Ο διαπρεπής δημοσιογράφος και συγγραφέας Πολ Μέισον στο βιβλίο του «Καθαρό, Λαμπρό Μέλλον: μια ριζοσπαστική υπεράσπιση του ανθρώπινου είδους» (εκδόσεις Καστανιώτη, σε μετάφραση της Μαριάννας Τζιαντζή), έχει αφιερώσει πολύ μελάνι για να μας προειδοποιήσει ήδη από το 2020 για τα παρατράγουδα που θα ζούσαμε με τον Ντόναλντ Τραμπ: «Η νίκη του Τραμπ δεν ήταν απλώς ένα συμβάν στην παγκόσμια ιστορία, παρά τη μεγάλη σημασία της. Ήταν ένα ρήγμα στον παγκόσμιο διανοητικό ιστό, το οποίο, ακόμα και σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν μπορέσει να το κατανοήσουν […] Για την επίτευξη της νέας τάξης η μέθοδος που υιοθέτησε ο Τραμπ ήταν το χάος. Προκλητικές δηλώσεις που στη συνέχεια διαψεύδονται. Ανακοινωθέντα που υπογράφονται και στη συνέχεια αναιρούνται μέσω του Truth. Διπλωματία που διεξάγεται άνευ διπλωματών, συμβούλων, καταγεγραμμένων πρακτικών και ανάληψης ευθύνης».
Όσο για τους ψηφοφόρους του Τραμπ; Αυτοί ήταν θύματα της αποβιομηχάνισης, των στάσιμων εισοδημάτων και της κατάρρευσης του πραγματικού πλούτου. «Οι υποστηρικτές του Τραμπ κυρίως διεξήγαν έναν πόλεμο υπέρ της φυλής και του φύλου και όχι ένα ταξικό πόλεμο. Με άλλα λόγια ο Τραμπ κέρδισε επειδή ένας μεγάλος αριθμός Αμερικανών είχε καταχωνιασμένα αποθέματα ρατσισμού, αναλγησίας και μισογυνισμού που δεν είχαν εκδηλωθεί».
Η αμερικανική Alt Right χτίστηκε πάνω στην αίσθηση του «ευάλωτου λευκού» και της φυλετικής μνησικακίας.
Στη συνέχεια ο Μέισον περιγράφει τη διαφορά του τελευταίου μοντέλου του βιομηχανικού καπιταλισμού, δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού από τα προηγούμενα μοντέλα: Πρώτον, ότι ανελέητα αποδομεί το φυσικό, κοινωνικό και θεσμικό περιβάλλον εντός του οποίου οι άνθρωποι ζούσαν για πολλές γενιές, ειδικά στον εργασιακό τομέα. Καταργεί συλλογικές συμβάσεις, απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις. Δεύτερον, είναι υπερεθνικός. Δημιουργεί μια παγκόσμια αγορά και δημιουργεί παγκοσμίως κατανεμημένες βιομηχανίες, παράλληλα με μηχανισμούς ελέγχου που υπερβαίνουν τα εθνικά κράτη. Τα κράτη απλώς επανασχεδιάζονται για να λειτουργήσουν υπέρ μιας υπερεθνικής ελίτ που ο πλούτος της είναι κυρίως χρηματοοικονομικός. Τρίτον, ο νεοφιλελευθερισμός διαμορφώθηκε γύρω από της άνοδο της πληροφορικής τεχνολογίας, η οποία διαρρηγνύει τους μηχανισμούς που επί 250 χρόνια βρίσκονταν στην καρδιά του καπιταλισμού.
Αυτό που διαφοροποιεί τον νεοφιλελευθερισμό, μάς λέει ο Μέισον, είναι ότι κατασκεύασε μια πραγματικότητα στην οποία είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς εναλλακτικές: «Για τους εγγράμματους και τους ανήσυχους ανθρώπους γινόταν όλο και πιο ανέφικτο να σκεφτούν έναν τρόπο απεμπλοκής απ’ αυτόν. Στην πράξη το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ήταν μια επίθεση στον ουμανισμό. Ο νεοφιλελευθερισμός ενθάρρυνε μια ολόκληρη γενιά να μην προβαίνει σε ηθικές κρίσεις» γράφει.
