Το λιμάνι από παλιά είχε ένα μεγαλείο.
Σε αυτή την μεγαλοπρέπεια κυριαρχούσε η θάλασσα και ακολουθούσαν οι άνθρωποι. Η αλμύρα της θάλασσας έδινε τη γεύση στην καθημερινότητα των ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης. Κατέβαινα συχνά και μάζευα εικόνες, από αυτές που η έλλειψή τους εστένευε τον ορίζοντα της Αθήνας. Είχε καιρό καλό και έφερα τη βόλτα στο λιμάνι.
Παρατήρησα τελευταία ότι κι εδώ συμβαίνουν πράγματα που δυσκολεύομαι να καταλάβω. Μου φαίνονται κινέζικα. Ίσαμε τώρα ξέραμε τον Θρύλο να διεκδικεί έπαθλα. Τώρα ο αγώνας για το λιμάνι στήθηκε από καιρό με τις ευλογίες των μνημονιακών κυβερνήσεων και με βασικούς διεκδικητές την Cosco και την APM Terminal. Η διαδικασία του ξεπουλήματος είναι στην τελική ευθεία.
Το φουγάρο έστελνε το μήνυμα για τον απόπλου. Συγχύστηκα μιάς που δεν μπορούσα να φύγω κι έκαμα μεταβολή για τον καφενέ, που χρόνια τώρα φιλοξενούσε μικρές αποδράσεις στα διαλλείματα των εργαζομένων από τις γύρω ναυτιλιακές. Είχε πόρτα παλιά που έτριζε σε κάθε της άνοιγμα. Στο τρίξιμο του έμπα σήκωσε τα μάτια της και με αντίκρυσε με έκπληξη. Σηκώθηκε προς το μέρος μου και την αγκάλιασα. Η χαρά μου για την συνάντηση ήταν απερίγραπτη. Ανασύρω από τη μνήμη μου την εικόνα της έφηβης. Πρώτο θρανίο κοκκινομάλλα ζωηρή με μπλουτζίν γεμάτο ανοίγματα και τρύπες. Θυμάμαι ότι αστειευόμουν μαζί της. «Βρε Άλκηστη! για καινούριο το πλήρωσες αυτό το παντελόνι;» γελούσε, ένα χαμόγελο γεμάτο φως. Πρώτο μυαλό όλο απορίες, έδειχνε να στενεύει η προκαθορισμένη ύλη την άπλα της σκέψης της. Τώρα έβλεπα μια νεαρή γυναίκα να την στενεύει η φούστα από το ταγιέρ σε μια περιορισμένη και προγραμματισμένη εμφάνιση παρουσίας με αίτημα εργασίας. «Πώς από δω;» τη ρώτησα, για να μου απαντήσει ότι είχε σε μια ώρα ραντεβού στη διπλανή ναυτιλιακή εταιρεία για βιογραφικό και συνέντευξη. Ζητούσαν άτομα και πήγαινε με την ελπίδα να την προσλάβουν. Καλές σπουδές στα ναυτιλιακά, μεταπτυχιακό, ξένες γλώσσες και τα σχετικά παρελκόμενα που ζητάνε αυτές οι εταιρείες. Με κάλεσε στο τραπέζι της. Μόλις είχε καθήσει και εκείνη. Ο καφές απαραίτητος συνοδευτικός στο άνοιγμα της ψυχής. Πρόσεξα ότι κρατούσε μπουκ με τις περγαμηνές σε κατάσταση άγχους. Ίσιωνε κάθε τρις και λίγο τη φούστα για να αποφύγει το τσάκισμα, παρόλο που η κουβέντα μας είχε φέρει κάποια χρόνια πίσω όταν ήταν μαθήτρια σε χαρούμενες στιγμές. Ο καφές ήρθε με την ελπίδα να χαλαρώσει. Στην αναμονή του καφέ η ματιά ξεμάκρυνε φτάνοντας μέχρι το σημάδι που άφησε το βαπόρι στο νερό.
«Τα καφεδάκια σας» είπε και μας έφερε πάλι πίσω ο σερβιτόρος. Μανία και μ΄αυτόν, σήμερα, να μη θέλει να ταξιδέψω.... Φάνηκε από νωρίς πως η δουλειά ήταν στη στεριά.
