Βασιλική Δρίβα Η Ιστορία αποτελεί ένα από τα πιο μισητά μαθήματα, ίσως και το πιο αντιπαθές των παιδιών. Ο μεγάλος όγκος πληροφοριών που ενίοτε δεν είναι στοχευμένες, αλλά και ο τρόπος που διεξάγεται η διδασκαλία, στερούν την δυνατότητα για σαφή και εις βάθος κατανόηση.
Βασικές πληροφορίες μαθαίνονται μόνο για την αξιοποίηση στις εξετάσεις και μετά το πέρας αυτών πολλοί είναι οι ανήλικοι, αλλά και οι ενήλικοι, που αδυνατούν να διαχωρίσουν τι συνέβη στις εθνικές εορτές, δεν γνωρίζουν τη διάρκεια και τις αιτίες των μεγαλύτερων πολέμων και δεν μπορούν να αποκτήσουν τεκμηριωμένες απόψεις επί των ιστορικών γεγονότων.
Αχ Ιστορία μου...
Η Ιστορία κρατάει στα χέρια της μεγάλη δύναμη, το κλειδί για τη μακραίωνη γνώση που πεισματικά πολλοί άνθρωποι αρνούνται να δουν. Η διδασκαλία της μοιάζει «κολλημένη» από άποψη ανανέωσης και πρόβλεψης ύλης, βάζοντάς την στο «δωμάτιο της τιμωρίας» που είναι και τα αρχαία ή και άλλα μαθήματα.
Εντούτοις οι πρόσφατες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις κάνουν ξεκάθαρο το γεγονός ότι η έλλειψη γνώσεων και ενδιαφέροντος γεννάει γενιές που μέλλει να κάνουν τα ίδια ή και μεγαλύτερα λάθη.
Η Ιστορία παρότι θέλει να «τιτλοφορείται» ως αντικειμενική επιστήμη, αυτό αποτελεί σοβαρό λάθος, κάνοντάς την να φαίνεται μονοδιάστατη και ωθώντας τους μαθητές να αναζητούν μια αρχή, μία μέση και ένα τέλος και όχι τους παράδρομους που οδήγησαν σε μεγάλα γεγονότα, τα οποία και άλλαξαν τον κόσμο.
Παράλληλα, γενικά αποδεκτό είναι ότι στην Ιστορία προβάλλονται κυρίως οι πολεμικές όψεις του ανθρώπινου παρελθόντος, δημιουργώντας την εντύπωση ότι πίσω μας, και ίσως και μπροστά μας, υπήρχαν και αναμένονται μόνο πόλεμοι και τίποτα άλλο. Κατ' αυτό τον τρόπο χάνεται μία πολύτιμη ευκαιρία να αναδειχθούν οι επιστημονικές ανακαλύψεις, οι πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, οι καλλιτεχνικές εκφάνσεις και η μοναδικότητα της ανθρωπότητας.
Μέσα από την πορεία που διαλέγει κάθε χώρα να δώσει στην ιστορία που διδάσκει είναι ξεκάθαρο ότι θέλει να την ταυτοποιήσει ως τη μοναδική αλήθεια για όσα συνέβησαν, «μπλοκάροντας» την πολύπλευρη θέαση των πραγμάτων και οδηγώντας τους ανθρώπους σε εγωιστικές και αναχρονιστικές απόψεις.
Η αξία της Ιστορίας
Η ύλη συχνά είναι τεράστια με αποτέλεσμα η διδασκαλία να γίνεται γρήγορα, χωρίς νόημα και με στόχο την ολοκλήρωση των ετήσιων εξετάσεων, ενώ παράλληλα στερείται πρωτοτυπίας, στοιχειωδών πληροφοριών και ενδιαφέροντος.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πάντα μεγάλο μέρος των βιβλίων μένει εκτός ύλης κάθε έτος, ενώ συχνά δεν τηρείται χρονολογική πορεία, καθιστώντας την πρόσληψη πληροφοριών ακόμα πιο δύσκολη, καθώς στοιχεία που «δένουν» μεταξύ τους είτε δεν δίνονται στους μαθητές, είτε δίνονται σε σημεία που δημιουργούν σύγχυση.
