Όταν το σχολείο πληγώνει! Να μην θεωρήσουμε τη φθορά “κανονικότητα”

Στα ελληνικά σχολεία, εκεί όπου υποτίθεται ότι φυτρώνει το μέλλον, η καθημερινότητα συχνά αποδεικνύεται πιο εύθραυστη από το σοβά που κρέμεται σε πολλούς διαδρόμους. Κάθε χρόνο καταγράφονται δεκάδες ατυχήματα μαθητών και εκπαιδευτικών, όχι λόγω απρόβλεπτων συμπεριφορών, αλλά εξαιτίας μιας αργής, σχεδόν αθέατης φθοράς που συσσωρεύεται επί δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, τα κτίριά μας μιλούν — και το μήνυμα είναι επείγον.

Τα σχολεία είναι ο τόπος όπου τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί περνούν το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς τους. Είναι, ή θα έπρεπε να είναι, ένας ασφαλής χώρος, ένα περιβάλλον που καλλιεργεί εμπιστοσύνη και δημιουργία. Όμως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στη Χίο και τη Ναύπακτο έρχονται να φωτίσουν τη σκοτεινή πλευρά μιας πραγματικότητας που συστηματικά αγνοείται: πολλές σχολικές μονάδες λειτουργούν στα όρια της αντοχής τους — και συχνά τα ξεπερνούν.

Ένα ολισθηρό πάτωμα που μένει μόνιμα υγρό από διαρροή. Ένα κάγκελο που λυγίζει ανεπαίσθητα. Μια σκάλα χωρίς προστατευτικό, μια πόρτα που δεν κλείνει καλά, ένα γήπεδο γεμάτο λακκούβες.

Αυτά τα μικρά, σχεδόν αόρατα προβλήματα είναι που συνθέτουν το σκηνικό των περισσότερων ατυχημάτων. Σύμφωνα με μαρτυρίες διευθυντών και εκπαιδευτικών, η πλειονότητα των περιστατικών δεν οφείλεται σε απροσεξία, αλλά σε υποδομές που έχουν γεράσει και δεν αναβαθμίζονται.

Δύο σοβαροί τραυματισμοί εκπαιδευτικών μέσα σε λίγες ημέρες αποκαλύπτουν αυτό που τα εκπαιδευτικά σωματεία  όλης της χώρας επαναλαμβάνουν επί χρόνια: η εγκατάλειψη δεν είναι πια μια αφηρημένη έννοια· είναι υλική, απτή και επικίνδυνη.

Οι άνθρωποι πίσω από τα περιστατικά: Μαρτυρίες που συγκλονίζουν

«Η καθημερινότητα στα σχολεία συχνά εξαρτάται από την τύχη: πότε θα πέσει ο σοβάς, πότε θα γλιστρήσει κάποιος στην αυλή. Δεν μπορεί η ασφάλεια να επαφίεται στην καλή πρόθεση 2–3 ανθρώπων ή σε εράνους γονέων» σημειώνει ο εκπαιδευτικός Γιώργος Γκρίλης.

«Έπεσα στο προαύλιο γιατί μια πλάκα είχε σηκωθεί. Έσπασα το χέρι μου. Μου είπαν ότι το είχαν αναφέρει στον δήμο μήνες πριν» αναφέρει ο μαθητής Κ.Μ. Γυμνασίου του Πειραιά ενώ ο καθηγητής Νίκος Γαλάνης συμπληρώνει ότι «κάθε χειμώνα έχουμε διαρροές στην οροφή. Φοβάμαι ότι μια μέρα θα πέσει σοβάς την ώρα του μαθήματος.»

Οι ιστορίες αυτές δεν είναι εξαίρεση· είναι σχεδόν κανονικότητα.

Μια καθημερινότητα γεμάτη μικρές “συστάσεις” κινδύνου

Στο 3ο Γυμνάσιο Χίου, η καθηγήτρια Πληροφορικής Μαρία Στεφάνου προχθές τραυματίστηκε σοβαρά όταν γλίστρησε σε σχολική ράμπα στη διάρκεια κακοκαιρίας. Το αποτέλεσμα: κάταγμα σε δύο σημεία στο πόδι και πολύωρη χειρουργική επέμβαση.