«Ο σκέτος εδώ, ο μέτριος εκεί». Επάνω στο λάθος και στην προσπάθειά της να πάει ο κάθε καφές στη θέση του τον έχυσε. Ζήτησε συγνώμη για την αδεξιότητα των κινήσεών της. Την καθησύχασα. «Δεν πειράζει Άλκηστη, είναι γούρι. Έχυσες καφέ, λεφτά θα πάρεις, λένε». Ενισχύθηκε προς στιγμή και χαμογέλασε με ένα χαμόγελο ελπίδας, που διακρίνεις στα μάτια των νέων ανθρώπων όταν περιμένουν μέρα με τη μέρα να διαρρήξουν το τείχος της ανεργίας. «Μακάρι», είπε, «οι δικοί μου δεν μπορούν να με συντηρούν πια, δώσανε ό,τι είχανε για το μάστερ στην Αγγλία». Βούρκωσε. Είχε κάνει δεκάδες αιτήσεις.
«Έλα», της λέω «στάσου στο ύψος σου», για να τη συνεφέρω, «σήμερα πιστεύω ότι θα σε προσλάβουν. Πρέπει να πας σίγουρη για τον εαυτό σου και αποφασισμένη να πιάσεις δουλειά. Συνήλθε, ήπιε νεράκι, πέρασε και η ώρα. «Πρέπει ν’ ανέβω για τη συνέντευξη» είπε και σηκώθηκε να με χαιρετήσει. Της απάντησα ότι θα την περιμένω εκεί όση ώρα χρειαστεί. «Να δεις που όλα θα πάνε καλά» είπα και της έσφιξα το χέρι για να της μεταδώσω τη βεβαιότητα. Μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω της, ξεφούσκωσα. Σκεφτόμουν με φόβο την πικρή όπως ο καφές αλήθεια για τα εργασιακά των τελευταίων χρόνων.
Με τις πολλές σκέψεις η ώρα πέρασε. Όταν επέστρεψε ήταν σαν χαρούμενη. Έχοντας έτοιμη την απάντηση και την στήριξη για κάθε περίπτωση, την άφησα να μου μιλήσει πρώτη για την εξέλιξη. «Νομίζω ότι με προσλάβανε» μου είπε επιφυλακτικά. «Τέλεια, να το γιορτάσουμε», παρλάριζα και δεν το πίστευα κι εγώ. «Πότε θ’ αρχίσεις, σου μίλησαν για την αμοιβή;» Κόμπιασε. «Να, ξέρεις, θα χρειαστεί ένα διάστημα να με απασχολήσουν σε μια θυγατρική τους που οργανώνουν αυτόν τον καιρό, αλλά χωρίς χρήματα για να δουν τί μπορώ να προσφέρω εθελοντικά, γιατί εδώ είναι πλήρεις. Αυτό μου πρότειναν, αν θέλω βέβαια, και θα δούμε...».
Κοκκάλωσα! Φαίνεται πως είναι κοινό μυστικό πια. Η σύγχρονη δουλεία και ο εθελοντισμός σε μια χώρα χωρίς έλεος για τα παιδιά της που ξεπουλάει γη, θάλασσα και ανθρώπους. Θυμήθηκα πολύ πριν μου μιλήσει η Άλκηστη γι’ αυτό, τα λόγια του τοίχου.
«Έχυσες καφέ; λεφτά θα πάρεις.
Σ’ έχεσε πουλί; λεφτά θα πάρεις.
Πάτησες σκατά; λεφτά θα πάρεις.
Έπιασες δουλειά; σκατά θα πάρεις.»
«Μα μιλάνε οι τοίχοι;» απόρησε.
«Μιλάνε Άλκηστη, από τότε που έπαψαν να μιλάνε οι άνθρωποι».
Ανδριανή Στράνη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Αυτή την ελληνική λέξη μόνο ένας στους δέκα την λέει και την γράφει σωστά
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 13/5
Ξεπεράστηκε κάθε όριο: Χιλιάδες παίρνουν online Proficiency σε 1 ημέρα ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
