Εξετάσεις! Αξιολόγηση!
"Να μάθω καλά τα θέματα, την ύλη, να γράψω καλά."
Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες ολ' η χώρα στενάζει από το άγχος των εξετάσεων. Των εξετάσεων που δίνουν τα νέα παιδιά για "μια θέση στον ήλιο". Έστω και σε εισαγωγικά.
Αξιολόγηση! Να επιλεγούν οι καλύτεροι, οι πιο διαβασμένοι, οι πιο ψύχραιμοι και γιατί όχι οι πιο τυχεροί!!
Να ένα θέμα προς αναζήτηση. Αξιολόγηση!
Σε τι επίπεδο; Από ποιον και για ποιους; Ποιος αξιολογεί στην κοινωνία του σήμερα;
Ρωτάμε: Εφαρμόζουμε την αξιολόγηση σαν κοινωνία σε κάθε μας βήμα, τη στιγμή που την ζητάμε από τα παιδιά; Δηλαδή την εφαρμόζουμε σ' όλη την κλίμακα του κοινωνικού ιστού, αρχής γενομένης από το σχολείο;
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά. Η πολιτεία ζητάει (και σωστά) από τους εκπαιδευτικούς να αξιολογούν δίκαια τους μαθητές, ώστε να επιλέγονται με αξιοκρατικά κριτήρια οι αυριανοί φοιτητές και μελλοντικοί επιστήμονες.
Όμως ποιος διευθυντής κρατικής υπηρεσίας αξιολογεί σωστά τους υφισταμένους του; Ακόμα κι όταν στην κομματική ιεραρχία είναι κάποιος ανώτερος;
Αξιολογεί ο κάθε νομάρχης σωστά τους διευθυντές των υπηρεσιών του; Μήπως, λέω μήπως, αυτοί διορίζονται με βάση τις επιταγές της νομαρχιακής;
Ο υπουργός επιλέγει, αξιολογεί και τοποθετεί - όχι με βάση την κομματική θέση - τους προϊσταμένους των τμημάτων του υπουργείου του;
Και για να φτάσουμε στην κορυφή της πυραμίδας, ποιος πρωθυπουργός επιλέγει σωστά και αξιολογεί ανάλογα με το έργο τους κι όχι την εκλογική περιφέρεια απ' την οποία προέρχονται, τους υπουργούς του;
Όπως όλοι καταλαβαίνουμε τα παραπάνω ανάγονται στη σφαίρα της ουτοπίας!
Με ποιο δικαίωμα τότε αξιολογούμε τα παιδιά, που στο κάτω-κάτω κάνουν ό,τι μπορούν;
Τα παιδιά, που το πρώτο παράδειγμα που παίρνουν από την κοινωνία των ενηλίκων είναι το:
"εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".
Πόσο ηθικό είναι σε μια κοινωνία που επιβραβεύει την αυθαιρεσία να τιμωρούμε τον μαθητή που αντέγραφε στις εξετάσεις;
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, Εξετάσεις!
Τα βάζουμε με τους καθηγητές που δουλεύουν 9 μήνες το χρόνο, ή που δεν πετυχαίνουν τα παιδιά, ή που κομματίζονται μέσα στην τάξη, ή που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, ή, ή, ή...
Φταίνε λοιπόν οι καθηγητές. Και πολύ μάλιστα! Αφού δεν ξεσηκώνονται για το χάλι στο οποίο έχει φτάσει η πολιτεία την Παιδεία, ναι! Φταίνε.
Φταίνε. Αφού δεν επαναστατούν για τις απάνθρωπες συνθήκες δουλειάς σε σχολεία-ψυγεία το χειμώνα και καμίνια το καλοκαίρι... Σε σχολεία που μπάζουν νερό από παντού. Σε "σχολεία-φυλακές", απωθητικά, απάνθρωπα!
Φταίνε οι καθηγητές! Γιατί δε λένε: "ΣΤΟΠ. Δεν διδάσκω αν δεν έχω εργαστήριο. Πώς να μάθω τους μαθητές μου χημεία, στον πίνακα;"
Τα βάζουμε με τους καθηγητές! Και καλά κάνουμε, γιατί στα χέρια τους έχουν το μέλλον της χώρας.
Αλλά πού να βρεθούν οι άξιοι του λειτουργήματός τους εκπαιδευτικοί; Και πού είναι το "λειτούργημα", όταν η ίδια η πολιτεία εμπράκτως το αγνοεί;
Τι αγωγή να προσφέρουν ιδιαίτερα οι καθηγητές, όταν την έχουν στερηθεί αυτοί οι ίδιοι;
Πού να βρεθούν οι εκπαιδευτικοί με υψηλό αίσθημα ευθύνης; Να έχουν κέφι, μεράκι για τη δουλειά τους; Να αγαπάνε τα παιδιά και τη δουλειά τους; Να πιστεύουν σε αρχές και να τις διδάσκουν; Πού να βρεθούν τέτοιοι δάσκαλοι;
Και καλά, ας δεχτούμε ότι υπάρχουν τέτοιοι. Σε κάθε κλάδο άλλωστε υπάρχουν διάφορες κατηγορίες.
