Νίκος Τσούλιας Έχουν περάσει μόλις έξι χρόνια στην ιστορική πορεία της η Διδασκαλική Ομοσπονδία και έχει να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά προβλήματα στις μέχρι την ίδρυσή της διαμάχες στον διδασκαλικό κλάδο και πιο πολύ την εχθρότητα της κυβέρνησης και των δομών εξουσίας όσον αφορά τον ρόλο της και τη λειτουργία της.
Είναι εποχές δύσκολες. Ακόμα και η γλωσσική διαμάχη διαμορφώνει το δικό της περιβάλλον της οξύτητας. Οι κομματικές αντιπαραθέσεις είναι σκληρές και ο κλάδος των δασκάλων προσπαθεί να κατακτήσει την ελευθερία του. Αμφισβητεί και αντιμάχεται την κυβερνητική θέση περί μη ενασχόλησής της με τα μείζονα και καυτά προβλήματα της παιδείας.
Η ΔΟΕ στηρίζοντας και στηριζόμενη στη συλλογικότητα των διδασκάλων και στο δίκαιο των αιτημάτων της αγωνίζεται για μια δημοκρατική παιδεία, για την διαμόρφωση του εκπαιδευτικού επαγγέλματος, έτσι ώστε να κατακτήσει ένα στάτους ευθύνης αξιοπρέπειας, που θα τιμά το σχολείο.
Εδώ παρουσιάζεται ένα από τα πολλά επεισόδια της αγωνιστικής ιστορίας της ΔΟΕ, που έχει ληφθεί από το έξοχο εκδοτικό έργο της Ομοσπονδίας με αφορμή τον έναν αιώνα των αγώνων της για την εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς, την κοινωνία.
«Η ΙΑ΄ Γενική Συνέλευση συγκλήθηκε στη 30 Απριλίου 1928 με ημερήσια διαφορετική από τις άλλες. Το γεγονός ότι όσο δυνάμωνε το συνδικαλιστικό κίνημα, τόσο το κράτος σκλήρυνε τη στάση του απέναντί του, ότι αμφισβητούνταν τα συνδικαλιστικά και τα πολιτικά δικαιώματα των υπαλλήλων, ότι ο υπουργός της Παιδείας Θ. Νικολούδης αμφισβητούσε το δικαίωμα της Ομοσπονδίας να έχει γνώμη για την εκπαιδευτική πολιτική, οδήγησε το Δ.Σ. να θέσει ως πρώτο θέμα: «Ο δάσκαλος σαν υπάλληλος και σαν πολίτης (δικαιώματα και υποχρεώσεις)…
Η πρόταση του Δ.Σ., η οποία ψηφίστηκε, καθόριζε τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα του δασκάλου σε όλα τα επίπεδα και παράλληλα αποτελούσε απάντηση στις απόψεις του υπουργού: «Ο δάσκαλος και γενικά ο δημόσιος υπάλληλος μισθώνοντας τις υπηρεσίες του στο Κράτος διατηρεί όλα και απαραμείωτα τα δικαιώματα που το δημοκρατικό πολίτευμα αναγνωρίζει σ’ όλους τους πολίτες […]. Ασκεί ελεύθερα τα δικαιώματά του, την ελευθερία της συνείδησης, την ελευθερία της γνώμης, του συνεταιρισμού και της συγκέντρωσης και δεν μπορεί να υποβληθεί σ’ άλλους περιορισμούς εκτός από εκείνους, που ισχύουν γενικά για όλους τους πολίτες […].
Αναγνωρίζει προϊσταμένους και υφισταμένους, ιεραρχία και πειθαρχική δικαιοδοσία μονάχα μέσα στην υπηρεσία και μόνο για τις πράξεις που αποτελούν την υπηρεσία. Γι’ αυτό αρνιέται και αποκρούει οποιαδήποτε επέμβαση των προϊσταμένων του στα ατομικά και πολιτικά του δικαιώματα, επομένως και στη σωματειακή του δράση. Έχει υποχρέωση και κάθε δάσκαλος χωριστά και η οργάνωσή του πολύ περισσότερο να αντιδράσει ενάντια σε τέτοιες επεμβάσεις που τείνουν να βάλουν τον υπάλληλο σε μία κατάσταση υ π ο π ο λ ί τ η.
Ο δάσκαλος, όχι μονάχα σαν πολίτης που κάνει χρήση των δικαιωμάτων του, μα και σαν εκπαιδευτικός λειτουργός φορέας και διερμηνευτής των αναγκών της λαϊκής παιδείας, υπερασπιστής των λαϊκών απαιτήσεων για τη βελτίωση της παιδείας, έχει την υποχρέωση να φέρει στη δημοσιότητα είτε ατομικά, είτε ομαδικά τις γνώμες του και να κρίνει όλα τα μέτρα, όσα προτείνονται για την παιδεία με σκοπό να διαφωτίσει τη δημόσια γνώμη. Η τέτοια δημόσια κριτική του δασκάλου δεν μπορεί να εξαρτηθεί από οποιαδήποτε άδεια ή έγκριση των προϊσταμένων του, ούτε να χρησιμοποιηθεί σαν αφορμή διώξεων εις βάρος του…
Η Συνέλευση ψήφισε:
1) μείωση της μισθολογικής απόστασης μεταξύ της κατώτατης και της ανώτατης βαθμίδας.
2) Κατώτερο όριο μισθού αυτοσυντήρισης.
3) Συντελεστής σε σχέση με τον τιμάριθμο της ζωής.
Ως προς τα εκπαιδευτικά, η Διοίκηση εισηγήθηκε τις πιο προοδευτικές απόψεις που είχε επεξεργαστεί ως τότε η Ομοσπονδία.
Ως σωματείο που δεν είναι στενά επαγγελματικό, δηλαδή «σωματείο ομαδικής επαιτείας», παρά με βάση την δημοκρατική αρχή του αυτοκαθορισμού του κοινωνικού ανθρώπου, ο Κλάδος ήταν υποχρεωμένος να προβάλει και να αγωνίζεται για το πρόγραμμα της λαϊκής παιδείας σε όλα τα επίπεδα. (Διδασκαλικό Βήμα, αρ. 171, 15 Απριλίου 1928), ΔΟΕ: Ένας αιώνας αγώνων για την εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς, την κοινωνία τ. Α΄, ΔΟΕ, Αθήνα 2023.
Στην εξέλιξη αυτής της διαμάχης έχουμε προσωρινά την επικράτηση της σκαιάς κυβερνητικής παρέμβασης αλλά η αποφασιστικότητα της ΔΟΕ και η ενότητα του διδασκαλικού κόσμου θα φέρει στη συνέχεια τη δικαίωση. Πρόκειται για ένα μάθημα Παιδείας και Δημοκρατίας, για ένα μάθημα Ελευθερίας!
* Του Νίκου Τσούλια, τ. Πρόεδρος της ΟΛΜΕ (1996-2003)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 14/9
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
