημα ύστερα από 10–15 χρόνια».
Οι ελπίδες του Σταύρου για διορισμό είχαν, ήδη, αρχίσει να φθίνουν λίγο καιρό μετά τον τελευταίο Διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, που έγινε το 2008. Στις εξετάσεις αυτές, 450 καθηγητές, από όλους τους επιτυχόντες δεν διορίστηκαν ως μόνιμοι, παρόλο που νομικά δικαιούνταν μια θέση. Τότε δεν είχε πάρει ακόμα το πτυχίο του και κανένα στοιχείο δεν πρόδιδε ότι θα ήταν ο τελευταίος διαγωνισμός, ούτε ότι οι 450 επιτυχόντες θα έπρεπε να κινηθούν δικαστικά για να διεκδικήσουν τη θέση τους. «Εδώ δεν έχουν διοριστεί, ακόμα, ούτε αυτοί που έγραψαν πάνω από τη βάση στον ΑΣΕΠ, θα διοριστούμε εμείς;». Αυτή είναι η ερώτηση που τον έκανε να αρχίσει να σκέφτεται διαφορετικά.
«Μόλις πήρα το πτυχίο μου ξεκίνησα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα». Ο Σταύρος χρεώνει 10 ευρώ την ώρα και είναι από τους πιο οικονομικούς καθηγητές στην Αθήνα. «Έχω φίλους που ζητούν από τους γονείς 15 ευρώ την ώρα και αυξάνουν το ποσό όσο το παιδί μεγαλώνει και πλησιάζει την Τρίτη Λυκείου». Επομένως, κάνοντας απλά μαθηματικά, με 4 ώρες απογευματινό μάθημα κάθε μέρα και τα σαββατοκύριακα 6 ώρες μάθημα, ο Σταύρος είχε τη δυνατότητα να δουλεύει 32 ώρες τη βδομάδα και να παίρνει περίπου 1200 ευρώ το μήνα. «Αυτά τα λεφτά, όμως, δεν είναι σταθερά. Αρχικά, δεν δουλεύω όλο το χρόνο με ιδιαίτερα. Αν βγάλεις από το μέτρημα 2 μήνες για τις γιορτές και τις αργίες, και 4 μήνες — καλοκαίρι και Σεπτέμβριος- σημαίνει ότι δουλεύω μόνο 6 μήνες το χρόνο. Από αυτούς τους 6 μήνες, όλο και κάποιο μάθημα θα ακυρωθεί. Άρα τα 1200 ευρώ των 6 μηνών- που στην πραγματικότητα είναι λιγότερα- πρέπει να τα μοιράσω στους 12 μήνες του χρόνου. Τα 600 ευρώ το μήνα, επομένως, δεν είναι αρκετά χρήματα, αν σκεφτείς ότι δεν έχω ασφάλιση και ένσημα. Εκτός αυτού πρέπει να είμαι πολύ φειδωλός στα έξοδα μου γιατί δεν ξέρω αν την επόμενη χρονιά θα έχω τόσα ιδιαίτερα».
Μέχρι τα 30 του χρόνια, ο Σταύρος είχε επιλέξει να κάνει μόνο αυτή τη δουλειά και προσπαθούσε να την εξελίξει. «Στα 30 μου, όμως, έσπασα το πόδι μου», αναφέρει. «Εκεί συνειδητοποίησα, ότι δεν έχω ασφάλιση και όλα είναι πιο δύσκολα. Με σπασμένο πόδι δεν μπορώ να οδηγήσω και να πάω στα ιδιαίτερα μαθήματά μου. Άλλες απολαβές δεν έχω. Άρα είμαι καθηλωμένος σε ένα σπίτι μαζί με τη μητέρα μου με μηδέν ευρώ εισόδημα». Μέχρι τα 30 του δεν είχε ούτε ένα ένσημο. «Εκεί φαντάστηκα τον εαυτό μου στο μέλλον- γύρω στα 68–70- να μην έχω δικαίωμα σύνταξης, λόγω των ενσήμων, και να πρέπει να ανεβαίνω στο μηχανάκι, είτε βρέχει είτε χιονίζει, για να κάνω μαθήματα και να πάρω μερικά χρήματα. Αν συνεχίζουν σε αυτήν την ηλικία να με εμπιστεύονται οι γονείς».
