Alfavita Newsroom Ο Σαλμάν είναι σαν τον Σαϊντού. Έχει την ίδια μοίρα με εκατοντάδες ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που ζητούν άσυλο στην πατρίδα μας και το αίτημά τους απορρίπτεται. Ο Σαϊντού, με όχημα την αλληλεγγύη κέρδισε τη μάχη. Ο Σαλμάν, όχι. Έμαθε ότι για δεύτερη φορά τού στερούν το δικαίωμα να ζήσει ασφαλής, έστω και χωρίς οικογένεια. Η αρνητική απόφαση δεν του έχει ακόμη κοινοποιηθεί. Όμως ελπίζει, ο ίδιος, οι συμμαθητές του, οι δάσκαλοί του και ο διευθυντής του 41ου Λυκείου Αθηνών που φοιτά, ότι το ηχηρό μήνυμά τους, που έφτασε στο γραφείο της υπουργού Παιδείας και της Προεδρίας της Δημοκρατίας, θα ακουστεί, έστω και στο παραπέντε.
Ακούστε λοιπόν την ιστορία του Σαλμάν, όπως ο ίδιος μας την διηγήθηκε. «Είμαι ο Σαλμάν Μοχαμανταλί. Πρόσφυγας πακιστανικής καταγωγής, ετών 17,5. Ζητώ συγνώμη που ήρθα παράνομα στη χώρα σας, αλλά δεν το επέλεξα εγώ. Είμαι άνθρωπος και ζητώ να μου δώσετε πατρίδα, γιατί αυτά που θα σας πω δεν είναι ψέματα. Θέλω να έχω από δω και πέρα μια καλή και ασφαλή ζωή, να είμαι χρήσιμος στην Ελλάδα. Μπορώ να βοηθήσω τη χώρα σας στο προσφυγικό, μπορώ να γίνω διερμηνέας για να ακούγεται η αλήθεια των προσφύγων. Μιλώ αγγλικά, ουρντού, παντζάμι, κασμίρι, ελληνικά και το όνειρό μου είναι να συμπαραστέκομαι σε όσους στη ζωή τους βρίσκουν δυσκολίες. Γιατί και εγώ αυτήν τη συμπαράσταση χρειάζομαι ακόμη».
Είμαι παιδί και θέλω να χτίσω τη ζωή μου από την αρχή. Είμαι πληγωμένος γιατί απορρίπτουν το αίτημά μου για άσυλο. Όμως ελπίζω, επειδή όλοι εσείς είστε η οικογένεια που δεν έχω. Οικογένεια χωρισμένη και σκορπισμένη. Αν και είμαστε έξι αδέλφια. Εγώ ζω σε ένα διαμέρισμα στην Πλατεία Αμερικής μαζί με άλλους δύο ασυνόδευτους πρόσφυγες από τον περασμένο Νοέμβριο.
Ο πατέρας μου, άρρωστος και σακατεμένος από τροχαίο, ζει στην Ομόνοια με άλλους Πακιστανούς, μαζεύοντας σκουπίδια για ανακύκλωση. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από επτά χρόνια, μέσω της Λέσβου, γιατί στη χώρα μας απειλήθηκε η ζωή του και η δική μας. Κατήγγειλε στην αστυνομία μια ληστεία μετά φόνου και από τότε άρχισαν τα βάσανα και οι απειλές από τους δράστες. Μετακόμισε όλη η οικογένεια στο Κασμίρ, αλλά και εκεί δέχτηκε πυροβολισμούς. Αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι μας και να έρθει στην Ελλάδα.
Εμείς όλοι οι υπόλοιποι επιστρέψαμε στο Πακιστάν. Όμως οι απειλές συνεχίστηκαν και έτσι εγώ με τον αδελφό μου αποφασίσαμε να φύγουμε από τη χώρα μας. Αποχαιρέτησα τη μάνα μου σαν να ήταν η τελευταία φορά. Σκεφτόμουν: Είτε θα πεθάνω στα σύνορα, είτε θα ζήσω στην Ελλάδα… Ταξίδι θανάτου. Πληρώσαμε 10 χιλιάδες ευρώ στους διακινητές για να φτάσουμε στην Τουρκία. Χωρίσανε πολλές φορές οι δρόμοι μας και σήμερα ο αδελφός μου βρίσκεται στην Ιταλία.
Η μάνα πούλησε τα χρυσαφικά της στους εκβιαστές διακινητές
Δέκα μέρες, 16 παιδιά στοιβαγμένα σε ένα βαν, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό. Εφιάλτης ακόμη και σήμερα το ταξίδι, όταν το σκέφτομαι. Είχα ακούσει ότι πολλοί πέθαιναν και δεν άντεχαν το ταξίδι. Στην Κωνσταντινούπολη, μας έκλεισαν σε ένα διαμέρισμα και ζητούσαν περισσότερα χρήματα. Η μάνα μου πούλησε τα χρυσαφικά της στους εκβιαστές διακινητές.
