Μετά από το δεύτερο διαγώνισμα η καθηγήτρια προβληματίστηκε. Το γραπτό του, χάος. Πνεύματα, οξείες και περισπωμένες πετούσαν ατάκτως σαν καπέλα από λέξη σε λέξη. Ήταν προφανές ότι τα έβαζε τυχαία, δεν τον απασχολούσαν τα πνεύματα και οι κανόνες. Ήταν ένα σοβαρό αγόρι στην α’ γυμνασίου με πικρό μερικές φορές χαμόγελο και χωρίς διάθεση για αστεία όπως άλλα παιδιά της ηλικία του. Κάποιες φορές έδειχνε κουρασμένος.
Τον πλησίασε στο διάλειμμα για να μιλήσουν.
Γιώργο καλημέρα! Είσαι καλά; Πως βλέπεις τα πράγματα στο γυμνάσιο; Σήκωσε τους ώμους του. Σε δυσκόλεψε πολύ το μάθημα για να μην απαντήσεις στις ερωτήσεις; Θέλεις να το συζητήσουμε; Επειδή τον έβλεπε διστακτικό να μιλήσει του λέει: «όταν έχεις διάθεση, γράψε μου κάτι για σένα, για το σχολείο, για την καθημερινότητά σου». Πέρασαν μερικές μέρες χωρίς να συμβεί κάτι. Μία εβδομάδα μετά τον παρατήρησε να γράφει απερίσπαστος. Δεν παρακολουθούσε το μάθημα, αλλά έγραφε. Δεν τον διέκοψε. Ήταν σοβαρός όπως πάντα. Της έδωσε το γραπτό του, όπως της είπε, χαρακτηριστικά. Η καθηγήτρια το πήρε με χαρά, το έβαλε στην τσάντα της και όταν ανέβηκε στο Γραφείο διάβασε:
Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ
«Η δουλεία μου είναι να φτιάχνω καπέλα αφτά που βάζουν στα τζάκια, επωμένος είναι μια εύκολη δουλειά, και μπωρεί να την κάνει όποιος δίποτε. Εγώ όταν σχολάω από το σχολείο, πηγαίνω σπίτι, τρώο, κάθομε μισή ώρα και μετά πηγαίνω στην δουλειά. Την ημέρα δουλεύω 5 ώρες ή μπορεί 6 ώρες, και πληρόνομε κάθε μια εκδομάδα 75 ευρώ. και όταν σχολάω πηγαίνω σπίτι και κάνω μπάνιο τρώο και έχω μόνο 1,2 ώρες για να διαβάσο, για να μην είμαι αδιάβαστος στα μαθήματα χριάζομε πάρα πολή ώρα. Προχθές το σάβατο το αφεντικό πήγε στη χώρα του για ένα μήνα και για ένα μήνα δεν θα πάω για δουλειά».
Ένας μαθητής-εργάτης λοιπόν. Αυτό ήταν το μυστικό του. Όταν ξανασυναντήθηκαν για το τελευταίο μάθημα πριν τα Χριστούγεννα ήταν πιο ανοιχτός για συζήτηση. Μεγαλύτερο παιδί πολύτεκνης οικογένειας δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα. Η δουλειά ήταν ανάγκη που συμπλήρωνε το φαγητό της εβδομάδας για τα μικρότερα αδέλφια. Παιδί και μαθητής το πρωί, παιδί-εργάτης το απόγευμα. Ασυμβίβαστη κατάσταση σε μια συμβιβασμένη παλαιά και νέα εκπαιδευτική πολιτική στην Ευρώπη των αγορών και των ανισοτήτων. Η νέα τάξη πραγμάτων, το Νέο Σχολείο της αγοράς, είναι μία τάξη σταθερή που ξεχωρίζει από νωρίς και προωθεί τους καλούς μαθητές, ενώ αποβάλλει τους αδύναμους, που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην «ανάπτυξη της γνώσης και της οικονομίας». Από πολύ νωρίς ξεκαθαρίζεται η ήρα από το στάρι. Η μοίρα των φτωχοδιάβολων είναι προκαθορισμένη. Πόσο ανταγωνιστικός μπορεί να είναι ο Γιώργος στην τάξη του; Σαν μεγαλώσει τί θα καταφέρει να διεκδικήσει από το μοίρασμα της «εθνικής πίτας»; Ο κόσμος του Γιώργου φαντάζει ξένος και απόμακρος από τον κόσμο του σχολείου του. Ο κόσμος της τάξης του είναι αθέατος στην τάξη των συμμαθητών του. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για ίσες ευκαιρίες για όλους τους μαθητές δεν φαίνεται να αγγίζουν τον Γιώργο μόλις χτυπήσει το κουδούνι για το σχόλασμα της μέρας. Τότε αρχίζει γι’ αυτόν η μαθητεία της ζωής. Προς το παρόν στο διάλλειμα του σχολείου και της ζωής προλαβαίνει να φάει μια τυρόπιτα με το όνειρο σαν μεγαλώσει να κερδίσει και ένα κομμάτι από τη μεγάλη πίτα της κοινωνίας. Επειδή όμως το σύστημα θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο για να μη δαγκώνει, φροντίζει και τον μικρό Γιώργο με μικρογεύματα στα σχολεία, για τα παιδιά των πεινασμένων προαστίων. Ευτυχώς γι’ αυτόν τη λύση στην «ανθρωπιστική κρίση» θα τη δώσει η φιλανθρωπία μιας αριστερής κυβέρνησης που ήρθε «για να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Ωστόσο στο αυτόνομο και ανταγωνιστικό σχολείο που οραματίζεται ο Άνχελ Γκουρία και σερβίρεται ξαναζεσταμένο για δεύτερη φορά από τα αριστερά, ο Γιώργος σίγουρα δεν θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα μείνει για πάντα ένας φτηνός κομπάρσος που θα αγωνίζεται να βγάλει «τον άρτον τον επιούσιον». Αν καταφέρει να τελειώσει το Γυμνάσιο τον περιμένει ο κόσμος της μαθητείας, της εθελοντικής και απλήρωτης εργασίας για να πάρει στο χέρι μετά την τετραετία το χαρτί της πιστοποίησης. Εξασφαλισμένη μελλοντική δουλεία και με τη βούλα του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Γιώργος μαθητής και εργάτης στα δεκατρία του βαθμολογείται σκληρά και καθημερινά από τους καθηγητές και τους αόρατους εργοδότες του για να ολοκληρώσει την μαθητεία του πριν βγει στην κοινωνία της «δικαιοσύνης και της ισότητας». Από τη χαμένη μάθηση έως την επαγγελματική «μαθητεία» και τη «δια βίου μάθηση» είναι μόνο ένα τσιγάρο δρόμος.
Στον Γιώργο λοιπόν, που έμαθε από νωρίς να φτιάχνει καπέλα για καμινάδες χωρίς να έχει την ψευδαίσθηση ότι ο ευτραφής άγιος της κόκα κόλα θα κατέβει και στο δικό του τζάκι, ευχόμαστε καλά Χριστούγεννα κι ευτυχισμένο το Νέο Έτος 2016.
Ανδριανή Στράνη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Αυτή την ελληνική λέξη μόνο ένας στους δέκα την λέει και την γράφει σωστά
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 13/5
Ξεπεράστηκε κάθε όριο: Χιλιάδες παίρνουν online Proficiency σε 1 ημέρα ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