Το σπασμένο πόδι καθήλωσε τον Σταύρο στο σπίτι για αρκετό διάστημα. Του πήρε περίπου 2 μήνες μέχρι να μπορεί να είναι και πάλι λειτουργικός. Αυτοί οι δυο μήνες τον υποχρέωσαν να σκεφτεί το μέλλον του. Δεν γινόταν να δουλεύει και να μην έχει ένσημα. Άρχισε, λοιπόν, να ψάχνει δουλειά σε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Σε όλα, όμως, έβλεπε ότι θα είχε το πολύ 3 ένσημα την εβδομάδα και πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που έβγαζε με τα ιδιαίτερα. Η Τίνα Γ., καθηγήτρια αγγλικών, εργάζεται σε φροντιστήριο και επιβεβαιώνει αυτήν την κατάσταση. «Στα φροντιστήρια το πολύ να παίρνεις 5 ευρώ την ώρα- σε σπάνιες περιπτώσεις. Όμως, δεν σου κολλούν όλα τα ένσημα που δικαιούσαι. Η συμφωνία, δυστυχώς είναι ή 5 ευρώ και λιγότερα ένσημα, ή περισσότερα ένσημα και λιγότερα χρήματα. Είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσε να έχει τα χρήματα των ιδιαιτέρων μαθημάτων και τα ένσημα από τα φροντιστήρια, ταυτόχρονα.
«Δεν ζούμε, δυστυχώς, σε έναν ιδανικό κόσμο», καταλήγει ο Σταύρος. Φαίνεται κουρασμένος, περισσότερα ηθικά, σαν άνθρωπος που έπαιξε κι έχασε στο κυνήγι της τέλειας δουλειάς που συνδυάζει δημιουργία, χρήματα και καλό ωράριο.
Η ώρα είναι 17:30. Λερωμένος με γράσο στα ρούχα του, μουτζουρωμένα χέρια και πρόσωπο τελειώνει από τις συντηρήσεις της μέρας. Φορτώνει για άλλη μια φορά την εργαλειοθήκη στο μηχανάκι του και το βάζει μπρος. Πρέπει να πάει πολύ γρήγορα στο σπίτι του, να πλυθεί, να αλλάξει ρούχα γιατί σε μία ώρα έχει μάθημα στον Κολωνό. Δεν λέει στους γονείς ότι δουλεύει ως τεχνίτης, στην εταιρεία ανελκυστήρων, αλλά στο γραφείο. Επομένως, δεν μπορεί να πάει σε αυτήν την κατάσταση. «Δεν ντρέπομαι για το ότι δουλεύω ως ασανσερτζής. Απλά, οι γονείς έχουν συγκεκριμένα πρότυπα για τους καθηγητές των παιδιών τους. Το καλό είναι με αυτήν την δουλειά ότι οι κρόταφοί μου άσπρισαν και μου προσδίδουν περισσότερο κύρος και στο εκπαιδευτικό κομμάτι», λέει ο Σταύρος αστειευόμενος.
Στην πορεία του προς το σπίτι, ο Σταύρος θυμάται πως, όταν κατάλαβε πως τα μαθηματικά δεν πρόκειται να τον ζουν για πολύ καιρό ακόμα, ξεκίνησε να δουλεύει ως διανομέας φαγητού. «Έπρεπε να βρω μια δουλειά, το ωράριο της οποίας να μην με εμποδίζει να κάνω όλα μου τα ιδιαίτερα. Μια δουλειά, που θα μου έδινε ένσημα και μερικά “φανερά” χρήματα, ενώ ταυτόχρονα θα έπαιρνα και χρήματα από τα ιδιαίτερα». Θυμάται πόσα χιλιόμετρα έχει κάνει με το ίδιο μηχανάκι, των 115 κυβικών, σε όλη την Αθήνα. «Ήταν μια λύση της στιγμής. Έπρεπε, οπωσδήποτε να αποκτήσω ένσημα, χωρίς να χάσω χρήματα. Είχα σκεφτεί να πλησίαζα τράπεζες και επιχειρήσεις, λόγω της ιδιότητάς μου, αλλά με τόσες συγχωνεύσεις τραπεζών υπήρχαν άνεργοι οικονομολόγοι κλπ, με προϋπηρεσία σε αυτές. Δεν είχα ελπίδα πρόσληψης, ούτε επρόκειτο να επιλέξουν κάποιον χωρίς “φανερή” προϋπηρεσία».
Μπορεί το delivery να έδωσε λύση στο πρόβλημα των ενσήμων του Σταύρου, αλλά δεν διευκόλυνε καθόλου την καθημερινότητά του. Ένα χρόνο μετά, περίπου, ύστερα από αρκετά ξενύχτια λόγω δουλειάς και πολλής- πνευματικής και σωματικής- κούρασης, οι γονείς ενός παιδιού που έκανε μάθημα τον ρώτησαν αν ενδιαφέρεται να δουλέψει στην εταιρία τους. Είχαν τεχνικό γραφείο ανελκυστήρων και έψαχναν έναν άνθρωπο ο οποίος θα έκανε συντηρήσεις και θα βοηθούσε στις εγκαταστάσεις νέων.
