Alfavita Newsroom Νίκος Απ. Παπανδρέου
Τέως πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Διδακτόρων ΙΔΑΧ στα ΑΕΙ
Το να μην συμφωνεί κάποιος με ένα νομοθέτημα είναι απόλυτα θεμιτό και σεβαστό. Το να μετατρέπει την διαφωνία του σε κατηγορητήριο εναντίον εκατοντάδων συναδέλφων του, εργαζομένων στο πανεπιστήμιο, είναι κάτι που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα. Ο λόγος για τον τέως πρόεδρο της ΠΟΣΕΕΔΙΠ κ. Μανόλη Ντουντουνάκη, που, με πρόσφατο άρθρο του στο alfavita.gr (https://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/krimakyrie-ypoyrge), θυμίζει τον .... κοινωνικό αυτοματισμό, από τα ... (δήθεν) αριστερά. Γιατί τα γραφόμενα του κ. Ντουντουνάκη κάθε άλλο παρά στην αριστερά παραπέμπουν.
Το πρόβλημα λοιπόν του κ. συναδέλφου, ήταν και παραμένει καθώς φαίνεται, η ενοχλητική ύπαρξη των ΔΙΔΑΧ (δηλαδή των Διδακτόρων που εργάζονταν στα ΑΕΙ με σχέση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου). Μετά από υπερδεκαετή αγώνα, που οι ΔΙΔΑΧ έδωσαν ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ, πέτυχαν να ενταχθούν στο διδακτικό προσωπικό των ΑΕΙ ως ΕΔΙΠ. Η ένταξη αυτή ήταν απλά το αυτονόητο και να γιατί :
Οι εν λόγω συνάδελφοι εργάζονταν αρχικά σε διάφορα προγράμματα των ΑΕΙ, συνήθως με "μπλοκάκι". Άλλοι εκπονούσαν ταυτόχρονα την διδακτορική διατριβή τους και άλλοι ήρθαν ως post-doc, "έτοιμοι" δηλαδή ερευνητές, ορισμένοι με διδακτορικά από το εξωτερικό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι συμβάσεις τους μετατράπηκαν σε Αορίστου Χρόνου, σε εφαρμογή των νόμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως ΙΔΑΧ, το Υπουργείο και τα Πανεπιστήμια επέλεξαν, άτολμα, να τους εντάξουν σε θέσεις τυπικά διοικητικές. Σαν αποτέλεσμα, τα ΑΕΙ απέκτησαν ένα προσωπικό υψηλών προσόντων και εμπειρίας, που συνέχισε να προσφέρει, όπως πριν, εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο, τώρα όμως μπορούσε να αξιοποιηθεί και για διοικητικό έργο, κατά το δοκούν. Έτσι κι έγινε. Δεν ήταν λίγοι οι συνάδελφοι που έγιναν κυριολεκτικά "λάστιχο", τρέχοντας από το μάθημα και το εργαστήριο στην ... Γραμματεία και τανάπαλιν, ενώ η έννοια του ωραρίου ήταν θεωρητική. Και φυσικά, αφού ήταν "διοικητικοί", το εκπαιδευτικό και ερευνητικό τους έργο δεν φαίνονταν πουθενά. Για να μην μιλήσουμε για την ανύπαρκτη ασφάλεια της εργασίας, όταν οι "διοικητικοί" ΔΙΔΑΧ έκαναν πχ Εργαστήριο Χημείας. Σε άλλες περιπτώσεις, τα συνδικάτα θα φώναζαν για "εργασιακό μεσαίωνα”, για πολύ λιγότερο. Εδώ όμως, τσιμουδιά.
