Νίκος Μακρής Μια δυνατή επιστολή που έφτασε στο alfavita.gr έρχεται να απαντήσει στις πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος χαρακτήρισε τον θεσμό του σχολικού νοσηλευτή «πλήγμα για το ΕΣΥ».
Όπως αναφέρει η συντάκτης της επιστολής, τέτοιες δηλώσεις «δεν είναι απλώς άδικες - είναι επικίνδυνες», γιατί μεταθέτουν την ευθύνη για τα προβλήματα του δημόσιου συστήματος υγείας στους ίδιους τους νοσηλευτές, αντί να αγγίζουν την ουσία: τις ελλείψεις, την εξουθένωση και την εγκατάλειψη του προσωπικού από το ίδιο το κράτος.
«Δεν άφησαν οι νοσηλευτές το ΕΣΥ - το ΕΣΥ άφησε τους νοσηλευτές» αναφέρει χαρακτηριστικά. Μια φράση που συνοψίζει το κλίμα απογοήτευσης και πίεσης που βιώνουν χιλιάδες επαγγελματίες υγείας στη χώρα.
Το πρόβλημα δεν είναι οι σχολικοί νοσηλευτές
Ο σχολικός νοσηλευτής, σημειώνει ο συντάκτης, δεν είναι “χαμένος πόρος” για το ΕΣΥ, αλλά κρίσιμος κρίκος της πρόληψης και της δημόσιας υγείας. «Η φροντίδα ξεκινά από τα σχολεία, από τα παιδιά. Όσο πιο σωστά λειτουργεί εκεί, τόσο λιγότερα περιστατικά φτάνουν στα νοσοκομεία».
Η επιστολή αναδεικνύει και ένα συγκλονιστικό περιστατικό που συνέβη μόλις μία μέρα πριν τις δηλώσεις του υπουργού: μια σχολική νοσηλεύτρια στο Μεσολόγγι έσωσε τη ζωή μαθητή που υπέστη επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις, παρέχοντας πρώτες βοήθειες και το κατάλληλο φάρμακο, ενώ το ασθενοφόρο καθυστερούσε πάνω από 35 λεπτά.
«Αν δεν ήταν εκεί η νοσηλεύτρια, ποιος θα βοηθούσε το παιδί;», ρωτά ρητορικά ο Μακρής, θέτοντας το πραγματικό ερώτημα: ποιος τελικά “πλήττει” ποιον;
Εξουθένωση και εγκατάλειψη
Η επιστολή περιγράφει με ωμό ρεαλισμό τις συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία: βάρδιες χωρίς ρεπό, 30 και 40 ασθενείς ανά νοσηλευτή, συνεχείς νυχτερινές, χαμηλοί μισθοί και μηδενική αναγνώριση. Ένα περιβάλλον που «φθείρει τους ανθρώπους» και κάνει αναπόφευκτη τη φυγή πολλών προς θέσεις με πιο ανθρώπινες συνθήκες — όπως οι σχολικές μονάδες ή το εξωτερικό.
Ο Μακρής υπογραμμίζει ότι δεν πρόκειται για φυγή από την προσφορά, αλλά για προσπάθεια επιβίωσης: «Δεν είναι τεμπελιά, είναι ανάγκη για αξιοπρέπεια και ισορροπία».
Η υγεία δεν τελειώνει στο νοσοκομείο
Η κριτική στρέφεται και στο γενικότερο πλαίσιο. «Αντιμετωπίζουμε την υγεία μόνο όταν αρρωστήσουμε», σημειώνει, επιμένοντας πως το ισχυρότερο ΕΣΥ είναι εκείνο που επενδύει στην πρόληψη, στην εκπαίδευση και στην πρωτοβάθμια φροντίδα.
«Το παιδί στο σχολείο, ο εργαζόμενος, ο ασθενής στο νοσοκομείο είναι ο ίδιος άνθρωπος σε διαφορετικές στιγμές της ζωής του», γράφει. «Η υγεία δεν είναι κομμάτια — είναι συνεχής φροντίδα».