«Το πρώτο πράγμα που πέρασε από το μυαλό μου ήταν για ποιο λόγο να προτείνουν μια τεχνική θέση εργασίας σε έναν άνθρωπο που, τουλάχιστον φαινομενικά, δεν έχει καμία σχέση. Η απάντηση, βέβαια, μου ήρθε όταν ο τωρινός μου εργοδότης είπε πως έψαχνε έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης που να “κόβει το μυαλό του”». Στη συζήτηση του με τον κ. Παπαδόπουλο, κατάλαβε πως αν, τελικά, δεχόταν αυτή τη θέση, θα μάθαινε τα πάντα για μια καινούρια «τέχνη», θα είχε πρωινό ωράριο, ένσημα, σταθερό μισθό όλο το χρόνο, και τα απογεύματα θα μπορούσε να κάνει και μερικά μαθήματα. Μόλις του είχε χτυπήσει την πόρτα η ευκαιρία που έψαχνε πάντα.
Έχουν περάσει 3 χρόνια από τη στιγμή που ο Σταύρος ξεκίνησε να εργάζεται στην συντήρηση ανελκυστήρων. Σήμερα, έχει τελειώσει και ένα Δημόσιο ΙΕΚ Αυτοματιστών, για να μπορεί να έχει περισσότερες ευθύνες στη δουλειά, ύστερα από παρότρυνση του εργοδότη του. Με την κατάρτιση αυτή παίρνει μεγαλύτερο μισθό από τον βασικό, ενώ, φυσικά, είναι ασφαλισμένος. Ταυτόχρονα, τα απογεύματα διδάσκει μαθηματικά σε παιδιά, γυμνασίου και λυκείου.
«Είμαι αρκετό καιρό σε αυτήν την δουλειά και μου αρέσει, έχει μια δημιουργικότητα. Φυσικά, και το ιδανικό θα ήταν να βρισκόμουν σε κάποιο σχολείο να διδάσκω, αλλά αυτό πιστεύω ότι είναι αδύνατο. Μπορεί, βέβαια, να θεωρώ ότι οι πιθανότητες να προσληφθώ από τη δημόσια εκπαίδευση τείνουν στο μηδέν, ωστόσο έκανα τα χαρτιά μου τον Φεβρουάριο για το νέο σύστημα του ΑΣΕΠ», αναφέρει ο Σταύρος.
Το νέο σύστημα κατηγοριοποίησης των αδιόριστων καθηγητών εισάγει μερικά νέα κριτήρια μοριοδότησης, τα οποία δεν σχετίζονται μόνο με την προϋπηρεσία όσων έχουν διδάξει, έστω και έναν μήνα, ως αναπληρωτές. Το παλιό σύστημα επιλογής καθηγητών ευνοούσε ανθρώπους οι οποίοι είχαν αναπηρίες, οικογένεια με παιδιά, και, φυσικά, είχαν διδάξει ξανά σε δημόσιο σχολείο. Δεν λαμβάνονταν υπόψη άλλα ακαδημαϊκά προσόντα, όπως η κατοχή μεταπτυχιακού- διδακτορικού τίτλου, ο βαθμός πτυχίου κλπ, παρά μόνο η ακαδημαϊκή χρονιά κατά την οποία κάθε καθηγητής πήρε το πτυχίο του. Με λίγα λόγια, η κατάταξη των καθηγητών γινόταν πρώτα με βάση τα μόρια που είχαν και ύστερα με την χρονολογία που τελείωσαν το πανεπιστήμιο.
Τη φετινή σχολική χρονιά, έγιναν περισσότερες από 30.000 προσλήψεις αναπληρωτών, ενώ τα τελευταία χρόνια, οι αναπληρωτές αποτελούν τουλάχιστον το 10% των καθηγητών. Η σημερινή κυβέρνηση, σε συνέχεια της προηγούμενης, αποφάσισε ότι πρέπει, επιτέλους, να γίνουν μόνιμοι διορισμοί. Αναμένεται, μάλιστα, να προσληφθούν, όπως έχει ανακοινώσει το Υπουργείο Παιδείας, περίπου 10.000 εκπαιδευτικοί, για την επόμενη σχολική χρονιά, ενώ θα επιλεχθούν και αναπληρωτές. Ο Κωνσταντίνος δεν πιστεύει ότι θα γίνουν όντως όλοι αυτοί οι διορισμοί, παρά μόνο σε περίπου 10 χρόνια, που ελπίζει τα πράγματα να είναι καλύτερα.
