Μια ανάσα μόλις από το κέντρο της Αθήνας, ήταν όμορφη όλες τις εποχές, η Βικτώρια (άλλοτε πλατεία Κυριακού). Δεν ήθελε να την βλέπουν απεριποίητη. Από το περιβάλλον δανειζόταν για την εμφάνισή της. Είχε λουλουδιασμένα τα μπαλκόνια της την άνοιξη, στον κόρφο έβαζε από τα γιασεμιά που πέφτανε. Δροσάτη τη διατηρούσε τα καλοκαίρια το φρέσκο που κατέβαινε από το πάρκο. Με φύλλα πεσμένα έραβε το φθινοπωρινό φόρεμα, ενώ κασκόλ της έφτιαχναν με τον καπνό το καταχείμωνο οι καμινάδες της. Γωνιές ζεστές ετοίμαζαν για εκείνη να χουχουλιάζει με τις παρέες της από το «Σαβόι» μέχρι το «Καφέ των Ποιητών».
Ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, αλλά και λαϊκότροπη, συνήθως ευδιάθετη με ολίγην ελαφρότητα, ώστε να ξεπερνά τα δύσκολα, που ήταν πολλά στην ιστορία της. Αν ήθελες να την συναντήσεις με μια δρασκελιά περνούσες απέναντι από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Πατησίων και από εκεί στην 3ης Σεπτεμβρίου. Συνεπής στα ραντεβού της, αμετακίνητη, στην ίδια θέση περίμενε, όπως πάντα, να περάσει το τρένο.
Σαν να βγήκε μέσα απ’ τον χρόνο. Είχε μία σταθερά. Στους περίφημους όμως δρόμους της συναντούσες αρκετή κινητικότητα που την καθόριζαν οι συνθήκες και η ιστορία. Αριστοτέλους, 3ης Σεπτεμβρίου και με την Χέυδεν να την διαπερνά σαν ερωτική σχέση χρόνων, με στολίδι στη μέση το άγαλμα, σημείο αναφοράς από το 1938.
Διάτρητος φαίνεται σήμερα ο χαλκός από τις σφαίρες, αδιάψευστος μάρτυρας των χρόνων της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Η πολιτική, όπως και το ποδόσφαιρο, ήταν στην καρδιά της, με τον θρύλο του Γουέμπλεϊ να είναι εκεί. Σε άλλες εποχές γέμιζε από διαδηλωτές και αγωνιστές με το όπλο στο χέρι. Η κατοχή και η αντίσταση έχουν αφήσει τα σημάδια στους δρόμους της. Τα τελευταία χρόνια δείχνει μπερδεμένη. Αποστρέφει το πρόσωπό της από τον ήλιο. Χρειάζεται τον χρόνο της για να τα βάλει όλα σε μία σειρά. Μεγάλωσε και την φόβισαν. Αυτή που κύλαγε το τσέρκι μαζί με τους καημούς της, τώρα βρέθηκε εύκολη λεία και την χρησιμοποίησαν. Ερήμωσαν τα σπίτια της με τα ακροκέραμα και γκριζάρισαν τα μάρμαρα του παρελθόντος. Κάποια από αυτά τα μετέτρεψαν σε σπίτια της «χαράς», φορτώνοντάς την με θλίψη. Η ιστορία είναι ανάγκη να βγει, να της μιλήσει.