Από εκεί περπατήσαμε δεκαπέντε μέρες με τα πόδια μέχρι να φτάσουμε στον Έβρο. Μας συλλαμβάνει ως παράνομους η τουρκική αστυνομία, μας χτυπάει και μας κλείνει φυλακή για λίγες ημέρες. Φτάνουμε τελικά στον Έβρο.Το κατάλυμά μας ήταν ένας στάβλος για μερικές ημέρες. Από εκεί, 20 μέρες ποδαρόδρομο για τη Θεσσαλονίκη και με αυτοκίνητο διακινητή βρίσκομαι στον Ταύρο. Μένω μαζί με τον πατέρα μου και με άλλους οκτώ σε μια αποθήκη. Αναγκάζομαι να μαζεύω χαρτόκουτες για ανακύκλωση μαζί με τον πατέρα μου. Δεν το είχα ξανακάνει. Ήμουν καλομαθημένος.
Αμυγδαλέζα, σχολείο και λαϊκή
Πάω στην Καλαμάτα, μαζεύω ελιές και δεν με πληρώνουν ποτέ... Επιστρέφω στην Αθήνα και με συλλαμβάνουν γιατί είμαι παράνομος. Τέσσερις μήνες στην κλειστή δομή της Αμυγδαλέζας. Η πιο δύσκολη περίοδος. Βία, κυκλώματα ναρκωτικών. Δεν θέλω να το ξαναζήσω, γι' αυτό μετά το σχολείο δεν πάω πουθενά. Φοβάμαι μην με συλλάβουν. Στην Αμυγδαλέζα συνάντησα την “ΑΡΣΙ”, που με έστειλε σε ξενώνα προσφύγων στη Θεσσαλονίκη. Έμεινα 1,5 χρόνο, πήγα σε σχολείο, έμαθα ξυλουργική, ραπτική, αγγλικά και ελληνικά. Ο πατέρας μου με χρειαζόταν. Έπρεπε να επιστρέψω στην Αθήνα. Η Solidarity με βοήθησε και βρέθηκα σε διαμέρισμα στην Κυψέλη.
Εδώ και επτά μήνες φιλοξενούμαι σε διαμέρισμα της ICSD και μου δίνουν 150 ευρώ. Μου φτάνουνε, γιατί μαγειρεύω μόνος μου και δεν βγαίνω ποτέ έξω. Επίσης κάνω μεροκάματα στη λαϊκή και τα Σαββατοκύριακα σε ένα κινέζικο μαγαζί. Αγαπώ τους καθηγητές μου που με δέχτηκαν σαν να είμαι παιδί τους. Αγαπώ τους συμμαθητές μου που με αγάπησαν σαν να είμαι αδελφός τους. Αγαπώ την ιστορία της χώρα σας, αγαπώ τη γλώσσα σας γιατί είναι δύσκολη όπως αυτή στο Κασμίρ. Πιστεύω στον Θεό και νομίζω ότι μου έστειλε τις δυσκολίες για να με δοκιμάσει. Όμως εγώ τα κατάφερα. Και θα τα καταφέρω ακόμη και αν η Ελλάδα δεν μου δώσει άσυλο».
Καθηγητές και μαθητές δίπλα στον Σαλμάν
Συστατική επιστολή των καθηγητών στο υπουργείο Παιδείας: Η Ελλάδα μόνο ωφελημένη θα βγει από την παραχώρηση ασύλου στον Σαλμάν. Θα μπολιάσει με τις αξίες του την ελληνική κοινωνία. Είναι παιδί και απειλείται η ζωή του στο Πακιστάν
41o Λύκειο Αθηνών, Πλατεία Αμερικής. Γύρω από τον Σαλμάν, η Πάολα, η Βικτωρία, η Φιλοθέη, ο Παναγιώτης, η Όμνια, όλη η τάξη τής Β΄ Λυκείου, οι συμμαθητές του Σαλμάν -στην πλειονότητά τους αλλοδαποί πρώτης γενιάς από όλα τα σημεία του πλανήτη- με το σύνθημα-γκράφιτι πάνω από τα κεφάλια μας «Ώρες πολλές, θρησκείες πολλές, γλώσσες πολλές, κοινωνία μία. Ναι στη φιλία, όχι στη βία». Κάτι που, όπως αποδείχθηκε, ισχύει και για την ψυχή των μαθητών.