Μέσα από αυτό θα ήταν χρήσιμο να αναθεωρηθεί το corpus των βιβλίων και η θεματολογία που επιλέγεται, καθώς στο 2023 πλέον οι εξιστορήσεις που παρέχονται παραμένουν ίδιες, ενώ οι ιστορικές πληροφορίες και αμφισβητούνται και εξελίσσονται. Δεν έχει μεγάλη αξία η κατανόηση των πολιτευμάτων που πέρασαν από την Ελλάδα, ή τεχνολογική πρόοδος και η παγκόσμια Ιστορία; Πράγματα που παραβλέπονται και δεν αναδεικνύονται...
Στόχος της Ιστορίας δεν πρέπει μόνο να είναι η αναφορά στο μακρύ και κοντινό παρελθόν, αλλά η βαθιά κατανόηση των όσων έγιναν και η καλλιέργεια της δημοκρατικής συνείδησης, που τείνει να πληγώνεται όσο οι κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα φθίνουν.
Η Ιστορία μπορεί να λειτουργήσει διαπαιδαγωγώντας, βάζοντας «στοπ» σε βία, ρατσισμό, ξενοφοβία, δημιουργώντας πλαίσια για μεγαλύτερη κατανόηση και καλύτερη κρίση όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Η διδασκαλία
Η διδασκαλία της Ιστορίας στην Ελλάδα ξεκίνησε πιο εστιασμένα κατά τον 19ο αιώνα, με ύλη μικρή, αλλά κάπως επιφανειακή, επηρεάζοντας όμως βαθύτατα τον τρόπο που το μάθημα γινόταν για χρόνια.
Όπως είναι φυσικό η Ιστορία μέχρι τότε δεν είχε τη δυνατότητα να συμπεριλάβει τον πολύπαθο 20ο αιώνα, αλλά αρκέστηκε στην αρχαιότητα μέχρι και την Επανάσταση του 1821, βάζοντας τις βάσεις για την ιδέα του έθνους και τι το αποτελούσε τότε.
Από τότε φαίνεται η Ιστορία να στόχευε στον τονισμό των χαρακτηριστικών που έκαναν την Ελλάδα «λαμπρή», αλλά και στην δημιουργία ηθικών αξιών.
Η βασική διάκριση που ακολουθούνταν και τηρείται και σήμερα είναι η αρχαία, η βυζαντινή-μεσαιωνική και νέα, ενώ η Ιστορία βίωσε αρκετές «αναδιατυπώσεις», τόσο θεματικά, όσο και αναφορικά με τους στόχους της, καθώς όπως είναι λογικό οι επάλληλες γεωπολιτικές αλλαγές επηρέαζαν άμεσα τη θεματογραφία, αλλά και τις βλέψεις που είχαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και τα μηνύματα που ήθελαν να περάσουν, εντός κι εκτός συνόρων...
Μεγάλη ήταν και η στροφή από την απλή μεταφορά γεγονότων, στη σύμπραξη με τις οικονομικές εξελίξεις που επέβαλαν αλλαγές και προκάλεσαν ραγδαίες εξελίξεις.
Η Ιστορία αποτελούσε και θα αποτελεί, αναπόφευκτα, το κυριότερο εργαλείο των χωρών για την σύσταση και ισχυροποίηση της εθνικής συνείδησης, εντούτοις αυτό δεν είναι λόγος να παραμένει στάσιμη και παρακμάζουσα, αλλά ούτε και να γίνεται αρωγός πρόκλησης συναισθημάτων μίσους και δημιουργίας παρωχημένων αντιλήψεων.
Είναι αναγκαία η ανανέωση της διδασκαλίας της Ιστορίας, και από άποψη θεματολογίας, αλλά και στον τομέα της πράξης, με πρόβλεψη για σύμπραξη με την τεχνολογία, που όχι μόνο προσφέρει διεξόδους που δεν υπήρχαν στο παρελθόν, αλλά παίρνει «αγκαζέ» τη νέα γενιά, η οποία και αποτελεί το μέλλον...
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 17 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 17/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
