Alfavita Newsroom Οποιοσδήποτε επιθυμεί να ξεκινήσει ένα μεγάλο έργο θα πρέπει να είναι επιεικής με τον εαυτό του και, αφού φτάσει σε ένα όριο, να αρνηθεί ο,τιδήποτε πάει να προκαταβάλει το επόμενο όριο.
Να μιλάς γι αυτά που έχεις γράψει, εννοείται, αλλά να μην διαβάζεις από το κείμενο όταν είναι ακόμη υπό διαμόρφωση. Κάθε ικανοποίηση που μπορεί να πάρετε, θα σας χαλαρώσει από τον ρυθμό δουλειάς σας. Αν διατηρήσετε την ανάγκη αυτή για επικοινωνία που όλο και θα μεγαλώνει, αυτή η ανάγκη μπορεί να είναι τελικά και το κλειδί για την ολοκλήρωση του έργου.
Φροντίστε τις συνθήκες εργασίας σας, αποφύγετε την καθημερινή μετριότητα. Η ημιχαλάρωση, με φόντο χαζούς ήχους, είναι ταπεινωτική. Από την άλλη πλευρά, η συνοδεία μιας «σπουδής» ή μιας κακοφωνίας των φωνών μπορεί να γίνει τόσο σημαντική για την δουλειά, όσο και η σιωπή τη νύχτα. Αν αυτό οξύνει το «εσωτερικο» αυτί, η προηγούμενη συνθήκη λειτουργεί ως λυδία λίθος, και μπορεί να θάψει-ακόμα και τους πιο δύστροπους ήχους.
Αποφύγετε τυχαία υλικά γραφής. Μια σχολαστική προσήλωση σε κάποια χαρτιά, στυλό, μελάνια είναι ευεργετική. Δεν μιλάμε για πολυτέλεια, αλλά η αφθονία αυτών των υλικών είναι απαραίτητη.
Να μην αφήσετε καμία σκέψη να περάσει απαρατήρητη, και να φυλάτε τις σημειώσεις σας τόσο αυστηρά, όσο οι Αρχές σημειώνουν τις γνώσεις τους για τους εξωγήινους.
Να κρατάτε την πένα σας σε απόσταση από την έμπνευση, που μετά θα την προσελκύσει σαν μαγνήτης. Όσο πιο προσεκτικά και μεθοδευμένα καθυστερείτε να βάλετε μια ιδέα στο χαρτί, τόσο περισσότερο αυτή ωριμάζει πριν σας παραδοθεί. Ο λόγος κατακτά τη σκέψη, αλλά το γράψιμο τον ελέγχει.
Ποτέ μην σταματάτε να γράφετε επειδή ξεμείνατε από ιδέες. Η λογοτεχνική πράξη, απαιτεί το διάλλειμα να γίνεται μόνο εξ’ αιτίας ενός ραντεβού, ενός γεύματος, η αλλιώς στο τέλος της δουλειάς.
Γεμίστε να κενά της έμπνευσης, με το να καθαρογράφετε ο,τι έχετε ήδη γράψει. Η διαδικασία, θα ξυπνήσει την διαίσθηση.
Nulla dies sine linea – Καμία μέρα χωρίς μια γραμμή- αλλά μπορεί να περάσουν βδομάδες.
Μην θεωρήσετε ποτέ μια δουλειά άψογη, αν δεν έχετε κάτσει τουλάχιστον μία φορά να ξενυχτήσετε από το απόγευμα, μέχρι την επόμενη μέρα το πρωί.
Μην γράφετε τη σύνοψη μιας δουλειάς σε ένα οικείο περιβάλλον μελέτης. Δεν θα βρείτε το απαραίτητο κουράγιο εκεί.
Στάδια της σύνθεσης: Ιδέα- Στυλ- Γράψιμο. Η εύλογη αξία ενός αντίγραφου είναι ότι στην παραγωγή του, περιορίζεται η προσοχή σας στην καλλιγραφία . Η ιδέα σκοτώνει την έμπνευση, το στυλ περιορίζει την ιδέα, το γράψιμο αποζημιώνει το στυλ.
Η δουλειά, είναι η μάσκα του θανάτου της σύλληψης.
Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1892 στο Βερολίνο και αυτοκτόνησε στις 26 Σεπτεμβρίου 1940 στα ισπανικά σύνορα, για να μην πέσει στα χέρια της Γκεστάπο. Τα κυριότερα δοκίμιά του, δημοσιευμένα συνήθως ως άρθρα σε περιοδικά και επιθεωρήσεις, είναι:
– “Zur Kritik der Gewalt” (“Για την κριτική της βίας”, Archiv fur Sozialwissenschaften und Sozialpolitik, 1921)
– “Goethes wahlverwandtschaften” (“Οι εκλεκτικές συγγένειες του Γκαίτε”, Neue Deutsche Beitrage, 1924/25)
– “Einbahnstrasse” (“Μονόδρομος”, εκδ. Rowohlt, Berlin, 1928)
– “Ursprung des deutschen trauerspiels” (“Προέλευση της γερμανικής τραγωδίας”, 1928)
– “Der Surrealismus” (“O σουρεαλισμός”, Die literarische Welt, 1929)
– “Karl Kraus” (Frankfurter Zeitung, 1931)
– “Franz Kafka. Zur zehnten Wiederkehr seines Todestages” (“Φραντς Κάφκα: Για τη δέκατη επέτειο από την ημερομηνία του θανάτου του”, Judische Rundschau, 1934)
– “Das kunstwerk im zeitalter seiner technischen reproduzierbarkeit” (“Το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγιμότητάς του”, Zeitschrift fur Sozialforschung, 1936)
– “Eduard Fuchs, der Sammler und der Historiker” (“Έντουαρντ Φουξ, συλλέκτης και ιστορικός”, Zeitschrift fur Sozialforschung, 1937)
– “Berliner kindheit um neunzehnhundert” (“Η παιδική ηλικία του Βερολίνου γύρω στα 1900”, 1932-1934, 1938)
– “Uber einige Motive bei Baudelaire” (“Σχετικά με ορισμένα μοτίβα του Μπωντλαίρ”, Zeitschrift fur Sozialforschung, 1939)
– “Uber den Begriff der Geschichte” (“Για την έννοια της ιστορίας”, 1940), και διάφορα δοκίμια, που ανήκουν στην ημιτελή και αποσπασματική εργασία του “Paris, die haupstadt des 19. Jahr hunderts” (“Παρίσι, η πρωτεύουσα του 19ου αιώνα”).
∼
Ο Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένγιαμιν (Walter Bendix Schönflies Benjamin, 15 Ιουλίου 1892 — 26 Σεπτεμβρίου 1940) ήταν Γερμανοεβραίος Μαρξιστής και κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, και φιλόσοφος. Συνδεόταν κατά καιρούς με τη Σχολή της Φρανκφούρτης για την κριτική θεωρία και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά ενός νεότερου συγχρόνου, του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και τον Gershom Scholem, που θεμελίωσε τη σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της Καββάλα και του Ιουδαϊκού μυστικισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες, το ενδιαφέρον για το έργο του αυξήθηκε δραματικά, κάνοντάς τον έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του εικοστού αιώνα σχετικά με τη λογοτεχνία και τη σύγχρονη αισθητική εμπειρία.
Ως κριτικός της κοινωνίας και του πολιτισμού, ο Μπένγιαμιν συνδύασε ιδέες προερχόμενες από τον ιστορικό υλισμό, τον γερμανικό ιδεαλισμό και τον εβραϊκό μυστικισμό σε ένα έργο που αποτέλεσε μια καινοφανή συνεισφορά στον Δυτικό Μαρξισμό και στην αισθητική θεωρία. Ως φιλόλογος διανοούμενος, έγραψε τα πιο σημαντικά του δοκίμια για τον Κάρολο Μπωντλαίρ, μετάφρασε την έκδοση Tableaux Parisiens από τα Άνθη του Κακού αλλά και το Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο του Μαρσέλ Προυστ.
Το έργο του αναφέρεται ευρέως στις ακαδημαϊκές και λογοτεχνικές σπουδές, και συγκεκριμένα τα δοκίμιά του Το έργο του Μεταφραστή και το Το έργο τέχνης στην εποχή της μηχανικής αναπαραγωγής. Επηρεασμένος από τον Μπαχόφεν, ο Μπένγιαμιν δημιούργησε τον όρο “ενορατική αντίληψη” για την αισθητική τέχνη μέσω της οποίας ο πολιτισμός θα ανακτούσε τη χαμένη εκτίμησή του για τον μύθο.
Η σκέψη του Βάλτερ Μπένγιαμιν είναι καρπός των χρόνων του Μεσοπολέμου. Ήταν η εποχή που η Ευρώπη ταλαντευόταν μεταξύ του ονείρου ενός καλύτερου κόσμου και της φρίκης του επερχόμενου πολέμου. Το όνομα και το έργο του συγγραφέα και φιλοσόφου περιβάλλονται από μια αίγλη.
Το περίγραμμά της έχει χαραχτεί από τις ανήσυχες διαδρομές του λόγου σε συνθήκες κρίσης και εκτάκτου ανάγκης. Το τέλος του εβραϊκής καταγωγής διανοητή σφραγίστηκε με την αυτοκτονία του ενόψει της σύλληψής του από τους ναζιστές. Η μαγεία της γραφής του παραμένει ωστόσο ζωντανή ως σήμερα.
Η γλώσσα και η μαγεία της δεν είναι μόνο ο φορέας αλλά και το κύριο θέμα του συγγραφικού του έργου. Το κατεξοχήν περιεχόμενο της γλώσσας είναι η γλώσσα η ίδια, που διαρκώς μεταφράζει τον εαυτό της στη μορφή της. Σε αυτές τις λαβυρινθώδεις διαδρομές της γλώσσας και της γραφής είναι επενδεδυμένο το ηθικό, πολιτικό και μεταφυσικό όραμα του Μπένγιαμιν.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Σχολεία: Αλλάζουν οι ώρες αποχώρησης των μαθητών
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με μόνο 65Є εγγραφή - έως 24 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 24/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