Στα βαφτίσια της έγινε ντόρος. Δώσανε στον σταθμό της το όνομα της βασίλισσας Βικτωρίας. Άκου εκεί! Τι δουλειά είχε η Εγγλέζα στην 3η Σεπτεμβρίου; Και το σύνταγμα τζάμπα το πήραμε; Επειδή, λέει, μας έδωσε τα Επτάνησα, μας έκανε και χάρη! Τότε ήταν μικρή για να αντιδράσει. Οι «μεγάλοι» έκαναν κουμάντο. Το πνεύμα της δουλικότητας και της υποταγής δεν τελείωσε στο ’21, αφού η εξουσία άλλαξε φέσι μόνο. Ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, σε αγαστή συνεργασία, έκαναν τη δουλειά τους. Και την είπανε «Βικτωρία», με αγάλματα και τρένα. Δόξες, λόξες! Όταν το 1948, που δόθηκε στην κυκλοφορία ο σταθμός της, οι μνήμες της κατοχής ήταν νωπές για τον λαό και αρκετοί άνθρωποί της δεν είχαν επιστρέψει από τις «διακοπές» του κολαστηρίου της Μακρονήσου. Τα χρόνια περάσανε, τους αγωνιστές τους συμμορφώσανε που πάσχιζαν πάντα επιτηρούμενοι για το μεροκάματο. Μεταπολεμικά και μακριά από τον κίνδυνο του κομμουνισμού, με βασιλιάδες και Καραμανλήδες, στη συνέχεια την τσιμεντώσανε και της χτίσανε ψηλά κλουβιά για τους ντόπιους και τους μετανάστες από την επαρχία. Κόντεψε να σκάσει, αλλά φιλόξενη όπως πάντα, τους αγκάλιασε. Εκεί που πάλευε για να δει Θεού πρόσωπο, ήρθε και η δικτατορία να συμπληρώσει το καρέ. Οι περισσότεροι φίλοι της από τις κάτω γειτονιές, αριστεροί, πάλι την εγκατέλειψαν, με καινούριες διώξεις και εξορίες, Τα στόματα κλείσανε, η ίδια στέναζε. Αγώνες, συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, Πολυτεχνείο, μεταπολίτευση. Όλα τα έζησε, όλα τα είδε. ΠΑΣΟΚοκράτος και νεοπλουτισμός η συνέχεια, όνειρα και φρούδες ελπίδες στην οδό Ελπίδος (όπου στην κατοχή ήταν το άντρο της ειδικής ασφάλειας και οι ταγματασφαλίτες βασάνιζαν πατριώτες) αλλά και σε άλλους δρόμους της «βασίλισσας» Βικτωρίας, η αναζήτηση της «καλής» ευκαιρίας κέρδιζε έδαφος στηριγμένη σε δάνεια εξάρτησης.
Οι καλύτερες μέρες δεν ευοδώθηκαν για εκείνη. Με σχέδιο να υποβαθμίσουν τη ζωή της, βόλευε να την διατηρούν σαν προσωρινό πέρασμα, πρώτα με τα μπουρδέλα της οδού Φυλής και στη συνέχεια με το πέρασμα των ταξιδευτών της ανάγκης στοίβαξαν στην πλάτη της τη δυστυχία, ντόπιων και ξένων, τόσο ώστε να μην αντέχεται. Γιατί με τη φτώχεια, συμπορεύονται η ανεργία, τα ναρκωτικά, ο τζόγος, ο φασισμός, και δε συμμαζεύεται. Τότε είναι που βλέπεις πως αυτός που σε βλάπτει είναι μαύρος και φταίει για τη μαύρη σου τη μοίρα. Με τον Ομπάμα, no problem. Έτσι βολεύει να αλληλοσκοτώνονται οι φτωχοδιάβολοι και το κεφάλαιο που χειρίζεται την κατάσταση να δημιουργεί τιμωρούς για να τους χρησιμοποιήσει όταν χρειαστεί διατηρώντας τα δικά του χέρια αμόλυντα ή να τους περιορίσει κρατώντας τους στο χέρι.
Με τούτα και με εκείνα, μούδιασε η Βικτώρια, γέμισε κουτσουλιές η πλατεία και το άγαλμα. Ήρθε ο καιρός η Βικτώρια να μεταμορφωθεί, να αλλάξει όψη, να πάψει να ντρέπεται και να περιμένει αδιαμαρτύρητα τη μοίρα της, να καταλάβει ότι δεν έχει ανάγκη από νταήδες. Ο Θησέας δεν θα υπερασπιστεί εκείνη από τον Κένταυρο αλλά την Ιπποδάμεια.
Μόνο όταν πιάσει τον μίτο της Αριάδνης η ίδια και βγει από τον λαβύρινθο, θα ξαναδεί το φως του κόσμου και θα ξανανθίσουν τα λουλούδια στα μπαλκόνια της.
Ανδριανή Στράνη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Αυτή την ελληνική λέξη μόνο ένας στους δέκα την λέει και την γράφει σωστά
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 13/5
Ξεπεράστηκε κάθε όριο: Χιλιάδες παίρνουν online Proficiency σε 1 ημέρα ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