Στο τέλος της επιστολής, η συντάκτης ζητά να σταματήσει ο διχασμός μεταξύ “νοσοκομειακών” και “σχολικών” νοσηλευτών και να αναγνωριστεί ο ρόλος όλων ως ενιαίου σώματος που κρατά όρθιο το δημόσιο σύστημα υγείας.
«Το ΕΣΥ δεν έχει έλλειψη νοσηλευτών επειδή υπάρχουν σχολικοί νοσηλευτές», γράφει. «Έχει έλλειψη γιατί η ίδια η πολιτεία δεν στήριξε ποτέ τους ανθρώπους που το κρατούν ζωντανό».
Η επιστολή κλείνει με ένα μήνυμα προς την πολιτική ηγεσία: «Αντί να ψάχνουμε ποιος φταίει, ας ψάξουμε τι λείπει: προσλήψεις, αξιοπρέπεια, αναγνώριση και ουσιαστική στήριξη. Αυτό είναι το “πλήγμα” που πρέπει να γιατρέψουμε».
Αναλυτικά η επιστολή στο alfavita.gr
«Ο σχολικός νοσηλευτής δεν είναι “πλήγμα”
Πρόσφατα, ο Υπουργός Υγείας δήλωσε ότι η ύπαρξη σχολικών νοσηλευτών είναι «πλήγμα για το ΕΣΥ».
Δήλωσε ότι πολλοί νοσηλευτές προτιμούν να δουλεύουν στα σχολεία, όπου οι συνθήκες είναι πιο ήπιες, αντί για τα νοσοκομεία που έχουν ελλείψεις προσωπικού.
Μια τέτοια δήλωση όμως δεν είναι απλώς άδικη· είναι και επικίνδυνη.
Γιατί μεταφέρει την ευθύνη για την κατάσταση του ΕΣΥ στους ίδιους τους νοσηλευτές — ενώ το πρόβλημα είναι αλλού.
Δεν φταίνε οι νοσηλευτές που “φεύγουν” από τα νοσοκομεία. Φταίει το ίδιο το σύστημα που τους έχει εξαντλήσει. Δεν άφησαν οι νοσηλευτές το ΕΣΥ, το ΕΣΥ άφησε τους νοσηλευτές.
Οι λόγοι είναι απλοί και ανθρώπινοι:
Πολύ δουλειά – πολύ λίγοι άνθρωποι: Ένας νοσηλευτής μπορεί να φροντίζει 30 ή και 40 ασθενείς σε μία βάρδια.
Εξουθένωση και στρες: Συνεχόμενες νύχτες, ελάχιστες άδειες, πίεση χωρίς τέλος.
Χαμηλοί μισθοί: Πολλοί πληρώνονται λιγότερο απ’ ό,τι ένας ανειδίκευτος εργάτης σε άλλη δουλειά.
Καμία αναγνώριση: Δεν έχουν προοπτικές εξέλιξης, νιώθουν ότι δεν ακούγονται.
Πολλοί φεύγουν στο εξωτερικό ή ψάχνουν δουλειά σε σχολεία, κέντρα υγείας ή ιδιωτικές δομές — όχι γιατί “τεμπελιάζουν”, αλλά γιατί ψάχνουν λίγη αξιοπρέπεια και ισορροπία στη ζωή τους, χρόνο για την οικογένεια αλλά και τον εαυτό τους.
Ο σχολικός νοσηλευτής δεν είναι “χαμένος πόρος”.
Είναι κομμάτι του ίδιου του συστήματος υγείας απλώς βρίσκεται εκεί όπου αρχίζει η πρόληψη: στα παιδιά.
Η δουλειά του είναι να:
φροντίζει μαθητές με χρόνιες ασθένειες ή αναπηρίες,
αντιμετωπίζει έκτακτα περιστατικά στο σχολείο,
μαθαίνει στα παιδιά και στους δασκάλους βασικές αρχές υγείας και πρόληψης.
Όσο πιο σωστά λειτουργεί η φροντίδα μέσα στα σχολεία,
τόσο λιγότερα παιδιά καταλήγουν στα νοσοκομεία.