Επί δύο ώρες ακούν -οι περισσότεροι για πρώτη φορά- την οδύσσεια του Σαλμάν. «Στο σχολείο αυτό δεν ρωτάμε για τις ζωές των άλλων για να μην πληγώσουν οι ερωτήσεις μας, για να μην τους φέρουμε σε δύσκολη θέση» λέει η Φιλοθέη, η οποία θεωρεί ευλογία τη φοίτησή της σ’ αυτό το σχολείο γιατί είναι η καλύτερη διαπολιτισμική αγωγή. Θέλει να δοθεί άσυλο στον Σαλμάν «γιατί είναι αναφαίρετο δικαίωμα των παιδιών να έχουν τη βολή τους, την ασφάλειά τους έστω κι αν δεν είναι στην πατρίδα τους».
Η πατρίδα είναι κουκούλι
Η Πάολα, αλβανικής καταγωγής, είπε ότι θαυμάζει τον Σαλμάν για όλα αυτά που κατάφερε χωρίς στήριγμα, για το κοφτερό του μυαλό, και πιστεύει ότι πατρίδα είναι οι άνθρωποι, το «κουκούλι», η «προστασία», και όχι οι τόποι. Η Βικτωρία, από τη Νιγηρία, λέει ότι τις περισσότερες φορές ο Σαλμάν είναι αποσυρμένος στις σκέψεις τους και οι απαντήσεις που δίνει στην τάξη είναι φιλοσοφημένες, περισσότερο ώριμες από την ηλικία του. Θυμώνει στο ενδεχόμενο να μην του δοθεί άσυλο, ενώ δηλώνει πολύ τυχερή που η ίδια έχει εδώ την οικογένειά της.
Η Χριστιάνα, αλβανικής καταγωγής, αναρωτιέται πώς είναι τόσο ψύχραιμος και χαρούμενος με τόσα βάσανα, ενώ η Όμνια από την Αίγυπτο λέει ότι της εξομολογήθηκε πως του λείπει η μητέρα του και αισθάνεται άβολα που δεν μπορεί να τη βοηθήσει: «Στον Σαλμάν και στον κάθε Σαλμάν που προσπαθεί μόνος του να επιβιώσει πρέπει να του δίνει η Πολιτεία μια πατρίδα. Είναι δικαίωμά του» λέει η Όμνια με αποφασιστικότητα και θυμό.
Νοιάζεται για Ιστορία και Φιλοσοφία
Ευγενής, φιλομαθής, έξυπνος, γενναιόδωρος, με ήθος, πολυσχιδής, εργατικός, χαρούμενος, δίκαιος. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του Σαλμάν, λένε οι καθηγητές του. Η Ελεονώρα Κεκέογλου (φιλόλογος-θεολόγος) τον θεωρεί «το πέμπτο της παιδί» και εκπλήσσεται με τις υπαρξιακές του αναζητήσεις, που υπερβαίνουν την ηλικία του. Θέλησε να συμμετάσχει σε εργασία για την «Ιδανική Πολιτεία και τον Ιδανικό Πολίτη». Η δικαιοσύνη και η ελευθερία είναι αυτά που τον απασχολούν. Η φιλόλογος Ειρήνη Γεωργιλέα υπογραμμίζει την επιμονή και το ενδιαφέρον του Σαλμάν για την Ιστορία, τη Φιλοσοφία και τις Ανθρωπιστικές Σπουδές, ενώ η καθαρίστρια του σχολείου, η Νίκη Μπόντρου, με δάκρυα στα μάτια μας λέει για την τριανταφυλλιά που της χάρισε ο 17χρονος μαθητής, ο οποίος την αποκαλεί «μαμά μου».
«Η Ελλάδα μόνο ωφελημένη θα βγει από την παραχώρηση ασύλου στον Σαλμάν. Θα μπολιάσει με τις αξίες του την ελληνική κοινωνία. Είναι παιδί και κινδυνεύει. Ζητά μια ευκαιρία για να χτίσει τη ζωή του από την αρχή. Απειλείται η ζωή του στο Πακιστάν. Ο πατέρας του τον χρειάζεται. Εμείς οι δάσκαλοί του μόνο επαινετικά λόγια έχουμε για τον Σαλμάν» μας λέει ο διευθυντής του σχολείου Γιάννης Μαύρος, που με πρωτοβουλία του όλοι οι διδάσκοντες του 41ου σχολείου έστειλαν συστατική επιστολή στο υπουργείο Παιδείας υποστηρίζοντας το αίτημα της χορήγησης ασύλου. Υπάρχει ακόμη χρόνος. Η αλληλεγγύη μπορεί να νικήσει.
Πηγή: avgi.gr
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 11/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
