Χρήστος Κάτσικας Στη ΔΙΔΕ Γ΄ Αθήνας, από τους 105 φακέλους εκπαιδευτικών που συνταξιοδοτήθηκαν το καλοκαίρι, έχουν ελεγχθεί μόλις 11. Δηλαδή, σχεδόν το 90% των εκπαιδευτικών παραμένει σε εκκρεμότητα, χωρίς σύνταξη, χωρίς εισόδημα, χωρίς προοπτική. Και το ερώτημα που προκύπτει αυτονόητα είναι: πώς μπορεί να θεωρείται «κανονικό» ένα τέτοιο έλλειμμα διοικητικής ευθύνης;
Η διευθύντρια της Διεύθυνσης, όπως λέγεται, «σήμερα κατάλαβε το μέγεθος του προβλήματος». Μα το πρόβλημα το έχουν καταλάβει πρώτοι απ’ όλους οι ίδιοι οι συνταξιούχοι, που περιμένουν κάθε μήνα μάταια το εισόδημά τους. Γιατί η σύνταξη δεν είναι «γραφειοκρατία». Είναι βασικό δικαίωμα μετά από δεκαετίες υπηρεσίας.
Η επιλεκτική ταχύτητα της διοίκησης
Αξίζει να σημειωθεί το εξής παράδοξο: όταν πρόκειται να σταλούν 40 πειθαρχικά σε νεοδιόριστους που τόλμησαν να απεργήσουν, τότε ξαφνικά υπάρχει προσωπικό, υπάρχει χρόνος, υπάρχει υπογραφή. Η ίδια υπηρεσία που αδυνατεί να κινήσει τους φακέλους των συνταξιούχων, μπορεί με εντυπωσιακή ταχύτητα να επιβάλει κυρώσεις.
Αυτή η επιλεκτική ταχύτητα δεν είναι τυχαία. Δείχνει τις προτεραιότητες της διοίκησης: η καταστολή πάνω από την αξιοπρέπεια, ο φόβος πάνω από το δίκαιο, η πειθαρχία πάνω από τα δικαιώματα.
Ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τους αριθμούς
Πίσω από τα στατιστικά υπάρχουν άνθρωποι. Ένας φιλόλογος που έπειτα από 35 χρόνια διδασκαλίας στηρίζεται προσωρινά στη σύνταξη της συζύγου του. Μια Μαθηματικός που αναγκάστηκε να δουλεύει μερικώς σε ιδιαίτερα μαθήματα για να πληρώνει φάρμακα, ενώ θεωρητικά είναι «συνταξιούχος». Ένας καθηγητής φυσικής που περίμενε να ξεκουραστεί, αλλά ακόμη σέρνεται σε υπηρεσίες και τηλεφωνήματα.
Αυτές οι μαρτυρίες φωτίζουν το κενό της διοίκησης όχι ως τυπική καθυστέρηση, αλλά ως καταπάτηση δικαιωμάτων και ως ανθρώπινη ταπείνωση.
Πολιτική ευθύνη, όχι ατομική αδυναμία
Το εύκολο είναι να φορτωθεί η ευθύνη σε ένα πρόσωπο. Η αλήθεια όμως είναι ότι πρόκειται για πολιτική ευθύνη. Οι εκπαιδευτικοί βγαίνουν στη σύνταξη γνωρίζοντας ότι θα περιμένουν μήνες, αν όχι χρόνια, για να πάρουν όσα δικαιούνται. Η διοίκηση επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις της για να επιβάλει σιωπή και πειθαρχία, αλλά αδιαφορεί για εκείνους που υπηρέτησαν το δημόσιο σχολείο μέχρι την τελευταία τους μέρα.
Όταν λοιπόν ακούμε ότι «η Διευθύντρια σήμερα κατάλαβε το μέγεθος του προβλήματος», ας το μεταφράσουμε: η πολιτεία δεν θέλει να το λύσει, γιατί δεν το θεωρεί πρόβλημα.
Οι 105 φάκελοι δεν είναι χαρτιά. Είναι άνθρωποι, ιστορίες, δεκαετίες δουλειάς. Και κάθε μέρα που περνά, χωρίς σύνταξη, είναι προσβολή. Η εικόνα μιας διοίκησης που βρίσκει χρόνο για πειθαρχικά, αλλά όχι για συντάξεις, είναι το πιο ζωντανό σύμβολο μιας πολιτείας που ντράπηκε και η ντροπή.
Να τι μας γράφει η εκπαιδευτικός Αγγελική Φατούρου, πρώην μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ και μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Περιστερίου:
Απόλυτη αναλγησία απέναντι στους συνταξιούχους συναδέλφους μας!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 12/11
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