Πού να βρουν, ή πώς να διατηρήσουν όσοι εκπαιδευτικοί το έχουν, τέτοιο υψηλό αίσθημα ευθύνης; Από πού να το αντλήσουν; Μήπως από τα παραδείγματα που προσφέρει απλόχερα η σημερινή κοινωνία μας;
Να παραδειγματιστούν από την ευθύνη των υψηλά ισταμένων προσώπων, που λειτουργούν κάθε φορά στα διάφορα όργανα άσκησης ελέγχου ή εξουσίας;
Να έχουν αγάπη, μεράκι για τη δουλειά τους, γιατί όχι; Αλλά ποια παραδείγματα παίρνουν οι εκπαιδευτικοί, για να δώσουν μετά στα παιδιά, από την κοινωνία του άκρατου καταναλωτισμού, του ωχαδερφισμού και του:
"άρπαξε να φας και κλέψε να’χεις;"
ΠΟΙΑ η στοργή της πολιτείας στην εκπαίδευση;
Όχι στους εκπαιδευτικούς! Πότε έσκυψε πραγματικά με ενδιαφέρον και αγάπη στα προβλήματα της παιδείας, που είναι ταυτόχρονα και προβλήματα ύπαρξης της ίδιας της υπόστασής μας σαν έθνους;
Πότε η κοινωνία έδωσε απτά δείγματα γραφής ότι επιθυμεί να διαμορφώνει με συνέπεια πολίτες ελεύθερους, με γνώση και κρίση, που να έχουν άποψη πάνω σε καθημερινά ή και ζωτικά θέματα κοινωνικού προβληματισμού;
Πολίτες που να στέκουν γερά στα πόδια τους κι όχι να άγονται και να φέρονται;
Ζητάμε από τους εκπαιδευτικούς να είναι άψογοι, να παραδειγματίζουν τα παιδιά, να τους δείχνουν το ίσιο δρόμο. Πόσο λίγο όμως ο δάσκαλος μπορεί να επηρεάσει σήμερα, έχουμε αναλογιστεί;
Πόσο ειδικό βάρος έχει η επιρροή του δασκάλου μπροστά στο κοινωνικό παράδειγμα, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, στο παράδειγμα της εκάστοτε εξουσίας, ή στη μαγική εικόνα της τηλεόρασης;
Ποιες αρχές διδάσκει στα παιδιά η κοινωνία του σήμερα, που αμερικανοί παιδαγωγοί αποκαλούν - παραδειγματιζόμενοι βέβαια από τη χώρα τους - κοινωνία της "κοινωνικής σαπίλας";
Ο λαός μας είναι σοφός και δεν έχει άδικο όταν λέει ότι: "το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι".
Όταν στην κοινωνία μας θεοποιείται το εύκολο κέρδος, η κομπίνα, η απατεωνιά, η εξαπάτηση κι όταν τέτοια παραδείγματα έρχονται από ψηλά: νόμοι που φτιάχνονται στο πόδι, αποφάσεις που αλλάζονται εν μια νυκτί κτλ.
Όταν -εσύ κοινωνία- επιβραβεύεις την αυθαιρεσία, την ήσσονα προσπάθεια, τότε τι παιδεία να φτιάξεις; Πού να ακουμπήσεις σαν έθνος; Από πού να πιαστείς;
Γιατί οι νέοι να αναζητήσουν ιδανικά και να μην πιαστούν απ' όπου βρουν;
Θα ‘χει άδικο τότε ο νέος να πει:
"εις οιωνός άριστος, αμύνεσαι για την πάρτη σου;"
ΑΡΧΙΣΑΜΕ από το κεφάλι, ας τελειώσουμε με την "ουρά"!
Δεν είναι κι αυτή άμοιρη ευθυνών. Ναι, το ψάρι απ' το κεφάλι βρωμάει, αλλά ακριβώς τότε είναι που η "ουρά" οφείλει να γυρίσει και να δώσει μια στο κεφάλι.
Γιατί αν δεν το κάνει, αν πει το κλασσικό: "δεν γίνεται τίποτα", τότε είναι που χαθήκαμε. Πάει, μας πήρανε φαλάγγι, απ' όποια μεριά κι αν το δεις.
Και "ουρά" είμαστε όλοι μας. Όσοι δεν έχουμε εξουσία, αλλά δίνουμε εξουσία. Ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ο εξορισμένος στο μονοθέσιο δάσκαλος. Ο μεροκαματιάρης, ο άνεργος. Ο μαθητής του τελευταίου θρανίου...
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 26/9
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
