Αν θεωρούμε από την άλλη ότι το Σχολείο παρά τις αστοχίες του, τις ελλείψεις και, γενικά, τα στραβά του, είναι θεσμός δοκιμασμένος στο χρόνο και μάλλον περισσότερο λειτουργικός από τις όποιες εναλλακτικές έχουν προταθεί και δοκιμαστεί σε άλλους καιρούς κι άλλους τόπους. Τότε δεν μπορεί παρά να είναι και να παραμένει ανοιχτό, ορθάνοιχτο. Μία αγκαλιά πάντα σε εγρήγορση. Και μάλιστα όχι μόνο τις ώρες των μαθημάτων του ωρολογίου προγράμματος. Ένας τόπος συνάντησης, ανταλλαγής απόψεων, ιδεών, οραμάτων, εκδηλώσεων αλληλεγγύης και πολιτισμού.
Γιατί το Σχολείο που στέκεται ανοιχτό, αν και συχνά γέρικο, αν και πάντα με τα κάγκελα σαν φυσική, ταιριαστή επιδερμίδα, αν και συχνά βρόμικο, δίνει δωρεάν μαθήματα σε όσους ( έχουν μία μικρή δεκτική ευαισθησία τουλάχιστον ) ισότητας και ελευθερίας. Είναι ένα σύμβολο Δημοκρατίας. Όλοι μπορούν να έχουν το δικαίωμα να μορφωθούν και σε αυτό να διακριθούν, να ολοκληρωθούν, να ανοίξουν - μιας και πιο πριν μιλάγαμε για ανοιχτοσύνη - μυαλό και φτερά. Ας πετάξουν και στα σύννεφα! Ακόμη και αν όλα τα παιδιά έχουν ψηφίσει υπέρ της κατάληψης, να μείνει ανοιχτό! Κάποιου παιδιού τα απείθαρχα βήματα θα το πάνε εκεί! Θα το δείτε κι αυτό! Γιατί το Σχολείο ασκεί μία έλξη σαν ένας άσωτος γονιός.
Κατά τη γνώμη μου η κατάληψη σε καιρούς Δημοκρατίας, είναι το ύστατο μέσο να διεκδικήσουν τα παιδιά τα αιτήματα τους, αφού πρώτα, βέβαια, έχουν εξαντλήσει όλες τις άλλες επιλογές, όλα τα μέσα και τους διαθέσιμους συμμάχους, ανάμεσα τους οι γονείς και οι καθηγητές. Θα την δικαίωνα όμως, και εάν η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών συμμετείχε ενεργά στην κατάληψη με το νου και την ψυχή, όλο πάθος ( και ας γίνει και κάνα λάθος ), όχι μόνο στηρίζοντας την με την ψήφο. Μία κατάληψη που μαθητές και εκπαιδευτικοί, ναι στο προαύλιο του σχολείου, θα συναποφασίσουν, θα καταρτίσουν και θα υλοποιήσουν, για όσες μέρες κρατάει η κατάληψη, ένα δικό τους ωρολόγιο πρόγραμμα με μαθήματα ζωής. Και μπορούν να ζητήσουν τη συνδρομή και ανθρώπων εκτός σχολείου, κάτι σαν επισκέπτες καθηγητές, π.χ. ψυχολόγους, λογοτέχνες, ανθρώπους του θεάτρου κλπ. Και θα την θεωρούσα, την κατάληψη επιβεβλημένη και σε περίοδο δικτατορίας. Γιατί τότε το ανοιχτό «Σχολείο» είναι σκοτεινό και επικίνδυνο, άκρως επικίνδυνο για την πνευματική και ηθική υγεία των μαθητών.
Όσο ελλειμματική και αν είναι η Δημοκρατία μας, όσο και αν η αδιαφορία για τις εκλογικές και γενικά τις πολιτικές διαδικασίες είναι ο κανόνας, όσο χαμηλά και αν οι υπηρέτες της, δηλαδή οι πολιτικοί, έχουν πέσει στην εκτίμηση του κόσμου, το σχολείο να μείνει ανοιχτό. Κτήριο και προαύλιο. Αυτό που χρειάζεται, όταν παίρνεις κρίσιμες αποφάσεις, είναι να ζυγίσεις προσεκτικά τα ενδεχόμενα κέρδη και τις προβλεπόμενες ζημιές. Δεν παραβλέπω ότι υπάρχει μεγάλη δυσκολία, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αναγωγές σε αριθμητικές τιμές και άρα έτσι εύκολα να αποφασίσεις. Όμως με την απόχη αφήνεις τον άλλο, το συμμαθητή σου, να μπει στο Σχολείο και να γευτεί τις μικρές ή και μεγάλες προσφορές του. Θα έχεις συνέπεια, βέβαια, να πάρεις απουσία, αλλά αυτό είναι το τίμημα. Το τίμημα αυτό θα δυναμώσει τη στήριξη της κοινωνίας σε σένα και στις διεκδικήσεις σου, αφού δείχνει μία πιο συνειδητοποιημένη στάση, έναν νέο άνθρωπο που δεν τον φοβίζουν οι συνέπειες. Θα πετάξει κάποιος: ρε δάσκαλε, για να ακουστούμε χρειάζεται η φωνή μας να είναι ισχυρή και αυτό μας το προσφέρει μόνο η κατάληψη όχι η αποχή! Η αποχή έχει χαμηλή ένταση. Δε μας ταιριάζει. Δυνατά μιλάμε στις συζητήσεις μας! Δυνατά φωνάζουμε, όταν παίζουμε! Δυνατά βάζουμε τη μουσική ! Δυνατά διεκδικούμε τα δίκια μας! Τι μας λες τώρα εκεί;
Βαγγέλης Δήμας, φιλόλογος,
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 19/9
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
