Η στιγμή που σου ανακοινώνεται μια αυτοάνοση πάθηση ,όπως στη δική μου περίπτωση (Διαβήτης Τύπου 1 ) είναι μια ιδιαίτερη στιγμή. Κατανοείς ότι ο οργανισμός σου πλέον ,αφού σου έστειλε όλα τα σημάδια και τα σινιάλα ν΄ασχοληθείς μαζί του… πόνεσε, κραύγασε, αντέδρασε, στέρεψε…πλέον άρχισε ν΄ακολουθεί μια αυτοκαταστροφική πορεία, παράγοντας πλέον αντισώματα που παύουν τη φυσιολογική λειτουργία του.
Όταν ακούς και τους γιατρούς σου να μιλάνε για «στρεσογόνο γεγονός» που το πυροδότησε αρχίζεις να αναρωτιέσαι ποια ήταν η τελευταία στιγμή που θυμάσαι να έζησες μη στρεσογόνα. Αρχίζεις ψυχικές αναζητήσεις και αναδρομές. Γιατροί, ψυχολόγοι, ψυχοθεραπευτές αναφέρονται στον τρόπο που μεγαλώσαμε. Ότι είμαστε η γενιά που έχουμε «τραφεί» με την ενοχή , την πίεση του τι θα σκεφτεί ο κόσμος, να είμαστε τα «καλά» παιδιά, τα πετυχημένα στις σπουδές , στους γάμους, στην επαγγελματική μας ζωή , να μην υπολειπόμαστε σε τίποτα από τον περίγυρό μας. Να έχουμε στόχους και να τους κυνηγάμε και να μη φτάνουν γιατί σύμφωνα με τη δυτική νοοτροπία αυτό είναι εξέλιξη. Περισσότερα χρήματα , καριέρα, ανώτερες σπουδές, ανώτατες βλέψεις , παιδιά με περγαμηνές και τίτλους σπουδών επιπέδου Διδακτορικού κ.λ.π.
Και έρχεται αυτή η μαγική στιγμή που σε κατεδαφίζει και σε ξαναγεννά και καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό το κυνήγι και η πίεση σε έφτασε να μη ζεις στο ΣΗΜΕΡΑ και στο ΤΩΡΑ αλλά με το άγχος του αύριο και την ενοχή του χτες.
Ωραία! Θα γυρίσω σελίδα! Θα το κάνω αλλιώς ! Αρχίζεις να τρεκλίζεις κάνοντας τα πρώτα νέα βήματα . Πας στη δουλειά σου, την ιδιαίτερη αυτή δουλειά που με αγάπη επέλεξες και…λες μέσα σου (ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ)…χμμμ! Να ανακοινώσω τι μου συμβαίνει; Πώς θα με βλέπουν οι συνάδελφοι ; Θα νομίζουν ότι το χρησιμοποιώ ως τρόπο για να «λουφάρω» αν δε μπορώ να αντέξω όλη την εφημερία μου; Φοράς τον αισθητήρα παρακολούθησης σακχάρου στο χέρι και σε ρωτούν «τι είναι αυτό;» τα παιδιά με τον πηγαίο αυθορμητισμό . «Τι λες;» (ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ). Οι γονείς τι θα σκεφτούν; (ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ).
Μπαίνεις στην τάξη και κοιτάς τα αθώα παιδικά μάτια των μαθητών σου και αυτόματα αναρωτιέσαι « Πώς απενοχοποιώ τους μαθητές μου από αυτά που με οδήγησαν εδώ; Πώς βοηθώ στο να θωρακίσουν αυτή την ψυχή ώστε να μη συμβούν όσα συνέβησαν στη δική μου; Τους μιλάς για αποδοχή , διαφορετικότητα , για αναγνώριση συναισθημάτων ( με τα περίφημα πρότζεκτ που παρουσιάζονται κατά καιρούς σε σεινάρια κι επιμορφώσεις λες και είναι νοητική διαδικασία). Πώς κάνεις βιωματική διδασκαλία για αναγνώριση συναισθημάτων όταν εσύ δεν έχεις βιώσει αυτά που διδάσκεις και δεν έχεις μάθει να αναγνωρίζεις τα δικά σου;»
Και πάνω που αρχίζεις να τα επεξεργάζεσαι όλα αυτά …ENTER …κορονοιός. Βλέπεις την πάθησή σου παντού σε όλες τις ιατρικές αναφορές για ομάδες υψηλού κινδύνου. ΕNTER ..Κλείσιμο Σχολείων …ENTER lockdown…
Ο κόσμος λες ίσως πάρει ένα μήνυμα τώρα πια. Ακούμε πνευματικό κόσμο , ιατρικό κόσμο να τοποθετείται για το πόσο πολύτιμη είναι η υγεία μας και να ιεραρχήσουμε πλέον τα σημαντικά και τη ματαιότητα των ασφυκτικών συνθηκών που έχουμε να δημιουργήσει στη ζωή μας. Ποιοτικός χρόνος, ατομική άσκηση, ξεκούραση και ύπνος , υγιεινή διατροφή.
Και πάνω που μια ακτίνα φωτός αχνοφαίνεται μέσα στη σκοτεινιά του αδυσώπητου αυτού εχθρού όπως μας είπαν, να ασχοληθούμε με τη θετική καλλιέργεια της ψυχής μας έρχεται με ταχύτατους ρυθμούς το Υπουργείο Παιδείας ,να μας γειώσει στην ύλη με κάθε έννοια που αποδίδουμε στη λέξη αυτή. Να μη χάσουν οι μαθητές την…ύλη… Και οι δάσκαλοι αρχίζουν και μπαίνουν στο καλοστημένο ενοχικό παιχνίδι που παίζεται καιρό στις πλάτες τους προσπαθώντας να πείσουν ότι δεν είναι τεμπέληδες, δεν κάθονται και πληρώνονται, δεν αφήνουν τους μαθητές τους πίσω στην ύλη, δεν είναι αρνητικοί στις νέες τεχνολογίες . Κορύφωση ενοχικού άγχους να αποβάλλουμε τις ετικέτες αυτές εν μέσω αυτής της παγκόσμιας κρίσης υγείας απωθώντας ότι μπορεί σε αυτή τη νέα κανονικότητα που ακόμη είναι αχαρτογράφητη αυτό που θα αφήσει πίσω τα παιδιά να μην είναι το αν δεν έχουν μάθει να κλίνουν ο κορονοιός- του κορονοιού.
Τα παιδιά δέχονται καταιγισμό φωτοτυπιών και ασκήσεων ,τηλεκπαίδευση , εξ αποστάσεως εκπαίδευση από σχολεία και φροντιστήρια . Και μέσα σε όλη αυτή τη σειρά βιντεομαθημάτων ούτε ένα δεν αφιερώθηκε στην εκπαίδευση των συναισθημάτων σε μια κατάσταση κρίσης όπως αυτή, ούτε καν στους κανόνες ατομικής υγιεινής , ούτε στην κατανόηση της προσαρμογής στη νέα σχολική πραγματικότητα με όρους εμψύχωσης και ενδυνάμωσης, να μάθουμε να διαχειριζόμαστε έννοιες όπως ΖΩΗ και ΘΑΝΑΤΟΣ. Να μάθουμε να αναπνέουμε γιατί ναι…αυτή η φυσική αυτονόητη λειτουργία δεν είναι τόσο αυτονόητη …Οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει πώς να αναπνέουμε…Βέβαια δεν έλειψαν οι εκστρατείες φόβου και στα παιδιά μέσω των διαφόρων σποτ για πλύσιμο χεριών. Ναι …βασική δεξιότητα…αλλά έτσι; Τρομολαγνικά; Ενοχικά; Όλα λοιπόν με γνώμονα την ύλη. Τα τρία αυτά γράμματα που τελικά είναι πιο δυνατά και μας καθορίζουν πιο πολύ και από τη λέξη υγεία.
ENTER.. Κάμερες παντού …κι εκεί που σαν εκπαιδευτικοί επιμορφωθήκαμε πάνω στη μαθητοκεντρική διδασκαλία, ξαφνικά θα κάνουμε δασκαλοκεντρική γιατί θα συνδεόμαστε με κάμερες και μικρόφωνα αλλά όχι με τους μαθητές τους οποίους κατά τη διάρκεια της «διάλεξης» μας θα τους έχουμε σε σιγή …Σύνδεση με ζωντανή μετάδοση …αποσύνδεση με τη ζωντάνια..
ENTER ..’Ανοιγμα σχολείων …για να επιστρέψουν οι μαθητές λέει στο φυσικό τους χώρο…Μελέτες ανακοινώνονται στα ΜΜΕ που δείχνουν ότι η ψυχική υγεία των μαθητών διαταράχθηκε από την απουσία από το σχολείο, λες και αυτή έγινε ξεκομμένα από ένα γενικότερο πλαίσιο που ακόμη και οι ενήλικες δυσκολεύονται να κατανοήσουν. Κι επιστρέφοντας στο σχολείο των αντισηπτικών ,των περιοριστικών αποστάσεων, του αυστηρού πλαισίου προαυλισμού κατά τα σωφρονιστικά πρότυπα, της απουσίας των μισών μαθητών, όλα θα επανέλθουν στο φυσιολογικό στην ψυχική υγεία των παιδιών μας!
Αλήθεια, προσπαθώ να θυμηθώ πέρα από το φιλότιμο των δασκάλων που μέσα από τις δικές τους τραυματισμένες ψυχές λόγω του τρόπου που μάθαμε να φοράμε την ενοχή ,όπως άλλωστε όλες οι σχολές Ψυχολογίας αποδέχονται ως κοινό τόπο, ότι ο τρόπος αυτός που μεγαλώσαμε δημιούργησε παθογένειες στο σύγχρονο άνθρωπο και δεν θωράκισε τον ψυχισμό του για τον κόσμο αυτό , πότε μπήκε στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ως προτεραιότητα η ψυχική υγεία των παιδιών μας; Ποιος Υπουργός Παιδείας ασχολήθηκε με θέματα ψυχικής υγείας μαθητών και προ covid 19;
Σήμερα ποια ενίσχυση μέσα από ψυχολόγους και ειδικούς ψυχικής Υγείας πρόσφερει το Υπουργείο για την ομαλή επανένταξη των μαθητών στο σχολείο που δε θυμίζει τίποτα το σχολείο που άφησαν; Τι θα δείξουν οι μελέτες για την ψυχική υγεία των μαθητών του Δημοτικού, ιδίως των μικρότερων τάξεων για την ψυχική τους υγεία μετά το άνοιγμα; Πώς απενοχοποιείς το φόβο σε αυτά τα παιδιά που θέλουν να νιώσουν το χάδι στο κεφάλι του δασκάλου να τους ανακουφίσει την απόρριψη που μπορεί να ένιωσαν από κάποιο διαπληκτισμό με συμμαθητή τους, ή το χάδι της επιβράβευσης όταν κατορθώνουν κάτι ; Πώς απενοχοποείς το ότι πλέον δε μοιράζεσαι τίποτα με κανέναν ,ενώ μαθαίναμε να συνδράμουμε ο ένας τον άλλο αν είχε ξεχάσει να φέρει κάτι; Ποια ψυχική υγεία δομεί αυτή νέα κανονικότητα; Από πού ορίζεται αυτή;
ENTER…Ηθικό δίλημμα..Γυρνώ σχολείο; Στέλνω τα παιδιά μου; Νιώθω ενοχή για τους συναδέλφους μου που θα είναι ΕΚΕΙ ..νιώθω ενοχή που δε θα είμαι για τους μαθητές μου ΕΚΕΙ.. νιώθω ενοχή που είμαι ευπαθής..Α ναι…οι γιατροί είπαν …. ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ..
Περπατώντας για την ατομική μου άθληση συνάντησα μια μαθήτρια μου που πλέον πάει Γυμνάσιο και άπλωσε τα χέρια της να με αγκαλιάσει .Στάθηκα αμήχανα απέναντί της και είπα: «Θα αγκαλιαστούμε κορίτσι μου, όταν όλα αυτά θα έχουν τελειώσει» και τα μάτια της βούρκωσαν.
Δε βαστώ να γυρίσω έτσι.. πέρα από τον περιορισμό , το φόβο και την ανασφάλεια που μου έχει προσθέσει η λέξη ευπαθής, δεν είμαι ένας απρόσωπος οργανισμός που διδάσκω απαγορεύσεις και μέτρα υγιεινής.
Δε βαστώ να διδάξω και να μεταφέρω στο σχολείο την ΕΝΟΧΗ της νέας κανονικότητας χωρίς να έχω υποστηριχθεί ψυχικά από αφυπνισμένους και φωτισμένους ανθρώπους και ειδικούς ψυχικής υγείας .
ΕNTER …ενοχή απόδειξης αν δικαιούμαι άδεια για να αποδείξω λέει αν είμαι ρυθμισμένος ή αρρύθμιστος διαβήτης. Επιτέλους! Σεβαστείτε μας! Σεβαστείτε ανθρώπους που παλεύουν να ρυθμιστούν μέσα σε όλα αυτά! Που κάνουν τα καθήκοντά τους με ζήλο και θέληση για να μην επιβαρύνουν τους συναδέλφους τους και βγαίνουν εφημερία στο προαύλιο για την ασφάλεια των μαθητών τους ακόμη κι αν το ξημέρωμα βίωσαν υπογλυκαιμία στον ύπνο τους . Που ακόμη και στην έξαρση του Η1Ν1 εξίσου επισφαλούς για αυτούς ακόμη και με το εμβόλιο όπως και κάθε ίωση , βάζουν το χέρι τους στο κούτελο του μαθητή που διαμαρτύρεται για αδιαθεσία, να δουν αν έχει πυρετό χωρίς δεύτερη σκέψη. Που θέλουν να ρυθμίσουν την ευπάθειά τους και να αισθάνονται εύρωστοι και ικανοί για όλα χωρίς απαλλαγή. Που θέλουν βιώνοντας αυτή την κατάσταση να βοηθήσουν τα παιδιά ώστε να μην υποκύπτουν σε στρεσογόνους παράγοντες που πυροδοτούν αυτοάνοσα και αυξάνουν τους ευπαθείς.
Δε μπορώ άλλο να ακούω « και τι θα γίνει;» Υπάρχουν άπειροι τρόποι να γίνει. Μήπως το Σύστημα Υγείας με το Σύστημα Παιδείας δεν είναι και τόσο άσχετα; Μήπως επιτέλους να ασχοληθεί σοβαρά το εκπαιδευτικό σύστημα με την ψυχική υγεία των παιδιών , αντί για την ύλη που κόβεται και ράβεται και τη σύνδεση με τις κάμερες; Να σταματήσει το κυνήγι της στείρας γνώσης και της καταπίεσης του ψυχικού κόσμου που τα ωθεί στο κυνήγι εφοδίων και αριστείας για την ψευδαίσθηση μια ευδαιμονίας μέσω της ύλης που δε θα έρθει ποτέ; Γιατί πλέον όλοι λένε ότι οι ευπαθείς με τα αυτοάνοσα ξεφυτρώνουμε σαν τα μανιτάρια;
Είναι δυνατόν αυτή την εποχή μαθητές , γονείς και εκπαιδευτικοί να αγχώνονται με την ΥΛΗ ; Πότε θα ασχοληθούμε με την ΨΥΧΗ αν όχι τώρα; Να το πάρω και από την όψη της Οικονομίας; Δεν είσαι πιο παραγωγικός όταν είσαι ψυχικά και σωματικά υγιής;
Είμαι ευγνώμων που στη δική μου εκπαιδευτική κοινότητα, συνέβαλλαν φίλοι, συνάδελφοι, γονείς και μαθητές στη δική μου ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ. Αυτή η λέξη λοιπόν, ΕΝΟΧΗ , που γεννά τόσες σωματικές και ψυχικές αρρώστιες και τώρα ακόμη υπό την απειλή του «αόρατου» εχθρού είναι εκεί και βαδίζει χέρι χέρι μαζί του και τρέφεται από αυτόν. Μήπως είναι η ώρα τη λέξη ΑΠΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ να τη διεκδικήσουμε ως γονείς και παιδαγωγοί, όχι μόνο για εμάς αλλά κυρίως για τα παιδιά μας; Για να ενταχθούν στο μέλλον τους στην κατηγορία Υγιής ( ψυχικά- σωματικά) και όχι ευπαθής.
Μια ευπαθής ,αλλά όχι απαθής δασκάλα
Ευαγγελία Τόλη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 22 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 22/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
