Νίκος Τσούλιας Κάθε στιγμή οι σκέψεις σου είναι σε διαρκή αναζήτηση ή και σε ανταρσία – δεν έχουν ησυχασμό. Δεν ξέρεις αν είναι πάντα δικό σου δημιούργημα ή από κάπου αλλού καταφτάνουν. Ανοίγουν δρόμους στο πνεύμα σου και άλλοτε εξαφανίζονται και τις χάνεις και άλλοτε φωλιάζουν μέσα σου και σε απασχολούν ξανά και ξανά.
Από μικρό παιδί δεν μπορούσα να καταλάβω το συμβαίνει με τις σκέψεις μου. Πάντα με χόρευαν. Τόσες και τόσες παραστάσεις που με γέμιζαν οι αισθήσεις μου και άλλες ακόμα περισσότερες ανεξάρτητες απ’ αυτές ζητούσαν μερίδιο στην πνευματική μου λειτουργία. Προσπαθούσα να κατανοήσω τον εαυτό μου, τι πηγάζει από εμένα και τι έξω από εμένα και δεν τα κατάφερνα.
Και όχι μόνο αυτό. Σκεπτόμουνα και προβληματιζόμουνα συνεχώς με τις σκέψεις μου. Και κάπως έτσι με πήγαιναν σε περίεργα μονοπάτια. Άλλες φορές ένιωθα τη ζωή μου σαν μια απλή ύπαρξη, σαν ένα μέρος του φυσικού κόσμου, άλλες φορές σαν να ήμουνα μέσα στη μικρή μου γειτονιά και τίποτα περισσότερο. Αλλά η περιπέτεια άρχιζε κάθε τόσο. Χανόμουνα σε παράξενους συλλογισμούς. Ένιωθα ότι ο κόσμος όλος είναι μια δημιουργία δική μου και δεν ήξερα κατά πόσο τον έφτιαχνα εγώ και κατά πόσο υπήρχε ανεξάρτητος από εμένα. Δηλαδή έβαζα την υποκειμενικότητά μου να ανακατώνεται με την αντικειμενικότητα. (Αυτό το λέω τώρα).
Κάποιες στιγμές πήγαινα (με πήγαιναν;) στα όρια των ερωτημάτων, που έρχονταν μόνα τους, σε παρθένα ερωτήματα. Τι σημαίνει να υπάρχεις, τι σημαίνει να ζεις; Και αν δεν υπήρχες, αν δεν ζούσες, ποια θα τα διαφορά; Μετά, το μετά σίγουρα ερχόταν μόνο του, η απειλή του τέλους στη ζωή σου. Δεν ήξερα βέβαια τότε ότι όλα είναι ανοιχτά ζητήματα, όλα ένα ζυμάρι που τα πλάθεις συνέχεια, ότι ο στοχασμός άλλοτε είναι φωτεινό παιχνιδάκι και άλλοτε γκρίζο βασανάκι.
Υπάρχει μια μαγιά που σε καθοδηγεί σε μεγάλο βαθμό από την παιδική σου ηλικία. Τα πρώτα σου βιώματα είναι αυτά που τελικά σου διαμορφώνουν πολλά ζητήματα. Ίσως γιατί αποτυπώνουν την είσοδό σου στη ζωή με πολύ έντονο τρόπο, ίσως γιατί παραμένουν οι παιδικές ανησυχίες ακόμα και όταν προσπαθούσες να μάθεις τις έννοιες και τα πράγματα μέσα από τον κόσμο των γραμμάτων. Ακόμα και τα αθώα ερωτήματα: τι είναι πίσω από εκείνους τους λόφους, τι είναι πίσω από το μακρινό δάσος της Φολόης ή πίσω από τον Ερύμανθο, αυτό το μεγάλο βουνό, που με τον όγκο του παραμένει εκεί ακίνητο αιωνίως από ό,τι άκουγα να λένε. Και τα ερωτήματα, που δεν έχουν απαντήσεις, γίνονται ανησυχίες και γεννούν άλλα σμήνη προβληματισμών…
Είχα μια αίσθηση αποκομίσει, μια γεύση οικειότητας για ό,τι οι αισθήσεις μου προσέφεραν κάθε μέρα. Ήταν ένας κόσμος δικός μου. Αλλά όταν έφευγα από αυτόν τον μικρό ορίζοντα και πήγαινα σε άλλα μέρη, ένιωθα ένα σφίξιμο, μια συστολή του εαυτού μου. Ίσως να μου είχε γεννηθεί από το ότι έβλεπα τα άλλα παιδιά που έπαιζαν στις πλατείες ανάμεσα στους μεγάλους χωρίς κανένα πρόβλημα ανησυχίας, ενώ εγώ – που έμενα έξω από το χωριό σε μια γειτονιά έξι σπιτιών – ντρεπόμουνα. Πήγαινα με σφιγμένη την ανάσα, μη με ρωτήσουν τι κάνω, τίνος είμαι, απ’ αυτό το χωριό είσαι και πάει λέγοντας…
Και έγινε αυτή η συστολή μαγική δύναμη, ένα ζωντανό πλάσμα, που απειλούσε την παρουσία μου (αν και με βοήθησε αργότερα να αποκτήσω μια εικόνα ταπεινότητας). Ευτυχώς όμως… Ευτυχώς που όλα άλλαξαν, που ήλθαν το σχολείο, τα βιβλία και τα Γράμματα. Και τι μου έλεγαν; Έλα μαζί μας, να σε στηρίξουμε να γνωρίσεις μόνος σου τον κόσμο και τον εαυτό σου. Να σου δείξουμε δρόμους, για να επιλέξεις, για να στοχαστείς με τα ερωτήματά σου χωρίς φόβους αλλά με ομορφιά Γνώσης και με έρωτα Ζωής.
Και πήγα…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 29/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
