Η σχέση μεταξύ γλώσσας και σκέψης αποτελεί γεγονός που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Ο πολύπλοκος όμως χαρακτήρας και των δύο αυτών λειτουργιών μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι και η μεταξύ τους σχέση είναι πολυσύνθετη και δύσκολο να προσδιοριστεί.
Το συγκεκριμένο ζήτημα απασχόλησε, όπως ήταν φυσικό, την επιστήμη της ψυχολογίας από τα πρώτα χρόνια της διαμόρφωσης της ως ιδιαίτερης επιστήμης στα τέλη του 19ου αιώνα. Η βασική άποψη που εκφράστηκε την περίοδο εκείνη, από τους κυριότερους εκπρόσωπους της, ήταν ότι η σκέψη δεν βασίζεται στη γλώσσα και ότι οι λέξεις είναι απλά στοιχεία που έχουμε στη διάθεση μας προκειμένου να εκφράσουμε τις σκέψεις μας.
Στη συνέχεια, τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, επικράτησε η συμπεριφοριστική θεωρία κατά την οποία ο άνθρωπος δε διαθέτει εσωτερικές νοητικές διεργασίες, αλλά μόνο "αντιδράσεις" οι οποίες προκαλούνται από τα ανάλογα "ερεθίσματα".
Ερέθισμα -> ......-> Αντίδραση
Βέβαια αυτή η θεώρηση έρχεται σε αντίθεση με τη δυνατότητα των ανθρώπων να σκέφτονται και να λύνουν, για παράδειγμα, προβλήματα με το μυαλό. Ο Watson (ένας από τους κυριότερους εκφραστές του συμπεριφορισμού) πρότεινε την άποψη ότι "η σκέψη δεν είναι τίποτα άλλο από γλώσσα χωρίς φωνή και συνεπώς, όταν οι άνθρωποι σκέφτονται δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να μιλούν εσωτερικά στον εαυτό τους".
Υποστήριζε, δηλαδή, ότι όταν σκεφτόμαστε ολόκληρο το σώμα μας συμμετέχει σε αυτή τη λειτουργία και ως απόδειξη αυτού του ισχυρισμού έφερε ως παράδειγμα τους κωφούς, που χρησιμοποιούν νοηματική γλώσσα, και κάνουν τέτοιες κινήσεις ακόμα και στον ύπνο τους (παραμιλούν με κινήσεις των χεριών).
Η άποψη αυτή αργότερα άρχισε να αμφισβητείται από πολλές πλευρές, όπως του Noam Chomsky, ο οποίος υποστήριξε πως ο συμπεριφορισμός δεν μπορεί να εξηγήσει την ανάπτυξη της γλώσσας και πως για παράδειγμα ένα παιδί μέχρι τα 4-5 χρόνια μπορεί να κατανοήσει ή και να κατασκευάσει προτάσεις που δεν έχει ακούσει ποτέ.
Η πιο αποστομωτική όμως, την εποχή εκείνη, απάντηση δόθηκε από ένα μοναδικό για την εκτέλεση του πείραμα στο οποίο συμμετείχαν 4 ερευνητές.
Το πείραμα
Στον πειραματισμό αυτό υποβλήθηκε ο ένας εξ αυτών (Smith) και η υπόθεση που εξετάστηκε ήταν ότι η σκέψη του ανθρώπου λειτουργεί ανεξάρτητα από το μυικό του σύστημα. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ένα φαρμακευτικό παρασκεύασμα το οποίο του προκάλεσε μυική παράλυση και η διατήρηση της ζωής του, κατά τη διάρκεια του πειράματος, γινόταν μέσω αναπνευστικής συσκευής. Παρά το ότι ο Smith βρισκόταν σε κατάσταση κώματος και δεν μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε μυική κίνηση, μπορούσε ωστόσο να κατανοεί τι γινόταν γύρω του, να θυμάται και να σκέφτεται. Αυτό αποτέλεσε μια πρωτοφανή απόδειξη ότι η σκέψη είναι μια εσωτερική λειτουργία, δεν σχετίζεται με άλλες κινητικές λειτουργίες και συμβαίνει ανεξάρτητα από αυτές.
Σήμερα, επικρατεί η γνωσιακή επιστήμη (γνωστική ψυχολογία) ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος λειτουργεί ως υπολογιστής και μπορεί, μέσω λειτουργιών, να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται, δίνοντας μας τη δυνατότητα να εκπαιδευτούμε στο να μαθαίνουμε ευκολότερα και να σκεφτόμαστε καλύτερα.
Ερέθισμα -> Νοητικές διεργασίες -> Αντίδραση
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Η πιο εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών στην Ελλάδα σε 2 ημέρες στα χέρια σου - Δίνεις από το σπίτι σου
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 18/12
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
