Αστρο «φάρος» για την καμπύλωση του χωροχρόνου

Μια ιδιαίτερα σημαντική ανακάλυψη έκαναν ερευνητές στις ΗΠΑ. Εντόπισαν ένα άστρο που κινείται σε τροχιά γύρω από τη γιγάντια μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Σύμφωνα με τους ειδικούς η μελέτη του άστρου θα προσφέρει νέα στοιχεία με τα οποία θα διαπιστωθεί αν είναι ορθή η θεωρία του Αλβέρτου Αϊνστάιν για τη σχέση των μελανών οπών με τον χωροχρόνο.

Η ανακάλυψη

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες (UCLA) εντόπισαν το SO-102, ένα άστρο που όπως διαπιστώθηκε βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία. Ο Τοξότης Α* (όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα του Γαλαξία)  απέχει περίπου 27.000 έτη φωτός από τη Γη και έχει μάζα περίπου 4 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών το άστρο ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τη μαύρη τρύπα σε 11.5 έτη. Εχουν εντοπιστεί περίπου τρεις χιλιάδες άστρα που κινούνται γύρω από τον Τοξότη Α*. Ολα αυτά τα άστρα ολοκληρώνουν την περιστροφή σε χρόνους άνω των 60 ετών εκτός από ένα, το S0-2 που την ολοκληρώνει σε 16 έτη. Οι ειδικοί θα επικεντρώσουν την προσοχή τους στο S0-102 και το SO-2 ευελπιστώντας ότι συγκρίνοντας τα χαρακτηριστικά τους θα ανακαλύψουν το πώς μια μαύρη τρύπα καμπυλώνει τον χωροχρόνο.

«Το τανγκό ανάμεσα στα δύο άστρα θα αποκαλύψει για πρώτη φορά την αληθινή γεωμετρία του χωροχρόνου κοντά σε μια μαύρη τρύπα» αναφέρει η Αντρέα Γκεζ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Η θεωρία και τα τηλέφωνα

Στη Γενική θεωρία της σχετικότητας ο Αινστάϊν αναφέρει ότι η μάζα στρεβλώνει τον χώρο και τον χρόνο, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να επιβραδύνεται η «χρονική ροή»  αλλά και να μεγαλώνει ή να μικραίνει τις αποστάσεις.

«Σήμερα, ο Αϊνστάιν βρίσκεται σε κάθε iPhone, με την έννοια ότι το σύστημα GPS δεν θα δούλευε χωρίς τη θεωρία του. Αυτό που θέλουμε να εξακριβώσουμε, είναι αν το κινητό τηλέφωνο θα δούλευε επίσης τόσο κοντά σε μια μαύρη τρύπα» αναφέρει ο Λίο Μέγερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.