ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗ
Προφανώς ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά, να τα συζητάει, να συμπαραστέκεται στα προβλήματά τους, να τα βοηθάει, να τα εμψυχώνει. Πόσο όμως η εκπαιδευτική πολιτική αφήνει περιθώρια για παιδαγωγικές ανάσες;

Στο Άρθρο 130 του ν. 5090/23-2-2024 του Υπουργείου Δικαιοσύνης που ψηφίστηκε αυτές τις μέρες στη Βουλή προβλέπεται θέσπιση ειδικής υποχρέωσης καταγγελίας για τους επαγγελματίες (δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί, νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι κ.λπ.), που αντιλαμβάνονται κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας (Άρθρο 23 Υποχρεώσεις των επαγγελματιών 1. Παιδαγωγός, εκπαιδευτικός, μέλος του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού ή του ειδικού βοηθητικού προσωπικού της πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, επιμελητής, προπονητής ή γιατρός που παρέχει τις υπηρεσίες του σε ανήλικο, ο οποίος κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πληροφορείται ή διαπιστώνει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι έχει διαπραχθεί σε βάρος ανηλίκου έγκλημα ενδοοικογενειακής βίας, υποχρεούται να το αναφέρει αμελλητί στις αρμόδιες διωκτικές αρχές).

Λίγες εβδομάδες πριν, κατά διαβολική σύμπτωση, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα, κατά τα άλλα,  επιμορφωτική ημερίδα με τίτλο "Παιδική παραμέληση και κακοποίηση. Αναγνώριση, Πρόληψη, Διαχείριση από τους εκπαιδευτικούς",  που διοργανώθηκε στο Ρέθυμνο από την  Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τους Συμβούλους Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου, οι ομιλήτριες, ανέλυσαν το διττό φαινόμενο και τις προεκτάσεις του, μετέφεραν εμπειρίες τους και έψεξαν τα “κακώς κείμενα”, θέτοντας την Πολιτεία κι όλους τους εμπλεκόμενους φορείς προ των ευθυνών τους.

Η Εισαγγελέας ανηλίκων Ρεθύμνου αναπτύσσοντας τη θεματική ενότητα:  “Παραμέληση και Κακοποίηση παιδιών. Νομική αντιμετώπιση. Διαχείριση και νομικές προεκτάσεις της παραβατικής συμπεριφοράς στο σχολείο” κάλεσε τους εκπαιδευτικούς  να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή στην αλλαγή συμπεριφοράς των παιδιών, όπως για παράδειγμα: στα έντονα συναισθήματα, στην ασυνήθιστη κόπωση, στις ξαφνικές αντιδράσεις, στην παραμέληση του εαυτού τους και στο άγχος. “Να είστε σε εγρήγορση” τους ζήτησε επισταμένα.

“Σε περίπτωση που αντιληφθείτε ότι κάτι δεν πάει καλά, πρέπει να είστε ψύχραιμοι. Θα πρέπει να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του παιδιού. Θα πρέπει να συλλέξετε όσα περισσότερα στοιχεία μπορείτε - ό,τι περισσότερο μπορείτε να συλλέξετε εγγράφως, αυτό θα βοηθήσει πάρα πολύ τη δουλειά του εισαγγελέα. Θα πρέπει να εξασφαλίσετε ότι το παιδί θα μιλήσει - να το πείσετε ότι πρέπει να μιλήσει και να μην φοβηθεί»!

«Όταν υπάρχουν ενδείξεις, θα πρέπει να ενημερώνετε τον εισαγγελέα» είπε. «Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να ζητούν τη συνεργασία του εισαγγελέα, να δουν πώς θα χειριστούν ένα περιστατικό, για το οποίο έχουν ενδείξεις ή υποψίες!» συμπλήρωσε. Ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν ακράδαντες αποδείξεις, η κα Δημητρίου συνέστησε στους εκπαιδευτικούς να μην διστάσουν: «Είστε η κύρια πηγή της πληροφόρησής μου: εσείς και η Κοινωνική Υπηρεσία! Αν εγώ δεν μάθω, δεν θα παρέμβω ποτέ!».

Αντίστοιχα αξιόλογα θέματα ανέπτυξαν και οι άλλοι ομιλητές. Για παράδειγμα η αναπληρώτρια Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Κρήτης Όλγα Θεμελή έκανε ειδική μνεία στην μεγάλη παθογένεια της Ελλάδας, που δεν είναι άλλη από την έλλειψη εκπαίδευσης.

Και εδώ ερχόμαστε στο πρώτο τμήμα της ουσίας του ζητήματος. Στο γεγονός δηλαδή ότι το υπουργείο Παιδείας ποτέ δεν έχει φροντίσει να εκπαιδεύσει τους εκπαιδευτικούς στο μεγάλο αυτό θέμα.

-Πώς πλησιάζω ένα παιδί; Πώς χτίζω μία σχέση εμπιστοσύνης; Τι συμβουλευτικές δεξιότητες έχω;

-Τι λέω και τι δεν λέω σε ένα παιδί;

- Και αφού ένα παιδί μας αποκαλύψει κάτι, τι κάνουμε ύστερα;

Ωστόσο, όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στην τάξη γνωρίζουν πολύ καλά ότι το παραπάνω σοβαρό έλλειμα έρχεται δεύτερο στα καθημερινά προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο εκπαιδευτικός.