Με βάση το καινούριο σύστημα του ΑΣΕΠ, που ανακοινώθηκε τον Δεκέμβριο 2019, οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε μέχρι 26 Φεβρουαρίου 2020, να κάνουν αίτηση σε αυτόν δηλώνοντας τα προσόντα τους, προσκομίζοντας τα αντίστοιχα πιστοποιητικά, πτυχία κλπ, ώστε να ενταχθούν σε έναν νέο πίνακα. Ο πίνακας αυτός θα συνταχθεί με φθίνουσα σειρά μορίων των καθηγητών και οι προσλήψεις ή επιλογές αναπληρωτών θα γίνουν σε αυτούς που διαθέτουν τα περισσότερα. Η Τίνα θεωρεί πως το νέο σύστημα του ΑΣΕΠ δεν είναι τόσο δίκαιο όσο ο γραπτός διαγωνισμός που γινόταν μέχρι το 2008. «Με το νέο σύστημα, φαινομενικά, έχουν περισσότεροι καθηγητές πιθανότητες να διοριστούν ή να επιλεχθούν ως αναπληρωτές, αλλά στην πράξη δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περισσότερα από 10 χρόνια προϋπηρεσίας, ανεξαρτήτως των ακαδημαϊκών εφοδίων τους. Τα μόρια αυτών των ανθρώπων δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξεπεράσει κάποιος, ακόμα και με πολλά ακαδημαϊκά προσόντα. Καλύτερα να υπήρχε ο διαγωνισμός. Οι καλύτεροι θα ξεχώριζαν».
Ο Σταύρος, με βάση αυτές τις αλλαγές, έχει περίπου 22 μόρια, χάρη στα ακαδημαϊκά του εφόδια, ενώ το ανώτατο όριο μορίων είναι τα 240. «Είναι αστείο και μόνο που μπήκα στη διαδικασία να κάνω την αίτηση κατάταξης στον πίνακα». Οι αιτήσεις των εκπαιδευτικών, ανεξαρτήτως ειδικότητας, ξεπέρασαν τις 116.000, ενώ μόνο αυτές του κλάδου των μαθηματικών ήταν 9.139. «Εγώ με τα, περίπου, 20 μόρια που έχω δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπεράσω τους 10.000 μαθηματικούς που υπάρχουν. Άλλωστε, αν όντως γίνουν όλες οι προσλήψεις που έχουν ανακοινωθεί, αποκλείεται να αφορούν μόνο μαθηματικούς».
Πολλοί καθηγητές, σαν τον Σταύρο, δεν πιστεύουν ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν μέλλον στην Ελλάδα. Αντίστοιχα, η Τίνα και ο Κωνσταντίνος θεωρούν πως η δημόσια εκπαίδευση έχει, πλέον, χάσει το κύρος της, αφού οι γονείς δεν την εμπιστεύονται για τα παιδιά τους, ενισχύοντας την παραπαιδεία. Όταν, λοιπόν, οι γονείς δεν ενδιαφέρονται για την δωρεάν μόρφωση των παιδιών τους, δεν θα υπάρξει αναβάθμιση και άρα δεν θα υπάρξει σωστή επάνδρωση.
«Το εκπαιδευτικό κομμάτι, όσο περνάει ο χρόνος θα έχει όλο και λιγότερη αξία στη χώρα μας», καταλήγει ο Σταύρος. «Αν θες να κάνεις όνειρα για το μέλλον, πρέπει να έχεις μια σταθερότητα, την οποία η εκπαίδευση, αφού δεν είναι δημόσια, δεν μπορεί να σου προσφέρει. Με τη δουλειά στα ασανσέρ μπόρεσα, επιτέλους, να σκεφτώ ότι κάποια στιγμή θέλω να κάνω οικογένεια».
Στις 21.00 ο Σταύρος τελειώνει το μάθημα από τον Κολωνό. Ο ήλιος έχει δύσει εδώ και ώρα και επικρατεί μια ησυχία. Επιτέλους μπορεί να πάει στο σπίτι του να ξεκουραστεί και να μαζέψει δυνάμεις για την επόμενη μέρα. Στο σπίτι τον περιμένει η κοπέλα του και φρεσκομαγειρεμένο κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. «Κάποια στιγμή», σκέφτεται, « όταν θα έρθουν παιδιά στη ζωή μας, θα πρέπει να κάνω μόνο μια δουλειά. Δεν γίνεται να λείπω όλη μέρα από το σπίτι. Η οικογένεια χρειάζεται χρόνο μαζί. Και στο ζύγισμα, απ’ ότι φαίνεται θα χάσουν τα μαθηματικά. Σε πολύ λίγα χρόνια πιθανότατα, μιας και θα κλείσω τα 35, το πτυχίο των μαθηματικών θα χρησιμεύει μόνο ως αναμνηστικό μιας άλλης εποχής. Σαν μια φωτογραφία που σου θυμίζει τα νιάτα σου».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Εσείς γνωρίζετε τι σημαίνει «νείρομαι»;
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
