Νίκος Τσούλιας Χαμένη είναι η ζωή μου. Ένα κενό αισθάνομαι για τον εαυτό μου. Από τότε που συνειδητοποίησα ότι είμαι άχρηστος, δεν έχω καμιά γεύση για τίποτα και για κανέναν. Απλά υπάρχω όπως τα δέντρα και οι πέτρες. Είναι σαν να μην έζησα τη ζωή μου…
Γυρίζω σαν την άδικη κατάρα. Μα αυτή είναι και η μόνη μου αίσθηση ότι κάτι μπορώ να σώσω από την παρουσία μου, να κρατάω ένα μικρό φως μέχρι να πεθάνω. Και ούτε που φοβάμαι να πεθάνω, τι έχω για να χάσω. Όσοι φοβούνται, είναι γι’ αυτά που θα χάσουν. Εγώ έτσι κι αλλιώς ένας άχρηστος ήμουνα. Από τότε που οι δικοί μου μου είπαν χωρίζουν οι δρόμοι μας όλα είναι ένα κενό. Νιώθω το χάος κάτω από τα βήματά μου. Περπατάω και δεν νιώθω τη γη. Μπορεί να είμαι και ένα φάντασμα και να μην το ξέρω…
Δεν υπάρχει αυτό που λένε ελπίδα. Είναι ψέμα. Απελπισία και μαύρο σκοτάδι υπάρχει σαν χάσεις τα στηρίγματά σου, σαν δεν έχεις κανένα στήριγμα. Βλέπεις αυτόν εδώ; Το ίδιο με μένα είναι. Δεν κουβεντιάζουμε τι μας συνέβη και πως ξεπέσαμε. Δεν έχει καμιά σημασία. Το ξέρουμε ότι το ίδιο συμβαίνει στον καθένα μας και χωρίς να το πούμε ο ένας στον άλλον.
Τι να την κάνω τη στέγη που έλεγαν οι παλιότεροι και όλοι σκοτώνονται για να έχουν το δικό τους σπίτι. Τι να το κάνω; Όπου και να κοιμηθώ το ίδιο είναι. Τι να την κάνω την περιουσία; Να τα ρούχα μου, στρωμένα στο δρόμο. Ξέρεις τι είναι να ζεις στο δρόμο, να μη σε νοιάζει αν θα φας. Δεν έχει ανάγκη το φαί το σώμα μου. Μα και μήπως νιώθω το σώμα μου. Σαν πεθάνω δεν ξέρω τι θα είναι αυτό που θα πεθάνει.
Κουβαλάω το κορμί μου που δεν μου ζητάει τίποτα, σέρνω ό,τι μου έχει απομείνει, δεν νιώθω καμιά ανάγκη. Τίποτα δεν έχω, τίποτα δεν χρειάζομαι, τίποτα δεν θέλω. Ναι, νιώθω ελεύθερος που δεν μου ζητάνε το ένα και το άλλο, που δεν έχω αυτό που λένε υποχρεώσεις. Εκεί χάθηκα. Οι άλλοι ήταν πιο χρήσιμοι από εμένα. Μου το πέταξε ο μικρός μου μια μέρα. «Μα είσαι εντελώς άχρηστος;». Αλλά και ο μεγάλος και η μάνα του που δεν μου το είπαν αυτό ένιωθαν. Και καλύτερα να μου το έλεγαν. Ξέρεις τι είναι να νιώθεις ότι τους προσβάλλει η παρουσία μου και να μη στο λένε; Μα αφού το ‘ξερα. Γιατί δεν μου το κοπάναγαν και αυτοί από την αρχή να πάρω μια ώρα αρχύτερα των ομματιών μου. Να ζήσω με τη δυστυχία μου. Να μη νιώθω ότι είμαι βάρος τους.
Τώρα ξαλάφρωσα. Λίγο είναι το βάρος μου και αυτό μόνο πάνω στη γη, στο χώμα το φορτώνω. Κανένας δεν μου παραπονιέται πια. Οι περισσότεροι με αποφεύγουν σα με δουν στο δρόμο τους. Γιατί; Δεν έχουν καμιά υποχρέωση σε μένα. Γιατί το κάνουν αυτό; Δεν είμαι ζητιάνος. Ούτε κουτάκι έχω για να ρίξουν τίποτα μέσα. Αν μου πετάξουν κανένα λεφτό πάνω στα ρούχα μου, θα πάρω κανένα κουλουράκι. Μα δεν χρειάζομαι και τίποτα άλλο.
Αλλά έχω και το φίλο μου απ’ εδώ που όλο με φροντίζει. Δεν ξέρω. Μπορεί να είναι και η μάνα μου αυτός, κάτι έχω ακούσει που λένε σαν μετεμψύχωση ή κάτι τέτοιο. Μόνο αυτή θα μπορούσε να γυρίσει στη ζωή για να δει τι κάνω. Μόνο αυτή με αγάπησε. Και ας άκουσα να λένε ότι δεν ήταν και καμιά παστρικιά. Γι’ αυτό και φύγαμε από το χωριό, για να μη ξέρουν το παρελθόν της. Πατέρα δεν είχα και έτσι δεν γνώρισα. Ήμουνα πατέρας και για τον εαυτό μου, έτσι φανταζόμουνα. Γυναίκα και παιδιά είχα αλλά δεν τους …γνώρισα!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
750 ευρώ σε 170.000 πολίτες - Πάρτε τα με μια μόνο αίτηση και όλα εξα αποστάσεως μέσω golearn
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 20/6
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