Η ΕΛΜΕ Χίου δεν μασά τα λόγια της. Το ατύχημα, λέει, δεν ήταν τυχαίο. Ήταν προμελετημένο από τη χρόνια αδράνεια. Οι εκπαιδευτικοί είχαν προειδοποιήσει ξανά και ξανά τον Δήμο Χίου και την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου για τους κινδύνους. Επιπλέον, κονδύλια για μελέτη αποκατάστασης υπάρχουν από το… 2022, αλλά παραμένουν αναξιοποίητα.

Η εικόνα θυμίζει μια πόρτα που τρίζει χρόνια ώσπου τελικά πέφτει: δεν είναι η πτώση που φταίει, αλλά το ότι κανείς δεν την έφτιαξε όσο προειδοποιούσε.

Λίγες μόλις μέρες πριν, νέος τραυματισμός εκπαιδευτικού στο ΕΠΑΛ Ναυπάκτου επανέφερε την αγωνία στις σχολικές κοινότητες. Η A΄ ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας βλέπει πίσω από το συμβάν όχι μια ατυχία, αλλά ένα σύστημα που λειτουργεί «με την τύχη του».

Η Ένωση καταγγέλλει:

- σχολεία χωρίς καν οικοδομική άδεια

- καθυστερήσεις ακόμα και σε κτίρια που διαθέτουν άδεια

- σοβαρή υποχρηματοδότηση

- ελλείψεις ακόμη και σε βασικά αναλώσιμα

- εξάντληση του προσωπικού με υπερωρίες και τρίτες αναθέσεις

Η καθημερινότητα θυμίζει παζλ που λείπουν κομμάτια — και τα κενά τα πληρώνουν οι άνθρωποι.

«Αν ένα σχολείο δεν έχει ούτε άδεια ούτε επαρκή χρηματοδότηση, τότε λειτουργεί με δανεική ασφάλεια. Οι παρεμβάσεις πρέπει να περνούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.» επισημαίνει ο Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Αιτωλοακαρνανίας

 Μια κατάσταση που δεν χειροτερεύει απλώς — παγιώνεται

 Οι δύο ΕΛΜΕ, η Χίου και της Αιτωλοακαρνανίας, καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα: τα σχολικά κτίρια γερνούν, και μαζί τους γερνά και η αίσθηση ασφάλειας που οφείλει να συνοδεύει τη μάθηση. Σε όλη τη χώρα, χιλιάδες σχολεία παρουσιάζουν ρωγμές σε τοίχους, φθαρμένες αυλές, παλιές ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, ελλιπή συστήματα πυρασφάλειας, ανεπαρκείς ράμπες πρόσβασης και κτίρια που δεν συμμορφώνονται με σύγχρονους αντισεισμικούς κανόνες.

Η εικόνα δεν είναι απλώς τεχνικό πρόβλημα. Είναι κοινωνικό. Είναι θεσμικό. Είναι πολιτικό.

Τι ζητούν οι εκπαιδευτικοί — και γιατί τα αιτήματά τους αφορούν όλους μας

Οι ΕΛΜΕ σε Χίο και Ναύπακτο δεν περιορίζονται σε καταγγελίες. Ζητούν δράση — και τη ζητούν εδώ και τώρα άμεσες αυτοψίες από μηχανικούς, υλοποίηση όλων των εκκρεμών παρεμβάσεων, αξιοποίηση των πόρων που… κάθονται στα συρτάρια, ενίσχυση της χρηματοδότησης των σχολικών επιτροπών και αντιμετώπιση των εκπαιδευτικών κενών που αυξάνουν την πίεση στο προσωπικό

Και πάνω απ’ όλα, ζητούν από Δήμους και κυβέρνηση να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Γιατί ένα σχολείο μπορεί να λειτουργήσει με λίγα – αλλά όχι με λιγότερα από τα απαραίτητα.

Να μην θεωρήσουμε τη φθορά “κανονικότητα”

 Τα περιστατικά στη Χίο και τη Ναύπακτο λειτουργούν σαν σειρήνες κινδύνου. Όχι μόνο για τα συγκεκριμένα σχολεία, αλλά για ολόκληρη τη δημόσια εκπαίδευση. Μας θυμίζουν ότι η ασφάλεια δεν είναι αυτονόητη, αλλά καθημερινά κερδισμένη. Το σχολείο είναι ο πιο φωτεινός χώρος της κοινωνίας μας. Δεν του αξίζει να τρεμοπαίζει. Του αξίζει να λάμπει.

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

Έκτακτο επίδομα έως 1.700 ευρώ σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα

Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου

Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς

Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 12/12

Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ 

Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber