Alfavita Newsroom Το νέο αμυντικό μεγαλοσχέδιο του Ντόναλντ Τραμπ, γνωστό ως «Χρυσός Θόλος» και εκτιμώμενου κόστους 175 δισ. δολαρίων, έχει ήδη προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων στην επιστημονική κοινότητα.
Σύμφωνα με αναλυτική μελέτη της Ομάδας Δημόσιων Υποθέσεων της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρείας, η ιδέα θεωρείται ανεφάρμοστη και τεχνικά ανέφικτη, παραμένοντας στη σφαίρα της στρατηγικής φαντασίας.
Από τον «Πόλεμο των Άστρων» στον «Χρυσό Θόλο»
Η επιθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών να δημιουργήσουν μια άτρωτη αντιπυραυλική άμυνα δεν είναι νέα. Από την εποχή του Ρόναλντ Ρίγκαν και της περιβόητης «Στρατηγικής Αμυντικής Πρωτοβουλίας» μέχρι σήμερα, το αμερικανικό όραμα παραμένει το ίδιο: να αποτρέψουν οποιαδήποτε πυρηνική επίθεση χωρίς να υπάρξει αντίκτυπος στο έδαφός τους.
Ο Τραμπ, συνεχίζοντας αυτή την παράδοση, παρουσίασε τον «Χρυσό Θόλο» ως μια καθολική ασπίδα που θα εξουδετερώνει απειλές από τον ουρανό.
Το φιλόδοξο σχέδιο και η υπόσχεση «τελειότητας»
Ο πρώην πρόεδρος ανακοίνωσε ότι το έργο θα ξεκινήσει άμεσα, υποσχόμενος πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα εντός τριών ετών. Όπως δήλωσε, το σύστημα θα αντιμετωπίζει κάθε είδους απειλή – από υπερηχητικούς και βαλλιστικούς πυραύλους έως εξελιγμένους πυραύλους κρουζ – με «σχεδόν 100% ποσοστό επιτυχίας».
Η επιστημονική κοινότητα αντιδρά: «Φαντασίωση, όχι τεχνολογία»
Σύμφωνα με το 404 Media, οι επιστήμονες που συμμετείχαν στη μελέτη απορρίπτουν την ιδέα ως πλήρως ουτοπική.
Η έκθεση, στην οποία συμμετείχαν καταξιωμένοι φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, τα Εθνικά Εργαστήρια του Λος Άλαμος και του Lawrence Livermore, αναλύει τους τεχνικούς και φυσικούς περιορισμούς που καθιστούν την υλοποίηση του σχεδίου σχεδόν αδύνατη.
Γιατί ο «Χρυσός Θόλος» δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα
Τεχνικά εμπόδια και φυσικά όρια
Οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι (ICBM) διαθέτουν φάσεις πτήσης που καθιστούν δύσκολη την αναχαίτισή τους, ειδικά όταν εισέρχονται στην τελική φάση, λίγο πριν τον στόχο. Η μεγάλη γεωγραφική έκταση των Ηνωμένων Πολιτειών καθιστά την πλήρη κάλυψη αδύνατη, ακόμη και με τα πιο προηγμένα συστήματα αναχαίτισης, όπως Patriot, Aegis και THAAD.
Η σύγκριση με το Ισραήλ και τα όρια της τεχνολογίας
Το σύστημα Iron Dome έχει αποδειχθεί λειτουργικό σε περιορισμένες γεωγραφικές ζώνες, όπως το Ισραήλ. Ωστόσο, οι ΗΠΑ είναι 375 φορές μεγαλύτερες, γεγονός που καθιστά την εφαρμογή παρόμοιου συστήματος σε εθνική κλίμακα πρακτικά ανέφικτη.
Η φάση της μέσης πορείας και η απειλή των δολωμάτων
Η προσπάθεια κατάρριψης πυραύλων στο διάστημα έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα των δολωμάτων. Ελαφρά, παραπλανητικά αντικείμενα μπορούν να συνοδεύουν την κεφαλή, καθιστώντας δύσκολο τον εντοπισμό του πραγματικού στόχου. Αν οι αναχαιτιστές στοχεύσουν όλα τα πιθανά αντικείμενα, ο αριθμός τους θα εξαντληθεί γρήγορα.
Το στρατηγικό δίλημμα και οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις
Η ιδέα ότι ένα σύστημα μπορεί να προσφέρει πλήρη πυραυλική ασφάλεια ενάντια σε χώρες όπως η Βόρεια Κορέα ή το Ιράν φαίνεται ελκυστική στο πολιτικό κοινό. Όμως η τεχνολογική πρόοδος δεν έχει φτάσει στο επίπεδο που απαιτείται για κάτι τέτοιο – και ενδέχεται να μην φτάσει ποτέ.
Μία ανακύκλωση αποτυχημένων προσπαθειών
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι ΗΠΑ έχουν δαπανήσει περίπου 400 δισ. δολάρια για διάφορα αντιπυραυλικά συστήματα, χωρίς να υπάρξει αξιόπιστο αποτέλεσμα. Το σχέδιο του Τραμπ έρχεται να προσθέσει άλλα 175 δισ. δολάρια σε αυτή την μακρά λίστα, χωρίς να παρέχει καμία ουσιαστική διασφάλιση.
- Τι γίνεται με τη βολή του πυραύλου κατά τη φάση της ώθησης, πριν βρεθεί στο διάστημα;
Η απενεργοποίηση ή η καταστροφή της κεφαλής ενός πυραύλου κατά τη φάση ώθησης του πυραύλου θα ήταν πολύ, πολύ δύσκολη, γι’ αυτό και τα συστήματα αναχαίτισης της φάσης ώθησης γενικά δεν το επιχειρούν.
Η αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης απαιτεί ένα σύστημα με αναχαιτιστές που μπορούν να φτάσουν στον ICBM μέσα σε περίπου δύο έως τέσσερα λεπτά μετά την εκτόξευσή του. Για να γίνει αυτό, το σύστημα πρέπει να διαθέτει απομακρυσμένους αισθητήρες που να μπορούν γρήγορα να ανιχνεύσουν την εκτόξευση οποιουδήποτε απειλητικού ICBM, να εκτιμήσουν την τροχιά του, να υπολογίσουν μια λύση πυροδότησης για τον αναχαιτιστή του συστήματος και να εκτοξεύσουν τον αναχαιτιστή του, και όλα αυτά μέσα σε ένα λεπτό ή λιγότερο μετά την επιβεβαίωση της εκτόξευσης του επιτιθέμενου ICBM.
Για να αναχαιτίσει ένας χερσαίος, θαλάσσιος ή εναέριος αναχαιτιστής έναν ICBM κατά τη διάρκεια της φάσης ώθησής του, ο αναχαιτιστής πρέπει τυπικά να βρίσκεται σε απόσταση περίπου 500 χλμ. από το αναμενόμενο σημείο αναχαίτισης, να έχει ταχύτητα 5 χλμ/δευτερόλεπτο ή μεγαλύτερη και να εκτοξεύεται σε λιγότερο από ένα λεπτό μετά τον εντοπισμό της εκτόξευσης ενός δυνητικά απειλητικού πυραύλου. Για να είναι ασφαλείς, οι αναχαιτιστές πρέπει να τοποθετούνται σε απόσταση τουλάχιστον 100 έως 200 χλμ. από τα σύνορα δυνητικά εχθρικών χωρών.
Αντίθετα, αν οι αναχαιτιστικοί πύραυλοι τοποθετούνταν σε χαμηλές γήινες τροχιές, θα χρειαζόταν μεγάλος αριθμός για να διασφαλιστεί ότι τουλάχιστον ένας θα είναι αρκετά κοντά ώστε να φτάσει σε κάθε ICBM που επιτίθεται κατά τη φάση της ώθησής του, ώστε να μπορεί να επιχειρήσει αναχαίτιση. Ο αριθμός που θα χρειαζόταν είναι μεγάλος επειδή κάθε αναχαιτιστικός πύραυλος θα περιφερόταν γύρω από τη Γη με μεγάλη ταχύτητα ενώ η Γη περιστρέφεται κάτω από την τροχιά του. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι δορυφόροι δεν θα ήταν σε θέση να προσεγγίσουν εγκαίρως έναν επιτιθέμενο ICBM.
Ένας αστερισμός περίπου 16.000 αναχαιτιστών θα χρειαζόταν για να αντιμετωπιστεί μια ταχεία ομοβροντία δέκα ICBM στερεού καυσίμου, όπως ο Hwasong-18 της Βόρειας Κορέας, αν εκτοξευτούν αυτόματα το συντομότερο δυνατό. Εάν το σύστημα έχει σχεδιαστεί να χρησιμοποιεί 30 δευτερόλεπτα για να επαληθεύσει ότι λειτουργεί σωστά και ότι η αναφερόμενη εκτόξευση ήταν πράγματι ένας ICBM, να προσδιορίσει τον τύπο του ICBM και να συγκεντρώσει περισσότερες πληροφορίες εντοπισμού πριν εκτοξεύσει έναν αναχαιτιστή, θα απαιτηθούν περίπου 36.000 αναχαιτιστές.
- Με τέτοιου είδους πράγματα, ο χρόνος τελειώνει, σωστά; Μέχρι να κατασκευάσετε ένα σύστημα, οι εχθροί σας θα έχουν προχωρήσει τις δικές τους δυνατότητες
Ναι. Σε αντίθεση με τα πολιτικά προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης, τα οποία συνήθως αντιμετωπίζουν σταθερές προκλήσεις, ένα πρόγραμμα αντιπυραυλικής άμυνας αντιμετωπίζει ευφυείς και προσαρμόσιμους ανθρώπινους αντιπάλους που μπορούν να επινοήσουν προσεγγίσεις για να αχρηστεύσουν, να διεισδύσουν ή να παρακάμψουν το αμυντικό σύστημα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια δαπανηρή κούρσα εξοπλισμών. Το ποια πλευρά κατέχει το πλεονέκτημα σε κάθε συγκεκριμένη στιγμή εξαρτάται από το σχετικό κόστος του αμυντικού συστήματος και των προσαρμογών του επιθετικού συστήματος που απαιτούνται για την αποφυγή του, καθώς και από τους πόρους που κάθε πλευρά είναι διατεθειμένη να αφιερώσει στον ανταγωνισμό.
Όπως αναφέρει η Έκθεση BMD, ο ανοικτός χαρακτήρας του τρέχοντος προγράμματος αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ έχει προκαλέσει ανησυχία τόσο στη Μόσχα όσο και στο Πεκίνο. Ο πρόεδρος Πούτιν έχει ανακοινώσει μια ποικιλία νέων συστημάτων παράδοσης πυρηνικών όπλων που έχουν σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσουν την αμερικανική πυραυλική άμυνα. Όσον αφορά την Κίνα, το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ λέει ότι ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός της Κίνας δικαιολογεί την ανάπτυξη μιας σειράς επιθετικών τεχνολογιών ως αναγκαίων για την αντιμετώπιση των συστημάτων βαλλιστικής αντιπυραυλικής άμυνας των ΗΠΑ και άλλων χωρών.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Η ύλη για 47.000 υποψήφιους ως 21/5 με τις λύσεις
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 21/05
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