Όλα αυτά τα χρόνια (δέκα με δεκαπέντε για τους πιο πολλούς), ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ συνδικαλιστικός φορέας στα ΑΕΙ δεν είπε κάτι γι αυτό, δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν κινητοποιήθηκε, πόσο δε μάλλον η τότε ΠΟΣΕΕΔΙΠ υπό τον κ. Ντουντουνάκη. Η κατάσταση τους βόλευε όλους: Τα μέλη ΔΕΠ γιατί δεν διαταρασσόταν η ισορροπία δυνάμεων, ενώ η ακαδημαϊκή δουλειά γινόταν μια χαρά. Την διοίκηση γιατί είχε έξτρα προσωπικό διαθέσιμο όταν το χρειαζόταν. Και τον κ. Ντουντουνάκη γιατί δεν διαταρασσόταν η συνδικαλιστική ισορροπία στην ΠΟΣΕΕΔΙΠ. Φαίνεται πως η ενίσχυση της κατηγορίας ΕΕΔΙΠ (όπως λεγόταν τοτε το ΕΔΙΠ), με συναδέλφους υψηλών προσόντων, δεν ήταν στις προτεραιότητές του. Όμως, όπως ο ίδιος γράφει στο άρθρο του, αυτό δεν τον εμπόδιζε να ζητά την λεκτοροποίηση των τότε ΕΕΔΙΠ με διδακτορικό, με κλειστές διαδικασίες, σαν “επιβράβευση της προσφοράς τους”. Την ίδια στιγμή, χαρακτήριζε απαξιωτικά τους ΔΙΔΑΧ ως "διοικητικούς", και δήλωνε την αντίθεσή του στην ένταξή τους στο ΕΔΙΠ. Ο κ. Ντουντουνάκης παραλείπει στο άρθρο του να αναφέρει ότι πολλοί από τους “παλιούς” ΕΕΔΙΠ ξεκίνησαν σαν παρασκευαστές ή διοικητικοί/τεχνικοί και εντάχθηκαν στο ΕΕΔΙΠ, χωρίς να είναι απαραίτητο το διδακτορικό …
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, οι ΔΙΔΑΧ αποφάσισαν να διεκδικήσουν μόνοι τους τα δικαιώματά τους, που δεν ήταν άλλο από την ένταξή τους σε θέσεις αντίστοιχες με το έργο που προσφέρουν. Αυτό το αίτημα μετέφεραν στην Βουλή το 2011 μέσω του συλλόγου τους και αυτό παρουσιάζει ο κ. Ντουντουνάκης στο γραπτό του ως συμφωνία με τον νόμο Διαμαντοπούλου .... Ο αναγνώστης ας κρίνει ...
Και αν τότε στην επιτροπή μορφωτικών, όλα σχεδόν τα κόμματα τοποθετηθηκαν θετικά στο αίτημα (συμπεριλαμβανομένου και του κ. Κουράκη), κι αν υλοποιήθηκε τελικά το αίτημα στο άρθρο 79 του νομου 4009/2011, η σχετική διάταξη ήταν έτσι γραμμένη, που αποδείχθηκε ανεφάρμοστη. Έπρεπε να φτάσουμε στο 2014 για να δοθεί η λύση και να ξεκινήσει η ένταξη των ΔΙΔΑΧ στο ΕΔΙΠ. Δεκαπέντε χρόνια αγώνας για κάτι αυτονόητο και ανέξοδο. Τί λαμπρό πεπρωμένο για τους "συνεργάτες των καθηγητών" και τί “καριέρα”, όπως γράφει ο κ. Ντουντουνάκης. Κι αφού ψηφίστηκε η ένταξη στο ΕΔΙΠ, εκ των υστέρων, αποφάσισε ο κ. συνάδελφος ότι δεν είχε αντίρρηση, για να ... μην απολυθούν οι ΔΙΔΑΧ λόγω μνημονίων … Ευχαριστούμε για την συμπόνοια κ. Ντουντουνάκη, θα σας είμαστε αιώνια ευγνώμονες ...