Το σκηνικό αυτό συνδυάζεται και με την ανικανότητα της Αριστεράς να προβάλλει μια σαφή εναλλακτική. Τα θορυβώδη κινήματα της κρίσης του 2008, δηλαδή οι λεγόμενοι Αγανακτισμένοι, ήταν προϊόν εν πολλοίς των κοινωνικών δικτύων. Όπως λέει ο συγγραφέας, «όταν κανείς βυθίζεται στην παθητικότητα και στην κατάθλιψη, ίσως να θέλει να μοιραστεί αυτά τα συναισθήματα του με πολύ λίγους ανθρώπους. Όταν όμως είναι εξαγριωμένος θέλει να το ξέρουν όλοι. Με τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχει τη δυνατότητα να το πει σε όλους».
Η Αμερικάνικη Alt Right σύμφωνα με τον Μέισον έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
1) μια πλήρως θεωρητικοποιημένη απόρριψη της δημοκρατίας,
2) τον βίαιο μισογυνισμό ως κύριο φορέα της αφήγησης περί θυματοποίησης,
3) την εχθρότητα προς τον ορθολογισμό, τα πανεπιστήμια και τα ΜΜΕ,
4) την απόρριψη της έννοιας των οικουμενικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και
5) τη διαστρωμάτωση των ανθρώπων σύμφωνα με βιολογικές διαφορές: φυλή, φύλο και δείκτη νοημοσύνης.
Η δυνατότητα άρνησης του ανθρώπινου χαρακτήρα μιας εθνικής ομάδας νομιμοποιεί τη βία εναντίον της (όπως συμβαίνει σήμερα με το Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους).
Στη συνέχεια μιλά για τις ευθύνες της Αριστεράς και δη της ακαδημαϊκής. Μάς λέει ότι, δυστυχώς, σήμερα όλη η δυναμική βρίσκεται στην αυταρχική εθνικιστική Δεξιά. Αναφερόμενος στο τι δέον γενέσθαι αναφέρει στην αυγή του 21ου αιώνα: «Χρειαζόμαστε να υπερασπιστούμε την ιδέα μιας πραγματικότητας την οποία μπορεί να γνωρίσει η επιστήμη, αν και μια επιστήμη που θα βρίσκεται και η ίδια υπό κριτική παρατήρηση. Πρέπει να επιβάλλουμε στην τεχνητή νοημοσύνη, τη ρομποτική και τα προγράμματα βιολογικής βελτίωσης του ανθρώπου ένα ηθικό σύστημα που θα είναι προς όφελος όλων των ανθρώπων και θα αναπτύσσεται μέσα από τα οικουμενικά χαρακτηριστικά τους».
Αναφέρεται σε ένα νέο είδος ψηφιακής, αυτή τη φορά, φεουδαρχίας, με τους γίγαντες της υψηλής τεχνολογίας σε συμμαχία με το κράτος να πλουτίζουν μέσα από την κατοχή και τη διαχείριση των δεδομένων που εμείς παράγουμε. Οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να καλύψουν τις ανάγκες τους μέσω της εργασίας, επειδή δεν υπάρχει εργασία για όλους ή είναι κακοπληρωμένοι. Αντί γι’ αυτό, γίνονται δέσμιοι των παρόχων τεχνολογίας με τη μορφή μιας υποτέλειας που βασίζεται στα δεδομένα.
Και καταλήγει με μια σειρά αφορισμών: «Σήμερα, ένα από τα πιο επιτακτικά καθήκοντα των προοδευτικών και δημοκρατικών ανθρώπων είναι να εμποδίσουν τη φασιστική ψυχολογία να προσλάβει μαζικές διαστάσεις. […] Ο πιο άμεσος κίνδυνος σήμερα δεν έγκειται στο ότι τα φασιστικά κινήματα έχουν αποκτήσει αρκετή δύναμη ώστε να κερδίσουν τις εκλογές ή να καταλάβουν την εξουσία. Έγκειται στο ότι δημιουργούν ένα κοινό χώρο με τους συντηρητικούς του κατεστημένου, ο οποίος διαβρώνει τη διάθεση της Κεντροαριστεράς να απορρίψει τις απαιτήσεις τους, και μάλιστα λειτουργεί ως δικαιολογία για τη διάβρωση της συνταγματικής δημοκρατίας».
Πηγή: efsyn.gr - podcast
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Νέο Προσκλητήριο Προσλήψεων Εκπαιδευτών Ενηλίκων: Αφορά όλα τα πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ - Πιστοποιηθείτε άμεσα
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 13/10
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής Πανεπιστημίου Πατρών με μόνο 60 ευρώ