Μπορεί το Υπουργείο Παιδείας με μεγάλη σπουδή να προβάλλει στην κοινή γνώμη ως επιτεύγματά του την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και τον ψηφιακό μετασχηματισμό της εκπαίδευσης, θέλοντας να αποσπάσει τη συναίνεση της κοινής γνώμης στις παρεμβάσεις του, όμως όσοι εργάζονται στο δημόσιο ελληνικό σχολείο, γνωρίζουν από πρώτο χέρι, ότι η ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα απέχει παρασάγγας από αυτά που προβάλλει το Υπουργείο. Σχολεία υποστελεχωμένα, με σοβαρές ελλείψεις, τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε κτηριακές υποδομές, και φυσικά εκπαιδευτικοί «πολυεργαλεία» με ευθύνες εκπαιδευτικές, διοικητικές, νοσοκομειακές.

Η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική έχει φορτώνει σε εκπαιδευτικούς και διευθυντές σχολείων ατελείωτα διοικητικού χαρακτήρα βάρη και μεγάλες ευθύνες. 

Στις εξωεκπαιδευτικές εργασίες που είναι αναγκασμένος ο εκπαιδευτικός και ο διευθυντής σχολείου να επιτελεί έχουν προστεθεί τα τελευταία χρόνια και μια σειρά ευθύνες των οποίων τη "χημεία" την καταλαβαίνει κανείς όταν γίνεται η έκρηξη.

Για παράδειγμα εκπαιδευτικοί ορίστηκαν "σύμβουλοι εκπαιδευτικής ζωής" στα σχολεία (η αρμοδιότητα του υπουργείου έμεινε  απλά στον ορισμό τους),  εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές των σχολείων ορίστηκαν και  υπεύθυνοι «μηχανικοί αυτοκινήτων» για τις σχολικές εκδρομές, ενώ παράλληλα τους ανάθεσαν και καθήκοντα πολιτικού μηχανικού καθώς έγιναν υπεύθυνοι για τα στηθαία, τα γείσα, τα κεραμίδια και τις ταράτσες των σχολικών μονάδων!

Προφανώς αγνοεί το υπουργείο πως ο χώρος δράσης των εκπαιδευτικών είναι η ζωντανή τάξη και όχι το γραφείο και η γραφειοκρατία του.

Προφανώς ο εκπαιδευτικός πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά, να τα συζητάει, να συμπαραστέκεται στα προβλήματά τους, να τα βοηθάει, να τα εμψυχώνει. Πόσο όμως η εκπαιδευτική πολιτική αφήνει περιθώρια για παιδαγωγικές ανάσες;

Πόσο ο εκπαιδευτικός ή ο διευθυντής του σχολείου μπορεί να αφεθεί στον παιδαγωγικό του ρόλο όταν καθημερινά είναι με τη "γλώσσα έξω" για να προλάβει να ανταποκριθεί στο μπαράζ των εγκυκλίων του υπουργείου Παιδείας και στο συνωστισμό των ...ηλεκτρονικών μηνυμάτων από υπουργείο και διεύθυνση εκπαίδευσης, κατάσταση που έχει προκαλεί καθημερινό πονοκέφαλο;

Πόσο ο εκπαιδευτικός που προσλαμβάνεται ένα ή δυο μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους μπορεί να δει όπως πρέπει τα θέματα με τους μαθητές του, να αισθανθεί τις ανησυχίες τους, να διαγνώσει το όποιο πρόβλημα όταν η εντολή από το υπουργείο είναι να βγει η ύλη με αναμόρφωση του προγράμματος;

Πόσο αφήνεται το παραμικρό περιθώριο στους εκπαιδευτικούς να δείχνουν «ιδιαίτερη προσοχή στην αλλαγή συμπεριφοράς των παιδιών, στα έντονα συναισθήματα, στην ασυνήθιστη κόπωση, στις ξαφνικές αντιδράσεις, στην παραμέληση του εαυτού τους και στο άγχος» όπως συμβουλεύει η Εισαγγελέας όταν το υπουργείο Παιδείας στοιβάζει 25,26,27 μαθητές σε μια σχολική αίθουσα με όλα τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η περίοδος της καραντίνας;

Πόσο οι εκπαιδευτικοί που είναι μόνοι τους σε ένα σχολείο, όπως η νηπιαγωγός που λιποθύμησε μπροστά στους μαθητές της και βρέθηκε τυχαία από γονέα, μπορούν να έρθουν σε επαφή με έναν εισαγγελέα για να δουν πώς θα χειριστούν ένα περιστατικό μαθητή ή μαθήτριας, για το οποίο έχουν ενδείξεις ή υποψίες;

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 8/5

Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 8/5

Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)

ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα

Google news logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Viber logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber

σχετικά άρθρα

egkefalos
Με ποια καθημερινή συνήθεια θα μειώσετε τον κίνδυνο άνοιας, σύμφωνα με νευροψυχολόγο
Τα παιχνίδια γνώσεων μπορούν να βοηθήσουν, αλλά αυτή η συνήθεια είναι ακόμα πιο αποτελεσματική
Με ποια καθημερινή συνήθεια θα μειώσετε τον κίνδυνο άνοιας, σύμφωνα με νευροψυχολόγο