Άρα ο σχολικός νοσηλευτής βοηθά τα νοσοκομεία δεν “αποδυναμώνει” το ΕΣΥ.
Μόλις μία μέρα πριν τη δήλωση του υπουργού, στο Μεσολόγγι, μια σχολική νοσηλεύτρια έσωσε ένα παιδί που έπαθε επαναλαμβανόμενες επιληπτικές κρίσεις παρέχοντας τις πρώτες βοήθειες και το απαραίτητο για την περίπτωση φάρμακο.
Ενώ το ασθενοφόρο έκανε πάνω από 35 λεπτά να φτάσει στο σχολείο, χρόνος επιεικώς απαράδεκτος.
Αν δεν ήταν εκεί η νοσηλεύτρια, ποιος θα το βοηθούσε;
Σε αυτό ποιος φταίει;
Η νοσηλεύτρια που έδρασε σωστά ή το σύστημα που άργησε να στείλει βοήθεια;
Αν δεν ήταν η νοσηλεύτρια;
Αυτό το περιστατικό δείχνει πόσο πολύτιμος είναι ο ρόλος του σχολικού νοσηλευτή και πόσο τρύπιο είναι το δίχτυ της δημόσιας υγείας.
Στα νοσοκομεία, οι νοσηλευτές δουλεύουν:
με εξαντλητικά ωράρια,
συχνά χωρίς ρεπό,
με ευθύνη για δεκάδες ασθενείς,
με μισθούς που δεν τους επιτρέπουν να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Αυτή η πίεση φθείρει τους ανθρώπους, και πολλές φορές βάζει σε κίνδυνο και τους ίδιους τους ασθενείς.
Λάθη γίνονται, όχι από αδιαφορία, αλλά από εξουθένωση.
Αυτό δεν είναι επιλογή· είναι κρατική ευθύνη.
Η δήλωση του υπουργού δείχνει και κάτι βαθύτερο:
ότι ακόμα βλέπουμε την υγεία μόνο “όταν αρρωστήσουμε”.
Όμως η πραγματική δύναμη ενός συστήματος υγείας είναι η πρόληψη, η εκπαίδευση και η φροντίδα ΠΡΙΝ χρειαστεί το νοσοκομείο.
Αυτό ακριβώς κάνουν οι σχολικοί νοσηλευτές, οι γιατροί των Κέντρων Υγείας και υπόλοιποι επαγγελματίες στην πρωτοβάθμια.
Αν λείψουν αυτοί, τα νοσοκομεία θα “πνίγονται” ακόμα περισσότερο.
Η υγεία δεν είναι χωρισμένη:
Το παιδί στο σχολείο, ο εργαζόμενος, ο ασθενής στο νοσοκομείο όλοι είναι, οι ίδιοι άνθρωποι σε διαφορετικές στιγμές της ζωής τους.
Αντί να ψάχνουμε ποιος φταίει, ας ψάξουμε τι λείπει:
Περισσότερες προσλήψεις στο ΕΣΥ, Καλύτερες συνθήκες και μισθούς για όσους μένουν,
Αναγνώριση του σχολικού νοσηλευτή ως βασικού κρίκου της δημόσιας υγείας.
Συμπέρασμα
Η δήλωση του υπουργού Υγείας δεν είναι απλώς άστοχη.
Είναι επικίνδυνη γιατί:
μειώνει τη σημασία της πρόληψης,
ρίχνει τις ευθύνες στους ίδιους τους νοσηλευτές,
και διχάζει έναν κλάδο που κρατά όρθιο το ΕΣΥ εδώ και δεκαετίες.
ρίχνει τις ευθύνες στους ίδιους τους νοσηλευτές,
και διχάζει έναν κλάδο που κρατά όρθιο το ΕΣΥ εδώ και δεκαετίες.
Το ΕΣΥ δεν έχει έλλειψη νοσηλευτών επειδή υπάρχουν σχολικοί νοσηλευτές.
Έχει έλλειψη γιατί η ίδια η πολιτεία δεν στήριξε ποτέ τους ανθρώπους που το κρατούν ζωντανό.»
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 13/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