Στην συνέχεια, οι συνάδελφοι εντάχθηκαν στα πρωτοβάθμια όργανα του κλάδου τους και στην Ομοσπονδία τους, την ΠΟΣΕΕΔΙΠ. Και φυσικά δεν “παραδόθηκαν τα ηνία” της ΠΟΣΕΕΔΙΠ στους τέως ΔΙΔΑΧ, όπως γλαφυρά γράφει ο κ. Ντουντουνάκης, αλλά εκλέχθηκαν τα νέα όργανα με απόλυτη διαφάνεια και δημοκρατικότητα, σύμφωνα με το καταστατικό της Ομοσπονδίας. Αν στην διοίκηση της ΠΟΣΕΕΔΙΠ πλειοψήφησαν νέοι συνάδελφοι, αυτό δεν οφείλεται μόνο στις νέες εντάξεις, αλλά και στην εκφρασθείσα από πολλούς “παλιούς” ΕΔΙΠ δυσαρέσκεια προς την πολιτική που ακολουθήθηκε από προηγούμενες διοικήσεις.
Κι ερχόμαστε τώρα στην πρόσφατη διάταξη, που δίνει την δυνατότητα στα μέλη ΕΔΙΠ με διδακτορικό να ζητήσουν να εξελιχθούν σε μόνιμους λέκτορες, με διαδικασία εκλογής.
Η διάταξη αυτή είναι παρόμοια με ανάλογες παλιότερες ρυθμίσεις, του 1997 και του 2002. Δεν είναι κατανοητή η αντίθεση του κ. Ντουντουνάκη, πόσο μάλλον που και πολλοί “παλιοί” συνάδελφοι που εντάχθηκαν τότε ως μόνιμοι λέκτορες, προερχόταν αρχικά από κατηγορίες διοικητικού προσωπικού. Η τωρινή διάταξη είναι, θα έλεγα, θαρραλέα, διότι έχει πάγιο χαρακτήρα και δίνει την δυνατότητα της βέλτιστης αξιοποίησης συναδέλφων που, κατά ομολογία πολλών καθηγητών, έχουν βιογραφικά τουλάχιστον εφάμιλλα με πολλά μέλη ΔΕΠ των ΑΕΙ. Είναι διάταξη και δίκαιη και ηθική και “ακαδημαϊκή”, διότι αναγνωρίζει την πολυετή προσφορά πολλών συναδέλφων, σε εργασιακές συνθήκες κάθε άλλο παρά κολακευτικές για τα πανεπιστήμιά μας. Επιπλέον, αποκαθιστά την αντιστοιχία μεταξύ θέσης και προσφερόμενου έργου, καθώς πολλοί συνάδελφοι, “παλιοί” και “νέοι”, προσφέρουν έργο αντίστοιχο με αυτό ενός μέλους ΔΕΠ. Κι αυτό συνιστά και μήνυμα αριστερό, την εποχή που ορισμένα πολιτικά κόμματα προωθούν την “εθελοντική” ή κακοπληρωμένη εργασία, χωρίς διακιώματα, ως ιδανικό για την νέα γενιά.
Για αρκετά ΑΕΙ η διάταξη αυτή είναι μια ανάσα οξυγόνου για την βραχυπρόθεσμη επιβίωσή τους, καθώς οι αποχωρήσεις μελών ΔΕΠ δεν αναπληρώνονται.
Τέλος, για να καθησυχαστούν όσοι προβλέπουν το τέλος του σύμπαντος λόγω της διάταξης αυτής, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι α) τον τελικό λόγο για τις “λεκτοροποιήσεις” των ΕΔΙΠ με διδακτορικό έχουν τα τμήματα και οι σχολές, δηλαδή οι καθηγητές και β) δεν έχουν όλοι οι διδάκτορες ΕΔΙΠ τα βιογραφικά που θα τους επιτρέψουν να γίνουν λέκτορες. Με άλλα λόγια η διάταξη στην ουσία αφορά ένα μέρος από τους διδάκτορες ΕΔΙΠ, πιθανά πολύ λίγες εκατοντάδες.
Θα ήθελα τελειώνοντας να συγχαρώ τον κ. Υπουργό και τους συνεργάτες του, για το θάρρος τους να προχωρήσει η ρύθμιση αυτή, πηγαίνοντας στην ουσία των θεμάτων, κοιτώντας το δάσος κι όχι τα δέντρα.
Μπράβο σας κ. Υπουργέ!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 14/12
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
