Alfavita Newsroom Μία άνω τελεία στην αγωνία των υποψηφίων τοποθετείται κάθε χρόνο με την ανακοίνωση της αναλυτικής βαθμολογίας στα εκάστοτε εξεταζόμενα μαθήματα. Όλοι μας άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο αισιόδοξοι αναμένουμε να δούμε πώς αξιολογήθηκε το γραπτό μας. Οι σκέψεις; Αμέτρητες! Τελικά έγραψα καλά; Πόσες μονάδες να μου αφαιρέθηκαν άραγε από το αριθμητικό που έκανα; Ήταν επαρκής η αιτιολόγησή μου; Αν στη βιασύνη μου ξέχασα κάτι; Ένας κατακλυσμός ερωτήσεων που ταλανίζουν το μυαλό, συχνά δημιουργούν εφιάλτες, καταρρακώνουν τον ψυχισμό και κατακερματίζουν τη διάθεση…
Και ξαφνικά αναρτώνται οι βαθμοί. Ελάχιστοι πανηγυρίζουν, μερικοί είναι ευχαριστημένοι και οι περισσότεροι δυσανασχετούν. Στην περίπτωσή μου απλά επικράτησε η απόλυτη σιωπή. Καθηγητές, γονείς και φίλοι προσπαθούν να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις το πρώτο σοκ, την «αποτυχία», που για τον καθένα από εμάς έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο, το οποίο εξαρτάται από τους στόχους, την προσπάθεια που καταβλήθηκε και τις προσδοκίες. Και μετά από όλον αυτόν τον ντόρο κλείνεις την πόρτα στο δωμάτιό σου, μένεις μόνος/μόνη και καλείσαι, όπως πολύ σωστά μου είπαν, να ξανασυστηθείς με τον νέο σου εαυτό.
Αναλογιζόμενη, σε αυτή τη διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης, τη σχολική χρονιά που μας πέρασε συνειδητοποίησα αρκετά πράγματα για το «βουνό» των πανελληνίων. Η όλη διαδικασία θα μπορούσε να παρομοιαστεί με το ταξίδι μερικών πλοίων σε μια θάλασσα γεμάτη παγόβουνα (έτσι για να μπούμε λίγο στα λημέρια της λογοτεχνίας και των συμβολισμών στην ποίηση). Κάθε πλοίο ταξιδεύει με τη δική του ταχύτητα, διαγράφει ξεχωριστή διαδρομή και έχει διαφορετικό προορισμό τη στιγμή που βασικός στόχος όλων είναι να μην βυθιστούν κατά τη σύγκρουσή τους με το παγόβουνο, αλλά αντίθετα να συνεχίσουν την πορεία προς τον τελικό προορισμό εξασφαλίζοντας τις ελάχιστες απώλειες. Δύσκολο ακούγεται τελικά… Στο τέλος όλοι ασχολούνται με τα πλοία που κατάφεραν να αγκυροβολήσουν, με τα υπόλοιπα όμως τι γίνεται; Ορισμένα αδυνατώντας να διαχειριστούν τη σύγκρουση βυθίζονται, άλλα πάλι απορρίπτοντας κατηγορηματικά την ιδέα της παραίτησης επιλέγουν να τερματίσουν σε διαφορετικό προορισμό σε σχέση με τον αρχικό, ενώ μερικά επιστρέφουν στην αφετηρία ώστε να επιχειρήσουν άλλη μια φορά, ύστερα από τις κατάλληλες επισκευές, να φτάσουν στο λιμάνι που επιθυμούν.
Ανάγοντας τα σύμβολα αυτά στην πραγματικότητα και εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο στο ζήτημα των εξετάσεων, μπορώ να ομολογήσω πως η χρονιά της τρίτης λυκείου είναι μια χρονιά γεμάτη προκλήσεις, κατά τη διάρκεια της οποίας κάθε υποψήφιος οφείλει να παλέψει με τους δικούς του δαίμονες και να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, τις κλίσεις ή τις αδυναμίες του κατακτώντας ουσιαστικά την αυτογνωσία. Επομένως, κακά τα ψέματα, οι πανελλήνιες έχουν και ένα βαθύτερο νόημα αφού η σφραγίδα τους τυπώνεται στην προσωπικότητα κάθε νέου συντείνοντας στην ηθικοπνευματική ωρίμανσή του.
Το Υπουργείο, ωστόσο, αντιμετωπίζει την όλη διαδικασία λίγο πιο ψυχρά, πιο επιφανειακά, χωρίς συναισθηματισμούς και απώτερα νοήματα. Κάθε μαθητής βρίσκεται καλυμμένος πίσω από τη σκιά ενός οχταψήφιου αριθμού που αντιστοιχεί στο γραπτό και όχι στην προσωπικότητα ή τις γνώσεις του. Έτσι, αξιολογείται η επίδοσή του σε ένα τρίωρο διαγώνισμα συχνά υποκειμενικό και απομακρυσμένο από το πρότυπο του σχολικού βιβλίου, δίχως να λαμβάνεται υπόψη η προσπάθεια, η πίεση και η συναισθηματική κατάσταση του υποψηφίου. Χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ιδιόμορφη συνθήκη του κορωνοϊού όπου από τη μία στιγμή στην άλλη άλλαξε ριζικά η καθημερινότητα, κατέρρευσε κάθε έννοια σταθερότητας, η οποία τα προηγούμενα χρόνια θεωρούνταν απαραίτητο συστατικό του περιβάλλοντος κάθε μαθητή που επιθυμούσε να συμμετάσχει στις συγκεκριμένες εξετάσεις .
Τι να κάνουμε όμως… Όλοι μας διαγωνιστήκαμε κάτω από τις ίδιες συνθήκες και το μόνο που μένει είναι να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να αποδεχτούμε το αποτέλεσμα και να πορευτούμε με αυτό ελπίζοντας για το καλύτερο τον Αύγουστο με την ανακοίνωση των βάσεων, διότι ό,τι και να έχει γίνει, όσο δύσκολο και αν ακούγεται και σε εμένα την ίδια, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Πώς γίνεται η ανασυγκρότηση του εαυτού μας; Δεν μπορώ να απαντήσω. Είναι ακόμα πολύ νωρίς και προσωπικά δεν το έχω επιτύχει μέχρι τώρα ώστε να βοηθήσω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζεται επικοινωνία με τον εσώτερο κόσμο μας και χαλάρωση.
Κλείνοντας τη σύντομη αυτή ανασκόπηση στη χρονιά που πέρασε, οφείλω να ομολογήσω πως το ταξίδι του δικού μου πλοίου ήταν δύσκολο, με πολλούς αόρατους εχθρούς που γεννιούνται από το άγχος. Όμως το αποτέλεσμα της σύγκρουσης με το παγόβουνο δεν μπορώ ακόμα να το γνωρίζω, όπως και κανένας μας. Ευελπιστώ ότι ο τελικός προορισμός, είτε είναι ο αρχικά επιθυμητός είτε είναι διαφοροποιημένος, θα ανταμείψει τη δύσκολη πλεύση μας.
Απόφοιτη Λυκείου Σιάτιστας
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
